بادخوانی در تیراندازی بنچ رست ۶

نوشته : ریک گراهام   ترجمه و تدوین : میثم کماسایی

من در پانزده سال گذشته یا زمانی در همین حدود، به طراحی، ساخت و فروش پرچم‌های باد برای تیراندازی بنچ‌رست مشغول بوده‌ام. در آن دوره، دیدگاه‌های نسبتاً قدرتمندی را برای ساخت یک پرچم خوب به دست آوردم، اما مایل نیستم خود را مرجع نهایی بخوانم. در بنچ‌رست روش‌های زیادی برای انجام کارها وجود دارد و این‌ها فقط دیدگاه‌ها و تجربیات من هستند.

تیراندازان تازه‌کار بنچ‌رست حرکت بیش از حد تصور ساچمه با باد را خیلی زود فرا می‌گیرند. اساس بنچ‌رست تلاش شما برای مدیریت تأثیر باد بر ساچمه با مرور اطلاعات حاصل از پرچم‌ها و تنظیم هدف‌گیری است، به‌گونه‌ای که همه ساچمه ها پس از شلیک از یک حفره بگذرند.

فهرست مطالب

• در یک پرچم باد (بادنما) چه چیز را جستجو کنیم؟
• قابلیت دید
• شکل بادنما
• کدام بهتر است، بادنمای توپی یا فرفره‌ای؟
• جنس دنباله (روبان)
• محل استقرار بادنماها
• نحوه یک دور تیراندازی خوب در باد ؟
• نتیجه

در یک پرچم باد چه چیزی را جستجو کنیم؟

مهم‌ترین نکته خوانش‌پذیری طرح است.  در طراحی‌های پرچم باد می‌تواند تفاوت‌های عمده‌ای مؤثر بر موفقیت شما به‌عنوان یک تیرانداز بنچ‌رست وجود داشته باشد. سال‌ها پیش، وقتی تفکر درباره پرچم‌های بادنما را آغاز کردم به‌همراه دوستم دل بیشاپ به نقد دیدگاه‌های یک‌دیگر می‌پرداختیم. دل گلوله‌ساز بزرگی بود، اما تفکر درباره دیگر اشیای مورد نیاز در بنچ‌رست مانند پرچم‌های باد را نیز دوست داشت. یک روز خوش‌شانس بودم که در یک مسابقه در کنار دل تیراندازی کردم. (همیشه از تیراندازی در کنار دل چیزهای زیادی می‌آموختم.) به‌هرحال، او آخرین طرحش را بیرون آورد و آن را در حدود پانزده یاردی[۱] جلوی میز گذاشت. پرچمی دارای دو بادنما با یک تیرک کوچک بسیار سبک در جلو و یک دنباله بادبانی بلند بود. فوراً متوجه تکان‌های ناگهانی زیاد و عدم تواناییش در حرکت به یک سمت مشخص شدیم. اساساً خوانش‌ناپذیر بود. برای دیدن آن به طرفش رفتیم. دنباله را از آن جدا کردیم و بلافاصله شروع به چرخیدن دور خود کرد. این طرح آن‌قدر ناپایدار بود که تنها، بدلیل کشش دنباله در نیمه‌راست ثابت میماند . دلیلش تقسیم وزن در پرچم و محل ایجاد نقطه اتکا بود. در این مورد، نقطه اتکای پرچم دل نزدیک به میانه طول آن بود که باعث می‌شد باد بر جلوی پرچم به‌اندازه پشت آن تأثیر بگذارد. درنتیجه، طبعتاً پرچم سرگردان می‌ماند. (درضمن، بعضی افراد این کارکرد نادرست را با حساسیت اشتباه می‌گیرند.)

این سرآغاز درک کامل من از علت خوانش‌پذیری یک پرچم باد بود. به‌طور خلاصه، در جستجوی پرچمی باشید که بیشتر نیروی باد را به پشت خود هدایت کند. هرچه نقطه اتکای یک طرح بادنما به میانه طول آن نزدیک‌تر باشد، خوانش آن پرچم سخت‌تر است. من پرچمی را می‌پسندم که نقطه اتکایش در یک‌سوم جلوی آن باشد. این کار نیروی بسیار باد را به پشت پرچم (جایی که باید) هدایت می‌کند، و پرچمی را به وجود می‌آورد که بدون حرکت زیاد، تاب‌خوردگی یا سایر کارکردهای نادرست مشاهده‌شده در بعضی طرح‌ها دقیقاً تأثیر باد را نشان دهد. همه بادنماهای دارای طرح های موفق‌ در بیست سال اخیر این خصیصه مشترک را دارند.

بنابراین یک بار دیگر، خوانش‌پذیری طرح مهم‌ترین نکته در جستجوی یک پرچم است .

بعضی موارد دیگر که در خوانش‌پذیری مشارکت دارند از این قرارند:

هر رنگ روی پرچم معنایی دارد:

• دیدن سیاه روی توپ یا فرفره = باد مخالف.
• دیدن سفید روی توپ یا زرد روی فرفره = باد موافق.
• دیدن نارنجی روی بادنما = جهت راست به چپ باد.
• دیدن سبز روی بادنما = جهت چپ به راست باد.

من به استفاده از دنباله‌های صورتی و زرد که رنگ‌های دیگری مجزا از رنگ‌های پرچم هستند تمایل دارم.

قابلیت دید

این روزها رنگ‌های پلاستیکی بسیار روشنی در دسترس ما هستند و می‌توانند به رقابت تیراندازان خیلی کمک کنند.

شکل بادنما

من بادنماهای مستطیل‌شکل را ترجیح می‌دهم. هرچند، به نظر من، شکل مستطیل بادنماها کمترین نما را دارد اما کاربردی‌ترین نیز است. طی سال‌ها از بادنماهایی به چندین شکل مختلف استفاده کردم، اما بادنمای مستطیل‌شکل شفاف‌ترین نما را از پرچم موجود به من می‌دهد. بادنماهای دارای زاویه یا انحنا عموماً هنگام خوانش زاویه از لحاظ بصری کمی گیج‌کننده‌تر هستند. اگر مستطیل کامل باشد، شما درحال تماشای حالت باد مخالف هستید (مانند ۳.۰۰ تا ۹.۰۰). اگر نصف باشد، درحال تماشای حالت باد مستقیم هستید (مانند ۲.۰۰ تا ۷.۰۰). در این روش، نگاه به اندازه و شکل بادنما و رنگ‌های موجود می‌تواند خوانش بسیار سریعی از زاویه و مخالف یا موافق بودن باد را به شما ارائه دهد.

کدام بهتر است، بادنماهای توپی یا فرفره‌ای؟

تفاوت‌هایی وجود دارد، اما عمدتاً سلیقه‌ای است. پرچم‌های فرفره‌ای (بعضی طرح‌ها) آسان‌تر می‌توانند موافق یا مخالف بودن وزش باد را نشان دهند، زیرا شما دنباله را در پیش یا پشت فرفره می‌بینید. اگر یک بادنمای طرح توپی سیاه و سفید ۵۰/۵۰ را به همراه داشته باشید، موافق یا مخالف بودن باد را نشان میدهد، این‌چنین مزیت فرفره جبران می‌شود. بعضی افراد از فرفره برای سرعت باد بهره می‌برند، و وقتی دنباله به‌سبب هم‌راستایی با پرچم به‌سختی دیده می‌شود، می‌تواند اطلاعات مفیدی به‌ویژه از بادهای مخالف یا موافق به دست دهد. در طرح فرفره  ای من، فرفره به‌عنوان شاخص ثانویه به کار گرفته می‌شود، کمی پس از بالا رفتن شدت باد شروع به چرخیدن می‌کند. بنابراین، وقتی فرفره می‌چرخد، یعنی نسبت به وقتی فقط دنباله بالا می‌رود باد بیشتری می‌وزد. دنباله تنها شاخص سرعت پرچم‌های توپی است. پرچم فرفره‌ای بیشتر در معرض باد قرار می‌گیرد و اگر پایه محکم نباشد میل به افتادن پیدا می‌کند. باد پرچم توپی را فقط دور می‌زند و بسیار کمتر آن را مایل به افتادن می‌کند.

من از پرچم‌های توپی استفاده می‌کنم. ممکن است خنده‌دار پنداشته شود، ولی احساس آرامش ناشی از تماشای پرچم‌های توپی از بالا را دوست دارم. شما می‌توانید یک دسته پرچم توپی و درست در کنار آنها یک دسته پرچم فرفره‌ای داشته باشید و پرچم‌های فرفره‌ای همیشه احساس تحمل باد بیشتر را القا می‌کنند. پرچم‌های توپی به‌آرامی با باد می‌چرخند و دنباله‌ها بالا و پایین می‌روند، اما درست اندکی آن‌طرف‌تر فرفره‌ها دیوانه‌وار باله های کوچک خود را یک‌نواخت می‌گردانند. آن احساس آرامش، به‌ویژه وقتی افسر میدان اعلام می‌کند: «یک دقیقه باقی مانده است» و تو فقط یک شلیک داری، برای من قیمتی است.

همان‌طور که گفتم، این سلیقه شخصی است. هنگامی‌که بیرون از میدان تیراندازی هستید، به هردو شیوه نگاهی بیندازید. هردو کار را انجام می‌دهند، پس فقط آنها را برگزینید که بهتر می‌پسندید.

جنس دنباله

این روزها، افراد زیادی از نوار نقشه‌برداری برای جنس دنباله بهره می‌برند و احتمالاً من همین را توصیه می‌کنم. به این دلیل که اگر برفراز پرچم‌های عده‌ای دیگر حرکت و تیراندازی کنید، بخت با آنهاست که از نوار نقشه‌برداری استفاده کرده‌اند، و بهره‌گیری از نوار نقشه‌برداری می‌تواند وجه امتیاز شما باشد. نوار نقشه‌برداری حساس‌تر است و هر وزش کوچکی در باد را به شما نشان می‌دهد. دنباله‌های بادبانی کمتر حساسند، اما به شکل کنترل‌شده‌تری حرکت می‌کنند و بزرگ‌تر و درخشان‌تر هستند، پس قابلیت دید بیشتری را ارائه می‌دهد.

محل استقرار پرچم‌ها

به‌طور کلی، من پرچم‌ها را با فواصل نسبتاً مساوی از پانزده یاردی جلوی میز تا پانزده یارد مانده به هدف قرار می‌دهم، اما هر میدانی چالش‌های قابل ملاحظه منحصر به خود را دارد. اگر موانع یا شکاف‌های منحرف‌کننده باد وجود داشته باشد، قطعاً به پرچمی در آن مناطق نیاز دارید. خاک‌ریزهای عموماً موجود در میدان‌ها محل دیگری هستند که برای آگاهیتان از عملکرد باد در آن قسمت‌ها باید از پرچم استفاده کنید. باد مخالف در زمان محصور بودن خط در پشت میزها موقعیت دیگری است که گاهی پیش می‌آید. در این وضعیت، باد مخالف گه گاه اوج می‌گیرد و درست جلوی میزها فرود می‌آید، بنابراین، داشتن یک پرچم در نزدیکی میزها برای نشان دادن این حالت به‌جاست. همان‌طور که گفتم، هر میدان شرایط متفاوتی دارد، پس باید برای کنکاش و بررسی موقعیت، به اطلاعات به‌دست‌آمده از میدان توجه کنید. در یک میدان جدید، توجه به چگونگی استفاده حاضران از پرچم‌ها هرگز ضرر ندارد.

تیراندازان به روش‌های مختلفی پرچم‌هایشان را می‌چینند. متداول‌ترینشان چیدن در یک خط راست، مستقیماً، از زیر هدف به‌سمت شماست. من به امتداد خطی آنها از هدف تا سمت راست میزم مایل هستم. این کار آنها را کمی افقی‌تر نشان می‌دهد. هم‌چنین، برای تفکیک بصری، مایل به اندکی اختلاف در ارتفاع پرچم‌ها هستم، اما بیشتر تیراندازان فقط عکس این را عمل می‌کنند و برای افزایش تا حد امکان قابلیت دید آنها را در یک ارتفاع قرار می‌دهند. روش‌های مختلف را بیازمایید و به‌زودی کارایی آن را درمی‌یابید، اما یک قاعده مهم بنچ‌رست را به خاطر بسپارید که پرچم‌ها نباید مرتفع‌تر از خطی میان بالای میز و پایین هدف باشند. افسرمیدان می‌تواند پرچم‌های بلندتر از این ارتفاع شما را پایین بیاورد و از مسابقه خارج کند و شما در آن قسمت هیچ پرچمی نخواهید داشت.

تعداد پرچم‌ها

متداول‌ترین تعداد پرچم مورد استفاده در ۱۰۰ یارد[۲] ۴ عدد است که با رسیدن به ۲۰۰ یارد[۳] ۲ پرچم افزوده می‌شود. عده‌ای بیشتر یا کمتر از این را به کار می‌گیرند، اما این تعداد متداول‌تر است.

کدام پرچم‌ها مهم‌تر هستند؟

در یک پاسخ کوتاه، همه پرچم‌ها مهم هستند. اغلب در اینترنت می‌خوانم که مهم‌ترین پرچم‌ها نزدیک‌ترین‌ها به میز هستند (و همه ما می‌دانیم تیراندازان اینترنتی هرگز اشتباه نمی‌کنند). در نتیجه نظر آنها، اگر گلوله در این نقطه منحرف شود، با همین روند به راه خود ادامه می‌دهد و انحراف بیشتری پیدا می‌کند. شاید. هم‌چنین می‌توان گفت، با حرکت به سمت پایین میدان (به‌طرف هدف) از سرعت گلوله کاسته، و بنابراین، امکان انحراف توسط باد بیشتر می‌شود، پس شاید این نکته پرچم‌های پایین میدان را مهم‌تر سازد. چه‌کسی واقعاً می‌داند؟ برحسب تجربه من، با تمرکز زیاد روی یک پرچم، پرچم دیگری  شما را بازنده می‌کند. گفته می‌شود گاهی پیش می‌آید پرچمی را برگزینید که در بهبود نحوه عملکرد همه چیز تفاوت عمده‌ای به وجود آورد، یا پرچم دیگری که خواست شما را برآورده نکند، اما به نظر نمی‌رسد درکل تفاوتی داشته باشد … تا زمانی که اتفاق بیفتد.

نحوه یک دور تیراندازی خوب در باد 

گفتن انجام این یا انجام آن با خوانش پرچم سخت است. موقعیت‌ها با هم متفاوتند و شما باید منعطف باشید و در محل اوضاع را بسنجید. برخی نکات که می‌توانند گاهی وابسته به موقعیت به کار آیند را در اینجا می‌آوریم.

درمجموع، بکوشید در شرایط مشابه تیراندازی کنید (باز گفتنش آسان‌تر از عمل است). پیش از آغاز مسابقه پرچم‌ها را بررسی کنید و ببینید آیا می‌توانید شرایط یکسانی از باد را برگزینید که به‌قدر چند شلیک طول بکشد. بادها اغلب طبیعت تناوبی دارند و به شرایط قبل برمی‌گردند، پس از این مزیت بهره ببرید. اگر خوش‌شانس باشید شاید قبل از تغییر شرایط سه بار تیراندازی کنید، منتظر بمانید و شرایط مشابه شاید یک یا دو دقیقه دیرتر برمی‌گردد و می‌توانید مابقی شلیک‌هایتان را در آن انجام دهید. اگر شرایط قبل برنگشت، بلافاصله به سایتر جابه‌جا شوید، چند تیر بیندازید و ببینید کجا می‌خواهید آخرین تیرهایتان را با شرایط تازه شلیک کنید.

گهگاه اگر باد عمدتاً در یک جهت اما با سرعت متفاوت می‌وزد، می‌توانید حین تیراندازی هرگاه دنباله‌ها باد تندتری را نشان می‌دهند کمی بیشتر منتظر بمانید و هرگاه باد کندتری را نشان می‌دهند اندکی کمتر درنگ کنید. این کار می‌تواند گاهی مؤثر باشد.

وقتی پرچم‌ها همگی جهت‌های مختلفی را نشان می‌دهند (گردبادها) وضع دشوار است. تیراندازان «باشگاه تفنگ و تپانچه تاکوما» اغلب با این شرایط مواجه می‌شوند. در این شرایط تیراندازی در سایتر تقریباً بی‌معنا می‌شود، زیرا شرایط با سرعت زیاد تغییر می‌کنند و با زمان تست گیری در سایتر متفاوت هستند. تلاش برای به دست آوردن مقدار کلی وزش همه کاری است که می‌توانید در این موقعیت انجام دهید، بهترین حدستان را در نظر بگیرید و خود را به آن بسپارید. موفق باشید!

همیشه مراقب به پرچم‌های کناردستی‌های چپ و راستتان باشید. آنها از بعضی بادها قبل از رسیدن به شما آگاهتان می‌کنند. چه بسیار چنین پیش می‌آید که درست هنگام کشیدن ماشه یک پرچم می‌چرخد و تیر از دست می‌رود. فقط با کمی توجه بیشتر به اتفاقات اطرافتان می‌توانید از این‌گونه حوادث پیش‌گیری کنید.

آرام باشید، شکیبا باشید، الگوهای تیراندازی در باد را جستجو کنید و آنچه میدان تیراندازی به شما ارائه می‌دهد را به کار گیرید.

در نتیجه

بادخوانی در ذهن من بسیار فنی‌ و علمی است و شما فقط با ممارست می‌توانید این هنر را بیاموزید. این فرایند کند و گهگاه مأیوس‌کننده است، اما اگر مداومت بورزید، مهارت‌های بادخوانیتان پیوسته بهبود می‌یابند تا روزی که متوجه می‌شوید همه چیز به‌خوبی عمل می‌کند. نکته اصلی این است که فقط باید براساس پرچم‌ها، به‌خصوص در مسابقه، زمان تیراندازی را تعیین کنید، بلکه هربار برای تمرین بیرون می‌روید آنها را بچینید (می‌دانم دردسر دارد، اما اگر می‌خواهید بهتر شوید آن را انجام دهید). تیراندازی در مسابقه بر تقویت تمرکزتان تأثیر دارد و به پیشرفتتان شتاب می‌بخشد، اما تمرین با پرچم به شما برای داشتن زمان لازم برای اندوختن اطلاعات و زودتر خبره شدن یاری می‌رساند. هیچ میان‌بری وجود ندارد.

با خود بردبار باشید. به‌ندرت یک تیرانداز تازه‌کار یک‌باره ترقی می کند و به پیروزی پایدار دست می یابد. من می‌گویم حتی نگران برد یا باخت نباشید، شیرجه بزنید، کمی تفریح کنید و بگذارید این چیزها سرگرم خودشان باشند. به یاد داشته باشید هر تیرانداز موفق بنچ‌رست در دوران ورزشی خود شکست‌های فراوانی دیده، اما ایستادگی کرده است.

ریک گراهام – نویسنده، و طراح بادنماهای گراهام

با تشکر از آقای هومن مجلل بابت پیشنهاد ترجمه این مقاله