تیراندازی تفریحی و درس های زندگی

فیل هاردمن انتقال دانش را جشن گرفته و خود نیز کمی خوشگذرانی می کند!

مقاله این ماه با مقاله های معمول من متفاوت است اما ماجرایی است که بسیار تمایل دارم روایت کنم. همیشه طرفدار سرسخت تفنگ های بادی بوده ام اما هنوز در بسیاری اوقات از شگفت انگیزی این ورزش غافلگیر می شوم. من در طی سال ها دوستان خوبی پیدا کرده ام؛ برخی در زمان تیراندازی، برخی در مغازه های اسلحه فروشی، و تعداد بیشتری آنلاین . اما این ورزش همچنان به من در محکم کردن روابط در نامعمول ترین مکان ها کمک کرده و اهمیت خوش اقبال بودنم را به من شناخته است.

من و همسر سابقم جس که خوانندگان دراز مدت ممکن است از مقالات اولیه من او را به خاطر بیاورند پس از طلاق هم دوستان خوبی باقی مانده ایم. ما دو فرزند داریم جک و کیسی و او تقریبا ۱۵ سال نامادری پسر بزرگم کریس نیز بوده است. ما ۵ سال پیش طلاق گرفتیم. زندگی ادامه داشته است و او شریک زندگی دیگری دارد به نام دیوید که باهم دو فرزند دارند. به نظر شما ممکن است زمانیکه یکشنبه ها برای دیدن فرزندانم میروم برنامه ای عجیب باشد اما هرگز چنین نبوده است. ما در واقع همه باهم رابطه خوبی داریم که برای همه علی الخصوص بچه ها عالی است. دیوید بسیار به ماهیگیری علاقه مند است و من هیچوقت آن را امتحان نکرده ام. پس یکروز دیوید من و فرزند وسطی ام جک را با خود برد  و ما لذت بسیاری بردیم. من خیلی دوست داشتم. برای جبران گفتم یکی از تفنگ های بادی خودم را ببرم، اهدافی را در حیاط گذاشته و باهم چندین تیر بزنیم به امید اینکه زمانی برای تیراندازی واقعی به دشت برویم.

بیرون با پسرها

تصمیم گرفتم تفنگ وایروخ ۱۰۰ بالپاپ  را ببرم. عمدتاٌ به دلیل اینکه اسلحه محبوب من است و چون میخواستم به او نشان بدهم که تفنگ های بادی امروزی چقدر پیشرفته اند و مانند تفنگ های ارزان فنری دوران نوجوانی او نیستند بلکه تفنگ های شکاری بسیار پیشرفته و قدرتمند میباشند. ما همچنین به این نتیجه رسیدیم که برای شرکت بچه ها، آموزش و تفهیم برخی از قوانین حمل تفنگ، و فراگیری برخی از اصول تیراندازی این بهترین فرصت است..

جک همیشه به شکار علاقه مند بود اما من سعی داشتم آموزش را تا زمانیکه کمی بزگتر شود و از نظر ذهنی و بدنی به رشد بیشتری برسد به تأخیر بندازم . او به ۱۳ سالگی نزدیک است، بسرعت در حال رشد بوده و به نظر می رسد که آماده است. او البته در کنار تفنگ های بادی بزرگ شده است و آنها برای وی غریبه نیستند. اما دیگر فقط خوشگذرانی نیست و زمان شکار همه چیز را باید بسیار جدی گرفت.

دخترم کیسی میتوانست همراه ما بیاید اما  تصمیم گرفت که در کنار مادر و خواهر کوچک خود در خانه بماند. کانر کوچولو اما تصمیم گرفت که همراه پدرش دیوید، برادر بزرگترش جک و عمو فیل بیاید و اگرچه هنوز خیلی کوچک است اما همه موافق بودیم که برایش خوبست که یاد بگیرد که تفنگ اسباب بازی نیست.

کلاس پیشرفته

اهداف ما از چند ورق کاغذ با نقطه های ترسیمی تشکیل شده بودند و میدان تیر ما فقط ۱۴ متر طول داشت و فقط یک تفنگ داشتیم،

چند ساچمه و محیطی امن برای تیراندازی به چیز دیگری نیاز نداشتیم.

اجازه دادم که جک خشاب را پر کند و برای دیوید عملکرد آن را توضیح دادم. کشیدن گلن، محل ضامن را به وی نشان داده و دوربین اکترونیک حرفه ای ای تی ان ایکس ۴K  را برایش نمایش دادم.

بچه ها برای تیراندازی بسیار هیجان زده بودند اما من آن را کنترل کردم زیرا اول باید درباره امنیت صحبت می کردیم و نحوه رفتار با تفنگ را توضیح می دادم که با تفنگ همیشه باید طوری رفتار شود که پر است و آماده تیراندازی و در جهت امنی گرفته شود.

من اول کمی تیراندازی کردم تا از مرتب بودن اوضاع مطمئن شوم و بعد اجازه بدهم دیوید تیراندازی کند. واکنش او پس از اولین شلیک نگاهی به تفنگ بود مثل اینکه بگوید همین بود؟ این نگاه برای من بسیار آشناست. نداشتن لگد تفنگ های PCP و صدای کم شلیک همیشه مردم را غافلگیر می کند و من با دیدن آن لبخند زدم.

با خنده گفتم «آره چیز خاصی نیست؟» پس از چند شلیک دیگر آموزش وی در نیروی دریایی! را به پایان رساندم.

استعداد فطری

نفر بعدی جک بود اما به دلیل سنگینی تفنگ و جراحت مچ دستش در هنگام بدلکاری با اسکوتر پیشنهاد کردم که در موقعیت خوابیده شلیک کند. جک زمانیکه برای اولین بار تیراندازی کرد هم سن کانر بود که تصمیم گرفت در کنار او دراز بکشد. دیدن تفاوت اندازه آنها مرا شگفت زده کرد. دیدن او که چقدر بزرگ شده  بود و نیاز به راهنمایی زیادی نداشت گذشت سریع زمان را بیادم آورد. کانر دراز کشیده محو تیراندازی برادرش شده بود و با تعجب شلیک های پیاپی وی را نگاه می کرد تا اینکه پرسیدم میخواهی امتحان کنی؟ صورتش روشن شد و سرش را به علامت توافق تکان داد و من بطرف دیوید چرخیدم و به آرامی گفتم: «خشاب خالی است اما او نمی داند.” 😉

جک بلند شد و به کناری رفت تا کانر بر روی کیف تفنگی که به عنوان زیر انداز گذاشته بودم دراز بکشد. او به دقت به صحبت های من گوش می داد. دوباره تأکید کردم که تفنگ اسباب بازی نیست و باید آنچه را که میگویم انجام دهد. او با تکان دادن سرش نشان داد که فهمیده است. بیشتر وزن اسلحه را من تحمل کردم و او در موقعیت شلیک قرار گرفت و به درون دوربین نگریست و علی رغم هم اندازه بودن با تفنگ توانست فضا را ببیند و هم زمان به ماشه برسد. وقتی که آماده شد به او گفتم تا ماشه را بکشد. تفنگ با شلیک انفجاری از هوای خشک زنده شد.  کانر در کمال تعجب گلن را خودش به عقب کشید که نشان میدهد با تمرکز کامل نظاره گر عملیات جک بوده است.

تیراندازی برای خوشگذرانی

ما همه به ترتیب به سر بطری ها و تکه های کاغذ تیراندازی کرده و باهم صحبت کردیم. زمان بسرعت گذشت و من دریافتم که چه لحظه های خاصی را گذراندیم و چقدر خوش اقبال هستیم که می توانیم. اینجا دو پدر، دو پسر، دو برادر، یک خانواده بودیم که تیراندازی ما را متحد کرده بود و بسیار سرگرم شده بودایم. که فقط منظور بچه ها نیستند بلکه من و دیوید هم لذت بردیم. به عنوان یک خانواده ما باهم تفریح می کنیم و رابطه خود را مستحکم تر میکنیم.

اقرار می کنم که به عنوان یک شکارچی جان سخت به ندرت تفریحی تیر اندازی می کنم اما زمانی را که در حیاط گذراندیم همانند هر جلسه شکاری بسیار لذت بخش دیدم. آن دورهمی نه فقط رابطه ما را مستحکم تر کرد بلکه ممکن است به ورود افراد تازه نفسی به ورزش ما به عنوان نسل بعدی تیراندازان با تفنگ بادی نیز کمک کرده باشد. چیزی که با بالا رفتن سن ما این ورزش به آن نیاز دارد.

به این فکر افتادم که در برخی اوقات تیراندازی با تفنگ بادی را بیش از حد جدی می گیرم. در اغلب اوقات در تعقیب شکار و صید عالی نسبت به تیراندازی صرفا برای لذت بردن بی توجه بودم. من ۱۵ سال بود که برای خوشگذرانی تیراندازی نکرده بودم و تماشای لذت بردن بچه ها مرا به فکر دوران جوانی انداخت. می نشستم و صد ها تیر را با تفنگ فنری خود با دید آزاد و بدون نگرانی درباره اندازه گروپ یا برد تیر رها می کردم. فقط خوشحال بودم که صدای برخورد تیر با یک قوطی حلبی را بشنوم، ببینم که در روز خاک به رقص درامده است و نگران دقت خود نیز نبودم.

یک دنیای کاملاً جدید

لذت و اشتیاق آنها که مسری نیز بود مرا به لبخند وادشت. تا زمانی که تمام شده بود و من در خانه نشسته بودم و به نوشتن این مطلب مشغول بودم درک نکردم که چقدر لذت برده بودم. خودم را در حال بررسی تفنگ های بادی کم قدرت، CO2 و … دیدم و تصور کردم که چقدر می توانیم با این اسلحه ها تفریح کنیم. من مانند اغلب افراد شکارچی با تیراندازی تفریحی شروع کردم. اما تلاش من برای به موفقیت رسیدن به عنوان یک شکارچی در برخی اوقات مانع تیراندازی تفریحی من شده بود. تفنگ برای من یک ابزار شکاری است و نه یک منبع خوشگذرانی و تفریح. با بازگشت به سرآغاز پی بردم که تیراندازی با تفنگ بادی میتواند چه لذت هایی داشته باشد که  من هنوز امتحان نکرده ام. شرایط باید تغییر کند.

ساچمه JSB Hades 

نوشته : Russ Douglas

راس داگلاس انبساط ساچمه جی اس بی هدز را بررسی میکند

من مدتی است که از ساچمه های جی اس بی اگزکت استفاده می کنم و همیشه از عملکرد آنها در میدان تیر راضی بوده ام. اخیراً در اینترنت مقالات بسیاری در رابطه با ساچمه های جدید جی اس بی هدز بخصوص برای کنترل آفت دیدم. پس گفتم بهتر است خودم ببینم جریان چیست. به نظر می رسد ساچمه های هدز کاری غیر ممکن را انجام می دهند یعنی تا رسیدن به هدف سالم مانده سپس در زمان برخورد طوری منبسط شده که حداکثر انرژی ممکن را منتقل کرده و یک کشتن مهربانانه را رقم بزنند. نفوذ بیش از حد یعنی هدر رفتن انرژی پس بهترین ساچمه های کنترل آفت نباید بیش از حد نفوذ کنند.

انبساط یا عدم انبساط

مهمترین خصوصیت دقت است (یک ساچمه دقیق لود شده با هرگونه طراحی درصورت برخورداری از انرژی لازم) . ده ها نظریه در مورد بهترین کنترل کننده آفت در بازار وجود دارد از قبیل برخی برندهایی که ساچمه های سرگرد برای حداثر انبساط تولید می کنند. حقیقت اینست که ماده اصلی و طراحی یک ساچمه باید از خوردن به در و دیوار یک قوطی ساچمه سالم بیرون بیاید سپس در تفنگ قرار داده شود. ساچمه ها اشیاء ظریفی نیستند. تجربه من اینست که ساچمه ها به این دلیل محکمتر از آنند که حداقل در توان زیر ۱۶ ژول با برخورد به طعمه ما منبسط شوند.

مدیرعامل شرکت ایر آرمز کلر وست محبت کرد و یک جعبه ساچمه کالبیر ۲۲/۰ جی اس بی هدز را در جشنواره تیراندازی بریتانیا به من داد. از آن روز به به بعد شنیدم که این گلوله ها به دلیل تقاضای بالا بسیار نایاب شده اند و همچنین مغازه های محلی به دلیل تعطیلی مرتبط با کرونا بسته بودند. من برنامه های خود را متوقف کرده بودم تا زمانی که در یوتیوب از یکی از دوستانم در شرکت کنترل آفت با تفنگ های بادی شنیدم که مغازه جی اس رمزباتوم آنها را می فروشد. پس از یک مکالمه ایمیلی فردی بنام ادوارد چند جعبه را به من فروخت که خیلی زود به دست من رسیدند.

طراحی هوشمند 

در بررسی مشخص شد که نیمرخ نمای بیرونی ساچمه های هدز مشابه ساچمه های نوک گرد کلاسیک جی اس بی اگزکت هستند که نشان دهنده آن است که جی اس بی از مزیت طراحی عالی موجود بهره برده . فقط یک تفاوت عمده با هدز وجود دارد در نوک گرد سه حفره شعاعی عقب رفته تعبیه شده است. فرض بر این است که این حفره ها همانند یک گل باعث باز شدن سر در سه جهت مختلف گردیده تا برخورد حداکثری انجام شود. تنها چیزی که نمیخواهیم قطعه قطعه شدن است . که در صورت استفاده از ساچمه های سر نرم مسئله ای نباید داشته باشد. بله برای ساچمه های هدز غیر ممکن به نظر میرسد.

ابزار درست کار

من میخواستم هر دو کالبیر معمول را در سرعت های مختلف آزمایش کنم. اما در حالیکه تفنگ وایلدکت ام ک.۱ کالیبر ۱۷۷/۰ من برای اکثر نیازهای کنترل آفت مناسب است اما مجوز ندارد. تنها چیزی که برای این آزمایش ها لازم است همین ام ک.۳دارای مجوز است از طرفی تفنگ ایر آرمز اس ۵۱۰ ایکس اسمن با توجه به دارا بودن تنظیم کننده قدرت بهترین وسیله آزمایش ساچمه های  هیدز در سرعت های مختلف می باشد.

نخست یک نمونه تصادفی حاوی ده ساچمه از هر کالیبر را وزن کردم. میانگین وزن ساچمه های کالیبر ۲۲/۰ ۰۳۰/۱ گرم (۰۲۹/۱ گرم) و ساچمه های کالبیر ۱۷۷/۰ ۶۷۱/۰ (۶۷۰/۰) تعیین شدند.  با توجه به اینکه تفنگ ایر آرمز اس ۵۱۰ ایکس اس خودم را به دوستی به نام لووین در نمایشگاه تفنگ های بادی فروخته بودم (از آن مرد متشکرم) همه آزمایش ها در صبح روزی که آنرا بسته بندی کرده و به نزدیکترین مغازه اسلحه فروش  برای انتقال قانونی به لووین بردم انجام شد. این مسئله همراه با محدودیت های تعطیلی کرونا مانع از این شد که چگونگی عملکرد ساچمه های هیدز در ۵۰ متری را در مقایسه با صفر فعلی تفنگ ببینم. بله از آن به شدت دلخورم.

تحقیق

پیش از اینکه نتایج ساچمه  های آزمایشی خودم را ثبت کنم عملکرد چند نفر را در شبکه های دیگر تماشا کردم. برخی آزمایش ها دقیق تر از دیگران بودند، برخی تفریحی و برخی غافلگیر کننده. بنابراین به اطلاعات بیشتری نیاز داشتم پس باید خودم مشغول می شدم. من یک حیاط محصور ندارم پس همه چیز را ساده برگذار کرده و بدرون یک سطل آب در داخل اطاق شلیک کردم البته در مقابل دوربین. تفنگ در حالت عمود قرار داشت تا از برخورد زاویه ای با آب جلوگیری شده و شکل سر ساچمه تغییر نکرده و نتایج تغییر شکل ساچمه ها تحت تأثیر قرار نگیرد. به هرحال منتظر کثیف کاری بودم پس یک ورقه مقوایی دوبل دارای یک سوراخ وسط را روی سطل انداختم تا از پاشیدن آب جلوگیری کنم.

آزمایش اول کرنوگرافی

من برخی از اطلاعات مرتبط با سرعت آزمایش های دیگران را از دست داده بودم پس از توزین ساچمه ها یک خشاب (۸ ساچمه) را در مقابل کرونوگراف  برای امتحان از تفنگ وایلدکت شلیک کردم و فرایند را با تفنگ اس ۵۱۰ ایکس اس کالیبر ۲۲ فقط با دو تیر در هر یک از پنج سطح قدرت ادامه دادم . نتایج در جدول زیر آمده است:

پایین ترین سطح قدرت تفنگ اس ۵۱۰ اس ایکس را به دلیل کافی نبودن برای انبساط ساچمه حذف کردم

اول امنیت یا نه

یکبار یک قسمت از سریال آمریکایی آلی به نام «سوء تعبیر شکنان» را تماشا کردم که ثابت کرد گلوله علی رغم چگالی بالا در آب مسافت زیادی را طی نمیکند. این بود که آزمایش در آب را به عنوان راه حل در نظر گرفتم. متاسفانه در نبود یک لوله بلند شفاف که بتوان از پیشرفت ساچمه و انبساط احتمالی فیلم برداری کرد باید به یک سطل آب معمولی کفایت میکردم. حفظ سطل و نه تخریب آن مد نظر بود. پس برای حفاظت کف آن در مقابل رسیدن ساچمه پس از عبور از ۲۵ سانتی متر آب باید کاری میکردم.

یک تکه چوب سخت پیدا کرده  آن را با فلزی سنگین کردم و با پیچیدن در سلفن ضد آب کردم. زمانی که پس از دو شلیک آن را جهت پیدا کردن ساچمه ها برداشتم فهمیدم که خشابی که استفاده کرده بودم ۲ محفظه خالی داشته است و دلیل تعجب خود از کم پاشیده شدن اب را فهمیدم.

اوه!

تکرار … اینبار یادم رفت که محافظ سطل را در جای خود قرار دهم و فقط پس از شلیک دو ساچمه ۱۷۷/۰ آب از همه جای سطل شروع به نشت کرد؛ فاجعه! پس از خالی کردن آب و بررسی به جز یک ترک هیچ صدمه ناشی از برخورد در کف سطل ندیدم. تصور کنم که دلیل این صدمات موج لرزش های برخورد عمود ساچمه های ۱۷۷/۰ با آب باشد. پس از تخلیه و خشک کردن سریع سطل کف آن را با استفاده از چسب اکواریوم در داخل و بیرون سطل تعمیر کردم. در نهایت با هر تنظیم قدرت تفنگ دو شلیک انجام دادم و پس از شلیک همه ساچمه ها را با دقت درآورده، خشک کرده، و در کیسه های برچسب خورده زیپ دار جهت بررسی بعدی قرار دادم. نتایج در جدول های زیر آمده است:

تا امتحان نکنی نمی فهمی

با توجه به صحبت قبلی من در مورد قطعه قطعه نشدن ، چند قطعه بسیار کوچک که فقط می توانست سرب باشد در ته سطل برق می زدند. این مسئله باعث شد تا همه ساچمه هایی را که از درون سطل جمع کرده بودم وزن کرده و اندازه بگیرم و با ابعاد میانگین مقایسه کنم تا به ببینم آیا شکستگی اتفاق افتاده یا خیر. بله باید ساچمه ها را قبل از شلیک یک به یک وزن می کردم).

ملاحضات دامنه

طعمه شما در مقابل دهانه تفنگ شما قرار نخواهد داشت پس با افزایش مسافت باید انتظار کاهش قدرت و بالطبع کاهش سطح انبساط را نیز داشت. سرعت دهانه برای هر شلیک را در اپلیکیشن چیرگان  وارد کرده و با استفاده از ضریب BC آنها جهت تخمین داده های زیر را پیش بینی کردم(حداکثر قدرت ۵).

پس عوامل دیگری به جز قدرت تعیین شده تفنگ نیز وجود دارند و فقط شامل افزایش انرژی دهانه جهت انبساط بهینه در هدف واقعی نمی شود. همه ساچمه ها/ اهداف پرتابی دارای یک سرعت بهینه حداکثر هستند که فراتر از آن به افت دقت منجر می شود. به عنوان مثال برای ساچمه های با کیفیت ۲۲ مانند ساچمه های جی اس بی به نظر من حدود ۲۷۵ متر بر ثانیه ایده آل است.

ساچمه های کالیبر۱۷۷ Non-Fac هیدز کمی منبسط شدند اگرچه نوک کاملاً گرد آن ممکن است کمی صاف شده باشد. شاید نشان دهنده اصابت آن به چوب باشد. ساچمه های کالیبر ۲۲ هیدز در همه تنظیمات سرعتی منبسط شدند که نتایج در سه سرعت بالاتر تقریباً یکسان بودند. با نگاهی به تصویر ساچمه های منبسط شده می توانم بگویم که در مقابل حیوانات موذی می توانند مؤثر باشند. بر این باورم که برای بهترین نتیجه ساچمه ها باید با سرعت های بالای ۱۶ ژول (FAC) شلیک شوند .

ساچمه های  کالیبر ۱۷۷ کمی منبسط شدند اما بدون انجام مجدد آزمایش در یک سطل بلندتر جائیکه همه انژی پیش از اصابت به ته سطل از بین می رود نمی توام عدم برخورد با پشت چوب را تضمین کنم.

تغییرشکل قابل توجه

ماجرای ساچمه های کالیبر ۲۲ هیدز کاملاً متفاوت بود.در تصاویر ساچمه های بازیافته و از اندازه گیری ها مشخص است که انبساط آنها در سرعت های بالاتر قابل توجه است. همچنین یکی از سه  ساچمه در اکثر موارد تغییر شکل داد/ له شد که شاید نشانه آن باشد که با تغییر مسیر برخوردی با چوب داشته است.

فقط وزن ۲ تا از قوی ترین ساچمه ها کاهش یافت به ترتیب ۰.۰۳۲ و ۰.۰۳۹ گرم. . احساس شخصی من اینست که بعد از مسافت طی شده ساچمه آسیب جدی ناخاسته به گوشت طعمه (مثلاً خرگوش) وارد نمی کند و ممکن است فقط با تخمین مطابقت کند. احتمالاً هر برخوردی با استخوان هم به افزایش سرعت انبساط ساچمه کمک کرده و از نفوذ بیش از حد جلوگیری می کند. به هرحال عملکرد ساچمه های کالیبر ۲۲ مرا بسیار تحت تأثیر قرار داد و پس از دریافت تفنگ جایگزین کالیبر ۲۲ خود از آنها استفاده خواهم کرد. من همچنین پس از تعطیلات کرونایی در کمترین زمان ممکن آزمایش های دقت را با ساچمه های کالیبر ۱۷۷ هیدز در فاصله ۲۵ متری و ساچمه های کالیبر ۲۲ هیدز در فاصله ۵۰ متری انجام خواهم داد.

سند تصویری/ تمیزکاری

من طبعاً از آزمایش های خود فیلم گرفتم و یک ویدئو را برای شما پس از تدوین برخط گذاشته ام.

پس از اینکه سطل هنوز سالم را خالی کرده و زیر آن را با یک حوله قدیمی خشک کردم اتفاق خوبی رخداد. من پس از انتشار ویدئو با مغازه جی اس رمزباتوم تماس گرفتم و ادوارد لطف کرده و تعداد دیگری ساچمه را برای آزمایش های بعدی برای من خواهد فرستاد.

انجام این آزمایشها علی رغم دشواری تمیزکاری در پایان برای من بسیار جالب بود. امیدوارم که مقاله برای شما جاب بوده باشد هرنوع ساچمه که مورد علاقه شماست از تیراندازی تفریحی با آن لذت ببرید.

بزودی با تفنگ مجاز جدیدم  ساچمه های هیدز را در فاصله ۵۰ متری برای دقت آزمایش خواهم کرد.

پایداری گلوله (ژیروسکوپی و دینامیکی)

کاری از دامون کالی در ۱ اکتبر ۲۰۱۳

چرا گلوله‌ها از سر لوله تفنگ خارج  می‌شوند؟ چرا در لوله تفنگ از سوراخ هموار استفاده می‌شود؟ این مطمئنا کارها را برای تولید کننده گلوله ساده  می‌کند و هزینه کمتری برای همه دارد.

پاسخ این است تا زمانی که به گلوله چرخش می‌دهید گلوله ها مستقیم پرواز  نمی‌کنند. خان درون لوله تفنگ بوسیله پوکه، گلوله را  می‌گیرد و هنگامی ‌که گازهای پیشران گلوله را به پایین سوراخ فشار می‌دهند باعث می‌شود تا گلوله با سرعت بالایی بچرخد. خان درون لوله تفنگ، پایداری گلوله را تضمین می‌کند.

تعریف پایداری

اما اجازه دهید کمی عقب‌تر برویم. پایداری یعنی چه؟ به زبان ساده، پایداری به دماغه گلوله در جریان هوا اشاره دارد. اگر به یک راکت یا موشک نگاه کنید، متوجه خواهید شد که بسیاری از طرح‌ها دارای باله در عقب هستند. این باله‌ها برای اطمینان از این است که جلوی راکت به سمت جلو است. آنها مانند دستگاه بادنما کار می‌کنند- اگر راکت شروع به ضربه زدن کند، جریان هوا بر روی باله‌ها فشار  می‌آورد و تراز را اصلاح می‌کند. هرگاه چرخش حول محور غیر صفر باشد نیرویی نیز وجود دارد که آن را اصلاح کند، جریان هوا در کنار باله  می‌وزد.

البته گلوله‌ها باله ندارند. به لحاظ تئوری  می‌توان گلوله‌های دارای باله ساخت اما این کار بسیار سخت و گران است. در عوض، به گلوله‌ها چرخش می‌دهیم تا  تاثیری مشابه ایجاد کنیم. به دلیل فیزیک چرخش اشیا، که از آن  می‌گذرم، وقتی گلوله ای  می‌چرخد ​​و شروع به انحراف  می‌کند نیروهایی وجود دارند که معمولا جهت را به طور خودکار اصلاح می‌کنند. به نظر  می‌رسد که گلوله‌ها کاملا پایدار نیستند (همیشه انحراف وجود دارد) اما  می‌توانید آنها را به اندازه کافی به هدف نزدیک کنید.

دو نوع پایداری گلوله وجود دارد که نگران آن هستیم ، پایداری ژیروسکوپی و پایداری دینامیکی. برای این که گلوله پایدار باشد باید هر دو شرایط محقق شود، گلوله ای که از نظر ژیروسکوپی پایدار اما از نظر دینامیکی ناپایدار باشد ، پایدار نیست و سقوط  می‌کند.

پایداری ژیروسکوپی

درک پایداری ژیروسکوپی آسانتر از دو مورد دیگر است. معمولا پایداری ژیروسکوپی به متغیری به نام Sg اشاره دارد. از نظر ریاضی، اگر Sg از ۱ بیشتر باشد  می‌توان گفت گلوله از نظر ژیروسکوپی پایدار است. اگر گلوله را سریع‌تر بچرخانید مقدار Sg بیشتر می‌شود. همچنین اگر سرعت کاهش یابد Sg بیشتر می‌شو. اگر از گلوله بلندتر استفاده کنید مقدار Sg  کم می‌شود. اگر گلوله از نظر ژیروسکوپی پایدار باشد معمولا در همان حالت باقی می‌ماند زیرا با سرعت بیشتر از سرعت چرخش گلوله کاهش می‌یابد. اگر گلوله از نظر ژیروسکوپی در سر لوله تفنگ ناپایدار باشد، هرگز پایدار نخواهد بود.

عواملی که پایداری ژیروسکوپی را افزایش  می‌دهند عبارتند از:

• سرعت پایین تر
• نرخ چرخش بالاتر
• هندسه گلوله کوتاهتر / ضخیم‌تر
• چگالی هوای کمتر

در حالی که محاسبه Sg خیلی پیچیده نیست ، کاری نیست که  می‌توانید با ماشین حساب دستی انجام دهید مگر اینکه به مقدار تقریبی دست یابید. در مقاله دیگری در خصوص این موضوع بحث می‌شود. ماشین حساب‌های مختلفی در وب موجود است که مقدار تقریبی را به شما  می‌دهد که یکی از آنها JBM Ballistics است.

پایداری دینامیکی

محاسبه پایداری دینامیکی سخت‌تر است. این کار به ضرایب مبهمی بستگی دارد که تعیین و پیش بینی آن دشوار است و به ویژگی‌های دقیق طراحی گلوله بستگی دارد. گلوله‌ها با از دست دادن سرعت، پایداری دینامیکی‌شان را نیز از دست  می‌دهند. بر خلاف مورد پایداری ژیروسکوپی، پایداری در سر لوله تفنگ به معنای پایداری در بُرد پایین نیست. متغیری به نام Sd به پایداری دینامیکی اشاره دارد که محاسبه تعداد دقیق آن از حوزه این مقاله خارج است، فقط بدانید که پیش بینی آن دشوار بوده و به داده‌های زیادی نیاز دارد.

Sd گلوله ای با پایداری دینامیکی «عالی» برابر با ۱ است. اگر Sd کمتر از یا بیشتر از ۱ باشد گلوله ممکن است ناپایدار باشد. حاشیه ایمنی برای Sd به Sg بستگی دارد. هنگام بررسی Sd گلوله‌ای با Sg بالا دارای غلاف بیشتری است. گلوله ای که در لبه ناصاف پایداری ژیروسکوپی قرار دارد به راحتی می‌تواند دارای پایداری دینامیکی شود.

جمع بندی

با استفاده از ریاضیات، رابطه زیر را بین Sg ، Sd و پایداری گلوله به ترتیب زیر خواهد بود:

گلوله پایدار است اگر:

Sg>1Sd (2-Sd)

اگر این رابطه را روی نمودار ترسیم کنید، نمودار زیر را خواهید داشت:

همانطور که  می‌توان مشاهده کرد دو منطقه وجود دارد که توسط خطی تقسیم می‌شود که در معادله بالا نشان داده شده است. اگر گلوله در داخل منطقه پایدار باشد یعنی همه چیز خوب است. اگر از منطقه پایدار خارج شود، سقوط می‌کند.

گلوله ای که رفتار خوبی دارد پرواز خود را روی خط مرکزی آغاز  می‌کند (Sd = 1.0) و وقتی بُرد آن پایین باشد به سمت بالا حرکت  می‌کند. باز هم  به این دلیل که چرخش گلوله آهسته‌تر از سرعت آن کم می‌شود که به پایداری بالاتر ژیروسکوپی  بالاتر منتهی  می‌شود. این همان چیزی هست که می‌خواهیم.

با این حال پایداری دینامیکی زیاد نیست. برخی گلوله‌ها در بُرد پایین ترتغییر چشمگیری را  در Sd تجربه  می‌کنند، که  می‌تواند باعث شود تا گلوله منطقه پایدار را ترک کرده و شروع به سقوط کند. مچ کینگ سریا گرین ۱۶۸با کالیبر ۳۰ نه چندان معروف این مشکل را دارد و مستعد از دست دادن پایداری در سرعت‌های ترانسونیک (گذر صوتی) است. این یکی از دلایلی است که تیراندازان دور برد تمایل دارند سرعت بیش از ۱۳۰۰ فوت بر ثانیه را در هدف حفظ کنند. گلوله‌هایی که معمولا پایداری خود را از دست می‌دهند این کار را در ناحیه ترانسونیک نیز انجام  می‌دهند.

اثرات جوی

مساله پیچیده‌تراین است که همه این‌ها به چگالی هوا بستگی دارد که این نیز به متغیرهایی مانند ارتفاع، دما و رطوبت بستگی دارد. چگالی کمتر هوا به معنای پایداری بیشتر است. این یعنی هوای کمی برای سقوط گلوله وجود دارد. بنابراین ممکن است گلوله‌ای به خوبی در ارتفاع زیاد شلیک شود اما در سطح دریا سقوط کند.

نکته عملی مهم

پایداری گلوله فقط تا حدی در کنترل تیرانداز است. تنها کاری که واقعا  می‌توانید انجام دهید این است که گلوله‌هایی را انتخاب کنید که با چرخش لوله تفنگ‌تان به اندازه کافی پایدار شوند. همیشه برای ایجاد حاشیه در برابر ناپایداری دینامیکی و شرایط جوی، ترکیبی از گلوله / بشکه را انتخاب کنید که Sg حداقل ۳/۱ تا ۴/۱ را ایجاد کند. مقدار بیشتر از این سبب مسایل بزرگی نخواهد شد اما به خاطر داشته باشید که افزایش چرخش تثیر نامطلوبی بر دقت دارد، بنابراین برای حفظ پایداری و دقت تعادل وجود دارد. از حداقل چرخش استفاده کنید تا سنگین ترین گلوله‌هایی را که  می‌خواهید شلیک کنید، پایدار شوند.

متأسفانه  در خصوص مسایل اجتناب ناپذیر پایداری دینامیکی گلوله‌هایی که رفتار مشکل آفرین دارند، کار زیادی نمی‌توان انجام داد و تنها راه برای دانستن اینکه از انتخاب کدام گلوله ها خودداری کنید، پرسیدن از دیگران است. اکثر گلوله های مورد استفاده برای شلیک از راه دور خوب است اگر سرعت حرکتشان به اندازه کافی زیاد باشد. مشکل وقتی شروع می‌شود که به ناحیه ترانسونیک وارد می‌شوید که اکثر تیراندازان دوربرد در صورت امکان از آن اجتناب  می‌کنند. اگر متوجه شدید سرعت گلوله‌هایتان کاهش زیادی دارد، شاید کارتریج بزرگتری نیاز باشد. این مشکل معمولا فقط برای تیراندازان مسابقاتی پیش می‌آید که به کارتریج خاصی محدودهستند مانند مسابقه T / R کلاس F که به وینچستر ۳۰۸ یا رمینگتون ۲۲۲۲ نیاز دارد.

بروزرسانی – ۱۰/۴/۲۰۱۴

در حالی که توصیه های فوق هنوز هم رهنمودهای خوبی هستند ، بخشی از کتاب جدید برایان لیتز با عنوان «پیشرفت‌های جدید در تیراندازی برد طولانی» وجود دارد که آزمایشات وی در خصوص کشش و پایداری  را بطور کامل بیان می‌کند. او این استدلال قانع کننده را ارائه می‌دهد که وقتی Sg به زیر تقریباً ۵/۱ برسد، کشش اندکی افزایش می‌یابد. با توجه به اینکه استفاده از حداقل ضریب پایداری ۵/۱ برای تیراندازی برد طولانی کاملاً منطقی است، که در آن کاهش اندک در کشش مهم‌تر ازکاهش دقت ناشی از چرخش بیش از حد گلوله است. برای کاربردهای با دقت بسیار بالا و برد کوتاه (در اصل بنچ رست‌های برد کوتاه) استفاده از حداقل پایداری که بتوانید کار را تمام کنید، می‌تواند مطلوب باشد اما برای برد طولانی آن را بیشتر از ۵/۱ نگه دارید. تا جایی که می‌دانم این نشان دهنده جدیدترین تفکر/ تحقیق در این زمینه است.

مطالعه بیشتر

در این مقاله فقط به سطح پایداری گلوله پرداخته شده است. برای افراد علاقمند به ریاضیات، کتاب باب مک کوی با عنوان بالستیک‌های خارجی مدرن، به جزئیات عجیب و غریب ریاضیات  می‌پردازد. برای بررسی گسترده تر و نه چندان فنی، بالستیک‌های به کار گرفته شده برای تیراندازی دور برد برایان لیتزمنبعی عالی است.

پایداری گلوله و چرخش خان

نوشته :  دامون کالی

چرخش خانی که برای تفنگ خود انتخاب می‌کنید میتواند تاثیر بسزایی بر دقت آن داشته باشد. اما چگونه و چرا؟

پایداری گلوله

گلوله‌هاا ز نظر آیرودینامیکی ناپایدار هستند. آنهایی که به حال خودشان رها می‌شوند  به شکلی دقیق، مخرب و بی نظم در هوا می‌چرخند و در جهت تصادفی به هدف اصابت می‌کنند – مستقیم، طرفین یا حتی عقب. اگر سرعت چرخش این گلوله‌ها زیاد باشد عملکرد کاملا خوبی دارند و برد نوک آنها کم و بیش پایین خواهد ماند .

هرچه گلوله طویل‌تر باشد چرخش بیشتری لازم دارد. برای محاسبه دقیق میزان چرخش مورد نیاز برای ایجاد ثبات در گلوله معین باید از برخی ثابت های مشتق شده تجربی استفاده کرد تقریبا مانند ضریب بالستیکی که همه ما با آن آشنا هستیم. این ثابت‌هاعموما در دسترس نیستند. در حوزه ریاضی، در صورتی که پیشینه ریاضی قوی ( مدرک ریاضی یا مهندسی یا معادل آن) را داشته باشید می‌توانید رفتار دقیق‌تر ریاضی در خصوص پایداری گلوله را در کار عالی روبرت مک کوی با عنوان  بالستیک‌های خارجی مدرن:دینامیک‌های راه‌اندازی و پرتاب موشک‌های متقارن بیابید.

برای افرادی با علاقه کمتر، چندین روش تقریبی برای محاسبه چرخش مورد نیاز گلوله وجود دارد که ساده ترین آنها فرمول قدیمی گرین هیل است:

T = 150 / L

که در آن T چرخش در کالیبرهای گلوله و L طول گلوله در کالیبرها است.

متأسفانه این روش چندان خوبی نیست اما آن را در اینجا آورده‌ام تا نشان دهم که گلوله های بلندتر به چرخش‌های سریعتر نیاز دارند که در واقع همان چیزی است که باید بدانید. جی. بی. ام بالستیکس (JBM Ballistics )  محاسبه‌گر خوبی است  که در آن از روش مشارکتی بیشتری استفاده می‌شود.

پس چرا چرخش واقعا سریع را انتخاب نکرده و کار را تمام نمی‌کنیم؟ به نظر میرسد چرخشی که باعث حفظ گلوله‌ها می‌شود همچنین می‌تواند سبب شود تا گلوله‌مان به هدف اصابت نکند ، یعنی امکان چرخش بیش از حد گلوله وجود دارد.

گلوله هایی بسیار خوب هستند که از لحاظ استاتیک و هم دینامیک متعادل باشند. یعنی مرکز ثقل گلوله در محور تقارن گلوله قرار داشته باشد (تعادل استاتیک) و محور اصلی اینرسی گلوله با محور تقارن گلوله موازی باشد(تعادل دینامیکی). تعادل استاتیک به اندازه کافی ساده است اما منظور از این محور اصلی چیست؟

لاستیکی را در نظر بگیرید که متعادل است – هدف  افزودن وزنه‌ها تا زمانی است که محور اصلی اینرسی چرخ با محور فیزیکی چرخ همسو شود. اگراین محورها در یک راستا نباشند  چرخ لنگ می‌زند. در مورد گلوله‌ها نیز همین اتفاق رخ می‌دهد.

این گلوله بلحاظ استاتیکی متعادل است. CG آن خارج از مرکز قرار دارد اما محور اینرسی اصلی آن (Ip) با محور تقارن گلوله موازی است.

این گلوله از لحاظ دینامیک متعادل است. CG  آن در مرکز قرار دارد اما محور اینرسی اصلی آن (Ip) با محور تقارن گلوله دارای زاویه است.

در زندگی واقعی همه گلوله‌ها دارای عدم تعادل استاتیک و دینامیک هستند. گلوله‌ای را در نظر بگیرید که ناخالصی کمی از خط مرکزی دارد یا ناخالصی ندارد. این گلوله از مرکز ثقل و محور اصلی اینرسی منحرف می‌شود. پس موضوع چیست؟

پرتاب جانبی

پرتاب جانبی، اولین مفهومی که باید یاد بگیریم. هنگامی که یک گلوله نا متعادل از لحاظ استاتیکی  از سوراخ عبور می کند مرکز ثقل خارج از مرکز در مسیر مارپیچ حرکت می‌کند زیرا لبه خارجی گلوله توسط سوراخ محدود می‌شود. هنگامی که گلوله از سرلوله تفنگ خارج می‌شود در جهت مماس با آن مسیر مارپیچ پرواز خواهد کرد. جهت دقیق آن به این بستگی دارد که طرف سنگین گلوله هنگام خروج از لوله سر تفنگ در چه جهتی قرار گیرد.

توجه داشته باشید که اگر گلوله‌ای از هر جهت کامل باشد اما هنگام خروج از سر لوله تفنگ ضربه به آن وارد شود طعمه پرتاب های جانبی نیز می‌شود. تمام آنچه لازم است این است که مرکز ثقل گلوله از خط مرکزی سوراخ خارج شود.

هرچه چرخش گلوله سریعتر باشد پرتاب جانبی بیشتری خواهید داشت. به عبارت دیگر چرخش‌های سریعتر در گلوله های ناقص (یعنی واقعی) از دقت کمتری برخوردار هستند.

پرش آیرودینامیکی

به همین ترتیب وقتی گلوله نامتعادل از لحاظ دینامیکی (حتی اگر از نظر استاتیکی با مرکز ثقل کاملا متمرکز بر سوراخ، متعادل باشد) از سر لوله تفنگ خارج شود با انحراف اولیه‌ای که باعث شود گلوله در جهت اشتباه پرواز کند، این اتفاق رخ خواهد داد که به آن پرش آیرودینامیکی گفته می‌شود.

علت پرش آیرودینامیکی نیز مانند پرتاب جانبی می‌تواند بخاطر ضربه آهسته در سوراخ  باشد. همانطور که خواهیم دید باد نیز می تواند باعث پرش آیرودینامیکی شود.

در هر صورت هرچه چرخش گلوله سریعتر باشد پرش آیرودینامیکی بیشتری خواهید داشت. مجددا، انحراف در جهت تصادفی رخ می‌دهد که دقیقا نحوه قرارگیری گلوله هنگام خروج از سر لوله تفنگ تعیین کننده آن است .

کمی استراحت کرده و جمع بندی می‌کنیم. برای ثبات گلوله‌های در پرواز، چرخش نیاز است. وجود نقص در تعادل گلوله یا ضربه در سوراخ باعث پرتاب جانبی و پرش آیرودینامیکی می شود که سبب می شود تا گلوله در جهت ناخواسته و غیر قابل پیش بینی پرواز کند. هرچه چرخش گلوله سریعتر باشد  انحراف در مسیر پرتابی بیشتر می شود.

موفقیت خود را تضمین کنید

نکته جالب توجه این است که پرش آیرودینامیکی می تواند تا حدی مانع پرتاب جانبی شود. به نظر می رسد که وجود نقص در مرکز ثقل گلوله (یعنی در دماغه آن) مانع چنین کاری شود. همان نقص عقب مرکز ثقل (یعنی در قاعده) باعث می‌شود این دو اثر یکدیگر را تقویت کنند. مدت‌هاست که تیراندازان بنچ رست می دانند که قاعده گلوله از دماغه آن مهمتر است. این خودش یک دلیل است.  (بدیهی است که گلوله کاملا متعادل بهترین حالت است  اما اگر قصد دارید گلوله ای را شلیک کنید  این کار را در دماغه آن انجام دهید.)

پرش آیرودینامیکی ناشی از باد

باد متقاطع باعث می شود گلوله به محض خارج شدن از سر لوله تفنگ به طرف دیگری متمایل شود، یعنی پرش آیرودینامیکی را ایجاد کند، اگرچه برخلاف پرش ناشی از عدم تعادل گلوله، این مسیر گلوله قابل پیش بینی است زیرا منبع آن جهت باد است. در کمال تعجب آنچه اتفاق می افتد این است که پرش آیرودینامیکی مبتنی بر باد باعث انحراف عمودی نقطه برخورد گلوله می شود. هرچه باد شدیدتر باشد، انحراف عمودی نیز بیشتر خواهد بود.

توجه داشته باشید که بزرگی این اثر کم نیست.  سرگلوله ۳۰۸ ۱۶۸ میلی گرم سیرا مچ کینگ در ۲۶۰۰fps ، انحراف عمودی تقریباً ʺ۸/ ۳ در ۱۰۰ یارد در باد عرضی ۱۰ mph را تجربه خواهد کرد. این را با تقریبا ۱″ انحراف افقی باد مقایسه کنید که ممکن است بیشتر با آن آشنا باشید.

تصور کنید در هر باد شدیدی با یک تفنگ بسیار دقیق تیراندازی کنید. ممکن است نتیجه هدفی شبیه به این باشد:

 بادی که از چپ به راست می‌وزد باعث کم شدن برخورد گلوله‌ها می‌شود. باد راست به چپ باعث برخورد زیاد گلوله‌هامی‌شود. (توجه داشته باشید که این امر برای تفنگی با چرخش دست چپ معکوس خواهد شد.) بنابراین به جای اینکه باد باعث پراکندگی افقی خالص شود، همانطور که تصور می‌کنید، در واقع باعث پراکندگی در زاویه می‌شود. هرچه چرخش تفنگ شما سریعتر باشد این زاویه بزرگتر خواهد بود.

شما را نمی‌دانم اما برای من به اندازه کافی سخت است تا بتوانم تأثیر افقی باد را بدون نگرانی در مورد مولفه عمودی دنبال کنم. به هر حال، زوایای خطوط روی شکل برای مقیاس مچ کینگ گرین ۱۶۸ سیرا با چرخش دست راست در ۲۶۰۰fps در  ۱۰۰ یارد رسم شده است.

توجه به این نکته مهم است که این اثر در برد کوتاه بسیار بیشتر از برد طولانی است. به این دلیل که که زاویه پرش عمودی ،صرفنظر از برد، ثابت است در حالی که باد افقی در بردهای طولانی بسیار افزایش می‌یابد. بنابراین در برد طولانی، نسبت انحراف عمودی به افقی کوچکتر خواهد بود – یعنی شیب زاویه خط در نمودار فوق به اندازه برد طولانی نخواهد بود.

نکته مهم عملی

برای بهره گیری از  بالاترین میزان دقت، گلوله ای با کیفیت بالا انتخاب کنید که در برد مورد نیازتان بالستیک قابل قبولی را ارائه دهد. سپس گلوله‌ای با کمترین چرخش را انتخاب کنید که گلوله را تثبیت کند. افزودن کمی ‌چرخش بیشتر «فقط برای اطمینان» میزان دقت شما را کمی پایین می‌آورد. از اطرافیان سوال کنید و ببینید دیگران از چه چیزی استفاده می‌کنند – از آهسته ترین چرخشی استفاده کنید که به نظر می‌رسد در بردی قرار دارد که می‌خواهید تیراندازی کنید.

علاوه بر این متوجه شده ایم که چرا حفظ هم راستایی گلوله با سوراخ از طریق تکنیک های مناسب بارگیری دستی و ساخت محفظه مهم است و چرا باید به باد هم در برد مسیر پرتابی و هم در برد پایین توجه کنیم.

بروزرسانی – ۱۰/۴/۲۰۱۴

در حالی که توصیه های فوق هنوز هم رهنمودهای خوبی هستند ، بخشی از کتاب جدید برایان لیتز با عنوان «پیشرفت‌های جدید در تیراندازی برد طولانی» وجود دارد که آزمایشات وی در خصوص کشش و پایداری  را بطور کامل بیان می‌کند. او این استدلال قانع کننده را ارائه می‌دهد که وقتی Sg به زیر تقریباً ۵/۱ برسد، کشش اندکی افزایش می‌یابد. با توجه به اینکه استفاده از حداقل ضریب پایداری ۵/۱ برای تیراندازی برد طولانی کاملاً منطقی است، که در آن کاهش اندک در کشش مهم‌تر ازکاهش دقت ناشی از چرخش بیش از حد گلوله است. برای کاربردهای با دقت بسیار بالا و برد کوتاه (در اصل بنچ رست‌های برد کوتاه) استفاده از حداقل پایداری که بتوانید کار را تمام کنید، می‌تواند مطلوب باشد اما برای برد طولانی آن را بیشتر از ۵/۱ نگه دارید. تا جایی که می‌دانم این نشان دهنده جدیدترین تفکر/ تحقیق در این زمینه است.

بررسی ساچمه تفنگ بادی JSB Exact Diabolo 8.44 Grain .177 Caliber

نتیجه­ گیری آزمون Hard Air Magazine

ساچمه تفنگ بادی JSB Exact Diabolo 8.44 Grain .177 Caliber به راحتی برنده جایزه طلایی HAM می­شود. این امر بدان دلیل است که آنها ثبات تولیدی عالی با قیمت بسیار مناسب را ارائه می­دهند.

مشخص است که چرا این ساچمه­ها در بین تیراندازان اهداف زمینی محبوب هستند. علاوه بر این، آنها در طیف گسترده­ای از تفنگ­های بادی به خوبی شلیک می­شوند و هنگام آزمایش جدیدترین اسلحه بادی کالیبر .۱۷۷ شما برای اولین بار انتخاب اول هستند.

پیشنهاد می­شود.

بررسی کامل

ارزش به نسبت هزینه

ساچمه تفنگ بادی JSB Exact Diabolo 8.44 Grain .177 Caliber از نظر دقت و ثبات از شهرت بالایی میان تیراندازهای تفنگ­های بادی برخوردار است. به عنوان مثال می­توانید ببینید که آنها توسط بسیاری از رقبای جدی اهداف زمینی استفاده می­شوند.

با کمال تعجب، آنها نیز گران نیستند! فقط ۲.۸ سنت به ازای هر ساچمه در مقایسه با میانگین قیمت ۲.۷ سنت به ازای هر ساچمه در تفنگ­های بادی کالیبر .۱۷۷ . و – البته – از آن نیز ارزان­تر است اگر چهار قوطی از Pyramyd Air یا Airgun Depot خریداری کنید و یکی را به صورت رایگان دریافت نماید.

این باعث می­شود آنها از ارزش برجسته­ای به ازای پول پرداختی آن برخوردار باشند.

ساچمه تفنگ بادی JSB Exact Diabolo 8.44 Grain .177 Caliber دارای شکل سنتی و رایج دیابولویی (به مانند ساعت شنی) هستند. آنها از سرب نرم ساخته شده­ اند.

از Pyramyd Air خرید کنید

JSB Match Diabolo Exact .177 Cal, 8.4 Grains, Domed, 500ct, 4.52mm

از Airgun Depot خرید کنید

JSB Exact Diabolo 8.44 Grain .177 Cal Pellets, 500 Ct

خلاصه اطلاعات آزمون

مقایسه با ادعای سازندگان

چند ادعا در ارتباط با ساچمه­های تفنگ بادی JSB Exact Diabolo 8.44 Grain .177 Caliber وجود دارد. اصلی­ترین آن این است که وزن ساچمه ۸.۴۴ دانه است.

نمونه ساچمه­های آزمایش شده توسط HAM در واقع دارای وزن متوسط ۸.۴۱ دانه بودند. این عدد ۰.۳۶% سبک­تر از ادعا می­باشد.

محتویات یک قوطی تصور می­شود شامل ۵۰۰ ساچمه باشد. در قوطی ساچمه­های تفنگ بادی JSB Exact Diabolo 8.44 Grain .177 Caliber آزمایش شده توسط HAM، ما ۵۰۳ ساچمه دریافت کردیم. این ۰.۴% بیشتر است. از آنجایی که قوطی­ها به جای شمارش انفرادی ساچمه­ها به احتمال زیاد با وزن پر می­شوند، وزن متوسط کمی سبک تر آن تقریباً به تعداد اضافی ساچمه­ها برمی­ گردد.

قطر سر ۴.۵۲ میلی متری بر روی برچسب کف قوطی نشان داده شده است. با این حال، ساچمه­های آزمایش شده توسط HAM هنگام اندازه گیری با استفاده از PelletGage استاندارد ما، قطر سر عمدتا ۴.۵۳ میلی متری را داشتند. اگر چه این تفاوت زیر ۴ می­ باشد.

این ادعاهای کامل JSB در مورد این ساچمه در وب سایت آنها است:

“پرفروش­ترین محصول شرکت. این محصول قطعا محبوب­ترین مهمات در حال حاضر است. وزن به گونه ای طراحی شده است که با بیشتر تفنگ­های بادی FT موجود در بازار سازگار است. این یک پروفایل بسیار کاربردی است که برای کل سری­های Exact متداول است. این محصول خصوصیات پرواز پایدار خود را مدیون وزن بالاتر و موقعیت مرکز ثقل ایده آل است. هم­ترازی کامل یک بار دیگر یک گروه­بندی کامل و بدون نقص را تضمین می­کند!”

البته، دقت ترکیبی از سیستم­های ساچمه و تفنگ و همچنین دامنه دید و تیرانداز است. با این حال، تجربه گسترده نشان می­دهد که ساچمه­های تفنگ بادی JSB Exact Diabolo 8.44 Grain .177 Caliber در واقع ساچمه­های انتخابی برای بسیاری از اسلحه ­های مختلف بادی هستند.

این مورد را خودتان می­توانید در نتایج تست تفنگ بادی HAM در کالیبر ۰.۱۷۷ مشاهده کنید.

مخالفت جدی با ادعاهای JSB در مورد این ساچمه­ها بسیار دشوار است.

ثبات

ثبات قطر سر در ساچمه­های تفنگ بادی JSB Exact Diabolo 8.44 Grain .177 Caliber آزمایش شده توسط HAM به خوبی کنترل شد. همانطور که نمودار زیر نشان می­دهد، ۸۰% ساچمه­ها دارای قطر سر ۴.۵۳ میلی متری، و ۱۰% برای هر یک از ۴.۵۲ و ۴.۵۳ میلی متری می­باشد. این بدین معنی است که اختلاف بین کوچک­ترین و بزرگ­ترین قطر سر اندازه­گیری شده توسط آزمون گیرنده HAM، یعنی Doug Wall، تنها ۰.۴۴% بوده است.

وزن گلوله نیز به خوبی کنترل شد. متوسط وزن ساچمه­های بادی JSB Exact Diabolo 8.44 Grain .177 Caliber آزمایش شده توسط HAM برابر با ۸.۴۱ دانه بود.

در واقع تنها ۴% از این ساچمه­ها با ادعای وزن ۸.۴۴ دانه یکسان بودند. البته دامنه سبک­ترین و سنگین­ترین ساچمه­های آزمایش شده به خوبی در ۲.۵۲% کنترل شده بود.

طول نیز بسیار باثبات بود. ۴۹ مورد از ۵۰ ساچمه دارای طولی بین ۶.۱۲ و ۶.۱۵ میلی متر بودند. این به مراتب باثبات­تر از بیشتر ساچمه­های آزمایش شده توسط HAM است.

متوسط عرض ۶.۱۴ میلی متر بود.

تنها یک ساچمه “مستثنی” بود که عرضی برابر با ۶.۱۹ میلی متر داشت. این باعث شد که اختلاف بین کوتاه­ترین و بلندترین ساچمه ۱.۱۴% شود – که با این وجود رقم عالی محسوب می­شود.

از بین ۵۰۳ گلوله موجود در قوطی آزمایش شده توسط HAM، یک گلوله آسیب دیده وجود داشت. همانطور که در تصویر زیر قابل مشاهده است، این باعث صاف شدگی لبه شده بود. مشخص نیست که این یک ساچمه ناقص بوده یا نتیجه خسارت در هنگام ترانزیت (جابجایی) بوده است. در هر صورت، شناسایی آن آسان بود.

آلودگی

در کل ۱.۰۱۸ دانه (واحد وزن) غبار سرب در قوطی ساچمه­های بادی JSB Exact Diabolo 8.44 Grain .177 Caliber آزمایش شده توسط HAM وجود داشت. این به معنی ۰.۲۰۴ دانه غبار سرب به ازای هر ۱۰۰ ساچمه است. با این حال باز هم این عملکرد خوبی توسط این ساچمه­ ها بود.

عملکرد Downrange[۱]

HAM ضریب بالستیک ۰.۰۱۹ را برای ساچمه­های بادی JSB Exact Diabolo 8.44 Grain .177 Caliber بدست آورد. شلیک شده از اسلحه بادی آزمایشی استاندارد Beeman 1074 “۱۰۰۰ FPS”، این تیراندازی مسطح موثر بین ۱۱ و ۴۱ یارد ، با دامنه صفر ۴۱ یارد را فراهم می­ آورد.

مانند همیشه، این داده­ها از برنامه بالستیک چیرگان (Chairgun) تولید شده است.

استفاده­های شکاری

اگرچه به طور خاص به عنوان گلوله شکار در نظر گرفته نشده است، ۷۰٪ از انرژی دهانه[۲] در ۲۷ یارد و ۶۰٪ آن در ۴۰ یارد حفظ می­شود. این پتانسیل را برای استفاده از ساچمه­های بادی JSB Exact Diabolo 8.44 Grain .177 Caliber برای شکار در بردهای کوتاه تا متوسط با تفنگ بادی با قدرت مناسب، فراهم می­کند.

نفوذ به داخل صابون بالستیک ۵۶ میلی متر بود. ورودی سوراخ کانال زخم به قطر ۷ میلی متر بود.

در هنگام استخراج از صابون، مشاهده شد که قطر ساچمه­های شلیک شده از ۴.۵۳ میلی متر به ۴.۶۹ میلی متر گسترش یافته است. این گسترشی به میزان ۳.۵% درصد است. همانطور که در عکس زیر مشاهده می­شود، گلوله از طول ۶.۱۳ میلی متر به ۵.۴۷ میلی متر کاهش یافته است.

خرید و مالکیت

ساچمه­های بادی JSB Exact Diabolo 8.44 Grain .177 Caliber را نمی­توان در فروشگاه­های کالاهای ورزشی بزرگ یافت. با این حال، آنها تقریباً از تمام فروشگاه­های آنلاین متخصص تفنگ­های بادی قابل دسترس هستند.

یک لایه از فوم در داخل قوطی لایه گذاری شده است تا از ساچمه­ها در مقابل خسارت در هنگام ترانزیت و جابجایی محافظت کند.

تنها نقطه ضعف این ساچمه­ها سر قوطی فشاری آن است. بهتر است برای جلوگیری از بروز بلایای احتمالی در زمین تیراندازی به هنگام تلاش برای باز کردن قوطی­های استاندارد JSB، آنها را به قوطی­های پیچی یا ظروف دیگر ساچمه منتقل کنید.

داده­های آزمون

صفحه داده­های آزمایشی ساچمه Hard Air Magazine

تولید کننده ساچمه: JSB                                 تاریخ: ۶/۱۷/۱۸

نوع ساچمه: Exact Diabolo 8.44 Grai          کالیبر: ۰.۱۷۷

آزمایش با تفنگ بادی استاندارد Beeman 1074

برای جزئیات بیشتر در مورد روش­شناسی بررسی آزمایش ساچمه HAM، این لینک را ببینید.

Chairgun محصولی از شرکت Hawke Sports Optics LLC است و با کسب اجازه قابل استفاده است http://www.hawkeoptics.com را ببینید.

از Pyramyd Air خرید کنید

JSB Match Diabolo Exact .177 Cal, 8.4 Grains, Domed, 500ct, 4.52mm

از Airgun Depot خرید کنید

JSB Exact Diabolo 8.44 Grain .177 Cal Pellets, 500 Ct

درک جوایز HAM Pellet Awards

جوایز HAM Pellet از دقیق­ترین، حرفه­ای­ترین و جامع­ترین آزمایش­های ساچمه­ای توسط هر نشریه مستقل بدست می­آید. آنها نتیجه اندازه­گیری و تجزیه و تحلیل بسیار دقیق با استفاده از دستگاه­های اندازه­گیری با دقت بالا و آزمایش­کنندگان بسیار با تجربه است.

توجه داشته باشید که دقت محصول نه تنها گلوله بلکه “سیستم” کامل تفنگ بادی، دامنه دید، شرایط جوی و توانایی تیرانداز است.

این بدان معنی است که هیچ بررسی آزمایش ساچمه­ای نمی­تواند دقت یک ساچمه خاص را با تفنگ بادی شخصی شما پیش بینی کند. به همین دلیل ما در این آزمایشات ساچمه­ای دقت را اندازه­گیری نمی­کنیم.

آنچه که جوایز HAM Pellet به رسمیت می­شناسند، ثبات تولید است. ساچمه­های بی­ثبات قطعاً دقیق نخواهند بود، ساچمه­های باثبات به احتمال زیاد دقیق هستند.

جوایز HAM ارزش را نیز به رسمیت می­شناسند. در قیمت ساچمه­های بادی تفاوت قابل توجهی وجود دارد. این بدان معنی است که یک گلوله ۸ سنتی برای دستیابی به یک جایزه باید بالاتر از یک گلوله ۲ سنتی امتیاز کسب کرده باشد.

برای اطلاعات کامل در مورد روش نمره گذاری جوایز HAM Pellet، لطفاً صفحه تست ساچمه ما را بررسی کنید.

برای لیست کامل ضرایب بالستیک تست شده توسط HAM، لطفاً به صفحه ضرایب بالستیک ما مراجعه کنید.

تمامی حقوق چاپ این مقاله از جمله امتیازدهی­ها، داده­ها و غیره مربوط به مجله Hard Air Magazine است و نباید به طور کامل یا جزئی در هر رسانه الکترونیکی یا چاپی بدون مجوز قبلی از ناشر بازتولید شود.

[۱] منظور برد مفید ساچمه می­باشد یعنی فاصله­ای که یک ساچمه بعد از شلیک به صورت مستقیم طی می­کند و بعد از آن منحنی وار از ارتفاع آن نسبت به زمین کاسته می­شود.

[۲] Muzzle Energy: انرژی جنبشی یک گلوله است هنگامی که از دهانه یک اسلحه خارج می­شود.

آغاز تولید

تفنگ دلتا ولف

برای شما گزارشی از بررسی اولیه و اختصاصی تکامل و پتانسیل‌های مهم‌ترین تفنگ بادی جدید دی‌استیت[۲] تهیه کرده‌ایم.

کارخانه‌ی دی‌استیت پس از گذشت چندین سال از شروع فعالیتش، به خاطر تولید تعدادی از مبتکرانه‌‌ترین تفنگ‌های بادی جهان مشهور شده است. این شرکت که در استافوردشایر[۳] مستقر شده، اولین تولید‌کننده‌ی تفنگ بادی پنوماتیک است و در حوزه‌ی پیشرفت فناوری رکورد قابل ملاحظه‌ای از خود به جا گذاشته که تفنگ‌های بادی الکترونیکی این شرکت به بهترین شکل آن را نشان می‌دهند. همین ۱۷ سال پیش بود که اولین نمونه‌ی کاملاً الکترونیکی «اسلحه‌های {به اصطلاح} شگفت‌انگیز» یعنی دی‌استیت ام‌کی۳[۴] را بررسی کردم. در آن زمان گفتم: «{در بازار} تفنگ‌های بادی جدید و تفنگ‌های بادی واقعاً جدید وجود دارند، و این تفنگ یکی از آن تفنگ‌های بادی واقعاً جدید است».

تفنگ ام‌کی‌۳، که اولین عرض اندام تجاری کارخانه‌ی دی‌استیت برای تولید دسته‌ای از تفنگ‌های بادی بود که از تکنولوژی الکترونیک برای اجرای عملیات شلیک استفاده می‌کنند، فوراً طبقه‌بندی جدیدی را ایجاد و دی‌استیت را به کارخانه‌ای متمایز تبدیل کرد. از آن زمان، این شرکت به پیشرفت ادامه داده و  با ابداعات تکنولوژیک اسلحه‌هایی از جمله ام‌کی‌۴[۵]، پولسار[۶] و متعاقباً رد ولف[۷] را عرضه کرده و اکنون دوباره در مسیر تولید چنین تفنگ‌هایی قرار دارد. جدیدترین پیشنهاد این کارخانه با نام دلتا ولف[۸]، تغییر جهشی دیگری را در صنعت تفنگ‌های بادی نشان می‌دهد. اگرچه دلتا ولف میراث‌دار نمونه‌های پیشین خود یعنی ام‌کی۳ و تمام تفنگ‌های بادی پس از آن است ، اما در عین حال با تمام تفنگ‌هایی که تا امروز دیده‌ایم، فرق دارد.

دامنه‌ی آزمایش دلتا ولف بسیار وسیع بوده و به نحوی طراحی شده که حد نهایی ویژگی‌های بسیار زیاد آن را بسنجد.

تصویر مطبوعاتی ارائه شده از دلتا ولف، با تمامی لوازم جانبی پی‌آر‌اِس^[۹]. تفنگ دلتا ولف بدون لوازم جانبی بیش از ۳ کیلوگرم وزن دارد و طول آن ۸۴۰ میلی‌متر است.

به‌روزترین خبر

یکی از مزایای سردبیری این است که من اغلب در جریان چشم‌اندازی از وقایع آینده قرار می‌گیرم. شرکت‌ها مرا در جریان اخبار قرار می‌دهند زیرا به رازداری من در برابر اطلاعات محرمانه‌ای که دریافت می‌کنم، اعتماد دارند، و همچنین می‌دانند که من تنها زمانی برای تهیه‌ی گزارش از محصولی جدید اقدام می‌کنم که دانشی بسیار عمیق‌تر درباره‌ی آن داشته باشم. من هم تمایل دارم که بازخورد و نظرم در زمانی که محصول هنوز در مرحله‌ی توسعه است، از نظر آن‌ها ارزشمند باشد.

در نتیجه، چند هفته قبل از برگزاری آی‌دبلیو‌اِی[۱۰]، بزرگترین نمایشگاه تجاری این صنعت در نورنبرگ آلمان، تماسی از تونی بلاس[۱۱]، نماینده‌ی دی‌استیت، دریافت کردم. او اطلاعات خلاصه‌ای در مورد دلتا ولف به من داد و گفت برای اطمینان می‌توانم نمونه‌ای از آن را در نمایشگاه ببینم چرا که در آنجا امکان آشنایی با طیف وسیع ویژگی‌های این تفنگ برایم وجود دارد.

بی‌خبر بودن از شرایط

خوب، آن پیشنهاد به نتیجه‌ای نرسید، درست؟ آی‌دبلیو‌اِی لغو شد و برنامه‌های به دقت طراحی‌شده‌ی دی‌استیت برای عرضه‌ی محصول از دست رفت.

اما با توجه به شایستگی‌های آن‌ها، برنامه‌ای جایگزین با سرعتی شگفت‌انگیز اجرا شد و یک گروه فیلمسازی برای فیلمبرداری از تفنگ‌های دلتا ولف مربوط به نمایشگاه آی‌دبیلو‌اِی با هدف نمایش مجازی آن استخدام شدند، اما از آن زمان تاکنون، شرایط به دلیل ویروس کرونا پیچیده‌تر شده و دولت مقررات منع آمد و شد را وضع کرده است. اکنون که این مقاله را می‌نویسم، کارخانه‌ی دی‌استیت بسته است و تولید تفنگ‌های بادی در کارخانه‌های دی‌استیت در انگلستان و ایتالیا متوقف شده، اگرچه آن‌ها هم مانند بسیاری از ما هنوز از خانه با دورکاری فعال هستند.

شبکه‌های اجتماعی

تأثیرات ویروس بر زندگی، همه‌ی ما را درمانده کرده است. تصور اینکه تا آینده‌ی نامشخصی تیراندازی یا شکاری در کار نخواهد بود، فکری آزاردهنده است. این وضعیت مرا مستأصل کرده چون کاملاً از خدماتی که می‌توانیم به خوانندگانمان ارائه دهیم آگاه هستم، اما هنوز نتوانسته‌ام تفنگ دلتا ولف را لمس کرده و از آن تیری شلیک کنم و در مورد آن خبری دست اول به شما بدهم.

خوشبختانه، دی‌استیت در جهت اطلاع‌رسانی به ما از طریق کانال‌های شبکه‌های اجتماعی اینترنتی خود کار قابل توجهی را انجام داده است. اگر مشترک صفحات فیسبوک و اینستاگرام والبته وبسایت این کمپانی نشده‌اید، انجام این کار را به شما توصیه می‌کنم چرا که روشی عالی برای وقت‌گذرانی تا زمانی است که دوباره بتوانید {از قرنطینه} خارج شوید.

با این حال، همه‌ی ما تشنه‌ی اطلاعاتی بیشتر در مورد دلتا ولف هستیم. من که مطمئناً چنین حالی دارم، بنابراین فکر کردم زمان آن رسیده که وارد میدان شوم و سؤالاتی را مطرح کنم که مطمئناً شما هم به دنبال پاسخشان هستید. در این مورد، باز هم تونی بلاس منبع اطلاعات من در مورد دلتا است، چون او از سه سال پیش یعنی از زمان شکل‌گیری ایده‌ی این محصول و در طول روند توسعه‌ی آن که از اوائل سال ۲۰۱۸ آغاز شد، طراحان و مهندسین مکانیک و برق فعال در این پروژه را زیر نظر داشته است.

مفاهیم اولیه

تفنگ‌های دی‌استیت مانند تمام برند‌های قدرتمند دیگر، ظاهر و مشخصه‌های متمایز و خاص خود را دارند. این شرکت با ارائه‌ی هر تفنگ جدیدی سعی در تقویت شهرت خود در زمینه‌ی ترکیب عملکرد و کیفیت با خطوط کلاسیک و روان و جذابیت زیباشناسانه داشته و باید گفت که بدنه‌های ساخته شده در دی‌استیت از زیباترین نمونه‌های موجود در بازار هستند.

بنابراین فاصله‌گیری عامدانه از چنین میراثی تا حدی شبیه به قمار است. درست شبیه شرایط بغرنجی که در برابر برندهای مطرح اتومبیل مانند جگوار، بنتلی، پورشه و مازراتی قرار گرفت وقتی که تصمیم گرفتند از اتومبیل‌های اسپرت شیک و لوکس شناخته‌شده‌ی خود فاصله بگیرند و اتومبیل‌های شاسی‌بلند را در بین مجموعه‌های خود معرفی کنند.

تقاضای عملیاتی

زمان تصمیم برای حرکت به سمت محصولی نو برای دی‌استیت، به شکل تقاضای فزاینده برای تفنگ‌های عملیاتی اِی‌آر ۱۵-استایل[۱۲] خود را نشان داد. این تقاضا به طور ویژه در ایالات متحده‌ی آمریکا که اسلحه‌های تهاجمی مدت‌ها قبل به عنوان گزینه‌ی محبوب در بین تیراندازان بر مدل‌های اسپورت کلاسیک غلبه کرده بودند، افزایش داشت.

«یک گروه فیلمسازی برای فیلمبرداری از تفنگ‌های دلتا ولف مربوط به نمایشگاه آی‌دبیلو‌اِی با هدف نمایش مجازی آن استخدام شدند»

بدون شک دی‌استیت علاقه‌ای به عقب ماندن نداشت، اما با وضعیتی دشوار روبرو شد: درست در همان زمان، تفنگ‌های موجود در بین محصولات شرکت خواهر دی‌استیت، یعنی بروکوک[۱۳]، به ویژه مدل‌های کانسپت اکس‌آر[۱۴] و کامندر اکس‌آر[۱۵]، تا حد خوبی ویژگی‌های مدل اِی‌آر ۱۵ را در خود داشتند. با این حال، سطح فناوری برنامه‌ریزی شده برای دلتا ولف می‌توانست آن را در محدوده‌ای خارج از محدوه‌ی متعارف قیمت‌های بروکوک قرار دهد.

در نهایت، دلتا ولف به عنوان اسلحه‌ای که قرار بود استانداردی جدید برای «تفنگ‌ بادی نهایی» معین کند، با قیمتی اضافی در حدود ۲۵۰۰ پوند قابلیت عرضه می‌یافت. با توجه به جایگاه دی‌استیت به عنوان برندی برتر، اضافه کردن مدل دلتا ولف به مجموعه‌ی تولیدات تصمیمی منطقی تلقی شد.

نبوغ مهندسی

مفاهیم اولیه‌ی پروژه که به منظور نشان دادن عظمت و میزان بلندپروازی این چالش، هم از نظر پیچیدگی و هم از نظر هزینه‌ی تکنولوژیکی، «پروژه‌ی منهتن[۱۶]» نام گرفت، از داده‌های منابع مختلفی بهره بردند که مهم‌ترین آن‌ها فروشگاه تفنگ‌های بادی آریزونا[۱۷]، واردکننده‌ی محصولات دی‌استیت در آمریکا، است. همچنین، این پروژه امکان فراخواندن نوابغ مهندسی یعنی استیو هارپر[۱۸] و دیوید اسنوک[۱۹] را داشت که روی مدلی قدیمی‌تر از محصولات دی‌استیت با نام گرند پریکس[۲۰] کار کرده بودند؛ این مدل با نوآوری‌های فناورانه‌ی متمایزی همراه بود، که مهم‌ترین آن‌ها تعبیه‌ی نوعی کرونوگراف داخلی است.

تولید مدل گرند پریکس در سال ۲۰۱۱ متوقف شده بود، اما دانش عملی، تجربه و بازنگری تیم اصلی طراحی و مهندسی نقطه‌ی شروعی ارزشمند را برای دلتا ولف فراهم کرد.

علاوه بر این، محدودیت‌های تکنولوژیکی موجود در زمان عرضه‌ی مدل گرند پریکس در سال ۲۰۰۸، مانند تعداد بایت‌ها و ابعاد برد مدار، در سال ۲۰۲۰ از بین رفته‌اند. در نتیجه، این تیم نه تنها قادر به واقعیت بخشیدن چشم‌اندازهای ترسیم شده به دست هارپر و اسنوک بودند، بلکه حتی امکان گسترش آن را داشتند. برای رعایت انصاف باید گفت که گرچه درس‌ها و سبک‌های به جا مانده از سیستم‌های قدیمی مانند سی‌تی‌دی[۲۱] که در ام‌کی۳ به کار رفته و جی‌سی‌یو[۲۲] از پولسار در این محصول نیز مفید واقع شد، اما سیستم جدید اِی‌وی‌تی[۲۳] که در دلتا ولف به کار رفته زمینه‌ای متفاوت داشته و کاملاً امروزی است.

تلاش زیادی صرف تنظیم جریان در دلتا ولف شده، که علاوه بر این با تنظیم‌گرهای هوما ایر[۲۴] هم کنترل می‌شود. در حالی که دی‌استیت تا پیش از ارائه‌ی تفنگ‌های در حال تولید، آماده‌ی به اشتراک‌گذاری میزان انرژی (در واحد فوت-پوند) و تعداد شلیک‌ها نیست، اما این کمپانی انتظار دارد که میزان انرژی بسیار بیشتر از مدل‌های اف‌اِی‌سی[۲۵] باشد.

همه چیز جدید بوده یا اصلاح شده است – در اینجا خشاب جدیدی را می‌بینید که متناسب با اسلحه‌ی دلتا ولف فرم یافته است. یک خشاب تکی را می‌توان در سمت چپ یا راست و یا به صورت جفت در دوطرف قرار داد تا با فشردن ماشه تیرهای شلیک‌شده دوبرابر شوند.

بازنگری

یکی از نمونه‌های بروزرسانی، کرونوگراف یکپارچه‌ی گرند پریکس در سال ۲۰۰۷ است که هر از گاهی به دلیل انباشت سرب در سنسورها -به ویژه هنگام استفاده از یکی از «برندهای مشهور و مد روز» روغن ساچمه‌ای در آن زمان- کثیف می‌شد. این موضوع در زمان طراحی پیش‌بینی نشده و حل این مشکل مهندسی در آن زمان کاری دشوار بود. با بازنگری در این موضوع و استفاده از فناوری پیشرفته و مدرن، کرونوگراف موجود در دلتا ولف به گونه‌ای طراحی شده که امکان عبور گلوله از لوله‌ای تمیز را می‌دهد که به راحتی و به خصوص با هربار انفجار هوا امکان پاکسازی داشته و در نتیجه مشکل را حل می‌کند.

با استفاده از این مواد اولیه، پروژه‌ی منهتن پرقدرت شروه به کار کرد، اما خیلی زود با وقفه‌ای جدی مواجه شد چرا که دیوید اسنوک، که خاص‌ترین استعدادش به عنوان یک مهندس، توانایی تبدیل هر ایده به راه حلی با حداقل جنجال است، بیمار شد. با وخیم‌تر شدن وضعیت سلامتی دیوید، نیاز او به نیروی کمکی حس می‌شد، که در نتیجه کالین استفنسون[۲۶] که در کنار دیوید مشغول به کار بود، در این شرایط مسئولیت بیشتری را به عهده گرفت. علاوه بر این، شرکت مادر دی‌استیت که در میلان ایتالیا قرار دارد، از امکان احیای روابط قدیمی با صنعت الکترونیک خودروی موجود در آن منطقه استفاده کرد تا تخصص الکترونیکی تازه‌ای را به ارمغان آورد.

غنای ویژگی‌ها

دی‌استیت در هسته‌ی الکترونیکی دلتا ولف نوعی سیستم مدیریت الکترونیکی جدید برای تکنولوژی پیشرفته‌ی شتابی (اِی‌وی‌تی)[۲۷]  با قابلیت فعال‌سازی از طریق بلوتوث و صفحه‌ی لمسی را ایجاد کرده که با مدیریت کرونوگراف یکپارچه، انجام چندین وظیفه از جمله توانایی انتخاب سطح قدرت از پیش تنظیم‌شده و متناسب با کالیبر را بر عهده دارد. علاوه بر این، اِی‌وی‌تی به تیرانداز اجازه می‌دهد تا برای مهمات خاص سرعت مورد نظر را تعیین کند و سایر جنبه‌های تنظیمی را تغییر دهد.

برای بهره‌گیری از پتانسیل‌های فراهم‌شده از طریق سیستم اِی‌وی‌تی و کرونوگراف یکپارچه، دلتا ولف به نوعی طراحی شده که اجازه‌ی ایجاد تغییرات ساده در کالیبر را بدهد. خود لوله‌ها را تیم تحقیقاتی دقت‌سنجیِ شرکت (اِی‌آر‌تی)[۲۸] توسعه دادند. گزینه‌ها شامل لوله‌های ۴۳۰ میلی متری ۱۷۷. و ۲۲. و همچنین لوله‌های پرقدرت ۶۰۰ میلی‌متری ۱۷۷. ، ۲۲.، ۲۵. و ۳۰. با سطح مقطع چند ضلعی است که با نسل بعدی مهمات ساچمه‌ای هم سازگار هستند. همچنین، بدنه‌ی اصلی تفنگ شاسی سفت و سختی را برای محکم کردن لوله تشکیل داده و به عنوان نوعی محفظه‌ی فشنگ بزرگ با حجم ۳۴ سی‌سی برای تنظیم‌گر هوما ایر عمل می‌کند که بزرگترین نوع در بین تمامی تفنگ‌های قابل مقایسه با آن است.

تفنگ دلتا ولف که در اینجا با مجموعه‌ای کامل از لوازم جانبی پی‌آر‌اِس دیده می‌شود، به نوعی ماشین‌تیراندازی هدف‌دار تبدیل شده است.

این مقطع موقعیت کرونوگراف و لوله‌ی اِی‌آر‌تی چند ضلعی ۶۰۰ میلی متری را نشان می‌دهد.

طراحی عملیاتی

دی‌استیت از این موضوع مطلع است که برای بسیاری از تیراندازان در خرید تفنگ‌های بادی علاوه بر عملکرد، ظاهر زیبا هم بسیار اهمیت دارد. دلتا ولف همانطور که از نظر فنی پیشرفته است، برنامه‌ی طراحی عملیاتی به سبک اِی‌آر را نیز ارائه می‌دهد. دیدهای تلسکوپی بزرگ‌تر و پیچیده‌تر می‌شوند و از نظر هماهنگی با چشم به انعطاف‌پذیری بیشتری نیاز دارند. در نتیجه، ریل ۲۲ میلی‌متری پیکاتینی[۲۹] به کار رفته در دلتا ولف قابلیت حرکت به جلو و عقب در بازه‌ی ۱۵۰ میلی‌متری را برای تنظیم دید دارد، که در صورت ترکیب شدن با تکیه‌گاه کاملاً قابل تنظیم گونه و پد انتهایی تفنگ، باعث آسایش کامل چشم و تناسب با شانه‌ی تیرانداز می‌شود.

دلتا ولف همچنین دارای طراحی خشابی کاملاً جدید است که در حال حاضر برای طیف محصولات فعلی دی‌استیت در حال تکامل بوده، و دوباره تغییر یافته و متمرکز بر ارائه برای اسلحه‌ی جدید است. دو خشاب را با تنظیم بین هشت تا ۱۳ شلیک، بسته به نوع کالیبر، می‌توان تا انتها پر کرد تا تا تعداد شلیک‌های آن دو برابر شود.

ته‌مایه‌ی شخصی

در نهایت، تیراندازان امروزی برای ایجاد ویژگی‌های شخصی برای اسلحه‌ی خود اشتیاق دارند و پس از خرید به دنبال تهیه‌ی لوازم جانبی برای آن هستند. دی‌استیت در این زمینه با پی‌آر‌اِس همکاری دارد که طیف وسیعی از افزونه‌هایی را ایجاد کرده است که از ریل‌های زیرین و جانبی دلتا ولف و طراحی قطعه‌قطعه‌ی آن بهره برده و به عنوان مثال امکان تعویض دسته‌ی سبک اِی‌آر را فراهم می‌کند. این تفنگ جدید به گونه‌ای طراحی شده است که به تمام نیازها و خواسته‌های کابران پاسخ دهد.

سطح جزئیات در دلتا ولف شگفت انگیز است!

ماه بعد…

دی‌استیت ماه‌ها مشغول آزمایش دلتا ولف بوده و داده‌های عملکردی آن به دست آمده و تجزیه و تحلیل شده است. ماه آینده، آن داده‌ها را برای شما ارائه کرده و گزارش این تفنگ بادی قابل توجه را تکمیل می‌کنیم.

این ضرب‌المثل که «اگر جلو نروید، پسرفت می‌کنید» برای شرکت‌های ساخت تفنگ‌های بادی هم کاملاً صادق است. دی‌استیت با توسعه‌ی دلتا ولف جهش بزرگی را در پیش گرفته و حالا چالش جدید این است که قدم بعدی آن‌ها چه خواهد بود!

دی‌استیت به خواسته‌ی مشتریان خود توجه کرده و بودجه‌ای را به ساخت کیس سفارشی همراه با این تفنگ اختصاص داده است.

[۱] Delta wolf

[۲] Daystate

[۳] Staffordshire

[۴] Daystate Mk3

[۵] Mk4

[۶] Pulsar

[۷] Red Wolf

[۸] Delta Wolf

[۹] PRS

[۱۰] IWA

[۱۱] Tony Belas

[۱۲] AR 15-style

[۱۳] Brocock

[۱۴] Concept XR

[۱۵] Commander XR

[۱۶] Project Manhattan

[۱۷] Airguns of Arizona

[۱۸] Steve Harper

[۱۹] David Snook

[۲۰] Grand Prix

[۲۱] CTD

[۲۲] GCU

[۲۳] AVT

[۲۴] Huma Air

[۲۵] FAC

[۲۶] Colin Stephenson

[۲۷] Advanced Velocity Technology (AVT)

[۲۸] Accuracy Research Team (ART)

[۲۹] Picatinny

یک علاقه­مندی شدید فنی

ویرایشگر، فرآیند و نتایج خلق نمونه اولیه­ی این تکنولوژی پیشرفته را مورد بررسی قرار می­دهد

پیش از آن­که به حقایق شگفت­انگیز تست این ماه ویرایشگر بپردازیم، باید موضوعی را مشخص کنیم. تفنگی که در این صفحات و روی جلد مجله ملاحظه می­کنید، همه­ی کار نیست؛ بلکه نمونه­ی اولیه­ی مرحله­ی پایانی برای پیش­تولید آخرین ابرتفنگ رقابت در ورزش فیلد تارگت کمپانی ایر آرمز[۱] یعنی تفنگ XTi 50 می­باشد. حتی اسم و همینطور الگوی قنداق نوآورانه­ی آن نیز هنوز باید قطعی شود، اما چیزی که در اینجا داریم احتمالاً خیلی به نتیجه­ی نهایی مطلوب نزدیک است، و من محصول کامل را پس از تأیید نهایی برای شما ارائه خواهم داد. در حال حاضر هدف من این است که شما را در دنیای توسعه­ی تفنگ بادی پیشرفته وارد کنم، دنیایی که غافلگیری­هایی در انتظار شماست و توجیه خوبی برای استفاده از عبارت “شگفت­انگیز” در توصیف آن است.

قبل و بعد

از شما می­خواهم که به صفحه ۳۴ بروید، جایی که کلکسیون عظیمی از تفنگ­های بادی دهه ۱۹۸۰ را خواهید دید. این تفنگ­ها در زمان خودشان جدیدترین تکنولوژی­ تفنگ فیلد تارگت بودند، و من به عنوان یک تیرانداز باانگیزه که یکی از آنان را استفاده کرده­ام، کاملاً به یاد دارم که بسیاری از ناظران اظهار می­کردند که این سطح از سخت­افزار FT[۲] “فوق­العاده (اغراق­آمیز)” است و “مناسب ورزش نیست” و برای اکثر تیراندازان “قابل دسترس” نمی­باشد. شکایات دیگری نیز وجود داشتند که چنین تکنولوژی به­خاطر قیمت بالا، مردم را از بازی محروم می­کند و بنابراین FT از بین می­رود.

خلأ تکنولوژی

البته توسعه­ی هیچ­کدام از تکنولوژی­هایی که ریسک داشتند، عملی نشد و تیراندازی فیلد تارگت برای تبدیل شدن به ورزش سراسری ادامه پیدا کرد. تفنگ­های امروزی باعث می­شوند آن مدل­های تفنگ بادی ایرمسترز[۳]، ابتدایی به نظر برسند. تفنگ ایرمسترز فیلد تارگت خاص خود من، یک پد در انتهای قنداق و یک قطعه برای محافظت از گونه داشت که هر دو بالا و پایین می­شدند، و یک ماشه­ی قابل تنظیم با تیغه نیز داشت که کمی می­چرخید. یک تکنولوژی برای هماهنگی سلاح با تیرانداز نیز داشت و آن افزودن یک برآمدگی جامد با گیره­ی جنس چوب درختان استوایی بود که به عنوان همستر برای تیراندازی­ از روی ارتفاع استفاده می­شد.

این سلاح بادی XTi 50 در مقایسه با امکانات تفنگ قبلی که داشتم، در قسمت انتهایی پد ضربه­گیر قنداق امکانات قابل تنظیم بیشتری دارد. اوه بله، اوضاع کمی پیشرفت کرده است.

مقایسه­ی جالب عملکرد

اکنون موضوعی تکان­دهنده را بیان می­کنیم. تفنگ spring-piston-powered Airmasters FTS من، می­تواند به­خوبی در یک دایره­ی هدف نیم اینچی و حداکثر فاصله­ی هدف FT 50 متری دسته­بندی شود. من حتی موفق شدم از پس چندین گودال در آن فاصله بر بیایم و هنوز دو تا از آن هدف­ها را در اتاقم گذاشته­ام. بله، من مجبور بودم در کار خود صحیح باشم، اما تفنگ می­توانست مرتباً طبق آن استاندارد شلیک کند. اکنون که بیش از ۳۰ سال از توسعه­ی ارزشمند تفنگ بادی می­گذرد، بهترین تفنگ­های بادی بدون لگد و قابل تنظیم بر روی کره زمین، با اختلاف چند میلیمتر در حال محدود کردن  شلیک تفنگ FTS من هستند.

ورود ارگونومیک (کارپژوهی)

برتری حقیقی ابرتفنگ­های FT امروزی، راحتی نسبی آنان است که می­توان عملکرد شگفت­انگیز آنان را از طریق این سهولت به­دست آورد. تفنگ­های مدرن نه­تنها نیاز تیرانداز به مدیریت کامل لگد اسلحه را از بین برده­اند، بلکه میزانی از سازگاری و تجهیزات را ارائه می­دهند که قهرمانان تیراندازی دهه ۱۹۸۰ حتی خواب آن را نمی­دیدند. این تفنگ با ارگونومیک و برتری مکانیکی خود، قدم بزرگی به سوی FT برداشته است، و همانطور که نمونه اولیه­ی این تفنگ بادی ایر آرمز نشان می­دهد، این قدم­ها هنوز در حال برداشته­شدن هستند.

هزینه­ی گزاف برای دستاوردی کوچک؟

بالاخره، پیش از بررسی دقیق همه­ی ویژگی­های XTi 50، بیایید لحظه­ای در مورد افزایش قیمت تعمق کنیم که برای تبدیل تئوری به واقعیت نیاز است. صحبت چندین صد هزار پوند سرمایه­گذاری در طول سال­ها در میان است، که برای هدف ایجاد نتایج بهتر برای تیراندازان نسبت به ۳۰ سال پیش، انجام شده است. البته این ساده­سازی بیش از حد است، زیرا رقابت­های FT امروزه بسیار سخت­تر از سابق هستند، اما حقیقت این است که تفنگ­های سال­های پیش خیلی بهتر عمل می­کردند، و بخاطر پتانسیل دقت در شلیک، تفنگ­های امروزی را ترک نکردند.

فهرستی از ویژگی­های شگفت­انگیز

این تفنگ ویژگی­های قابل توجه زیادی درون خود دارد و سخت است که بدانیم از کجا باید شروع کنیم، بنابراین من با بخشی شروع می­کنم که شاید اسم آن “Ti” باشد. کمپانی ایر آرمز در ساخت XTi 50 از تیتانیوم استفاده کرده و مخزن هوای آن نیز کاملاً از فلز سبک و بسیار قوی تشکیل شده است. نمونه اولیه­ای که من در کنارم دارم، احتمالاً برای اینکه در آفتاب جذاب­تر باشد اسپری براق­کننده در فلز آن به­کار رفته است (غیر از لوله).

پد ضربه­گیر قنداق گزینه­ های زیادی برای تنظیم دارد

جدا از لوله، قنداق، و فشارسنج، کمپانی ایر آرمز همه­چیز را بر روی این تفنگ مهیا ساخته است، از جمله پد ضربه­گیر قابل­تنظیم روی قنداق. اجزای بسیار زیادی که با دقت شکل گرفته­اند و توسط تعدادی پیچ تنظیمی کنترل می­شوند، در کنار هم قرار گرفته­اند تا این پد ضربه­گیر را بسازند. این پد می­تواند بالا و پایین برود، بچرخد، و جلو و عقب برود تا فاصله­ی شانه­ی تیرانداز تا ماشه تنظیم شود. با این تنظیمات، تغییرمکان­های زیادی فراهم می­شود و مثلاً برای خودم روزها و احتمالاً هفته­ها طول می­کشد تا این تفنگ را مطابق نیازهای رقابتی­ام تنظیم کنم.

قطعه­­ ای که روی گونه قرار می­گیرد

همانطور که انتظار دارید، قطعه­ی گونه­ی تفنگ XTi 50 یک طراحی کاملاً نخی دارد و همه­ی گزینه­های بالا/پایین/داخل/بیرون/چرخیدن نیز در دسترس هستند که احتمالاً هر رقابت­کننده­ای به آنان نیاز دارد. همچنین ارتفاع قطعه­ی گونه نیز بسیار متغیر است و این ویژگی برای تطبیق دوربین مدرن این تفنگ می­باشد که برای کاهش فاصله­ی مورد نیاز در اهداف فواصل دور طراحی شده است. طراحی دستگیره­­ای که کف دست کامل در آن جای می­گیرد، به علاوه­ی دو گزینه برای قرارگیری محل شصت دست، و هرچیزی که می­تواند برای یک تیراندازی لذت­بخش وجود داشته باشد، دقیقاً در این تفنگ تجلی یافته است.

همستری[۴] بی­مانند

اگر یک ویژگی بتواند نمونه­ای خاص از تفنگ XTi 50 کمپانی ایر آرمز باشد، همستر فوق­العاده­ی آن است که زیر قسمت ساعد قرار دارد. علت این نام­گذاری، این است که نسخه­های اولیه­ واقعاً شبیه همستر بودند ( وقتی ریچارد ولهام[۵] این نام را از خود در آورد، من آن­جا حضور داشتم). نسخه­های اولیه از قطعات چوبی ساخته شده بودند که لبه­های آن برای راحتی گرد شده بودند تا برای تیراندازی در ارتفاع یا حالت ایستاده، به تیرانداز کمک شود. این نسخه­ها در زمان خود خوب بودند، اما در مقابل این ابزار کمپانی ایر آرمز حرفی برای گفتن ندارند.

با فشار یک دکمه، همستر تفنگ XTi به نرمی از گوشه قنداق حرکت می­کند و در مکان­ها و زوایای مختلفی قابل تنظیم می­باشد و وقتی دکمه­ی جادویی را رها کنید، محکم در جای خود قفل می­شود. من استفاده­ی کامل از آن را بررسی نکرده­ام، اما می­دانم که هیچ هدفی وجود ندارد که این همستر نتواند به نابودی آن کمک کند. بدون شک، یک ویژگی عملکردی شگفت­انگیز برای این تفنگ است.

لوله­  تقویت­ شده

قطر لوله­ معلق تفنگ XTi 50 به یک لوله­ی قوی ۱۵.۵ میلی­متری تبدیل شده تا در شرایط رقابتی استحکام بیشتری داشته باشد. اما چیزی که برای من جالب است، کاری است که در داخل و خارج این لوله انجام شده است. سوراخ لوله­ی تفنگ به طور کاملاً فنی توسط الماس، لپینگ (پرداخت­کاری) شده است، که من دوست دارم ببینم چگونه اتفاق می­افتد، (به­گمانم پس از امضای یک توافق الزامی مبنی بر عدم افشاء).

در خارج این لوله، کمپانی ایر آرمز یک فرآیند فسفات را نشان می­دهد که در مرحله پیش-از-عمل قرار دارد و برای جلوگیری از زنگ­زدگی طراحی شده است، پیش از آن­که به روش متعارف سیاه شود. فرآیندها و اقدامات بیشتری نیز وجود دارند که در حال حاضر تحت آزمایش کمپانی ایر آرمز هستند، و نشان می­دهد که این کمپانی رویکرد همه­جانبه دارد.

ماشه و تنظیم ­کننده (رگولاتور)

تیراندازان فیلد تارگت معمولاً تا حدی وسواس کنترل دارند و دوست دارند همه­چیز را در هر شرایطی کنترل کنند، و شدت این کنترل اغلب روی ماشه­های آنان محوریت دارد. ماشه­ی تفنگ XTi 50 با شاسی جدید و موقعیت تازه­ی چخماق، میله­ی تیتانیوم و دکمه­ی ساخته­شده از مواد شیمیایی (که ممکن است در آخر به یک ابزار Ti کامل تغییر شکل یابد) کنترل کاملی را برای پیروزشدن و امکان حرکت و جابجایی فراهم می­کند، که البته تفنگی با این پیچیدگی باید چنین امکانی را داشته باشد.

و حالا رگولاتور در این تفنگ وجود دارد که ابزار کاملاً جدیدی می­باشد و به طور داخلی ساخته و طراحی شده است، و حتماً باعث می­شود به تست­های بیشتری نیاز باشد و قطعاً کسانی که خیلی وسواس کنترل دارند را راضی خواهد کرد. در این لحظه، تفنگ XTi 50 از هر ۲۰۰ شارژی که در مخزن هوای ۲۱۵سی­سی آن انجام می­شود، ۱۰۰ شلیک موفق تولید می­کند و در حالی که جزئیات به طور قابل فهم طبقه­بندی شده­اند، اگر کمپانی ایر آرمز راضی باشد، پس برای من مفید خواهد بود.

دیگر تکنولوژی­ های بهینه­ سازی

وقتی به سمت انتهای تیز لوله می­رویم، یک ترمز در سرلوله یا جداکننده­ی هوا می­بینیم که ساچمه را تا حد ممکن از تلاطم هوای اطراف آن جدا کند. زیر ترمز، یک بادگیر آویزان قرار دارد که این وسیله­ی معلق شما می­تواند به عنوان یک ماژول استفاده شود که اطلاعات باد منحرف­کننده­ی گلوله را نشان می­دهد. این دستگاه یک تراز[۶] دارد و نوک آن نیز با یک جفت حلقه­ی باریک دایره­ای شکل تزئین شده که احتمالاً در به­کارگیری تفنگ کمک خواهد کرد. قسمت سوم انتهایی بازوی بادگیر طوری طراحی شده که بتوان آن را جدا کرد و احتمالاً برای جلوگیری از شکستگی، آن را در محلی امن قرار داد. ترمزها و بادگیرها هزینه­ی استانداردی برای هر ابرتفنگ FT دارند، اما این نسخه­ها هزینه و اهمیت ساخت زیادی دارند که واقعاً تحسین برانگیز است.

تکنولوژی ضد لگد

نظرتون در مورد یک بهینه ­سازی نانو درون “ناحیه لودینگ” چیست که کمپانی ایر آرمز چیزی به نام “ثابت­کننده” در آن جای داده است!  بررسی­های من نشان می­دهند که این ثابت ­کننده در واقع یک وزنه است که در مقابل جاذبه مقاومت می­کند و هنگام شلیک، لگد تفنگ XTi 50 را خنثی می­کند. بله، لگد وجود دارد؛ باید هم وجود داشته باشد زیرا قانون سوم حرکت نیوتون بیان می­کند که برای هر حرکتی، باید یک واکنش مخالف و یکسان وجود داشته باشد اما در مورد این تفنگ بادی که با هوا پر می­شود، کم­ترین لگد وجود دارد. اما با این حال، این لگد وجود دارد و اگر رقابت­کننده احساس می­کند به تفنگی نیاز دارد که این لگد را به حداقل برساند، این نیاز باید برطرف شود.

تیم پروژه

کمپانی ایر آرمز با حرکت از تئوری تا محصول نهایی و هدف انحصاری تولید یک تفنگ بی­همتا که همه­ی نیازهای یک رقابت­کننده را رفع می­کند، سلاح­های صنعتی خود را با قاطعیت روی دوش اعضای تیم خود قرار داده است. همه­ی پیشنهادات اعضای تیم برای ساخت یک تفنگ جدید مورد توجه قرار گرفتند، سنجیده شدند، هزینه­های آنان برآورد شدند، و معمولاً در ساخت تفنگ جدید شامل گردیدند. من نیز تا حدی در این پروژه­ی ایر آرمز نقش مشاور را داشتم و صادقانه می­گویم که در طول ۳۰ سال تحقیق در صنعت تفنگ بادی، هرگز چنین چیزی ندیده­ام. این یک پروژه­ی عظیم است و من امتیازهایی را در آن دیده­ام که در طیف تفنگ­های ورزشی این کمپانی تأثیر خواهند گذاشت. ما پیشرفت و فرآیندهایی که برای اتمام نهایی XTi 50 انجام می­شوند را بررسی خواهیم کرد و آن مزایا را نیز مورد ارزیابی قرار خواهیم داد.

با این طرح در آینده قرار است به کجا برویم؟

در ضمن، قیمت تک­فروشی تفنگ XTi 50  حدود ۲۰۰۰ پوند تخمین زده می­شود که واقعاً پول زیادی به نظر می­رسد. اما وقتی به قیمت ۷۵۰ پوندی تفنگ ایرمسترز FTS خودم آن هم در سال ۱۹۸۷ نگاه می­کنم، ارزش خرید پیدا می­کند.

نهایتاً این تفنگ در قالب­های اختصاصی FT و HTF عرضه خواهد شد، و من با کمک دو رقابت­کننده­ی شایسته، نمونه­های کامل محصول را ارزیابی خواهم کرد. در حال حاضر، من همه­ی چیزهایی که اجازه داشتم را برای شما تعریف کردم (مطمئن باشید باز هم چیزهای جالب­تری هست) و نمونه اولیه­ای که در اینجا شرح دادیم به طرز باورنکردنی تحسین ­برانگیز است. این روزها من دیگر رقابت­کننده­ی قوی نیستم اما به طور جدی در پی این هستم که ببینم چقدر می­توانم از پتانسیل تفنگ XTi 50 بهره ببرم. من به دنبال گروه­هایی خواهم رفت که بتوانم آنان را جدا و برای خودم استفاده کنم، و مطئنم که می­توانم آنان را پیدا کنم. باید پیشرفت کرد، مگه نه؟

حقایق تفنگ XTi 50

• تفنگ با مشورت کامل اعضای تیم تیراندازی کمپانی ایر آرمز توسعه یافته است،
• تمام قسمت­های اصلی تفنگ مجدداً طراحی شده­اند و تکنولوژی قدیمی ندارد،
• ثابت­کننده داخلی دارد،
• همستر تک­دکمه دارد و با یک دست می­تواند کار کند،
• در تفنگ از تیتانیوم استفاده شده است،
• لوله­ی کاملاً شناور دارد،
• قطر لوله افزایش پیدا کرده است،
• فرآیندهای داخلی لوله بهینه­سازی شده­اند،
• به طور کلی ۵۰ حالت تنظیمی دارد،
• پد ضربه­گیر ته قنداق در ۱۴ حالت تنظیم می­شود،
• قسمتی که روی گونه قرار می­گیرد در ۶ حالت تنظیم می­شود،
• ماشه در ۷ حالت تنظیم می­شود،
• همستر در ۲۲ حالت تنظیم می­شود،
• ثابت­کننده­ی داخلی یک حالت تنظیمی دارد،
• طوری طراحی شده که سیستم کاملی را به کاربران FT و HFT ارائه دهد (ویژگی­های مختلفی را می­توان سفارش داد)،
• همستر می­تواند با گیره کوچکی که بین همستر و محور وسط لوله قرار دارد، بر روی ته اسلحه صاف شود،
• مکان شصت می­تواند عمودی و یا در پهلو قرار گیرد،
• طراحی جدید ترمز سر لوله، که موقعیت جداکننده­ی هوا را شامل می­شود،
• تنظیم­کننده­ی جدید دارد،
• موقعیت چخماق و شاسی ماشه­ی جدید در آن به­کار رفته است.

لرزش‌های بد

بررسی جنبه پنهان و نامطلوب در چرخه لگد تفنگ بادی فنری توسط جیمی تیلور

اکنون، چند سال است که چرخه لگد تفنگ بادی فنری را ثبت و فنون و تجهیزات اندازه‌گیری را نیز همراه با آن اصلاح می‌کنم و می‌توانم جزئیات مهمّی را مشاهده کنم که قبلاً توجّهی به آنها نداشتم یا تجهیزات ثبت آنها را نشان نمی‌داد یا ثبت نمی‌کرد یا اینکه آنها را مهمّ نمی‌دانستم یا اینکه قبلاً «نویز» الکتریکیِ پس‌زمینه آنها را پنهان می‌کرد.

یکی از چیزهایی که حالا می‌توانم ثبت کنم و واقعاً از آن آگاه هستم، «لرزش» است.

انرژی که همه انواع لرزش را در تفنگ بادی فنری ایجاد می‌کند، از قلب تپنده آن، یعنی فنر اصلی تفنگ، ناشی می‌شود.

مقداری از لرزش توسط خود فنر تولید می‌شود؛ مقداری نیز توسط سایر اجزاء تولید می‌شود که به فنر واکنش نشان می‌دهند یا لرزش فنر آنها را تحریک می‌کند؛ برخی از آنها شنیده می‌شوند؛ برخی شنیده نمی‌شوند. هیچ‌کدام از آنها اصلاً مطلوب نیستند و یکی از انواع لرزش که صاحبان تفنگ بادی فنری را خیلی عصبی می‌کند، صدای دنگ فنر است که شنیده می‌شود؛ بنابراین، ابتدا زمان و نحوه ایجاد این نوع لرزش و نحوه کاهش صدا یا بی‌صدا کردن آن را بررسی می‌کنیم.

صدای ارتعاش (بنگ!)

صدای ناهنجار محفظه فنر معمولاً تأثیری بر دقّت تیراندازی ندارد، زیرا در بیشتر موارد، غیر از تفنگ‌هایی که هادیِ فنر ندارند، این صدا بعد از خروج ساچمه از دهانه لوله تفنگ تولید می‌شود؛ بویژه، در پایان ضربه رو به جلوی دوّمِ پیستون شروع می‌شود که معمولاً زمانی اتفاق می‌افتد که پیستون به دیواره انتهایی سیلندر برخورد می‌کند و سرعت بسته شدن سیلندر بین یک تا بیش از شش متر بر ثانیه است (تقریباً بین ۳ تا ۲۱ فوت بر ثانیه). ممکن است پیستون متوقّف شده باشد، اما فنر قطعاً متوقّف نمی‌شود زیرا جابجایی موج در بخش‌های جلویی آن سبب می‌شود تا طول آزادش به‌سرعت مرتعش شود و گاهی به هم بخورد و انواعی از لرزش‌ها را تولید کند.

با تفنگ‌های فنری تیراندازی کرده‌ام که لگد کمتری می‌زدند، اما هیچ‌کدام با دقت ترکیب وایپر وورتکس/TX200 در بیست‌ سالگی‌ام مطابقت نداشتند.

کلاهک بالایی/هادی فنر با اندازه درست معمولاً می‌تواند صدای ناهنجار فنر را تضعیف کند.

مانند نواختن زنگوله، یکی از انواع فراوان بسامدهای اولیه لرزش با سرعت زیادی غالب می‌شود و این همان بسامدی است که به صورت صدای ناهنجار (بنگ) می‌شنویم.

مطمئن هستم که همه ما با صدای ناهنجار فنر آشنا هستیم، اما تعداد بسیار کمی از افراد نمایش عینی آن را دیده‌اند، بنابراین تصویر ۱ نمودار لگد محفظه فنر را نشان می‌دهد که تنظیم آن اساساً بسیار پرهزینه بوده و فنر پس از خرید از بازار در داخل آن قرار داده می‌شود و بسیار نامتناسب است. نمودار ردیابی سرعت لگد، حرکت ناگهانی و برخورد پیستون را نشان می‌دهد که پس از آن لرزش تند کوتاهی رخ می‌دهد که به‌سرعت به لرزشی با بسامد ۱۱۷ هرتز (دور در ثانیه) تبدیل می‌شود که عملاً عقب و جلو رفتن تفنگ در پاسخ به جرم فنر اصلی است که در داخل آن حرکت می‌کند و بسامد صدای ناهنجار مربوط به حرکت جرم فنر اصلی ۱۱۷ هرتز است.

ماشه‌های فشار

صدای ناهنجار فنر چیز عجیبی است – تفنگ‌تان می‌تواند خیلی بی‌ سروصدا یک ساچمه را شلیک کند، با این حال، هنگام شلیک ساچمه دیگری صدا ناهنجار تولید کند، گرچه تقریباً هیچ جا به اندازه تفنگی که در شکل ۱ نشان داده شده است، صدای بد تولید نمی‌کند و خود ساچمه هیچ اشکالی ندارد. این رویداد فقط به این دلیل رخ می‌دهد که فشار اولیه‌اش بسامد تشدید‌ شونده طبیعی فنر اصلی را در مرحله آخر چرخه تیراندازی به راه می‌اندازد. همین اتفاق می‌تواند با تغییر پیش‌بارِ فنر رخ دهد.

لرزش چرخه شلیک تفنگ بادی فنری. این شکل سرعت حرکت ناگهانی و لگد تفنگ و سه ناحیه چرخه لگد را نشان می‌دهد که در آنها معمولاً لرزش رخ می‌دهد.

مجبور نیستید که این صدای ناهنجار را تحمّل کنید. هادیِ فنر تنگ و متناسب و کلاهک بالایی معمولاً این صدا را تضعیف می‌کنند، گرچه لرزش بخشی از فنر در مابین آنها که فاقد تکیه‌گاه است، می‌تواند هنوز آزادانه تشدید شود و اگر فضای خالی کافی بین فنر و دیواره کناری پیستون وجود داشته باشد، روکش پیستون نیز می‌تواند این صدای ناهنجار را در آنجا خفه کند. ماده مورد علاقه خودم برای روکش پیستون قطعه ۵/۰ میلیمتری PTFE است، گرچه از آغاز دهه ۱۹۸۰، همه انواع موادّ را به کار برده‌ام که شامل قطعات فولادی قوطی‌های نوشابه و قطعات پلاستیکی گوناگون می‌شود.

می‌توان صدای خیلی ضعیف فنر را به‌سادگی با استعمال لایه ضخیمی از گریس لیتیمی در بخشی از طول فنر که فاقد تکیه‌گاه است، از بین برد.

لرزش شتاب پیستون

پس از لرزش آخر در چرخه شلیک بعد از برخورد پیستون به انتهای سیلندر، حالا لرزش اوّل را در چرخه شلیک بررسی می‌کنیم.

نمودار رویداد صدای ناهنجار فنر

باز شدن فنر اصلی در حین ضربه فشار عمل یکنواختِ منظّمی نیست؛ از لحظه‌ای که چخماق ماشه به پیستون اجازه حرکت می‌دهد، فنر مایل است تا به شکل مارپیچی در داخل سیلندر حرکت کند و تنها چیزی که تاب خوردن آن در درون پیستون و سیلندر در هنگام باز شدن جلوگیری می‌کند، کلاهک بالایی و هادی فنر است. بدون هادی فنر، صدای ناهنجار آن در همان لحظه حرکت پیستون آغاز می‌شود، همان‌طور که تقریباً ۴۰ سال پیش این واقعیت را کشف کرده‌ام.

در اواخر دهه ۱۹۷۰، یک تفنگ    داشتم که شرکت وبلی تشخیص داده بود که این تفنگ نیازی به هادی فنر ندارد و نتیجه مستقیم این امر آن بود که چرخه شلیک با این تفنگ وحشتناک بود. این تفنگ لرزش بسیار بدی داشت و فنرش فاقد تکیه‌گاه بود و هنگام شلیک و بعد از آن صدای ناهنجاری می‌داد. در آن زمان، هیچ کارگاهی نداشتم، تعداد اندکی ابزار و مقدار کمی پول داشتم و پس از تلاش بی‌ثمر برای تضعیف صدای ناهنجار با استفاده از گریس‌کاری بسیار زیاد، یک براده میله فولاد رنگی پیدا کردم، آن را از طول بریدم و در داخل فنر اصلی قرار دادم تا به عنوان هادی فنر «شناور» عمل کند. این کار عملکرد تفنگ هاوک را به بهترین شکل اصلاح کرد، زیرا نه تنها صدای ناهنجار فنر را هنگام ضربه فشار کاهش می‌داد، بلکه لرزشِ همراه با آن را نیز کم می‌کرد که در قنداق تفنگ احساس می‌شود.

بهتر از هیچی

وجود هر نوع هادی فنر از نبودن آن بهتر است، اما مؤثرترین نوع هادی فنر برای کاهش لرزش نوعی از هادی است که بسیار تنگ باشد. از نظر آرمانی، سیم فنر با هادی در تماس است، اما به آن گیر نمی‌کند. اگر هادی فنر خیلی تنگ باشد، انتهای عقبی فنر به آن گیر می‌کند و قبل از اینکه به آن برخورد کند از قطعه عقبی کنده می‌شود و علت شکستن بسیاری از هادی‌های فنر همین است.

اگر تفنگ هادیِ فنر کاملاً متناسبی داشته باشد، با باز شدن فنر لرزش بسیار کمی ایجاد می‌شود؛ این رویداد تأثیری بر دقّت شلیک نمی‌گذارد و ممکن است اصلاً متوجّه آن نیز نشوید.

لرزش برخورد اوّل پیستون

پس از دوره لرزش اوّل که از بازشدگی فنر اصلی ناشی می‌شود، وقتی که هوای فشرده حرکت پیستون را کُند می‌کند، معمولاً یک فاصله کوتاه با لرزش اندک یا بدون لرزش وجود دارد و پس از آن دوره لرزش دوّم رخ می‌دهد که می‌تواند دامنه بسیار بیشتری داشته باشد.

در پایان ضربه فشار، پیستون برای لحظاتی می‌ایستد، اما فنر همچنان حرکت می‌کند که به مدّت کسری از میلی‌ثانیه جرمی را به پیستون می‌دهد که جهش پیستون را به تأخیر می‌اندازد و سپس پیستون در سیلندر به عقب برمی‌گردد و با این کار پیستون می‌جهد که این امر سبب لگد ناگهانی تفنگ می‌شود.

هنگام برخورد پیستون به انتهای سیلندر، پیستون و تفنگ هر دو در جهت مخالف حرکت می‌کنند و اندازه‌-حرکت‌شان مساوی و مخالف هم است. آنها به یکدیگر برخورد می‌کنند، گاهی تماس پیدا می‌کنند که معمولاً با لایه نازکی از هوای بسیار فشرده از هم فاصله دارند. این امر بدان معناست که سرعت‌هایشان با جرم‌هایشان متناسب است. اگر جرم پیستون و بخشی از جرم فنر (حدود یک سوم) برابر با ۳۰۰ گرم باشند و جرم تفنگ ۳ کیلوگرم باشد، آنگاه پیستون با ده برابر سرعت تفنگی که در حال لگد زدن است، حرکت خواهد کرد. برخورد پیستون و انتهای سیلندر به یکدیگر برخورد «درونی» است و آن‌طور که بیشتر افراد فکر می‌کنند، سبب نمی‌شود که تفنگ ناگهان به سمت جلو حرکت‌ کند، اما می‌توان لرزش سختی را ایجاد کند.

مراقب تماس باشید

معمولاً، در انتهای ضربه فشار، پیستون و دیواره انتهایی سیلندر تماس فیزیکی پیدا نمی‌کنند، اما وقتی تماس فیزیکی پیدا می‌کنند، یا اگر به اندازه کافی به هم نزدیک می‌شوند، مراقب باشید، زیرا می‌تواند لرزش بسیار شدیدی را ایجاد کنند که می‌توان آن را در شکل ۲ دید. این نمودار با تفنگی ثبت شده است که حجم سیلندرش بسیار کم بود، لگد بسیار کوچکی داشت و ساچمه را با فشار ابتدایی اندکی شلیک می‌کرد و پورت انتقالی داشت که نمی‌توانست از مسدودشدگیِ جریان هوای زیاد پشتیبانی کند که ترکیب بسیار بدی است. مقدار زیادی از همین لرزش شدید می‌تواند به طور اتفاقی از حالات نامطلوب نشت هوا پس از مهر و موم پیستون ناشی شود. اتفاقی که ظاهراً در شکل ۲ در درون تفنگ افتاده است، این است که ساچمه قبل از پایان ضربه فشار مسیر زیادی را تا بالای لوله تفنگ رفته است و این امر فشار هوای سیلندر را تا اندازه زیادی کاهش می‌دهد که در غیر این صورت میزان ضربه برخورد پیستون به سیلندر را کاهش می‌داد و کاملاً مطمئن هستم که این شکل نمایشی از برخورد واقعی پیستون است. اگر پورت انتقال اندکی باریک‌تر یا درازتر بود و می‌توانست از جریان هوای مسدود شده پشتیبانی کند، از لرزش بسیار شدید جلوگیری می‌کرد، اما احتمالاً انرژی دهانه لوله تفنگ را نیز تا اندازه زیادی کاهش می‌داد. لرزش ۸/۱ کیلوهرتزی چنان بزرگ است که می‌توان آن را در قنداق تفنگ حسّ کرد. این خبر ناخوشایندی است.

تیراندازی با تفنگی که این لرزش نوسان شدید پیستون را تولید کرده است، بسیار عالی بود، اما دقت شلیک بسیار کم است.

لرزش مربوط به برخورد پیستون به انتهای سیلندر معمولاً دو یا سه میلی ثانیه طول می‌کشد و بسامدش می‌تواند بسیار بالا و تقریباً ۵ کیلوهرتز (۵,۰۰۰ دور در ثانیه) با اندازه کمتر یا بسامد پایین و اندازه بیشتر باشد، این امر به فنر، پیش‌بار و ساچمه بستگی دارد. در طیّ همین مدت بسیار کوتاه ساچمه از دهانه لوله تفنگ خارج می‌شود، در نتیجه هر قدر اندازه بزرگی لرزش کمتر باشد، بهتر است، زیرا در لحظه خروج ساچمه، آخرین چیزی که می‌خواهید این است که تفنگ به‌شدّت به سمت جلو و عقب مرتعش شود!

لرزش دهانه لوله تفنگ

برای تأیید موارد زیر آزمایش انجام نداده‌ام، اما احتمال خیلی زیادی وجود دارد که لرزش ایجاد شده در برخورد پیستون به انتهای سیلندر توسط ضربه فشار با لرزش در دهانه لوله تفنگ بازتاب داده می‌شود که معمولاً آن را به اشتباه «هارمونیک لوله» می‌نامند. در مثال نشان داده شده در شکل ۲، لرزش‌های دهانه لوله احتمالاً چنان برجسته هستند که تفاوت‌های بسیار جزئی در لحظه خروج ساچمه سبب می‌شود که گروه‌ها شلیک‌ بسیار خوبی انجام دهند. به عبارت دیگر، لرزش‌ها دقّت شلیک را کاملاً از بین می‌برند. تفنگی که لرزش نشان داده شده در شکل ۲ را تولید کرده است، قطعاً انتخاب نمی‌شود و احتمال دارد که لرزش دهانه لوله در این امر نقش داشته باشد، گرچه احتمالاً این نقش نسبت به لرزش شدید تفنگ نقشی ثانویه است.

تفنگ TX200 متعلّق به من که تا اندازه کمی اصلاح شده بود، ممکن بود بیشتر از نمونه‌هایی لگد بزند که اصلاح اساسی داشتند، اما دیدش دقیق‌تر از برخی تفنگ‌هایی است که قبلاً آزمایش کرده‌ام.

لرزش ناشی از جهش پیستون

با حرکت پیستون به سمت عقب در سیلندر در هنگام جهش آن، قطعاً انتهای جلویی فنر اصلی را با آن می‌گیرد، حلقه‌‌های جلویی را فشرده می‌کند، در حالیکه بخش عقبی فنر در هنوز در حال باز شدن است.

در نتیجه، فنر دچار لرزش می‌شود که جای لرزش ناشی از برخورد پیستون را می‌گیرد و گاهی بسامد و دامنه‌اش را بیشتر می‌کند.

در یک لحظه، نیروی فنر فشرده حرکت رو به عقب پیستون را متوقّف می‌کند و سپس، آن را برای بار دوّم به جلو می‌راند و معمولاً سبب می‌شود که پیستون به دیواره انتهایی سیلندر برخورد کند و این امر می‌تواند سبب ایجاد دوره دوّم لرزش با دامنه زیاد شود که ممکن است مطلوب نباشد، اما اثری نیز بر ساچمه نمی‌گذارد، زیرا ساچمه قبلاً از دهانه خارج شده است. این لرزش، به اضافه لرزش فنر، به‌سرعت به صدای ناهنجار و قابل شنیدن تبدیل می‌شوند که ما را به نقطه شروع باز می‌گردانند.

تناسب فنر اصلی نرم تفنگ TX200 mk.3 با LGV از زحمت مسلّح‌ کردن می‌کاهد.

لرزش کم

عموماً و با توجه به دلایل معقول، هر قدر ضربه موجود پیستون طولانی‌تر و حجم سیلندر بیشتر باشد – به عبارت دیگر، هر قدر کمتر سعی کنید که چیز زیادی را در حجم کوچکی قرار دهید- احتمال مشاهده لرزش‌های شدید در شکل‌های یک و دو کمتر می‌شود.

مشخصات تفنگ TX200 که با آن کار می‌کنم با مشخصات کارخانه فرق دارد و به جای وزنه پیستون دارای کلاهک بالایی استال است و هادی فنری استال و واشرهای پیش‌بار دارد و میله پیستون آن دراز است که فردی به نام شاون در کارخانه ISP Air Rifles ساخته است و تیراندازی با آن لذّتبخش و کاملاً قابل اتّکاست و دستیابی به دقّت در شلیک با آن آسان است زیرا برخلاف تفنگ شکل ۲، لرزش چرخه شلیک آن بسیار کم است.

با فنر اصلی نرم mk.3 TX200 و پورت انتقال ۳ میلیمتری، LGV متعلّق به من تقریباً لرزشی نداشت

چرخه شلیک TX200 متعلّق به من در شکل سه نشان داده شده است. این تفنگ لگد می‌زد و به مقدار ۴۰ % بیش از تفنگ شکل ۲ حرکت ناگهانی دارد، اما هنگام استفاده از آن، می‌توانم تقریباً در همه شلیک‌ها هدف ۱۵ میلیمتری را در فاصله ۴۰ یاردی بزنم در حالیکه با استفاده از تفنگ شکل، نمی‌توانستم هدف ۲۵ میلیمتری را در همین فاصله به‌راحتی بزنم، با وجود اینکه ضربه لگد تفنگ شکل دو بسیار کمتر بود. عملکرد تفنگ TX200 با قنداق‌های متعارف یکسان بود که در مسابقات قهرمانی UKAHFT National Recoil مقام اول و سوم را کسب کرد و یکی کلاس ریکویل را آخرین مجموعه Daystate Midland Hunters بدست آورد. این امر اطلاعات بسیار زیادی را ارائه می‌دهد.

شکل چهار چرخه لگد لرزش بسیار کم و مربوط به LGV متعلّق به من است که با فنر TX200 mk.3 متناسب‌سازی شده و پورت انتقال تا ۳ میلیمتر باز شده است. فقدان لرزش عمدتاً از ضربه نسبتاً طولانی پیستون و حجم سیلندر بسیار زیاد، همراه با پورت انتقال ناشی می‌شود که جریان را در لحظه بهینه مسدود می‌کند. با وجود این حالت کمرشکن می‌توان آن را با تفنگ‌های زیرتاشوی سنگین در HFT ترکیب کرد.

غیرقابل تشخیص

از سه مرحله لرزش که در اینجا توصیف کردم؛ شتاب پیستون؛ پایان ضربه فشار و برخورد پیستون به سیلندر، تنها موردی که احتمالاً هنگام استفاده از تفنگ بادی فنری آن را تشخیص می‌دهیم، مورد سوّم است که صدایی است که با شروع برخورد پیستون به سیلندر شنیده می‌شود. عقیده ندارم که می‌توانیم فقط با تیراندازی با تفنگ دو دوره لرزش دیگر را تشخیص دهیم، مگر اینکه لرزش ناشی از جهش پیستون بسیار زیاد باشد که در این حالت ممکن است صدایی  را در بالشتک انگشت ماشه احساس کنید. در مورد لرزش شتاب پیستون این امر مشکلی محسوب نمی‌شود، زیرا آسیبی نمی‌زند، اما در مورد لرزش ناشی از برخورد پیستون به سیلندر در اثر ضربه فشار می‌تواند مشکل کاملاً جدّی باشد، زیرا اگر به اندازه کافی شدید باشد، می‌تواند دقّت شلیک را تا اندازه زیادی کاهش دهد.

بزرگترین هدیه

شاید بزرگترین ره‌آوردِ لرزش زیاد ناتوانی برای گروه‌بندی خوب در فاصله‌هاست. تفنگ‌های زیرتاشوی جدید و تفنگ‌های کمرشکن‌ سنگین‌تر، اگر کاری بکنید که اندکی در دستیابی به هدف کمک‌تان کند، از ساچمه‌های با کیفیّت استفاده می‌کنند و حرکت هوا در آنها کم است و باید بتوانند گروه‌هایی را به اندازه ناخن کوچک‌تان در ۴۰ یاردی تولید کنند، اگر کوچکتر از این نباشند. اگر تفنگ‌تان گروه‌بندی نخواهد کرد و اگر هر احتمال دیگری (خطای راهنما، مشکلات ساچمه و تغییر اختلاف منظر محدوده) را ردّ می‌کنید، آنگاه لرزش بسیار زیاد در لحظه خروج ساچمه می‌تواند کاملاً مقصّر باشد.

همان عملکرد با تفنگ TX200 متعلّق به من که با قنداق متعارف تنظیم شده است در اختیار فردی که استعداد بسیار بیشتری دارد، باعث برنده شدن فرد می‌شود.

متناسب‌سازی فنر اصلی نرم TX200 mk.3 با LGV زحمت مسلّح کردن را کم می‌کند

نکات و تکنیک های حرفه ای برای استفاده بهتر از سه پایه تیراندازی

از مجله Ballistic Precision – نوشته تیلور هیوز

۷ اکتبر ۲۰۱۹

همان طور که تجهیزات و تکنیک های استفاده از یک سه پایه تیر اندازی تکامل یافته و بهتر شده است، یک رویکرد سیستماتیک برای حداکثر استفاده از آن وجود دارد.

موقعیت روی دو زانو نشسته

در این موقعیت، حفظ زاویه مستقیم با تفنگ راحت تر است، اما در این حالت، شما توانایی نگه داشتن آرنج بر روی زانوی خم شده را از دست می دهید، پس نقطه دید طبیعی هدف چیزی است که برای دست یابی به دقت در تیراندازی مهم تر می شود.

حالت ایستاده

در حالت ایستاده کار زیادی از شما برنمی آید، ایستادن، ایستادنه

حالت نشسته

این حالت راحت ترین و پایدارترین حالت است. حالت نشسته به شما اجازه می دهد هنگامی که بر روی اتفاقات پیرامون هدف تمرکز کرده اید، برای مدت طولانی تری در موقعیت باقی بمانید.

به اطراف نگاه کنید، به درون اتاق تیم نیروی ویژه سرک بکشید، در خط آتش یک رقابت تیراندازی با هدف دقیق قدم بزنید یا به سادگی عبارت تک تیراندازی نظامی» را در گوگل جستجو کنید. ضمانت می کنم شما این ابزار سه پایه ساخته شده از آلومینیوم یا فیبر کربن که اغلب برای ابزار عکاسی طراحی می شوند و افزونه ای برای وصل کردن یک تفنگ دارند، پیدا می کنید. این یک مبحث جدید نیست. اتصال تفنگ ها به سه پایه و چوب های شلیک برای چندین دهه در جعبه ابزار شکارچیان، تک تیراندازان و تفنگ داران بوده اند؛ اما برای بیشتر مردم، این روش تیراندازی جدید است. در گذشته، سه پایه ها به نظر برای تیراندازی سخت می آمدند و دقیق نبودند. پس چرا در ده سال گذشته، سه پایه ها چنین جهش عظیمی به سمت بالای جدول نیازمندی های ادوات داشته اند؟

پاسخ ساده است: تجهیزات، تکنیک ها و دستورالعمل ها برای سه پایه های تیراندازی تکامل یافته و پیشرفت کرده اند. یک فرآیند سیستماتیک از طریق آزمون وخطا، هم چنین دانش مکانیکی از تفنگ ها، تیراندازان و سه پایه ها توسعه یافته است. تیراندازان امروزه قادر به شلیک های خارق العاده ای از موقعیت های غیرمعمول هستند چرا که چرایی و چگونگی به کارگیری سه پایه ها را درک می کنند و حالا شما هم خواهید فهمید:

تنظیمات هوشمند یک سه پایه تیراندازی

سه موقعیت تیراندازی با سه پایه مرسوم وجود دارد: نشسته، ایستاده و زانو زده. در هر موقعیت تنظیم ارتفاع سه پایه بسیار مهم در عین حال بسیار آسان است. مرکز صفحه قفسه سینه شما، هم سطح با استخوان جناغ سینه، نقطه ارجاع شما است. چه از گیره تفنگ استفاده کنید یا از یک وسیله اتصال مستقیم، لبه بالایی نگهدارنده تفنگ باید با استخوان جناغ سینه شما در یک راستا قرار گیرد. در هر موقعیت شلیک، قرار دادن سه پایه در این ارتفاع باعث میشود شما برای مدیریت بهتر لگد زدن تفنگ (عقب کشیدن تفنگ پس از شلیک) کمی به سمت تفنگ خم شوید. اینکه شما به جای زانو از کمر به سمت تفنگ خم شوید نیز مهم است.

جای‌گذاری پایه های سه پایه نیز حیاتی است. شما دو پایه را در عقب و یکی را در جلو میگذارید. چرا؟ در یک کلمه: کنترل لگد. این به آن معنا نیست که داشتن دو پایه در عقب لگد زدن تفنگ را کم میکند، اما این حالت موجب می شود، در صورتی که پس از هر شلیک لگد به اندازه ای باشد که پایه از روی زمین بلند شود، تفنگ سریعا دوباره به روی هدف متمرکز شود. اگر تنها یک پایه در عقب باشد، هنگام لگدِ تفنگ، نقطه محوری خواهد بود و باعث می شود، تفنگ به سمتی که کمترین مقاومت را داشته باشد، بچرخد.

مهم نیست در چه حالتی باشید، سه اصل را باید رعایت کنید: پشتیبانی با استخوان (ساختار استخوان های بدن یک پایه محکم برای حفظ وزن تفنگ است)، شل کردن ماهیچه ها (پس از حفظ استقرار استخوان، عضلات شل شده و به تعادل بهتر و افزایش دقت شلیک کمک می کند) و نقطه دید طبیعی هدف (نقطه ای که پس از دست یابی به دو اصل پیشین، دید تفنگ روی آن قرار می گیرد). شما می توانید برای آسان تر کردن این امر، روش های خاصی را به کار بگیرید.

هدف گیری:

اول، پیش از خم شدن و روی شانه گذاشتن تفنگ، پشت آن بایستید و با هدف روبرو شوید. این کار به دست یابی به نقطه دید طبیعی تفنگ کمک می کند. حالا می توانید تفنگ را بر شانه بگذارید. شما باید شانه هایتان را صاف و عمود بر محور لوله سوراخ تفنگ نگه دارید. لگد زدن تفنگ یک انرژی است و انرژی در مسیری که کمترین مقاومت را داشته باشد، حرکت میکند. صاف نگه داشتن شانه هایتان مانع این می شود که تفنگ هنگام شلیک به سمت راست و چپ بپرد. تکرار میکنم، مدیریت لگد زدن حیاتی است.

دست نگهدارنده:

در گام بعدی، با دستی که تفنگ را حفظ می کند، چه می کنید؟ اگر آن را زیر قنداق تفنگ بگذارید که در حالت خمیده یا درازکش این گونه است، در حالت های ایستاده و زانو زده بسیار نامتعادل خواهید بود. برای ایجاد پشتیبانی استخوان و یک بالاتنه سفت جهت حفظ تعادل، یکی از پایه های پشتی سه پایه را با دست نگهدارنده خود بگیرید و آرنج خود را قفل کنید. دستتان را از مچ به داخل بچرخانید تا شست شما رو به پایین باشد. این تکنیک در مقابله با موقعیت شست رو به بالا که نیازمند تنش عضلانی در ماهیچه سه سر است، به شما اجازه می دهد که دستتان را به حالت طبیعی قفل کنید، پشتیبانی استخوان بالاتنه را محکم کنید. تا زمانی که مانع حفظ زاویه عمودی شانه ها با تفنگ نشود، می توانید هر کدام از دو پایه جلو را برای گرفتن انتخاب کنید.

آرنج:

آخرین فاکتور، آرنج دستی است که با آن شلیک می کنیم. اصل ساده است: هرموقع و هرطور که می توانید، این آرنج را به جایی تکیه دهید. چه با گذاشتن آن روی یک کوله پشتی که روی بدنتان و زیر بازویی که با آن شلیک می کنید انداخته اید، چه با یک کیف پشتیبانی مخصوص از شرکت هایی مانند Armageddon Gear یا WieBad و یا به سادگی با گذاشتن آرنج خود بر روی زانو در حالا نشسته یا زانو زده. نگه داشتن آرنج دست شلیک کننده برای حفظ تعادل بسیار سودمند است، چرا که بازو و دستی که با آن شلیک می کنیم بیشترین تاثیر را بر تفنگ دارند.

بی حرکت ایستادن:

علاوه بر تکنیک های موقعیت یابی بالاتنه، مشخصا براساس موقعیتی که در آن قرار دارید، تفاوت هایی در حالات پایین تنه نیز وجود دارد. در موقعیت ایستاده، کار زیادی از دست شما بر نمی آیِد، ایستاده، ایستاده است. مرسوم ترین خطا در این حالت این است که به جای قفل کردن زانو، بیشتر شبیه حالت اسکات بایستید. برای تعادل بیشتر، باید زانوهایتان را قفل کنید. مشابه قفل کردن آرنج، با یک تکنیک دستکاری مفصل ساده می توان به طور طبیعی این کار را انجام داد.

با اندکی مایل کردن انگشتان پا به داخل، میتوانید حالت قفل کردن طبیعی را بگیرید و پشتیبانی استخوان ها از پا تا پهلو را افزایش دهید. پاهایتان را به عرض شانه یا اندکی بیشتر، ۱.۵ برابر عرض شانه، باز کنید. فاصله پاها از این بیشتر نشود، چرا که باید زمان و انرژی خود را صرف جلوگیری از سُرخوردن پاهایتان بکنید.

زانو زدن:

من دوست دارم به موقعیت زانو زدن، به عنوان حالت میانه فکر کنم. این موقعیت به دلیل اینکه به زمین نزدیک تر هستید از حالت ایستاده متعادل تر است و در نتیجه آن برای استقرار استخوان روش های بیشتری وجود دارد، اما در عین حال از موقعیت نشسته تعادل کمتری دارد. در موقعیت های نشسته و زانو زده این را در ذهن داشته باشید که هر چه بیشتر با زمین تماس داشته باشید، تعادل بیشتری خواهید داشت. برای موفقیت در موقعیت نشسته، اول باید به دو نوع زانو زدن نگاهی بیندازیم.

تک زانو:

اول، بیایید حالت زانو زدن روی یک زانو را تشریح کنیم، چرا که این طبیعی ترین موقعیت برای بیشتر تیراندازان است. زانویی که از سمت شلیک است (با دست هماهنگ آن شلیک می شود) بالا و دیگری خم شده به سمت پایین و روی زمین است. این حالت کاملا نقطه مقابل زمانی است که بدون سه پایه تیراندازی در موقعیت زانو زدن قرار گرفته اید. ما این کار را برای ایجاد پشتیبانی استخوان ها انجام می دهیم. آرنجی که سمت شلیک است حالا از طرف زانوی سمت شلیک حمایت می شود که به تعادل بهتر می انجامد.

شما باید روی پایی که در سمت شلیک کننده نیست، بنشینید تا پشتیبانی کامل استخوان در پایین تنه را بدست بیاورید. برخی تیراندازان ممکن است به دلیل جراحت زانو یا مچ پا و یا عدم انعطاف پذیری قادر به نشستن روی زانوی خود نباشند. برای جبران این سختی ها، یک کیف کمری مستطیل شکل روی پاشنه پای خود بگذارید تا هنگامی که زانوی شما روی زمین است روی آن بنشینید یا اینکه کیف کمری را برای راحتی زیر پایتان قرار دید. اصل مهم در اینجا این است که با بدن خود آشنا باشید و هنگام زانو زدن یک موقعیت راحت پیدا کنید.

دوزانو:

در حالت دوزانو، هر دو زانو روی زمین هستن و با آن تماس دارند. در این موقعیت، حفظ زاویه بدن با تفنگ آسان تر است، اما شما توانایی حمایت آرنج سمت شلیک را با زانو از دست می دهید، پس برای دست یابی به دقت بیشتر نقطه دید طبیعی هدف تبدیل به اصل بسیار مهم تر می شود. در ادامه شما باید برای ایجاد پشتیبانی استخوان روی پاشنه های پای خود بنشینید؛ مانند موقعیت دو زانو ممکن است به یک کیف کمری برای کمک در موقعیت گیری نیاز داشته باشید یا اینکه می توانید کوله پشتی یا کیف تفنگ خود را بین پاهایتان قرار دهید تا کمی از فشار روی زانوها و مچ های پایتان کم کنید. تاکید بر این نکته ضروری است که مهم نیست کدام موقعیت زانو زدن برای شما راحت تر است، صاف نگه داشتن شانه هایتان برای دست یافتن به نقطه دید طبیعی هدف بسیار مهم است.

تکنیک های نشستن:

موقعیت نشستن راحت ترین و پایدار ترین حالت است. این موقعیت به شما اجازه می دهد در عین اینکه تمرکزتان را بر روی اتفاقات پیرامون هدف حفظ میکنید، برای مدت بیشتری در موقعیت باقی بمانید. گذشته از موقعیت درازکش، موقعیت نشسته بیشترین تماس با زمین را دارد. ماند موقعیت زانوزده، چندین رویکرد هستند که برای یک موقعیت نشسته مورد استفاده قرار گیرند، شامل چهارزانو، طاقباز و حتی پای دراز کرده. اینکه کدام یک از این حالت ها بهتر است، بستگی به فرد دارد. نوع بدن، انعطاف پذیری و هرگونه جراحتی که بر موقعیت گیری اثر می گذارد جز شاخص هایی هستند که نشان می دهند کدام حالت برای شما بهترین است.

هرکدام از این موقعیت ها به شما اجازه میدهند بین گرفتن پایه‌ی سه پایه با شست رو به پایین یا گرفتن قنداق با دست دیگرتان انتخاب کنید. حالت چهارزانو سخت ترین حالتی است که می توان در آن قرار گرفت. اگرچه این موقعیت بیشترین پشتیبانی استخوان و شل کردن عضلات را به همراه دارد. هر دو آرنج به آسانی نگه داشته می شوند و حداکثر تعادل را ایجاد می کنند. حالت طاق باز نیز درصورتی که زانوهایتان را خم کنید و پاشنه های پایتان را در زمین فشار دهید، همین نگهداری دو آرنج را فراهم میکند. در مورد موقعیت پای دراز کرده، من دانشجویانی دارم که تنها در حالتی که پاهایشان دراز و صاف روی زمین باشند، می توانند بنشینند. در این مورد، هیچ تکیه گاهی برای آرنج وجود ندارد مگر اینکه یک کوله پشتی یا کیف تفنگ روی پاهایتان بگذارید.

 محدوده لغزش:

مهم نیست در چه موقعیتی شلیک می کنید، باید با اندکی لغزش کنار بیایید. با انجام گام های مناسب برای دست یافتن به پشتیبانی استخوان، شل شدن عضلات و نقطه دید طبیعی هدف، شما می توانید این محدوده لغزش را کاهش دهید. اندازه ایده آل آن ۱ MOA (دقیقه زاویه) یا کمتر است. چندین شاخص کلیدی برای درنظر گرفتن هنگام نصب سه پایه وجود دارد.

زمانی که شما در یک موقعیت شلیک ثابت قرار می گیرید و از دوربین خود نگاه میکنید، چه می بینید؟ این نقطه دید طبیعی هدف شماست. اگر هدف را نمی بینید باید تمام بدن خود را برای نشانه گرفتن تفنگ حرکت دهید. اگر هنگامی که هدف را نشانه گرفته اید، متوجه می شوید که لرزش شدید به چپ و راست دارید، شما در حال جدال با نقطه طبیعی هدف گیری تفنگ هستید. دوباره در این حالت نیز باید موقعیت بدنتان را برای نشانه گرفتن طبیعی هدف تغییر دهید.

پشتیبانی استخوان و شل شدن عضلات بطور مستقیم با حرکت لغزش عمودی رابطه دارند. مشاهده اینکه چطور رتیکل دوربین هنگامی که تنفس می کنید به صورت عمودی حرکت میکند، اطلاعات ارزشمندی درباره اینکه موقعیت شما چقدر خوب تنظیم شده ارائه میکند. اگر متوجه می شوید که رتیکل دوربین بهنگام تنفس به جای عمودی در مسیر مورّب حرکت میکند، شانه های شما به احتمال زیاد خم شده اند و نسبت به تفنگ صاف نیستند.

در آخرین مورد که البته بی اهمیت ترین نیست، لغزش برروی کنترل ماشه شما اثر می گذارد و هنگامی که می بینید رتیکل دوربین روی هدف حرکت می کند، باید شلیک را سرعت ببخشید یا ماشه را تکان دهید. شما هنوز هم هنگامی که با استفاده از تکنیک های خوب کنترل ماشه، تصویر بصری را که میخواهید، دریافت کردید، قادر به شلیک هستید. یک گزینه دیگر کنترل منقطع ماشه است. وقتی که شما روی ماشه فشار کمی وارد می کنید و نگه میدارید تا لغزش شما تصویر بصری خوبی نشان دهد که در آن هنگام باید فشار باقی مانده را وارد کرده و شلیک کنید.

نتیجه گیری سه پایه تیراندازی:

در انتها، سه پایه های بسیاری برای انتخاب کردن از بین آنها وجود دارند. به این دلیل، شما باید تحقیق کنید. باید برای بهترین انتخاب از خود چند سوال بپرسید: بودجه شما برای خرید چقدر است؟ به چه ظرفیت ارتفاعی نیاز دارید؟ تفنگ خود را چگونه به سه پایه وصل می کنید؟ و آیا وزن یک عنصر مهم است؟ به یاد داشتن اینها برای خرید یک سه پایه بهتر به شما کمک خواهد کرد.

تاریخچه شرکت لوتار والتر

لوتار والتر (Lothar Walther) نامی است که نماد کیفیت، نوآوری و محصولات بسیار گوناگون برای تیراندازان، شکارچیان و دوستداران طبیعت است. بیش از ۹۰ سال تجربه و متنوع‌‌ترین لوله‌های تفنگ و لوله‌های جوفی و همچنین کمان‌های کراسبو (پولادی) را در اختیار مشتریان‌مان قرار می‌دهیم.

نحوۀ تأسیس شرکت

در ۱ جولای ۱۹۲۵، مهندس لوتار والتر شرکت لوتار والتر را در شهر تسل (Zella-Mehlis) واقع در ایالت تورینگن تأسیس کرد. لوتار، به عنوان کوچکترین پسر کارل والتر و مؤسس این کارخانۀ مشهور اسلحه‌سازی، در خانواده‌ای بزرگ شد که نسل‌ها در کار تولید اسلحه بودند.

در آن دوران، شهرهای تسل و زول (Suhl) مرکز صنعت اسلحه‌سازی آلمان بودند.

تجربۀ حاصل از سال‌ها اسلحه‌سازی باعث شد که لوتار والتر تخصص ویژه‌ای در تولید لوله‌های خان‌کشی‌شده دقت بالا (Button-rifled) داشته باشد.

بعد از جنگ جهانی دوم و نقل‌مکان به بادن وورتمبرگ (Baden-Württemberg)، لوتار والتر بار دیگر فرصت شروعی تازه در کونیگسبورن (Königsbronn) واقع در جنوب غرب آلمان پیدا کرد. از دهۀ ۶۰، پسرانش به کمک او آمدند.

۱۹۳۵

لوتار والتر، به عنوان عضو تیم ملی تپانچۀ آلمان، در بسیاری از مسابقات قهرمانی آلمان اول شد و مدال برنز مسابقات جهانی ۱۹۳۹ را کسب کرد. او، که همیشه در بالاترین سطح مسابقات بین‌المللی تیراندازی به اهداف رقابت کرده بود، آگاهی بلاواسطه‌ای از نیازهای تیراندازان داشت.

کلاوس والتر (Klaus Walther)، پسر مؤسس شرکت و مکانیک آموزش‌دیده در حوزۀ ابزار دقیق و ابزارساز، ورزشکار و شکارچی پرشور، مسئولیت ادارۀ شرکت را تا سال ۱۹۹۶ بر عهده داشت.

از سال ۱۹۹۵، شرکتی مستقل که دفتر مرکزی آن در آتالانتای آمریکا بود مسئول تأمین بازار آمریکای شمالی شد.

در حال حاضر، دکتر فرانک والتر (Dr. Frank Walther) و گرد والتر (Gerd Walther) مسئولیت مدیریت شرکت را بر عهده دارند. این دو به واسطۀ کار برای شرکت‌های مختلف در آلمان و خارج کشور تجربۀ مهندسی و دانش فنی زیادی دارند.

وضعیت امروز شرکت

شرکت لوتار والتر، که مجهز به جدیدترین ماشین‌آلات فنی است، در حال حاضر محصولات زیر را تولید می‌کند:

• لولۀ تفنگ خان‌کشی‌شده (Button-rifled) از جنس فولاد مخصوص تفنگ و ضدزنگ در بیش از ۲۴۰ کالیبر مختلف برای تیراندازی به اهداف، شکار، سلاح‌های سرپر و تفنگ بادی.

این لوله‌ها برای تمام انواع تیراندازی از جمله برای تیراندازان غیرحرفه‌ای گرفته تا افرادی ساخته می‌شود که می‌خواهند در بالاترین سطح بین‌المللی رقابت کنند.

همچنین، برنامۀ تولید شامل موارد زیر است:

• adapter لولۀ تفنگ برای شکار و کار با تپانچه، رولور، تفنگ و شات‌گان
• قطعات شلیک سلاح
• adapter کاتریج و محافظ سوزن اسلحه
• adapter شات‌گان
• قطعات ظریف تفنگ

قهرمانان جهان با لوله‌های تفنگ شرکت لوتار والتر شلیک می‌کنند!

 بنچ رست چیست ؟

تیراندازی بنچ رست را می توان به اختصار رشته ای از تیراندازی دانست که طی آن تیراندازان به وسیله تفنگ های بسیار دقیق در مسافت های ثابت و مشخص (تفنگ های بادی در کلاسهای استاندارد ۲۵ متر برگزار می شوند) به سمت اهداف کاغذی استاندارد تیراندازی می کنند. در این رشته تیراندازان از روی میز (Bench) هایی که مختص این رشته هستند تیراندازی می کنند و تفنگ ها روی تکیه گاه های مخصوصی بنام رست ( Rest) قرار می گیرند.  این رست ها می توانند (رست جلو و عقب) با توجه به قوانین مسابقه جدا  یا متصل به هم باشند (در کلاس های ۲۵ متر WRABF لایت ورمینت و هوی ورمینت ، رست ها نباید به هم متصل باشند).

این رشته در فضای باز برگزار می شود و تیراندازان روی میز تیراندازی می کنند

یکی دیگر از تفاوت این رشته با سایر رشته های تیراندازی، استفاده از دوربین برای هدف گیری دقیق است.

تقریبا تمام سلاح های مورد استفاده در رشته های مختلف بنچ رست سفارشی و بهینه سازی می شوند و تیراندازان این رشته در زمینه بهینه سازی سلاح های خود و علوم مرتبط آگاهی دارند. بیشتر تیراندازان بنچ رست در سلاح های گلوله زنی (center fire) مهمات خود را به صورت دستی و با توجه به بهینه سازی های انجام شده روی سلاح خود آماده می کنند. در رشته سلاح های ریم فایر (Rim fire) طبق قوانین، آماده سازی دستی مهمات توسط تیرانداز غیرمجاز است.

باشگاه تفنگ بادی شاتین واقع در مجموعه ورزشی شهید قاسم سلیمانی (مهام سابق) در تهران

 بنچ رست شامل  کلاس ها و رشته های متفاوت دیگری در زمینه سلاح های گلوله زنی و خفیف-ریم فایر (rim fire  &  center fire) است مانند: رشته های ۱۰۰۰ یارد، ۵۰۰ و ۳۰۰ یارد سنترفایر، بنچ رست –جمع تیر (group shooting)، هانتر کلاس، ریم فایر (سلاح های خفیف و کالیبر کوچک که خود نیز شامل کلاس های متفاوتی است) اما لزوما همه این رشته ها زیر نظر فدراسیون جهانی نیستند و WRABF در تفنگ بادی تنها کلاس HV و LV را استاندارد می داند .

تیراندازی بنچ رست در رشته های ذکر شده هر کدام تاریخچه جداگانه ای دارند که شکل گیری آن  و توسعه تجهیزات مربوط به آن رشته سالها طول کشیده و هم اکنون به عنوان یکی از رشته های تیراندازی پرطرفدار محسوب می شود. شروع بنچ رست به صورت رقابت های سازمان یافته و با قوانین مکتوب به سال ۱۹۴۸ در سواحل شرقی ایالات متحده شهر Johnstown و نیز در سواحل غربی – نیویورک Puget Sounds بر می گردد. در سال ۱۹۴۸ انجمن ملی بنچ رست ایالات متحدهه (NBRSA) به صورت رسمی در زمینه توسعه و معرفی این رشته و برگزاری رقابت های رسمی آن فعالیت خود را آغاز کرد. تجهیزات لازم برای این رشته عبارت بودند از میز و نیمکت برای نشستن و تیراندازی، رست های جلویی که قابلیت تنظیم داشته باشند – در ابتدا این تنظیم به صورت عمودی بود – و نیز رست های عقبی که به طور معمول از کیسه های شن استفاده می شد همچنین اهداف اولیه پیش بینی و توسعه داده شد که بیشتر به صورت جمع تیر (grouping) در ۵ تیر انجام می شد. این رشته در سال ۱۹۵۵ در استرالیا نیز با استقبال مواجه شد اما شروع اصلی آن در این کشور پس از سال ها توسط آقای Harry Madden از Brisbane سیدنی اتفاقق افتاد. ایشان رقابت های این رشته را طبق قوانین NBRSA و قوانین داخلی استرالیا سازماندهی کرده و با نام انجمن ورزش های تیراندازی استرالیا (Sporting Shooters Association of Australia) بنیان نهاد. استرالیا در این رشته از تیراندازی جایگاه ویژه ای در رقابت های جهانی دارد.

این ورزش در طول چندین دهه در کشورهای دیگری غیر از ایالات متحده مانند انگلستان، افریقای جنوبی، ایتالیا و آلمان نیز رشد و توسعه پیدا کرد و هم اکنون مسابقات جهانی بنچ رست در رشته های متفاوت توسط  WBSF)  World Benchrest Shooting Federation) با ۲۸ کشور عضو برگزار می شود. در این رقابت ها ۴ کلاس center fire وجود دارد و البته رقابت هایی در کلاس های Experimental و غیررسمی نیز انجام می شود.

تاریخچه تیراندازی بنچ رست ریم فایر و تفنگ بادی

توسعه تیراندازی بنچ رست در کالیبرهای کوچک به سال ها قبل برمی گردد. این رقابت ها با استفاده از قوانین NBRSA (یا قوانین کشورهای برگزارکننده) و تفنگ های کالیبر ۲۲. و ۱۷۷. ریم فایر و بادی در اواخر دهه ۸۰ برگزار می شد. این رشته تا اوایل دهه ۹۰ در مقایسه با سنترفایرها توسعه جهانی نداشت و بیشتر در سطحح باشگاهی در کشورهای مختلف انجام می شد. در رشته تفنگ های بادی ایالات متحده، انگلستان، آفریقای جنوبی، ایتالیا و استرالیا پیشرو بودند.

توسعه رقابت های ذکر شده در طول دهه ۹۰ و با قوانین متفاوتی در این کشورهای ادامه یافت. شروع قرن ۲۱ دوران طلایی بنچ رست ریم فایر و بادی بود. در سال های ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷ برخی از این کشورها رقابت هایی بین تیراندازان خود از باشگاه های مختلف برگزار کردند. مذاکراتی نیز برای یکسان سازی قوانین مرتبط با سلاح های بادی و ریم فایر انجام شد که منجر به برنامه ریزی برای برگزاری مسابقه ای بین المللی شد. این مسابقه که در واقع اولین دوره قهرمانی جهان در بنچ رست ریم فایر و بادی بود با قوانین مشخص و یکسان در سال ۲۰۰۸  به میزبانی کشور ایتالیا و در چند کلاس در رشته های بادی و ریم فایر برگزار شد. در زمان برگزاری این رقابت ها، جلسه ای با حضور ۱۰ کشور شرکت کننده برگزار شد که ایجاد یک فدراسیون مستقل با قوانین یکسان برای برگزاری رقابت های آینده زیر نظر این فدراسیون به تصویب حاضران رسید.

این فدراسیون با نام World Rimfire and Airrifle Benchrest Federation کار خود را با هدف ترویج رشته بنچ رست در سلاح های ریم فایر و بادی در کشورهای جهان آغاز کرد. طبق تصویب جلسه عمومی در سال ۲۰۰۸ اولین دوره مسابقات اروپایی و کاپ جهانی به میزبانی جمهوری چک در سال ۲۰۱۰ و دومینن دوره مسابقات قهرمانی جهان در سال  ۲۰۱۱ به میزبانی ایالات متحده برگزار شد. رقابت های اخیر و پیوستن کشورهای بیشتری از اروپا و آسیا و قاره آمریکا به این فدراسیون با برگزاری دومین دوره کاپ جهانی در سال ۲۰۱۳ و با حضور ۲۰ کشور به میزبانی دوباره جمهوری چک همراه بود که در شناساندن این رشته بسیار مهم بود. در این سال قوانین اولیه این فدراسیون بازنگری و تغییراتی در آن انجام شد و. هم اکنون در اکثر کشورها حتی کشورهای غیرعضو، از قوانین WRABF بهه  عنوان قوانین مرجع در رشته بنچ رست ریم فایر و بادی استفاده می شود.

طبق قوانین این فدراسیون، رقابت های جهانی در رده کاپ جهانی و قهرمانی جهان و هر ۴ سال یک بار برگزار می شود. کنفدراسیون اروپایی بنچ رست (ERABSF)  نیز با برگزاری رقابت های اروپایی تاثیر بسیار زیادی در پیشرفت این رشته و پیوستن دیگر کشورهای اروپایی به این فدراسیون داشته است.

هم اکنون WRABF با ۳۲ عضو رسمی از ۵ قاره جهان با هدف توسعه تیراندازی بنچ رست در کشورهای دیگر و برگزاری رقابت هایی در سطح کلاس جهانی و  منطقه ای به کار خود ادامه می دهد.

پس از برگزاری سومین دوره رقابت های قهرمانی جهان در سال ۲۰۱۵ و با میزبانی استرالیا، کادر مدیریتی جدید انتخاب و منصوب شدند. در این انتخابات آقای ریچارد فرناندز نماینده فلیپین به عنوان دبیر این فدراسیون منصوب شدند. حضور ایشان و عضویت ۵ کشور آسیایی فلیپین، تایلند، هند، ایران و ترکیه در این فدراسیون راه را برای برگزاری اولین دوره مسابقات آسیایی در این رشته فراهم کرده است.

قوانین بنچ رست در کلاسهای استاندارد ۲۵ متر (LV&HV)

         استفاده از قنداق های سفارشی یا دست ساز در هر دو کلاس لایت و هوی مطابق با تصویر زیر مجاز است

کلاس لایت ورمینت light Varmint :

•           استفاده از هر نوع تفنگ بادی با سیستم لودینگ دستی و مکانیکی مجاز می باشد

•           سیستم قدرتی سلاح می تواند فنرپیستون یا PCP باشد.

•           استفاده از قنداق های سفارشی یا دست ساز مطابق با تصویر بالا مجاز است

نصب رگولاتور خارجی و داخلی ، وزنه لوله ، ایراستریپر سر لوله و پد های زیر بچه قنداق مجاز است (این تجهیزات جانبی در وزن کلی تفنگ محاسبه می شود).

•           محدودیتی برای اندازه و حجم مخزن هوا ((air cylinder وجود ندارد. (مخزن هوای جدا از تفنگ مجاز نیست و مخزن باید یکی از قطعات سلاح و در مجموع وزن کلی آن باشد(. استفاده از مخزن دست ساز وغیر استاندارد مجاز نمی باشد.

•           استفاده از دوربین با هر بزرگنمایی مجاز است.

•           حداکثر ۴.۷۶۲ کیلوگرم وزن برای تفنگ به همراه متعلقات مجاز است.

•           قدرت خروجی حداکثر تا ۲۷/۱۶ ژول مجاز است (میانگین ۳ شلیک )

•           فاصله تیراندازی ۲۵ متر است.

•           کارت هدف ۲۵ متر WRABF و سه کارت برای هر تیرانداز در مسابقه مورد استفاده قرار می گیرد.

•           زمان ۲۰ دقیقه برای هر کارت هدف در نظر گرفته شده است.

کالیبرهای   ۰.۱۷۷ – ۰.۲ – ۰.۲۲با استفاده از گیج کالیبر ۰.۲۲۴ .و قوانین WRABF امتیازدهی می شوند.

 کلاس هیوی ورمینت Heavy Varmint :

•           استفاده از هر نوع تفنگ بادی با سیستم لودینگ دستی و مکانیکی مجاز می باشد

•           سیستم قدرتی سلاح می تواند فنرپیستون یا PCP باشد.

•           استفاده از قنداق های سفارشی یا دست ساز مطابق با تصویر بالا مجاز است

نصب رگولاتور خارجی و داخلی ، وزنه لوله ، ایراستریپر سر لوله و پد های زیر بچه قنداق مجاز است (این تجهیزات جانبی در وزن کلی تفنگ محاسبه می شود).

•           محدودیتی برای اندازه و حجم مخزن هوا ((air cylinder وجود ندارد. (مخزن هوای جدا از تفنگ مجاز نیست و مخزن باید یکی از قطعات سلاح و در مجموع وزن کلی آن باشد(. استفاده از مخزن دست ساز وغیر استاندارد مجاز نمی باشد.

•           استفاده از دوربین با هر بزرگنمایی مجاز است.

•           حداکثر ۶.۸۰۳ کیلوگرم وزن برای تفنگ به همراه متعلقات مجاز است.

•           قدرت خروجی حداکثر تا ۲۷/۱۲ ژول مجاز است (میانگین ۳ شلیک در مسابقات داخلی ملاک قرار می گیرد)

•           فاصله تیراندازی ۲۵ متر است.

•           کارت هدف ۲۵ متر WRABF و سه کارت برای هر تیرانداز در مسابقه مورد استفاده قرار می گیرد.

•           زمان ۲۰ دقیقه برای هر کارت هدف در نظر گرفته شده است.

کالیبرهای   ۰.۱۷۷ – ۰.۲ – ۰.۲۲با استفاده از گیج کالیبر ۰.۲۲۴ .و قوانین WRABF امتیازدهی می شوند.

امتیازدهی کلاس های استاندارد  ۲۵ متر  ( LV & HV) 

کارت هدف ۲۵ متر مورد استفاده (قطع A3) که در کلیه کلاس های ۲۵ متر آزاد ، هیوی ورمینت و لایت ورمینت (هر تیرانداز سه کارت) استفاده می شود:

هر کارت هدف از ۲۵ باکس هدف امتیازی ( Scoring box ) تشکیل شده است. در داخل هر باکس یک هدف با ۶ رینگ از امتیاز ۵ تا ۱۰ قرار دارد ، تیراندازی به این اهداف به هر تعداد مجاز بوده ولی برای هرجعبه از هدف های امتیازی تنها یک شلیک مجاز است.

امتیاز هر رینگ :

دانلود سیبل بنچ رست

کلاس ۵۰ متر آزاد IRBR:

استفاده از هر نوع تفنگ بادی با سیستم دستی یا خودکار مجاز می باشد.

 سلاح می تواند فنرپیستون یا PCP باشد.

استفاده از قنداق های اصلی یا سفارشی و دست ساز مجاز است.

نصب رگولاتور خارجی و داخلی ، وزنه لوله ، ایراستریپر سر لوله و پد های زیر بچه قنداق مجاز است.

•           محدودیتی برای اندازه و حجم مخزن هوا (air cylinder ) وجود ندارد. (مخزن هوای جدا از تفنگ مجاز نیست و مخزن باید یکی از قطعات سلاح و در مجموع وزن کلی آن باشد(. استفاده از مخزن دست ساز وغیر استاندارد مجاز نمی باشد.

•           استفاده از دوربین با هر بزرگنمایی مجاز است.

•           محدودیتی برای حداکثر وزن تفنگ به همراه متعلقات وجود ندارد.

•           قدرت خروجی حداکثر تا ۴۵ ژول مجاز است.

•           فاصله تیراندازی ۵۰ متر است.

•           سه کارت برای هر تیرانداز در مسابقه مورد استفاده و سنجش قرار می گیرد.

•           زمان ۲۰ دقیقه برای هر کارت هدف در نظر گرفته شده است.

•           کالیبرهای   ۰.۱۷۷ – ۰.۲ – ۰.۲۲با استفاده از گیج کالیبر ۰.۲۲۴ اینچ  وطبق قوانین WRABF امتیازدهی می شوند.

امتیازدهی کلاس  ۵۰ متر IRBR

سیبل تیراندازی بنچ رست ۵۰ متر تفنگ بادی

با توجه به متفاوت بودن کارت هدف در این کلاس با هدف کلاس ۲۵ متر ، قوانین زیر معیار ثبت امتیاز در این کلاس می باشند :

1. برخورد به رینگ مرکزی X محاسبه می شود.
2. تنها شلیک هایی که به داخل رینگ هدف های اصلی برخورد کنند مورد محاسبه قرار می گیرند.
3. برای شلیک هایی که بیرون از رینگ های امتیازی برخورد کند ، تنها ۴ امتیاز محاسبه می شود.
4. برای هر هدف امتیازی تنها یک شلیک مجاز است.
5. برای هر شلیک بیشتر از ۲۵ شلیک مجاز ، ۱۰ امتیاز کسر جریمه محاسبه می شود.
6. شلیک های انجام شده به هدف های قلق اگر از خط جدا کننده بالاتر و در بخش هدف های امتیازی برخورد کند ، به عنوان شلیک به هدف های امتیازی محاسبه می شوند.
7. بالاترین امتیاز ۲۵۰ با ۲۵X می باشد.پیش از این در مسابقات ۵۰ متر تفنگ بادی در ایران از سیبل ریمفایر استفاده می شد که به لحاظ طراحی و سطح امتیاز قابل کسب برای تفنگ بادی استاندارد نبود لذا انجمن IRBR سیبل ۵۰ متر تفنگ بادی را طراحی نموده و مورد استفاده قرار می دهد.

دانلود کارت ۵۰ متر تفنگ بادی بنچ رست

 کلاس ۷۵ یارد آزاد extreme 

( این کلاس زیر نظر فدراسیون جهانی نیست واز اکستریم بنچ رست امریکا الگوبرداری شده و در ایران بسیار محبوب است) 

•           استفاده از هر نوع تفنگ بادی با سیستم دستی یا خودکار مجاز می باشد.

•           سیستم قدرتی سلاح می تواند فنرپیستون یا PCP باشد.

•           استفاده از قنداق های اصلی یا سفارشی و دست ساز مجاز است.

•           نصب رگولاتور خارجی و داخلی ، وزنه لوله ، ایراستریپر سر لوله و پد های زیر بچه قنداق مجاز است ( این تجهیزات جانبی در وزن کلی تفنگ محاسبه می شود ) .

•           محدودیتی برای اندازه و حجم مخزن هوا ( air cylinder ) وجود ندارد (مخزن هوای جدا از تفنگ مجاز نیست ومخزن باید یکی از قطعات سلاح و در مجموع وزن کلی آن باشد(. استفاده از مخزن دست ساز وغیر استاندارد مجاز نمی باشد.

•           استفاده از دوربین با هر بزرگنمایی مجاز است.

•           محدودیتی برای حداکثر وزن تفنگ به همراه متعلقات وجود ندارد.

•           قدرت خروجی سلاح محدودیتی ندارد.

•           فاصله تیراندازی ۷۵ یارد – ۶۸.۵۸ متر است.

•           کارت هدف در این کلاس در اندازه ۷۶ * ۹۶ سانتیمتر بوده و شامل ۲۵ هدف در پنج ردیف و ۵ هدف قلق در قسمت پایینی کارت هدف است.

•           برای هر تیرانداز یک کارت هدف و ۳۰ دقیقه زمان برای تکمیل آن در نظر گرفته شده است که این زمان شامل اهداف قلق هم می شود.

کارت هدف در این کلاس در اندازه ۷۶ * ۹۶ سانتیمتر بوده و شامل ۲۵ هدف در پنج ردیف و ۵ هدف قلق در قسمت پایینی کارت که با خطی از قسمت اهداف امتیازی جدا شده است می باشد ۳۰ دقیقه زمان برای تکمیل این کارت برای تیراندازان در نظرگرفته شده است که شامل اهداف قلق هم می شود. شلیک به اهداف قلق به هر تعداد مجاز است اما تنها یک شلیک برای هر هدف امتیازی مجاز است. شلیک بیشتر از ۲۵ شلیک مجاز به هدف های امتیازی ۱۰ امتیاز منفی دارد.

امتیازدهی کلاس ۷۵ یارد :

با توجه به متفاوت بودن کارت هدف در این کلاس با هدف کلاس ۲۵ متر ، قوانین زیر معیار ثبت امتیاز در این کلاس می باشند :

1. برخورد به رینگ مرکزی X محاسبه می شود.
2. تنها شلیک هایی که به داخل رینگ هدف های اصلی برخورد کنند مورد محاسبه قرار می گیرند.
3. برای شلیک هایی که بیرون از رینگ های امتیازی برخورد کند ، تنها ۳ امتیاز محاسبه می شود.
4. برای هر هدف امتیازی تنها یک شلیک مجاز است.
5. برای هر شلیک بیشتر از ۲۵ شلیک مجاز ، ۱۰ امتیاز کسر جریمه محاسبه می شود.
6. شلیک های انجام شده به هدف های قلق اگر از خط جدا کننده بالاتر و در بخش هدف های امتیازی برخورد کند ، به عنوان شلیک به هدف های امتیازی محاسبه می شوند.
7. بالاترین امتیاز ۲۵۰ با ۲۵X می باشد.

 تجهیزات جانبی و مشخصات 

ساچمه :

•           ساچمه های مورد استفاده باید از جنس سرب و در کالیبرهای ۰.۱۷۷ – ۰.۲ – ۰.۲۲ اینچ  باشند.

رست ها Rests :

در کلاسهای استاندارد HV  و LV رست جلو تنها باید قسمت جلویی قنداق تفنگ  بچه قنداق forearm  را پوشش دهد. رست پشتی تنها قسمت انتهایی قنداق را پوشش می دهد. هیچ کدام از دو رست نمی تواند به میز یا تفنگ یا به یکدیگر متصل باشند. هر دو بخش باید قابلیت حرکتمستقل از قسمت دیگر را داشته باشد.

الف :رست جلو Front Rest :

به طور کلی رست جلو محدودیتی از نظر وزن ، مواد ساخته شده و نوع طراحی ندارد. رست جلو باید داری بخشی به صورت کیسه شن (( sand bag با جنس نرم و انعطاف پذیر باشد . بخش جلویی تفنگ نباید با هیچ بخشی از رست به غیر از کیسه شن مذکور تماس داشته باشد به طوریکه پایین بچه قنداق باید با بخش بالایی کیسه شن ( sand bag ) برخورد داشته باشد.

رست جلو می تواند دارای تنظیمات حرکتی عمودی و افقی (vertical and horizontal ) با هر نوع عملکردی باشد.

ب: رست پشتی Rear Bag :

رست پشتی می تواند یک کیسه و یا مجموعه ای از کیسه های حاوی شن یا ماسه باشد. کیسه پشتی در صورتی که تنظیم کننده عمودی یا افقی نداشته باشد ممکن است شامل یک ارتفاع دهنده عمودی   vertical spacer  نیز باشد. ارتفاع دهنده عمودی مورد استفاده نمی تواند دارای برجستگی هایی برای اتصال به بخش بالایی میز بوده و همچنین نمی تواند متصل به کیسه شن باشد. ارتفاع دهنده ها می توانند از جنس چوب یا لاستیک باشند.

ج : کیسه شن Sand Bag :

کیسه های شن باید از جنس چرم یا الیاف پارچه و از شن پر شده باشند. کیسه باید انعطاف پذیر باشد و قطر شن های داخل آن نباید از ۳ میلی متر یا ۰.۱۲ اینچ بیشتر باشد. تنها در قسمت کف میتوان برای افزایش پایداری کیسه از شن های درشتتراستفاده کرد. استفاده از کیسه هایی که از چرم خشک و ضخیم، پلاستیک یا چوب با پوشش چرم ساخته شده اند مجاز نیست. میتوان در سطح کیسه ها از موادی استفاده کرد که جلوی سر خوردن و لغزیدن کیسه را میگیرند.

میتوان برای ثابت کردن سلاح تالک یا مواد و نوارهای ضد لغزش به کار برد.

نکته : در کلاس های آزاد (open) محدودیتی برای نوع رست و یک تکه بودن آن (متصل بودن رست جلو و عقب) وجود ندارد اما همچنان قفل نمودن سلاح داخل رست غیر مجاز و = DQ می باشد (قوانین بخش مهار سلاح در بند بعدی شامل کلاس آزاد نیز می گردد) .

مهار تفنگ:

در حین رقابت ( ۷۵ یارد و ۵۰ متر IRBR هیچ ساما این محدودیت نمی شوند) شرکت کننده ای مجاز به قفل نمودن سلاح داخل رست از طریق فک رست یا هر روش دیگری نیست و این اقدام در صورت تایید داوران منجر به DQ (سلب صلاحیت از ادامه مسابقه) می گردد .

زمانی که تفنگ بر روی رست جلو یا پشتی قرار دارد نباید با بالا آوردن تفنگ توسط داور، رست ها نیز همراه با تفنگ بالا بیایند. تفنگ بوسیله گیره رست می تواند بسته باشد البته به طوری که حرکت جلو و عقب داشته و باعث مهار تفنگ نشود.

رست جلو یا پشتی نباید جلوی لگد و پس زنی تفنگ را بگیرند لذا هر لحظه ای که داور جهت تست ریکویل و آزاد بود حرکت سلاح روی رست به تیرانداز فرمان جدا شدن از سلاح را صادر نماید ، تیرانداز پس از شلیک (در صورت لود بودن سلاح ) باید از سلاح جدا شود (بدون دستکاری در تجهیزات) و امکان تست را برای داور مهیا نماید.   اتصال تجهیزات رست به میز مجاز نمی باشد.

کپسول هوا برای شارژ تفنگ :

کپسول های مورد استفاده برای شارژ تفنگ های بادی باید از نظر استفاده ایمن باشند. ( تاریخ انقضای معتبر و مشخص روی کپسول ها درج شده باشد و همچنین فشار کاری شیر و بدنه یکی باشد ). ایمنی کپسول ها توسط افسر بازرسی تجهیزات در زمان تعیین شده برای بازرسی تجهیزات تیرانداز مورد ارزیابی قرار گرفته و تایید می شود.

تست کرنوگرافی :

تمامی سلاح های مورد استفاده تیراندازان قبل از مسابقه توسط افسر بازرسی تجهیزات از نظر سرعت خروجی اعلام شده برای هر کلاس و با استفاده از دستگاه کرنوگراف مستقر در محل بازرسی مورد آزمایش قرار می گیرند.

ترجمه قوانین بنچ رست (Wrabf)

قوانین فدراسیون جهانی بنچ رست (WRABF) 

بهینه سازی FX MKII با Power Plenum

تهیه شده توسط تیم تحریریه‌ی مجله‌ی هارد اِیر – ترجمه وب سایت IRBR

سی اُم دسامبر ۲۰۱۹ میلادی

نسخه‌ی جدید از تفنگ‌های سری «اِف‌ایکس ایمپَکت اِم‌کِی‌تو» (FX Impact MKII) که با محفظه‌ی هوای تقویت شده، ارتقاء یافته اند.

محفظه‌ی هوای تقویت شده‌ی سری FX یا همان «اِف‌ایکس پاوِر پِلینِم»[۱] جدیدترین به روز رسانی انجام شده در تفنگ‌های سری «اف‌ایکس ایمپکت»[۲] هستند.

شرکت سازنده می‌گوید که افزایش تقاضا برای تیراندازی با پرتابه‌های اِسلاگ[۳]، نیاز به وجود محفظه‌ی هوای بزرگتر در اسلحه‌های بادی سری ایمپکت را ایجاد کرده است. این محفظه‌ی جدید باعث می‌شود که بتوان با اسلحه‌ی بادی سری ایمپکت، انواع بیشتری از پرتاپه‌ها (به خصوص پرتاپه‌های اِسلاگ) را شلیک کرد.

پلنیوم Plenum یا محفظه هوا چیست؟

Plenum اسلحه‌ی بادی، محفظه‌ای از هوای فشرده است که بین رگولاتور و ولو آن قرار دارد.

هوای تنظیم فشار شده‌ی موجود در این محفظه، در هنگام کشیدن ماشه، آزاد می‌شود. سپس هوای فشرده از دهانه‌ی ولو، با فشار بالا خارج می‌شود و گلوله یا اِسلاگ را در لوله‌ی تفنگ پیش می‌راند.

میزان فشار و حجم هوای آزاد شده، عامل‌های کلیدی در دستیابی به قدرت مطلوب در تفنگ‌های بادی PCP هستند. به طور کلی، هرچه پلنیوم یا محفظه‌ی هوا بزرگتر باشد، قدرت تولید شده توسط اسلحه‌ی بادی بیشتر خواهد بود. بنابراین، هرچه اِف‌ایکس پاوِر پِلینِم بزرگتری داشته باشید، بهتر است. برای مطالعه‌ی بیشتر در این زمینه می‌توانید به مقاله‌ی باب استرن مراجعه کنید.

شرکت «اِف ایکس اِیرگانز»[۴]، دو سال وقت صرف طراحی اسلحه‌های بادی سری FX کرده است و در طی این دو سال اخیر، راه حل‌های مختلفی را برای افزودن حجم محفظه‌ی هوا آزموده اند. افزودن حجم محفظه‌ی هوا باعث می‌شود که با تفنگ سری ایمپکت بتوان پرتاپه‌های مختلف و سنگین‌تری را شلیک کرد. این کار با موفقیت در تفنگ‌های سری ایمپکت انجام شده است. این تفنگ‌ها می‌توانند گلوله‌ها را در سرعت‌های پایین‌تر نیز شلیک کنند.

دیگر اصلاحات:

علاوه بر افزودن محفظه‌ی هوای بزرگتر، تعداد قابل توجهی از قطعات درون تفنگ ایمپکت نیز تغییر یافته است. این تغییرات، تضمین کننده‌ی آن است که تفنگ سری ایمپکت بتواند نیازهای تیراندازها را برآورده کند و در عین حال، بتوان از این تفنگ برای شلیک گلوله‌های با وزن استاندارد نیز استفاده کرد.

علاوه بر این، گزینه‌های تنظیم دقیق تفنگ‌های سری اف‌ایکس ایمپکت همچنان در این نسخه‌ی ارتقاء یافته وجود دارند. این اصلاحات به گونه‌ای انجام شده است که به تفنگ‌های سری ایمپکت فعلی نیز که قبلاً توسط مشتریان خریداری شده است، قابل اعمال باشد.

مزایای وجود محفظه‌ی هوای تقویت شده در تفنگ‌های سری اِف‌ایکس ایمپَکت اِم‌کِی‌تو:

با این تفنگ سرعت‌های بالاتر نیز قابل دستیابی است. به عنوان مثال، ساچمه های استاندارد در تفنگ اف‌ایکس ایمپکت با کالیبر ۲۲ می‌تواند در هنگام خروج از دهانه‌ی تفنگ، انرژی جنبشی ۳۲ «فوت-پوند»[۵] [یا به طور معادل، ۴۳.۵ ژول] را کسب کند. هنگامی که اِف‌ایکس پاوِر پِلنوم [یا همان محفظه‌ی هوای تقویت شده] را به تفنگ ایمپکت کالیبر ۲۲ اضافه کنیم، می‌توانید اسلحه را تنظیم کنید و اِسلاگ‌های سنگین‌تری را با آن شلیک کنید و حتی گلوله‌ی شلیک شده می‌تواند هنگام خروجی از دهانه، به انرژی جنبشی ۶۰ فوت در پوند [یا به طور معادل، ۸۱.۵ ژول] دست یابد.
همچنان با سرعت‌های پایین‌تر نیز می‌توانید شلیک کنید. در حالی که در نسخه‌ی ارتقاء یافته‌ی این تفنگ، شلیک با قدرت‌های بالاتر قابل دستیابی است، بسته به موقعیت تیراندازی، در اغلب موارد تیراندازها ممکن است بخواهند با قدرت کمتر شلیک کنند. البته شلیک با قدرت کمتر می‌تواند دلیل دیگری هم داشته باشد. از آنجایی تفنگ‌های بادی با شلیک ساچمه شارژ بادشان کم می‌شود، شلیک با قدرت کمتر می‌تواند باعث شود که بتوانیم ساچمه های بیشتری را در طول یک بار شارژ تفنگ شلیک کنیم. به لطف تغییرات صورت گرفته در بخش داخلی تفنگ ایمپکت، سرعت‌های پایین‌تر همچنان قابل دستیابی است.
در این تفنگ تعداد شلیک‌ها به ازای هر بار پر کردن محفظه‌ی هوا افزایش یافته است. بدون استفاده از اِف‌ایکس پاوِر پِلنوم در تفنگ تنظیم شده‌ی ایمپکت کالیبر ۲۲، با هربار شارژ می‌توان ۷۵ بارشلیک کرد. اما با استفاده از اِف‌ایکس پاوِر پِلینِم، در همین تفنگ با هر بار شارژ می‌توان ۱۱۰ شلیک انجام داد. این فقط یک مورد از اثرات مثبت به کار گیری این محفظه‌ی هوا است.
با استفاده از این محفظه‌ی جدید، به فشار رگولاتور کمتری نیاز است. به دلیل استفاده از اِف‌ایکس پاوِر پلنوم، با فشار رگولاتور کمتر می‌توانید به همان سرعت‌های شلیک قبلی دست یابید. فشار کمتر باعث می‌شود تفنگ شما استهلاک کمتری داشته باشد.

در حال حاضر تفنگ‌های اِف‌ایکس ایمپَکت اِم‌کِی‌تو در حال صادر شدن به نمایندگی‌های فروش تفنگ‌های سری FX در سراسر جهان است. این شرکت می‌گوید که نمایندگی‌های فروش مستقر در ایالات متحده تا هفته‌ی دوم ژانویه اولین محموله‌ی خود از تفنگ‌های ایمپکت مجهز به محفظه‌ی هوای تقویت شده را دریافت خواهند کرد.

به روز رسانی‌های انجام شده در تفنگ اف‌ایکس ایمپکت کالیبر ۳۵:

آن دسته از طرفدارانی که منتظر انتشار نسخه‌ی ارتقاء یافته‌ی تفنگ اف‌ایکس ایمپکت کالیبر ۳۵ هستند خوشحال خواهند شد که بدانند با اضافه شدن اِف‌ایکس پاوِر پِلینِم، تفنگ ایمپکت کاملاً آماده برای به کارگیری در شکارهای مهیج است.

نسخه‌ی ارتقاء یافته‌ی تفنگ ایمپکت کالیبر ۳۵ در حال گذارندن مراحل نهایی آزمایش‌ها است و به زودی به تولید انبوه می‌رسد. جزئیات زیادی درباره این تفنگ جدید منتشر شده است، اما من تنها به این نکته بسنده می‌کنم که گلوله‌ی شلیک شده از این تفنگ جدید در هنگام خروج از دهانه‌ی تفنگ می‌تواند بیش از ۱۵۰ فوت در پوند (یا به طور معادل، ۲۰۳ ژول) انرژی جنبشی کسب کرده باشد.

به روز رسانی تفنگ‌های فعلی سری اف‌ایکس ایمپکت:

شرکت تولید کننده‌ی اسلحه‌های بادی سری FX تمام تلاش خود را کرده است تا اطمینان حاصل کند که اِف‌ایکس پاوِر پِلینِم و قطعات داخلی به روز رسانی شده‌ی آن را می‌توان در نسل‌های قبلی تفنگ اف‌ایکس ایمپکت نیز به کار گرفت. برای کسب اطلاعات بیشتر و آگاهی از زمان انتشار تفنگ‌های جدید سری FX، با یکی از نمایندگی‌های مجاز فروش این تفنگ‌ها تماس بگیرید.

در ادامه جزئیاتی را برای آن دسته از مشتریان واقع در ایالات متحده که تمایل دارند تفنگ اف‌ایکس ایمپکت خود را ارتقاء دهند، بیان می‌کنم:

برای اینکه بتوانید اِف‌ایکس پاوِر پِلینِم را در تفنگ فعلی خود نصب کنید، باید تعداد زیادی از قطعات داخلی تفنگ شما تعویض شود و ارتقاء یابد. شما باید تفنگ خود را به شرکت «اِف ایکس اِیرگانز» واقع در ایالات متحده‌ی امریکا ارسال کنید یا اینکه تفنگ خود را به یکی از نمایندگی‌های مجاز این شرکت تحویل دهید تا به قرارداد ضمانت شما خدشه وارد نشود.

هر نوع از تفنگ «اِم‌کِی‌تو ایمپکت»[۶] را می‌توان با مبلغ پایه‌ی ۳۰۰ دلار، به تفنگ اِف‌ایکس پاوِر پِلنوم ارتقاء داد. این مبلغ پایه شامل هزینه‌های به کارگیری قطعات جدید، خدمات پس از فروش، و هزینه‌ی ارسال محموله به مشتری می‌شود. صاحبان نسل‌های قدیمی‌تر تفنگ ایمپکت نیز می‌توانند تفنگ‌های خود را ارتقاء دهند، اما بسته به نسخه‌ی تفنگ شان، باید برای ارتقاء تفنگ خود مبالغی را علاوه بر این مبلغ پایه پرداخت کنند.

کسانی که تفنگ جدید اف‌ایکس ایمپکت را در طی ۶۰ روز گذشته خریداری کرده باشند یا افرادی که در طی این ۶۰ روز، تفنگ‌های MKI خود را از طریق شرکت FX به MKII ارتقاء داده باشند، برای نصب محفظه‌ی هوا تقویت شده شامل تخفیف خواهند شد. 

تعداد کمی از افراد هستند که خودشان می‌توانند تفنگ خود را ارتقاء دهند (و احتمالاً شما درباره‌ی خودتان و توانایی‌هایتان شناخت کافی دارید). توصیه نمی‌کنیم که خودتان تفنگ خودتان را به روز رسانی کنید، با این حال، بسته به مورد خود، می‌توانید با راهنمایی گرفتن از شرکت FX واقع در ایالات متحده این ارتقاء را انجام دهید. هزینه‌ی تهیه‌ی قطعات مورد نیاز برای نصب محفظه‌ی هوای تقویت شده برابر با ۱۷۵ دلار است.

برای کسب اطلاعات بیشتر، به راه‌های ارتباطی زیر رجوع کنید:

می‌توانید با نمایندگی مورد نظر خود تماس بگیرید یا اینکه می‌توانید با ارسال ایمیل به آدرس serviceusa@fxairguns.com، مستقیماً اطلاعات مورد نظر را از خود شرکت FX کسب کنید.

همچنین می‌توانید از طریق شماره تلفن ۱-۸۶۶-۶۳۹-۰۷۷۲ با شرکت FX تماس بگیرید. البته این را هم در نظر داشته باشید که با انتشار این مقاله، بسیاری از افراد تلاش خواهند کرد که با شرکت FX تماس بگیرند. پس بهترین و سریع‌ترین راه برای ارتباط با این شرکت، از طریق ایمیل است، زیرا این شرکت به ایمیل‌ها بر اساس ترتیب دریافت‌شان، پاسخ خواهد داد. لطفاً در ایمیلی که به شرکت می‌زنید، نسخه‌ی تفنگ خود و شماره‌ی تلفن تماس خود را نیز اعلام کنید تا شرکت FX بتواند به راحتی با شما تماس بگیرد.

کرونوگراف FX

مؤلف: Eric Brewer – آذر ۱۳۹۸

اخیراً یک کورنوگراف اف ایکس به آفیس­های HAM رسید. بنابراین ما از آزمایش­کننده­ی آن  یعنی اریک بروور خواستیم تا کورنوگراف را امتحان کند. بررسی شخصی اریک در زیر نوشته شده است. او خیلی از آن خوشش آمد! اینقدر زیاد که قرار است آن را بخرد…

اگر با تفنگ بادی تیراندازی می­کنید، بهتر است به یک کورنوگراف دسترسی داشته باشید تا سلامتی تفنگ خود را امتحان کنید.

دانستن سرعت پرتابه­ هنگامی که تفنگ­تان بهترین عملکرد خود را دارد، شما را از سلامتی اولیه تفنگ آگاه می­کند و مقایسه­ این سرعت با سرعت­های آینده، تغییرات خوب یا بد شرایط تفنگ را به شما نشان می­دهد. امروزه اکثر کورنوگراف­های ارزان از دو منبع نوری استفاده می­کنند. این کورنوگراف­ها، زمان سرعت ساچمه­ها را در فاصله­ی بین آن دو منابع نوری اندازه­گیری می­کنند.

این کرونوگراف ها ممکن است به منابع نوری موجود در اتاق یا اطراف محیط، نسبتاً حساس باشند.

برخی از آنان فاصله­ خیلی کوتاهی بین دو سنسور نوری دارند. اگرچه این ویژگی برای حجم کم­تر مناسب است، اما اگر ساچمه دقیقاً به طور ۹۰ درجه نسبت به سنسور نور شلیک نشود، نمی­توان عدد درست را خواند.

من به ­تازگی فرصت ارزیابی این کرونوگراف اف ایکس جدید را یافتم. اما ای کاش این فرصت را پیدا نمی­کردم چون الان قصد خرید آن را دارم!

ابتدا که جعبه را باز کردم، کرونوگراف را بیرون آوردم و انتظار خواندن دستورالعمل­ها را نیز داشتم. اما هیچ دستورالعملی در جعبه نبود! یک برچسب بر روی جعبه وجود دارد که نوشته اپلیکیشن رایگان را بر روی تلفن هوشمند اندروید یا iOS دانلود کنید. 

بنابراین همین کار را کردم. پس از دانلود اپلیکیشن بر روی گوشی، راه­ اندازی و استفاده­ آن آسان است. یک راهنمایی نصب سریع دارد که فوری کار را راه می ­اندازد.

ابتدا برای اتصال به گوشی اندروید کمی مشکل داشتم. اما سریع همه چیز را متوجه شدم و ۱۰ دقیقه پس از بازگشایی جعبه، در حال تیراندازی به همراه این کورنوگراف بودم.

تنها مشکل این بود که کرونوگراف اف ایکس، همه­شلیک­ ها را نمی­خواند.

من بخاطر نبودن هیچ دستورالعملی برای کمک به حل این مشکل خسته شدم و بنابراین تصمیم گرفتم اسکرین­های برنامه را جستجو کنم. هدف این بود که ببینم آیا مشکل از دستگاه است یا کاربر دستگاه. 😉

در برنامه، ۵ اسکرین جداگانه وجود دارد که از پایین صفحه می­توان انتخاب کرد. این صفحات از این قرار هستند: صفحه اصلی (Main)، پروفایل­ها، مجموعه شات (Shot String)، تنظیمات پروفایل (Profile Settings). آخرین گزینه نیز محل ذخیره­­ ها یا Saves است که می­توانید تیرهای شلیک ­شده را مشاهده کنید.

هر کدام از صفحات، گزینه­ های ورودی جالبی دارند که شما را ترغیب می­کنند از همه چیز از تفنگ بادی قوی تا یک تفنگ اسباب­ بازی در آن استفاده کنید سرعت سنجی کنید.

قسمتی که من تلاش کردم مشکل را پیدا کنم، زیر گزینه­ تنظیمات بود. من اطلاعات درخواستی را وارد کردم، مانند وزن و شکل ساچمه و محدوده سرعت که انتظار داشتم سرعت ساچمه در آن حدود باشد. همچنین واحدها یا اعدادی که انتظار داشتم خروجی در آن حدود باشند و چیزی به نام Minimum Return (حداقل بازگشت) را نیز وارد کردم. 

آهان! مشکل من همان Minimum Return بود! من مقدار آن را روی بالاترین میزان تنظیم کرده بودم.

اف ایکس می­گوید: ” از این تنظیمات استفاده کنید تا بهترین نتیجه را از کرونوگراف بگیرید- استفاده از کالیبرهای بزرگ یا کوچک ممکن است به تنظیمات بهینه­ نیاز داشته باشند- پایین­ترین i، حساس­ترین است- اگر زیاد روی پایین تنظیم کنید، به خواندن­ های تصادفی منجر خواهد شد و هنگامی که رادارِ از میزان تنظیم ­شده فراتر رود، نتیجه نشان داده می­شود.”

وقتی که Minimum Return را به­ جای بالاترین بر روی ۲۰ تنظیم کردم، مشکل حل شد. راحت بود! از آن به بعد، کورنوگراف اف ایکس هر ساچم ای که از بالای آن پرتاب می­کردم را خواند…

من در آزمایش متوجه شدم که بسته به محل قرارگیری تفنگ روی کرونوگراف، ممکن است فریم بر ثانیه ­های (FPS) متفاوتی خوانده شوند. با توجه به میزان جلوتر بودن لوله از کرونوگراف و فاصله­ قرارگیری لوله در بالای کرونوگراف، ممکن است تفاوت­ های کوچکی در خواندن رخ دهند.

ظاهراً بهترین نتیجه برای من وقتی حاصل شد که لوله را ۲ اینچ (۵ سانتی­متر) بالاتر از کورنوگراف و تقریباً ۶ اینچ (۱۵ سانتی­متر) جلوتر از آن قرار دادم. بهترین مکان قرارگیری تفنگ را پیدا کنید و هربار در همان­جا تیراندازی را تکرار کنید تا نتایج ثابت و قابل ­مقایسه بدست آیند.

به علت اینکه من مثلاً خاص هستم، با همان تنفگ، کرونوگراف اف ایکس را با کرونوگراف فعلی که  توسط انجمن فیلد تارگت تفنگ بادی آمریکا تنظیم­ شده، مقایسه کردم. اگرچه یک تفاوت ۱۱ فریمی ثابت بین دو دستگاه وجود داشت، اما آن­ها در هر شلیک به­ طور ثابت و گستره یکسانی داشتند.

این ۱۱ فریم به معنای تفاوتی کم­تر از ۱.۴% است، بنابراین هر دو سرعت خیلی مشابهی را خواندند. من همچنین کرونوگراف اف ایکس “خودم” را با مال یکی از دوستان مقایسه کردم و سرعت­ هایی با تفاوت ۲ فریم ثبت شد. این موضوع بسیار تحسین­ برانگیز است.

همچنین توجه داشته باشید که اپلیکیشن اف ایکس امکان تنظیمات دستی کالیبر را تا مثبت و منفی ۲% فراهم می­کند. بنابراین راحت می­­توان تشخیص های کرونوگراف اف ایکس را طوری تنظیم کرد که دقیقاً با تشخیص کورنوگراف مرجع یکسان باشند؛ البته با فرض بر اینکه دستگاه تنظیم­ شده توسط انجمن فیلد تارگت تفنگ بادی آمریکا ۱۰۰% درست بوده باشد….

مزایای استفاده از کرونوگراف  اف ایکس در مقایسه با سایر کرونوگراف های بازار از نظر من موارد زیر هستند:

1. اگر دقیقاً ۹۰ درجه نسبت به دستگاه تنظیم شده باشد، مشکلی در تشخیص سرعت بوجود نمی ­آید.
2. کاملاً قابل حمل است.
3. با هر دو گوشی ­های اندروید و IOS سازگار است.
4. نسبت به منابع نوری اطراف حساس نیست.
5. اتصال به پریز نیاز ندارد.
6. هرچیزی که برای اطمینان از عملکرد مورد انتظار تفنگ خود لازم است بدانید را به شما می­گوید.
7. همه­ دستورالعمل­ ها بر روی گوشی قابل دسترس هستند.
8. نیازی نیست که از روی سنسور دستگاه شلیک کنید بنابراین شانس کم­تری برای شلیک به کورنوگراف­تان وجود دارد !.
9. می­توانید همه­ شلیک­ها را مستقیم در گوشی ذخیره کنید و نیازی نیست هر شلیک را یادداشت کنید.
10. زمان فعالیت دستگاه به طور اتوماتیک تمام و خاموش می­شود تا باطری­ ها بی دلیل مصرف نشوند.

روی هم رفته، همانطور که در آغاز این بررسی گفتم، من مجبورم حتماً یکی برای خودم تهیه کنم! داشتن این کرونوگراف در جعبه ابزار هر تیرانداز تفنگ بادی، یک امتیاز است.

شرکت تست اپتیک TRIOPTICS Partners 

نوشته‌ی تیم تحریریه‌ مجله Hard Air در ۲۳ آوریل ۲۰۱۹

شرکت تری‌اُپتیکس مجله‌ی هارد ایر را برای نگارش مقاله‌های مربوط به تست‌ دوربین تفنگ‌‌ بادی همراهی می‌کند.

فرایند نگارش مقالات  Hard Air Magazin  در مورد تست دوربین تفنگ‌ بادی در حال شروع است و این مجله مطابق با انتظارات شما، بهترین مرجع در این صنعت است!

مجله‌ی هارد ایر پس از سال‌ها فعالیت به دلیل کیفیت نقدهایش در مورد تست‌ تفنگ‌های بادی شهرتی رشک‌آور به دست آورده است. این نقد‌ها مستقل، صادقانه و مبتنی بر داده‌های سخت هستند. با این حال درک این نقدها نیز آسان است.

آن‌ها تمام اطلاعات لازم برای تصمیم‌گیری در مورد خرید محصولات مرتبط با تفنگ‌های بادی را به شما ارائه می‌دهند!

مجله‌ی هارد ایر برای دستیابی به استانداردهای بالای مقالات خود در مورد تست دوربین تفنگ‌ بادی با تری‌اُوپتیکس –متخصص در زمینه‌ی سیستم‌های تست و سنجش اپتیکی در سطح جهانی- همکاری دارد. این همان سیستم به کار رفته در عکس زیر است.

از آنجا که تری‌اُپتیکس احتمالاً برای اکثر خوانندگان HAM نامی ناشناخته است، در اینجا گزارشی از این شرکت و نحوه‌ی بهره‌گیری مجله‌ی هارد ایر از این همکاری برای نگارش مقالات مربوط به دوربین تفنگ‌ بادی ارائه می‌شود…

 TRIOPTICS GmbH شرکتی بین‌المللی است که دفاتر مرکزی آن در کشور آلمان قرار دارند. فعالیت این شرکت بر سنجش نوری و سیستم‌های تولید لنزها و نمونه دوربین های عکاسی متمرکز شده است.

این شرکت ، فن‌آوری باکیفیت و نوآورانه‌ی سنجش نوری و تولید را برای لنزها و دوربین های عکاسی ودوربین‌های تفنگ‌های بادی توسعه داده و روانه‌ی بازار می‌کند. به عنوان بخش اساسی این فعالیت، آن‌ها همچنین مجموعه راه حل‌های نرم‌افزاری قدرتمند و هوشمندی را تهیه می‌کنند که توانایی ثبت، تجزیه و تحلیل و نمایش نتایج را دارند.

 تصویر پایینی. نرم افزار تری‌اُپتیکس است که حجم زیادی از اطلاعات را ارائه می‌دهد

تری‌اُوپتیکس در صنعت اپتیک، دانشگاه‌ها و آزمایشگاه‌های تحقیقاتی، صنعت مهندسی پزشکی، صنعت هوافضا، تجهیزات نظامی و مهندسی مکانیک و صنعت ابزارآلات دارای مشتریان ثابت بسیاری در سراسر جهان است.

به عنوان مثال، تری‌اُوپتیکس نقشی مهم در تست نوری لنزهای تلفن‌های همراه و دوربین‌های دیجیتال ایفا می‌کند.

علاوه بر این، تری‌اُوپتیکس دارای نوعی سیستم تست جامع و اختصاصی برای دوربین تفنگ بادی است. این سیستم ایمیج‌مستر آفوکال[ImageMaster Afocal] نام دارد و ترکیبی از نوعی میز آزمایش سخت‌افزاری بسیار پیشرفته و نرم افزار جامع است.

 و کارشناسان تری‌اُوپتیکس از این سیستم برای تولید داده‌ی مقالات HAM در مورد تست دوربین تفنگ بادی استفاده می‌کنند. چه عالی!!!!!!

 دوربین تفنگ بادی بسته شده روی فیکسچر مخصوص و دقیق برای انجام تست

خروجی سیستم ایمیج‌مستر برای متخصصان مهندسی اپتیک طراحی شده است. و ما برای مقالات HAM در مورد تست، خلاصه‌ای از کیفیت نوری سیستم تری‌اُوپتیکس را ارائه می‌د‌هیم.

به علاوه، این داده‌ها را با عکس‌های گرفته شده به وسیله‌ی دوربین تفنگ بادی ترکیب خواهیم کرد. به این ترتیب، همه‌ی ما با روشی جالب و مفید توانایی درک کیفیت دوربین را خواهیم داشت.

ترکیب این منابع داده به همراه توانایی‌های تیم HAM در زمینه‌ی تحلیل و ارائه، مقالات در مورد تست دوربین تفنگ بادی را به بهترین گزینه در صنعت تیراندازی تبدیل خواهد کرد. بی‌صبرانه منتظریم این اطلاعات را با شما به اشتراک بگذاریم و این اتفاق به زودی محقق می‌شود!

پایداری ساچمه و اسلاگ

مهم است که درک کنیم پایداری ساچمه و پایداری اسلاگ در شکل های مختلف از یک پدیده‌ یکسان پیروی میکند.

گلوله‌های معمولی Diabolo  (کمردار waisted)، در درجه اول ثبات خود را از مرکز فشار (CP) ، ایجادشده به وسیله نیروی درگِ اطراف ساچمه، در پشت مرکز ثقل (CG) دریافت می‌کنند. این باعث می‌شود آنها در پرواز مانند یک دارت ، پیکان یا توپ بدمینتون به طور طبیعی پایدار باشند.

در اینجا تصویر گرافیکی از چگونگی این اتفاق را می‌بینید

هنگامی‌که ساچمه مستقیم حرکت نمی‌کند ، به یک سمت گلوله فشار یا درگ بیشتری نسبت به سمت دیگر وارد می‌شود (تصویر سمت چپ)، و مرکز فشار منحرف می‌شود و باعث ایجاد یک گشتاور یا چرخش در مرکز ثقل می‌شود.

تا زمانیکه مرکز فشار به طور مستقیم پشت مرکز ثقل باشد (شکل سمت راست) و ساچمه مستقیم حرکت کند، ساچمه تمایل به انحراف کمتری دارد. به این پایداری Shuttlecock گفته می شود و از این گلوله‌ها یا ساچمه ها معمولاً به عنوان « Drag Stabilized» یاد می‌شود.

ساچمه ها در حقیقت به چرخش بسیار کمی احتیاج دارند، چیزی که به دلایلی مدت زمان بسیار زیادی طول کشید تا تولیدکنندگان تفنگ‌های بادی به آن پی ببرند. به‌تازگی آنها اقدام به تولید لوله‌های چرخش آهسته (گام کند خان) کرده‌اند که به گلوله اجازه می‌دهد «پایداری حرکتی – dynamic stability» را در بازه‌های طولانی‌تر حفظ کند. بعداً بیشتر درباره آن صحبت می‌کنیم.

پایداری اسلاگ به چرخش نیاز دارد

همانطور که در بالا نیز اشاره شد، پایداری اسلاگ متفاوت است.

مرکز ثقل بیشتر اسلاگ‌ها، به دلیل شکل و همچنین فشار هوای بالاتر در اطراف نوک، در پشت مرکز فشارشان است. آنها به طور طبیعی می‌خواهند به عقب برگردند ، یا بیفتند، بنابراین ما از یک لوله تفنگ با توءیست بالا (گام تند) استفاده می‌کنیم. این امر باعث چرخش زیاد می‌شود و آنها را مانند ژیروسکوپ پایدار می‌کند.

اگرچه هنگام محاسبه نرخ پیچش گام، از قطر گلوله استفاده می‌کنیم، اما تقریباً همیشه به عنوان «۱ چرخش در هر ۲۰ اینچ» مشخص می‌شود، بدین معنی که شیارها (و اسلاگ)، ۳۶۰ درجه در آن فاصله می‌چرخند. عدد کمتر (اینچ کمتر) منجر به چرخش سریعتر و دور در دقیقه بالاتر برای یک سرعت معین می‌شود.

یک اسلاگ عالی، مستقیم پرواز، با پایداری ژیروسکوپی کافی، در تصویر زیر (تصویر سمت چپ بالا) نشان داده شده‌است.

متأسفانه، تعداد بسیار کمی از اسلاگ‌ها عالی هستند. ممکن است وجود حفره های ریز در سرب، یا عیوب ناشی از ریخته گری یا تعویض، باعث نامتقارن بودن آنها شود. در نتیجه باعث می‌شود که مانند شکل بالا راست، مرکز ثقل( و در نتیجه مرکز فشار) انحراف پیدا کنند.

در داخل لوله، اسلاگ در حال چرخش دور مرکز خود است، بدین معنی که مرکز ثقل به آرامی در حال چرخیدن درون لوله است. هنگامی‌که به دهانه لوله رسید، دیگر محدود به لوله نیست و مرکز ثقل می‌خواهد مستقیم حرکت کند.

این باعث می شود پایداری اسلاگ از بین برود و اسلاگ مانند یک تایر خودرو که از تعادل خارج شده و ارتعاش می‌کند!

علاوه‌براین، همانطور که نیروها دوباره گرد هم می‌آیند، اسلاگ منحرف می‌شود. همچنین، واکنشی نسبت به آن انحراف مشاهده می‌شود که باعث انحراف ناگهانی آن اسلاگ از مسیری که لوله به سمت آن نشانه گرفته شده، می‌شود.

به این پدیده « افت جانبی – Lateral Throwoff» گفته می‌شود و یکی از دلایل اصلی افزایش اندازه گروپ است.

اثرات انحراف

علت دیگر عدم دقت، انحراف می‌باشد. انحراف به معنای آن است که اسلاگ در مسیر نشانه گرفته‌شده حرکت نمی‌کند. متناسب با هوایی که از آن عبور می کند، مسیر ساچمه«منحرف» می شود. همانطور که در طرح بالا سمت چپ نشان داده شده‌است، این امر باعث « عدم پایداری حرکتی» می‌شود.

این انحراف می‌تواند از داخل لوله تفنگ شروع شود، زیرا اسلاگ کج جایگذاری شده‌است. به طور معمول، انحراف هنگامی رخ می‌دهد که اسلاگ دهانه لوله را ترک می‌کند و با باد مخالف برخورد می‌کند. ماه گذشته در مقاله‌ای درباره « جهش آیرودینامیکی» درباره آن صحبت کردیم.

هنگامی‌که یک ژیروسکوپ (مثل حالت چرخش اسلاگ ما ) آشفته می‌شود، نیروی مزاحمی را در زاویه عمود به نیروهای دیگر ایجاد می‌کند و با چرخش حول مرکز ثقل خود واکنش نشان می‌دهد. با حرکت نوک اسلاگ در یک الگوی مارپیچی پیچیده که در اصل دو تکان هم زمان می‌باشد، ساچمه شروع به تکان خوردن می‌کند.

این تکان‌ها « حرکت محوری Nutation» و « انحراف از مسیر Precession» نام دارند که توسط «two arm model» زیر نشان داده شده‌است.

حرکت انحرافی کندتر است و توسط خط و دایره آبی نمایش داده شده‌است. حرکت محوری سریع‌تر و در انتهای خط آبی رنگ به عنوان A قرار دارد و با خط و دایره قرمز نشان داده شده‌است. نوک ساچمه در«T» قرار دارد و بنابراین در این نما محور ساچمه خط سیاه از CG به T است.

اگر اسلاگ « در ثبات حرکتی Dynamically Stable» باشد، هر چه به سمت جلو حرکت می‌کند، حرکت محوری و حرکت انحرافی هر دو کاهش می‌یابند، و انحراف کم و کمتر می شود. گاهی اوقات این پدیده به عنوان «going to sleep» پرتابه شناخته می‌شود، در نتیجه اندازه گروپ (در  MOA) نسبت به قسمت اول پرواز خود کمی کوچک‌تر می‌شود. می‌توانید نقشه‌ای از یک گلوله که به صورت Dynamically Stable است را در اینجا مشاهده کنید:

متأسفانه برخی از اسلاگ ها در بعضی از لوله‌ها در سرعتی معین، به صورت Dynamically Stable نیستند و تأثیرات بدی بر پایداری اسلاگ دارند.

Dynamic Instability

اگر گردش محوری یا انحراف از مسیر یا هر دو با افزایش حرکت اسلاگ (یا ساچمه) افزایش پیدا کنند، پرتابه دارای “بی‌ثباتی پویا” است. انحراف افزایش می‌یابد و پرتابه مسیری مارپیچی ایجاد می‌کند. می‌توانید نقشه‌ای از پرتابه ای که ناپایداری پویا را نشان می‌دهد در اینجا مشاهده کنید:

دلایل بی‌ثباتی پویا به خوبی درک شده‌اند، اما محاسبه آن تقریبا غیرممکن است.

برخی از اسلاگ‌ها ، و بسیاری از ساچمه ها ، آغاز خوبی دارند، و سپس همانطور که به جلو حرکت می‌کنند، ناگهان شروع به حرکت مارپیچی می‌کنند. به این دلیل که چرخش حول محور خود (rpm – دور در دقیقه) اسلاگ، نسبت به سرعت حرکت آن کمتر کاهش می‌یابد. در حالیکه این امر باعث افزایش پایداری ژیروسکوپی می‌شود، ممکن است پایداری پویا را کاهش دهد.

ما همه شلیک‌هایی با دقت بسیار بالا در مسافت۵۰ یاردی دیده‌ایم که مثل یک تفنگ ساچمه‌ای در مسافت ۱۰۰ یاردی، دقت خود را از دست می‌دهند. من شلیک‌هایی داشته‌ام که در مسافت ۵۰ یاردی در گروهپهایی با شعاع یک اینچ به هدف اصابت می‌کنند، اما در مسافت ۱۰۰ یاردی حتی ۵ شات به هم اصابت هم نمیکنند. با این حال، گاهی اوقات، کندکردن گلوله از بروز این مشکل جلوگیری می کند …

سرعت را کم کنید – یا نرخ پیچش را کاهش دهید

هنگامی‌که سرعت دهانه را کم می‌کنید ،دور در دقیقه ساچمه یا اسلاگ را نیز کاهش می‌دهید. همانطور که ساچمه در مسیر خود حرکت می‌کند، باید پیش از ظاهر شدن بی ثباتی پویا مسافت بیشتری را طی کند.

بعضی اوقات، مشکل را کاملاً حل می کند، در موارد دیگر هم فقط حرکت مارپیچی را بیشتر می کند اما اغلب بیشتر از آن چیزی که باید شلیک کنید!

راه‌حل دیگر، استفاده از لوله با نرخ چرخش (twist rate) کمتر است .

این، جایی است که تولیدکنندگان تفنگ‌بادی در سال‌های اخیر « ناگهان» به خود آمدند. وقتی که ما بٌرد تفنگ‌های بادی خود را بیشتر و بیشتر کردیم، خان تفنگ روی زشتش را نشان داد.

ما می‌توانستیم سرعت را کاهش دهیم، اما اگر در مسافت ۱۰۰ یاردی شلیک کنید، عالی نیست! راه حل دیگر این بود که لوله‌هایی با نرخ چرخش کمتری درست کنیم.

یکی از اولین لوله‌های (چرخش آهسته slow twist )،لوله Sean Pero بود و من آن را برای گلوله‌های کالیبر ۳۰ با سرعت چرخش تنها ۲۶ اینچ طراحی کردم. Tim McMurray از آن برای پیروزی در مسابقه Extreme Benchrest در سال ۲۰۱۴ استفاده کرد و رقابت برای توسعه لوله‌های دوربرد آغاز شد. 

بادخوانی در تیراندازی بنچ رست ۶

نوشته : ریک گراهام   ترجمه و تدوین : میثم کماسایی

من در پانزده سال گذشته یا زمانی در همین حدود، به طراحی، ساخت و فروش پرچم‌های باد برای تیراندازی بنچ‌رست مشغول بوده‌ام. در آن دوره، دیدگاه‌های نسبتاً قدرتمندی را برای ساخت یک پرچم خوب به دست آوردم، اما مایل نیستم خود را مرجع نهایی بخوانم. در بنچ‌رست روش‌های زیادی برای انجام کارها وجود دارد و این‌ها فقط دیدگاه‌ها و تجربیات من هستند.

تیراندازان تازه‌کار بنچ‌رست حرکت بیش از حد تصور ساچمه با باد را خیلی زود فرا می‌گیرند. اساس بنچ‌رست تلاش شما برای مدیریت تأثیر باد بر ساچمه با مرور اطلاعات حاصل از پرچم‌ها و تنظیم هدف‌گیری است، به‌گونه‌ای که همه ساچمه ها پس از شلیک از یک حفره بگذرند.

فهرست مطالب

• در یک پرچم باد (بادنما) چه چیز را جستجو کنیم؟
• قابلیت دید
• شکل بادنما
• کدام بهتر است، بادنمای توپی یا فرفره‌ای؟
• جنس دنباله (روبان)
• محل استقرار بادنماها
• نحوه یک دور تیراندازی خوب در باد ؟
• نتیجه

در یک پرچم باد چه چیزی را جستجو کنیم؟

مهم‌ترین نکته خوانش‌پذیری طرح است.  در طراحی‌های پرچم باد می‌تواند تفاوت‌های عمده‌ای مؤثر بر موفقیت شما به‌عنوان یک تیرانداز بنچ‌رست وجود داشته باشد. سال‌ها پیش، وقتی تفکر درباره پرچم‌های بادنما را آغاز کردم به‌همراه دوستم دل بیشاپ به نقد دیدگاه‌های یک‌دیگر می‌پرداختیم. دل گلوله‌ساز بزرگی بود، اما تفکر درباره دیگر اشیای مورد نیاز در بنچ‌رست مانند پرچم‌های باد را نیز دوست داشت. یک روز خوش‌شانس بودم که در یک مسابقه در کنار دل تیراندازی کردم. (همیشه از تیراندازی در کنار دل چیزهای زیادی می‌آموختم.) به‌هرحال، او آخرین طرحش را بیرون آورد و آن را در حدود پانزده یاردی[۱] جلوی میز گذاشت. پرچمی دارای دو بادنما با یک تیرک کوچک بسیار سبک در جلو و یک دنباله بادبانی بلند بود. فوراً متوجه تکان‌های ناگهانی زیاد و عدم تواناییش در حرکت به یک سمت مشخص شدیم. اساساً خوانش‌ناپذیر بود. برای دیدن آن به طرفش رفتیم. دنباله را از آن جدا کردیم و بلافاصله شروع به چرخیدن دور خود کرد. این طرح آن‌قدر ناپایدار بود که تنها، بدلیل کشش دنباله در نیمه‌راست ثابت میماند . دلیلش تقسیم وزن در پرچم و محل ایجاد نقطه اتکا بود. در این مورد، نقطه اتکای پرچم دل نزدیک به میانه طول آن بود که باعث می‌شد باد بر جلوی پرچم به‌اندازه پشت آن تأثیر بگذارد. درنتیجه، طبعتاً پرچم سرگردان می‌ماند. (درضمن، بعضی افراد این کارکرد نادرست را با حساسیت اشتباه می‌گیرند.)

این سرآغاز درک کامل من از علت خوانش‌پذیری یک پرچم باد بود. به‌طور خلاصه، در جستجوی پرچمی باشید که بیشتر نیروی باد را به پشت خود هدایت کند. هرچه نقطه اتکای یک طرح بادنما به میانه طول آن نزدیک‌تر باشد، خوانش آن پرچم سخت‌تر است. من پرچمی را می‌پسندم که نقطه اتکایش در یک‌سوم جلوی آن باشد. این کار نیروی بسیار باد را به پشت پرچم (جایی که باید) هدایت می‌کند، و پرچمی را به وجود می‌آورد که بدون حرکت زیاد، تاب‌خوردگی یا سایر کارکردهای نادرست مشاهده‌شده در بعضی طرح‌ها دقیقاً تأثیر باد را نشان دهد. همه بادنماهای دارای طرح های موفق‌ در بیست سال اخیر این خصیصه مشترک را دارند.

بنابراین یک بار دیگر، خوانش‌پذیری طرح مهم‌ترین نکته در جستجوی یک پرچم است .

بعضی موارد دیگر که در خوانش‌پذیری مشارکت دارند از این قرارند:

هر رنگ روی پرچم معنایی دارد:

• دیدن سیاه روی توپ یا فرفره = باد مخالف.
• دیدن سفید روی توپ یا زرد روی فرفره = باد موافق.
• دیدن نارنجی روی بادنما = جهت راست به چپ باد.
• دیدن سبز روی بادنما = جهت چپ به راست باد.

من به استفاده از دنباله‌های صورتی و زرد که رنگ‌های دیگری مجزا از رنگ‌های پرچم هستند تمایل دارم.

قابلیت دید

این روزها رنگ‌های پلاستیکی بسیار روشنی در دسترس ما هستند و می‌توانند به رقابت تیراندازان خیلی کمک کنند.

شکل بادنما

من بادنماهای مستطیل‌شکل را ترجیح می‌دهم. هرچند، به نظر من، شکل مستطیل بادنماها کمترین نما را دارد اما کاربردی‌ترین نیز است. طی سال‌ها از بادنماهایی به چندین شکل مختلف استفاده کردم، اما بادنمای مستطیل‌شکل شفاف‌ترین نما را از پرچم موجود به من می‌دهد. بادنماهای دارای زاویه یا انحنا عموماً هنگام خوانش زاویه از لحاظ بصری کمی گیج‌کننده‌تر هستند. اگر مستطیل کامل باشد، شما درحال تماشای حالت باد مخالف هستید (مانند ۳.۰۰ تا ۹.۰۰). اگر نصف باشد، درحال تماشای حالت باد مستقیم هستید (مانند ۲.۰۰ تا ۷.۰۰). در این روش، نگاه به اندازه و شکل بادنما و رنگ‌های موجود می‌تواند خوانش بسیار سریعی از زاویه و مخالف یا موافق بودن باد را به شما ارائه دهد.

کدام بهتر است، بادنماهای توپی یا فرفره‌ای؟

تفاوت‌هایی وجود دارد، اما عمدتاً سلیقه‌ای است. پرچم‌های فرفره‌ای (بعضی طرح‌ها) آسان‌تر می‌توانند موافق یا مخالف بودن وزش باد را نشان دهند، زیرا شما دنباله را در پیش یا پشت فرفره می‌بینید. اگر یک بادنمای طرح توپی سیاه و سفید ۵۰/۵۰ را به همراه داشته باشید، موافق یا مخالف بودن باد را نشان میدهد، این‌چنین مزیت فرفره جبران می‌شود. بعضی افراد از فرفره برای سرعت باد بهره می‌برند، و وقتی دنباله به‌سبب هم‌راستایی با پرچم به‌سختی دیده می‌شود، می‌تواند اطلاعات مفیدی به‌ویژه از بادهای مخالف یا موافق به دست دهد. در طرح فرفره  ای من، فرفره به‌عنوان شاخص ثانویه به کار گرفته می‌شود، کمی پس از بالا رفتن شدت باد شروع به چرخیدن می‌کند. بنابراین، وقتی فرفره می‌چرخد، یعنی نسبت به وقتی فقط دنباله بالا می‌رود باد بیشتری می‌وزد. دنباله تنها شاخص سرعت پرچم‌های توپی است. پرچم فرفره‌ای بیشتر در معرض باد قرار می‌گیرد و اگر پایه محکم نباشد میل به افتادن پیدا می‌کند. باد پرچم توپی را فقط دور می‌زند و بسیار کمتر آن را مایل به افتادن می‌کند.

من از پرچم‌های توپی استفاده می‌کنم. ممکن است خنده‌دار پنداشته شود، ولی احساس آرامش ناشی از تماشای پرچم‌های توپی از بالا را دوست دارم. شما می‌توانید یک دسته پرچم توپی و درست در کنار آنها یک دسته پرچم فرفره‌ای داشته باشید و پرچم‌های فرفره‌ای همیشه احساس تحمل باد بیشتر را القا می‌کنند. پرچم‌های توپی به‌آرامی با باد می‌چرخند و دنباله‌ها بالا و پایین می‌روند، اما درست اندکی آن‌طرف‌تر فرفره‌ها دیوانه‌وار باله های کوچک خود را یک‌نواخت می‌گردانند. آن احساس آرامش، به‌ویژه وقتی افسر میدان اعلام می‌کند: «یک دقیقه باقی مانده است» و تو فقط یک شلیک داری، برای من قیمتی است.

همان‌طور که گفتم، این سلیقه شخصی است. هنگامی‌که بیرون از میدان تیراندازی هستید، به هردو شیوه نگاهی بیندازید. هردو کار را انجام می‌دهند، پس فقط آنها را برگزینید که بهتر می‌پسندید.

جنس دنباله

این روزها، افراد زیادی از نوار نقشه‌برداری برای جنس دنباله بهره می‌برند و احتمالاً من همین را توصیه می‌کنم. به این دلیل که اگر برفراز پرچم‌های عده‌ای دیگر حرکت و تیراندازی کنید، بخت با آنهاست که از نوار نقشه‌برداری استفاده کرده‌اند، و بهره‌گیری از نوار نقشه‌برداری می‌تواند وجه امتیاز شما باشد. نوار نقشه‌برداری حساس‌تر است و هر وزش کوچکی در باد را به شما نشان می‌دهد. دنباله‌های بادبانی کمتر حساسند، اما به شکل کنترل‌شده‌تری حرکت می‌کنند و بزرگ‌تر و درخشان‌تر هستند، پس قابلیت دید بیشتری را ارائه می‌دهد.

محل استقرار پرچم‌ها

به‌طور کلی، من پرچم‌ها را با فواصل نسبتاً مساوی از پانزده یاردی جلوی میز تا پانزده یارد مانده به هدف قرار می‌دهم، اما هر میدانی چالش‌های قابل ملاحظه منحصر به خود را دارد. اگر موانع یا شکاف‌های منحرف‌کننده باد وجود داشته باشد، قطعاً به پرچمی در آن مناطق نیاز دارید. خاک‌ریزهای عموماً موجود در میدان‌ها محل دیگری هستند که برای آگاهیتان از عملکرد باد در آن قسمت‌ها باید از پرچم استفاده کنید. باد مخالف در زمان محصور بودن خط در پشت میزها موقعیت دیگری است که گاهی پیش می‌آید. در این وضعیت، باد مخالف گه گاه اوج می‌گیرد و درست جلوی میزها فرود می‌آید، بنابراین، داشتن یک پرچم در نزدیکی میزها برای نشان دادن این حالت به‌جاست. همان‌طور که گفتم، هر میدان شرایط متفاوتی دارد، پس باید برای کنکاش و بررسی موقعیت، به اطلاعات به‌دست‌آمده از میدان توجه کنید. در یک میدان جدید، توجه به چگونگی استفاده حاضران از پرچم‌ها هرگز ضرر ندارد.

تیراندازان به روش‌های مختلفی پرچم‌هایشان را می‌چینند. متداول‌ترینشان چیدن در یک خط راست، مستقیماً، از زیر هدف به‌سمت شماست. من به امتداد خطی آنها از هدف تا سمت راست میزم مایل هستم. این کار آنها را کمی افقی‌تر نشان می‌دهد. هم‌چنین، برای تفکیک بصری، مایل به اندکی اختلاف در ارتفاع پرچم‌ها هستم، اما بیشتر تیراندازان فقط عکس این را عمل می‌کنند و برای افزایش تا حد امکان قابلیت دید آنها را در یک ارتفاع قرار می‌دهند. روش‌های مختلف را بیازمایید و به‌زودی کارایی آن را درمی‌یابید، اما یک قاعده مهم بنچ‌رست را به خاطر بسپارید که پرچم‌ها نباید مرتفع‌تر از خطی میان بالای میز و پایین هدف باشند. افسرمیدان می‌تواند پرچم‌های بلندتر از این ارتفاع شما را پایین بیاورد و از مسابقه خارج کند و شما در آن قسمت هیچ پرچمی نخواهید داشت.

تعداد پرچم‌ها

متداول‌ترین تعداد پرچم مورد استفاده در ۱۰۰ یارد[۲] ۴ عدد است که با رسیدن به ۲۰۰ یارد[۳] ۲ پرچم افزوده می‌شود. عده‌ای بیشتر یا کمتر از این را به کار می‌گیرند، اما این تعداد متداول‌تر است.

کدام پرچم‌ها مهم‌تر هستند؟

در یک پاسخ کوتاه، همه پرچم‌ها مهم هستند. اغلب در اینترنت می‌خوانم که مهم‌ترین پرچم‌ها نزدیک‌ترین‌ها به میز هستند (و همه ما می‌دانیم تیراندازان اینترنتی هرگز اشتباه نمی‌کنند). در نتیجه نظر آنها، اگر گلوله در این نقطه منحرف شود، با همین روند به راه خود ادامه می‌دهد و انحراف بیشتری پیدا می‌کند. شاید. هم‌چنین می‌توان گفت، با حرکت به سمت پایین میدان (به‌طرف هدف) از سرعت گلوله کاسته، و بنابراین، امکان انحراف توسط باد بیشتر می‌شود، پس شاید این نکته پرچم‌های پایین میدان را مهم‌تر سازد. چه‌کسی واقعاً می‌داند؟ برحسب تجربه من، با تمرکز زیاد روی یک پرچم، پرچم دیگری  شما را بازنده می‌کند. گفته می‌شود گاهی پیش می‌آید پرچمی را برگزینید که در بهبود نحوه عملکرد همه چیز تفاوت عمده‌ای به وجود آورد، یا پرچم دیگری که خواست شما را برآورده نکند، اما به نظر نمی‌رسد درکل تفاوتی داشته باشد … تا زمانی که اتفاق بیفتد.

نحوه یک دور تیراندازی خوب در باد 

گفتن انجام این یا انجام آن با خوانش پرچم سخت است. موقعیت‌ها با هم متفاوتند و شما باید منعطف باشید و در محل اوضاع را بسنجید. برخی نکات که می‌توانند گاهی وابسته به موقعیت به کار آیند را در اینجا می‌آوریم.

درمجموع، بکوشید در شرایط مشابه تیراندازی کنید (باز گفتنش آسان‌تر از عمل است). پیش از آغاز مسابقه پرچم‌ها را بررسی کنید و ببینید آیا می‌توانید شرایط یکسانی از باد را برگزینید که به‌قدر چند شلیک طول بکشد. بادها اغلب طبیعت تناوبی دارند و به شرایط قبل برمی‌گردند، پس از این مزیت بهره ببرید. اگر خوش‌شانس باشید شاید قبل از تغییر شرایط سه بار تیراندازی کنید، منتظر بمانید و شرایط مشابه شاید یک یا دو دقیقه دیرتر برمی‌گردد و می‌توانید مابقی شلیک‌هایتان را در آن انجام دهید. اگر شرایط قبل برنگشت، بلافاصله به سایتر جابه‌جا شوید، چند تیر بیندازید و ببینید کجا می‌خواهید آخرین تیرهایتان را با شرایط تازه شلیک کنید.

گهگاه اگر باد عمدتاً در یک جهت اما با سرعت متفاوت می‌وزد، می‌توانید حین تیراندازی هرگاه دنباله‌ها باد تندتری را نشان می‌دهند کمی بیشتر منتظر بمانید و هرگاه باد کندتری را نشان می‌دهند اندکی کمتر درنگ کنید. این کار می‌تواند گاهی مؤثر باشد.

وقتی پرچم‌ها همگی جهت‌های مختلفی را نشان می‌دهند (گردبادها) وضع دشوار است. تیراندازان «باشگاه تفنگ و تپانچه تاکوما» اغلب با این شرایط مواجه می‌شوند. در این شرایط تیراندازی در سایتر تقریباً بی‌معنا می‌شود، زیرا شرایط با سرعت زیاد تغییر می‌کنند و با زمان تست گیری در سایتر متفاوت هستند. تلاش برای به دست آوردن مقدار کلی وزش همه کاری است که می‌توانید در این موقعیت انجام دهید، بهترین حدستان را در نظر بگیرید و خود را به آن بسپارید. موفق باشید!

همیشه مراقب به پرچم‌های کناردستی‌های چپ و راستتان باشید. آنها از بعضی بادها قبل از رسیدن به شما آگاهتان می‌کنند. چه بسیار چنین پیش می‌آید که درست هنگام کشیدن ماشه یک پرچم می‌چرخد و تیر از دست می‌رود. فقط با کمی توجه بیشتر به اتفاقات اطرافتان می‌توانید از این‌گونه حوادث پیش‌گیری کنید.

آرام باشید، شکیبا باشید، الگوهای تیراندازی در باد را جستجو کنید و آنچه میدان تیراندازی به شما ارائه می‌دهد را به کار گیرید.

در نتیجه

بادخوانی در ذهن من بسیار فنی‌ و علمی است و شما فقط با ممارست می‌توانید این هنر را بیاموزید. این فرایند کند و گهگاه مأیوس‌کننده است، اما اگر مداومت بورزید، مهارت‌های بادخوانیتان پیوسته بهبود می‌یابند تا روزی که متوجه می‌شوید همه چیز به‌خوبی عمل می‌کند. نکته اصلی این است که فقط باید براساس پرچم‌ها، به‌خصوص در مسابقه، زمان تیراندازی را تعیین کنید، بلکه هربار برای تمرین بیرون می‌روید آنها را بچینید (می‌دانم دردسر دارد، اما اگر می‌خواهید بهتر شوید آن را انجام دهید). تیراندازی در مسابقه بر تقویت تمرکزتان تأثیر دارد و به پیشرفتتان شتاب می‌بخشد، اما تمرین با پرچم به شما برای داشتن زمان لازم برای اندوختن اطلاعات و زودتر خبره شدن یاری می‌رساند. هیچ میان‌بری وجود ندارد.

با خود بردبار باشید. به‌ندرت یک تیرانداز تازه‌کار یک‌باره ترقی می کند و به پیروزی پایدار دست می یابد. من می‌گویم حتی نگران برد یا باخت نباشید، شیرجه بزنید، کمی تفریح کنید و بگذارید این چیزها سرگرم خودشان باشند. به یاد داشته باشید هر تیرانداز موفق بنچ‌رست در دوران ورزشی خود شکست‌های فراوانی دیده، اما ایستادگی کرده است.

ریک گراهام – نویسنده، و طراح بادنماهای گراهام

با تشکر از آقای هومن مجلل بابت پیشنهاد ترجمه این مقاله 

تاریخچه اهداف متحرک تفنگ بادی

 ۲۲ ژوئن ۲۰۱۹ توسط ب.ب پلیتر

لی ویلوکس[۴]  سال‌ها قبل گفت: «تارگت‌های تفنگ بادی باید با خونریزی، شکست یا سقوط همراه باشند». لی یکی از افرادی بود که حس می‌کرد کاغذ سوراخ‌ کردن در تیراندازی مانند تماشای رنگ خشک watching paint dry است. تعداد زیادی از شما همین حس را دارید .

تاریخچه

باید به بحث تارگت‌های تفنگ بادی برگردیم اما قبل از آن بیایید کمی به عقب برگردیم و بررسی کنیم تارگت‌های عملیاتی از کجا شروع شدند. برای این منظور باید به اروپای سال ۱۳۰۰ برویم زمانی که رویدادهای تیراندازی تا چند روز ادامه داشت و جوی کارناوال مانند بوجود می‌آورد.

Bogenschuetzen-Gesellschaft (جامعه Bowman یا تیراندازان) دِرسدِن به سال ۱۲۸۶ باز می‌گردد اگرچه باید فعالیت‌های تیراندازی قبل از آن نیز وجود داشته باشد زیرا در غیر اینصورت نمی‌توان فهمید که انجمن چگونه تشکیل شده است؟ افرادی از سلسله مراتب سلطنتی بودند (حدود ۴۰۰ نفر) که در فستیوال سالانه گرد هم جمع می‌شدند تا ببینند چه کسی پادشاه کمانداران است؟ مسئولان شهر به آنها زمین، پول و افتخارات ویژه‌ای اعطا می‌کردند زیرا زمانی که مشکلی پیش می‌آمد آنها اولین و بهترین مدافعان از شهر بودند.

خانواده سلطنتی ساکسونی[۷] اعضایی بودند که غالباً با هم رقابت می‌کردند و حتی مسابقه را برنده می‌شدند. در واقع آنها طبق رسوم سنتی اولین شلیک را می‌کردند تا مسابقه آغاز شود. در سال ۱۶۷۶ ولیعهد ساکسونی مسابقه را برد و پادشاه کمانداران آن سال شد. یک مدال طلای بزرگ به وزن ۴۶ دوک طلا به ثمر رسید و پس از آن زمان؛ برنده مسابقه آن را در ضیافت‌ها می‌پوشید و پس از آن به او توپی اهدا می‌شد.

تارگت یک پرنده‌ی چوبی بود که در بالای قطب بلند در وسط میدان پرنده یا Vogelwiese واقع شده بود . این قطب با استفاده از طناب‌ها روی محور قرار گرفته بود که برای امتیازدهی می‌شد آن را پایین آورد. احتمالاً این اولین تارگت عملیاتی یا متحرک نبود اما مطمئناً یکی از مشهورترین آنهاست!

نقاشی مسابقه crossbow سال ۱۶۱۲ در درسدن آلمان توسط آقای رالف پین گالوی

در سال ۱۷۰۲ سفیر انگلیس در درسدن، تیر پادشاه یا “Konigschuss را بدست آورد و در مسابقه برنده شد. ملکه آنه انگلیس برای گرامیداشت برنده مدال طلا با ارزش ۲۰ دوکات به او اهدا کرد.

حیوانات زنده

تا اواسط قرن ۲۰ از حیوانات زنده برای مسابقات استفاده می‌شد. توضیحات زیادی در مورد آن نخواهم داد اما فقط بدانید که تیراندازی به بوقلمون در قرن نوزدهم در کوه‌های آپاچی رواج داشت که تیراندازی به حیوانات زنده‌ای می‌شد که پشت چوب‌های بزرگ قرار گرفته بودند. حیوانات پشت چوب‌ها مخفی می‌شدند و تیراندازان باید برای تیراندازی به آنها راهی پیدا می‌کردند. گاهی اوقات تنها دنبال سر حیوان بودند.

پس از آن روش کبوتر خشتی و گِلی توسعه یافت که در این روش به جای حیوانات زنده از کبوتر خشتی استفاده می‌شد که از قفس‌های مخفی در میدان‌های تیراندازی رها می‌شدند. قبل از اینکه روش کبوتر خشتی ارائه شود، از توپ‌های ساخته شده از شیشه و قیرهای سفت شده استفاده می‌شد. آنها دیگر از این روش استفاده نکردند زیرا خرده شیشه‌های شکسته خطرناک بودند و اغلب توپ‌ها هنگام کار یا پرتاب کردن شکسته می‌شدند. کبوترهای خشتی نیز در هنگام کار و پرتاب کردن شکسته می‌شوند اما قابل اطمینان‌تر هستند به علاوه اینکه می‌توان آنها را در کنار یکدیگر قرار داد و در فضای کوچکتر نگهداری کرد.

پرتاب کننده توپ قیری یا شیشه‌ای برای تفنگ‌های ساچمه‌ای و تفنگ‌های دیگر

روش کبوتر خشتی برای راحتی بیشتر استاندارد شد تا برای همه پرتابگرها مناسب باشد.

آدولف تاپرووین یک کارگر فقیر ظروف سفالی در سن آنتونیو بود اما از ۱۳ دسامبر تا ۲۲ دسامبر سال ۱۹۰۷ او به ۷۲۵۰۰ تارگت ۱-۱.۴ اینچی تیراندازی کرد که توسط سه مرد جوان در هوا پرتاب شده بودند. در کل او فقط ۹ تارگت را از دست داد و بالاترین رکورد تیراندازی به هدف را بدست آورد و به مدت یک قرن بالاترین رکورد را از آن خود کرده بود.  

آدولف تاپرووین در سال ۱۹۰۷ به کوهی از ۷۲۴۹۱ تارگت چوبی تیراندازی کرد 

تیراندازی، پادشاه تمام ورزش‌هاست!

با توجه به آن چیزی که از بررسی تاریخ کشف کردم در سال‌های ۱۳۰۰ تا ۱۹۰۰، تیراندازی پادشاه تمام ورزش‌ها بود. تیراندازان بسیار مورد احترام بودند و بیشتر مردم تیراندازی را مانند دارت یا تیراندازی امروز  نمایانگر دقت فرد می دانستند.

جنگ داخلی آمریکا به دولت آموخت که بهتر است کاری برای تبدیل شدن سربازانش به تیراندازان ماهر انجام دهد زیرا بسیاری از آنها در حد مقدماتی آموزش دیده بودند و هیچ دانشی از نحوه‌ی کار سلاح نداشتند. در مقابل آمریکای جنوبی جمعیتی از جوانان را به خود جذب کرد که بسیار مشتاق به تیراندازی بودند و نحوه‌ی انجام آن را به خوبی می‌دانستند. تفاوت فقط در زنده ماندن بود. در جنوب مردم مجبور بودند برای غذای خود دست به تیراندازی بزنند و آنها به چیزی که آنها را زنده نگاه می‌داشت علاقه‌مند بودند. در جنوب، شهرهای بزرگ ضرورت تیراندازی را حذف کرده بودند و بسیاری از جوانان حتی یک ضربه شلیک نکردند.

ژنرال فیل شریدان تصمیم گرفت به نفع ملت تغییراتی بوجود آورد و در شکل گیری انجمن ملی تفنگداران در سال ۱۸۷۳ نقش موثری داشت. همچنین او به برخی از شرکت‌ها کمک کرد تا تفنگ‌های بادی خود را به عنوان وسیله‌ای بسازند که با استفاده از آن آمریکایی‌ها بتوانند هدف‌گیری را در خانه انجام دهند.

به طور همزمان، گالری تفنگ نیز بوجود آمد و یا در برابر دیدگان مردم قرار گرفت. بسیاری از مردم تصور می‌کردند که جنگ داخلی باعث شد که مردان آمریکای شمالی به اسلحه علاقه مند شوند اما در واقع توسعه گالری اسلحه (AKA Flobert) بود که این علاقه را در آنها بوجود آورد. این زمان بلوغ تارگت‌ها هم بود و تعداد آنها به شدت افزایش یافت.

تارگت مکانیکی اولیه

تارگت مکانیکی Dodo یکی از اولین و همچنین رایج‌ترین تارگت‌های مکانیکی بوده است، اما آیا فکر می‌کنید توانستم تصویری از آن پیدا کنم و به شما نشان دهم؟ جستجوی من حدود ۳۰ دقیقه زمان برد تا تصویری نزدیک پیدا کنم که در اینترنت آن را با نام تارگت «سنجاب squirrel» پیدا کردم. چیزی که در زیر نشان داده شده است تصویری از Dodo مشهور است و یا حداقل یک تصویر بسیار نزدیک به آن است.

خوب این‌ها تصاویر اردک‌ها هستند نه Dodoها. تارگت Dodo تنها دو تکه فلز بود که یک هدف ریست کننده در زیر آن قرار داشت.

در جستجوهایی که انجام می‌دادم به یک تارگت نوع گالری قدیمی دیگر برخوردم که کسی آن را با تفنگ پرقدرت شلیک کرده بود. 

زمانی که برای این گزارش جستجو می‌کردم این تارگت گالری vintage را یافتم 

زنگ Quackenbush و تارگت‌های مکانیکی

 از تمام تارگت‌های تفنگ مکانیکی قدیمی تفنگ بادی، شاید بتوان گفت تارگت‌های Quackenbush شناخته شده‌ترین آنها هستند. آنها چهار مدل مختلف دارند. شماره ۱ ساده‌ترین آنهاست. تنها یک تارگت زنگی مانند است و مکانیزیم دیگری ندارد. زمانی که به این زنگ تیراندازی می‌کنید، صدای زنگ آن بلند خواهد شد که این صدا از سوراخ مرکزی آن بوجود می‌آید. تارگت بسیار بزرگ است (عرض ۱۴ اینچی-ما تابحال از این تارگت را ندیده‌ام) که از چوب ساخته شده و دارای یک محور لاستیکی است که با تیراندازی به آن ضربه وارد می‌شود. این تارگت تنها برای دارت‌های تیر تفنگ‌های هوایی کم قدرت است. از آنجاییکه از چوب ساخته شده‌اند تصور می‌کنم که تعداد آنها امروزه بسیار کاهش یافته است. قیمت آنها ۱.۵۰ دلار است.

اینها تارگت‌های زنگ فلزی هستند وجه فلزی شماره ۲ دارای قطر ۱۲ اینچی است و زمانی که شما زنگ را به صدا درمی‌آورید، یک پرنده با پایه‌ی فنری جلوی صورت شما سبز می‌شود. مشاهده کردم که یکی از این تارگت‌ها برای فروش در نمایشگاه تفنگ بادی و چندین نمایشگاه آنلاین دیگر قرار داده شده بود. فروشندگان عتیقه این روزها آن را به قیمت ۱۴۰۰ دلار می‌خرند .

این هدف چند سال پیش در نمایشگاه هوایی Toys The Shoot برای فروش ارائه شده است

تارگت ۳

تارگت ۳ فولادی است و قطر آن ۱۵ اینچ است. وزن آن ۱۴ پوند است. و همچنین یک پرنده‌ی با پایه‌ی فنری دارد که ظاهر می‌شود. این تارگت یکی از تارگت‌هایی است که برای کارتریج‌های rimfire رتبه بندی شده است با این وجود من تصور می‌کنم که آنها به دوایر blackpowder با طول کمتر از ۵۰ فوت فکر می‌کرده‌اند. من در یکی از نمایشگاه‌های تفنگ بادی این تارگت را به قیمت حدود ۱۲۰۰ دلار برای فروش دیدم. 

تارگت ۴

تارگت ۴ مشابه تارگت ۳ اما بدون مکانیسم خاصی بود. مانند یک تارگت زنگ بود. من هرگز این تارگت را ندیده‌ام.

تارگت‌های ۵ و ۶ Quackenbush

اینها تارگت‌های مکانیکی تفنگ بادی بسیار عجیب و غریب هستند. تارگت شماره ۵ زمانی که تیرانداز یک هدف تازه و جدید را امتحان می‌کند مجدد رنگ آمیزی می‌شود. تیرانداز ریسمان را می کشد و غلتک، یک وجه از تارگت را مجدداً نمایان می‌کند. روند کاری آن به این صورت است. امروزه از خط سفارش خارج شدند. کمتر از هزار عدد از این تارگت‌ها امروزه ساخته می‌شوند و امروزه بسیار نادر هستند.

تارگت شماره ۶ یک تارگت جمجمه‌ی ظاهر شونده است که عملکرد آن مانند تارگت‌های ۲ و ۳ است و به جای پرنده تنها یک جمجمه ظاهر می‌شود.

تارگت‌های ۷ و ۸

تارگت‌های ۷ دارای ۴ تارگت کوچک هستند که در هنگام ضربه سقوط می‌کنند. با کشش فنر می‌توان آنها را مجددا تنظیم کرد.

تارگت ۸ سخت‌ترین تارگت در این دسته است و برای دور .۲۲ short در نظر گرفته شده است. یک وجه مربع مانند با سه گاو با سایزهای مختلف دارد (از چپ به راست) که ناقوس به صدا درمی‌آید، پرنده بیرون می‌آید و زنگ زده می‌شود. سوراخ‌ها (از چپ به راست) ¾ اینچی، ۱ تا ¼ اینچی و ۳/۸  اینچی هستند. چه کسی گفته فیلد تارگت یک ورزش جدید است؟

تارگت ۸  برای تفنگ‌های مختلف .۲۲ rimfire ساخته شده بود 

من باید اعتبار زیادی به کتاب عالی جان گرونولد به نام اسلحه‌های Quackenbush، کپی رایت ۲۰۰۰ بدهم. هر تیرانداز تفنگ بادی باید یک نسخه از این کتاب را در کتابخانه‌ی خود داشته باشد. با جان با آدرس جان گرنولد، PO Box 830, Mundelein, IL 60060-0830, (847) 566-2365 تماس بگیرید http://www.jgairguns.biz

یک تارگت گالری دیگر

یکی از آنها vintage است اما بسیار جدیدتر است. در سال ۱۹۵۴ کراسمن، تپانچه ۱۵۰ خود را معرفی کرد که اولین تپانچه‌ای بود که به جای CO2 حجیم از کارتریج CO2 12 گرمی استفاده می‌کرد. کیت تیراندازی یک جعبه فلزی بود که تپانچه را در یک محفظه نگاه می‌داشت و در حالیکه سمت دیگر درب جعبه با صفحه فولادی تقویت شده بود که به عنوان نگهدارنده‌ی تارگت از آن استفاده می‌شد. 

یک تپانچه فنری کراسمن وارد این جعبه فلزی می‌شود. سمت چپ آن به گونه‌ای تقویت می‌شود که مانند یک نگهدارنده تارگت عمل کند.

همچنین Daisy  به همراه چندین تفنگ خود اهداف زنگی به فروش رساند .

تاریخچه تفنگ بادی

تاریخچه مختصر تفنگ‌های بادی

تاریخچه تفنگ‌های بادی داستانی است که به قرن‌ها قبل باز می‌گردد و حتی برخی باور دارند که برای یافتن منشأ استفاده از این فناوری باید به هزاران سال قبل بنگریم. در ادامه این مسیر تحقیقاتی، بوری[۱] را می‌توان اولین تفنگی دانست که از نیروی هوا برای پیش راندن یک پرتابه استفاده کرده است. چراکه بوری مقدمه ای بر تفنگ‌های بادی بعدی بوده است؛ واضح است که این تفنگ‌ها تحول بسیار زیادی داشته‌اند، با این حال شکی نیست که با استفاده از یک سیستم مشابه یعنی نیروی تأمین شده توسط هوای پیشران، توسعه پیدا کرده‌اند.

بوری مقدم بر تفنگ‌های بادی فشرده بعدی در نظر گرفته می‌شود چرا که از فناوری مشابهی استفاده می‌کنند

برای این که منشأ تفنگ‌ها و تپانچه‌های بادی را به دست آوریم، باید به قرن‌های پانزدهم و شانزدهم پس از میلاد رجوع کنیم. تاریخدانان در خصوص زمان دقیق ظهور این نوع تفنگ‌ها اتفاق‌نظر ندارند. علت آن کمیابی بقایای آنها است. متأسفانه، امروزه تعداد زیادی از تفنگ‌های بادی قدیمی را حفظ نکرده‌ایم. بر اساس عقیده باستان‌شناسی، سال ۱۵۸۰ نقطه عطفی در تاریخ تفنگ‌های بادی فشرده بوده است، چرا که این تاریخ به قدیمی‌ترین تفنگ بادی حفظ شده تعلق دارد. این قطعه در موزه لیوروستکمر[۲] در استوکهلم نگهداری می‌شود و یک تفنگ فنری است که پیستون نیز نامیده می‌شود، چرا که نقش این قطعه، فشرده‌سازی هوای موجود در استوانه سلاح است که با این کار ساچمه را به پیش می‌راند.

این سیستم فنری به همراه هوای از پیش فشرده شده (PCP) دو مورد از رایج‌ترین سیستم‌های استفاده شده برای پر کردن تفنگ از آغاز زمان توسعه تفنگ‌های بادی بوده‌اند. سیستم دوم متشکل از یک مخزن هوای طبیعی است که از شیری عبور می‌کند که در طی عمل کشیدن ماشه باز می‌شود. بدین طریق هوا با پیش راندن مهماتی که در داخل لوله تفنگ ذخیره شده‌اند و با سرعتی بالا به بیرون شلیک می‌شوند.

 تفنگ بادی فشرده مدرن مدل اسپرت BSA

رایج‌ترین کاربرد تفنگ‌های بادی فشرده در طی قرن پانزدهم، شکار بود. به دلیل قیمت بالای این سلاح‌ها، بیشتر اشراف از آن‌ها استفاده می‌کردند. این سلاح‌ها بسیار کارآمد بودند و قادر بودند تا هدف‌های بزرگی مانند خرس وحشی یا آهو را با یک گلوله از پا در بیاورند.

از ابتدا، استفاده از تفنگ‌های بادی فشرده مزایای زیادی نسبت به استفاده از سلاح‌های گرم داشت. اولاً، تفنگ‌های بادی را می‌شد در شرایط آب و هوایی نامطلوب مانند باران یا برف استفاده کرد، در حالی که تفنگ‌های سنتی باروتی در باران کاربردی نداشتند چرا که فتیله آن روشن نمی‌شد. مزیت بسیار مهم دیگر این بود که تفنگ‌های بادی بسیار بی‌صدا بودند، هنگام شلیک، برقی ایجاد نمی‌کردند و دود تولید نمی‌کردند، در مقابل، سلاح‌های گرم مخصوصاً برخی از تفنگ‌ها مقدار زیادی از دود سیاه غلیظ تولید می‌کردند و می‌توانستند باعث ایجاد سوختگی در چشمان شلیک‌کننده به دلیل جرقه‌های تولیدشده هنگام شلیک شوند. این ویژگی باعث می‌شد که شلیک‌کننده هنگام شلیک کردن در نبرد و یا در میدان شکار پنهان شود و محتاط‌ تر باشد. سرعت و نیروی ثابت گلوله مزیت دیگر سلاح‌های بادی فشرده بود. گلوله‌های سلاح‌های گرم سنتی نیازمند یک فرایند آماده‌سازی طولانی بود که شامل چند مرحله می‌شد: وارد کردن باروت، روشن شدن آتش، گلوله و سنبه… در مقابل، تفنگ‌های بادی قرن هجدهم پس از میلاد مانند تفنگ معروف گیراندونی[۳] می‌توانست در دقیقه تا بیست گلوله را شلیک کند.

تفنگ بادی فشرده مزایای زیادی نسبت به سلاح‌های گرم سنتی دارد

تفنگ گیراندونی توسط برخی از متخصصان این زمینه به عنوان اولین PCP یا تفنگ بادی پیش فشرده در تاریخ در نظر گرفته شده است. این تفنگ توسط اسلحه‌ساز ایتالیایی گیراندونی بارتولوموس[۴] در سال ۱۷۸۰ برای ارتش اتریش در زمان جنگ‌های ناپلئونی بین فرانسه و اتریش اختراع شد. نام این مدل اتریشی در آلمان Windbüchse یا به عبارت دیگر، تفنگ باد بود. همان طور که در بالا ذکر شد، این تفنگ یک تفنگ کالیبر ۵۱ میلی‌متری بود که قادر به شلیک تا ۲۰ گلوله در دقیقه بود. سرعت این تفنگ در آن زمان، نوآوری بزرگی بود مخصوصاً در مقایسه با تفنگ‌های آتشی استفاده شده توسط ارتش ناپلئون که تنها می‌توانست در دقیقه تا سه گلوله را شلیک کند. علاوه بر این، این تفنگ‌ها دقت بسیار کمتری نسبت به تفنگ بادی گیراندونی داشتند. این سلاح به حدی کارآمد بود که ناپلئون دستور داد هر سرباز دشمن را که یک تفنگ بادی فشرده داشت اعدام کنند.

تفنگ بادی گیراندونی برای اولین بار در جنگ‌های ناپلئونی استفاده شد

یکی از معروف‌ترین تفنگ‌های بادی فشرده در تاریخ در قاره آمریکا یافت شد. این تفنگی بود که توسط لوئیس[۵] و کلارک[۶] در سفری به اقیانوس آرام از طریق سرزمین‌های غربی در طی سال‌های ۱۸۰۳ تا ۱۸۰۶ استفاده شد. همان طور که توسط تحقیقات انجام شده اخیر نشان داده شده است، این تفنگ یک تفنگ بادی کالیبر ۳۱ میلی‌متری بود که در فیلادلفیا تولیدشده بود. این تفنگ که توسط فرمانده لوئیس برای شکار استفاده می‌شد، باعث شگفتی قبایل سرخ‌پوست شده بود و آن‌ها این سلاح را «smokeless bolt of thunder» نامیدند.

تفنگ بادی معروف آمریکایی در سفر لوئیس و کلارک استفاده شد

تولید تفنگ‌ها و تپانچه‌های بادی تنها به نیمه غربی سیاره (آمریکا و اروپا) محدود نشده بود بلکه در شرق نیز توسعه پیدا کرده بود. بیست سال بعد از این که فرمانده مریوثر[۷] لوئیس از تفنگ خود در آمریکا استفاده کرد، یعنی در طی دهه ۱۸۲۰ تا ۱۸۳۰، مخترع ژاپنی کونیتومو ایکانسای[۸] با استفاده از دانشی که از فناوری غربی به دست آورده بود و با تمرکز بر مدل‌های هلندی، یک تفنگ بادی تولید کرد.

تفنگ بادی تولید شده توسط کونیتوموی ژاپنی 

استفاده از تفنگ‌های بادی فشرده معایبی داشت که باعث شد بار دیگر سلاح‌های گرم مخصوصاً در محیط جنگ نسبت به این نوع تفنگ‌ها ترجیح داده شوند. تفنگ‌های بادی نیازمند مخزنی بسیار گران و بد دست بود که نیازمند قدرت فیزیکی زیادی بود. علاوه بر این، این تفنگ‌ها نیازمند دانش پایه خاصی از مکانیک بودند که تمام سربازان این دانش را نداشتند؛ از سوی دیگر، مخازن بسیار ظریف بودند و خطر انفجار داشتند.

علی‌رغم این که تمام تفنگ‌های بادی فشرده از مرحله نبرد حذف شدند، کاربرد آن‌ها مخصوصاً برای فعالیت‌های ورزشی و شکار ادامه پیدا کرد. این اتفاق در انگلیس افتاد، در آن جا در دهه ۱۸۹۰، تفنگ‌های بادی فشرده در فعالیت‌های ورزشی استفاده شدند. این فعالیتی بود که به تدریج محبوب شد تا حدی که یک انجمن تفنگ بادی ملی راه‌اندازی شد و بیش از ۴۰۰۰ باشگاه و انجمن تفنگ بادی را در سراسر بریتانیای کبیر در بر گرفت.

استفاده از تفنگ‌های بادی فشرده شاهد اوجی در سال‌های اخیر مخصوصاً برای رقابت‌های ورزشی بودند

در سراسر نیمه دوم قرن بیستم، تفنگ‌های بادی فشرده، رونقی دوباره در بازار اسلحه پیدا کردند. در آغاز جنگ جهانی دوم (۱۹۳۹-۱۹۴۵)، آلمان تولید گسترده تفنگ‌های بادی را به دلیل ممنوعیت صریح تولید سلاح‌های گرم توسط متحدین، آغاز کرد. این تفنگ‌ها برای استفاده در شکار طراحی شدند و به تدریج ترقی کردند.

امروزه، کاربرد آن‌ها مخصوصاً در فعالیت‌های ورزشی بسیار گسترده است. از سال ۱۹۸۴، یک رقابت تیراندازی با استفاده از تفنگ‌های بادی در بازی‌های المپیک وجود داشته است. هم‌چنین انواع مختلفی از تیراندازی برای استفاده از این نوع تفنگ‌های بادی وجود دارد. یکی از گسترده‌ترین رشته‌ها، تمرین هدف است که راهی عالی برای سپری کردن یک روز مفرح به همراه خانواده و دوستانی است که علاقه‌ای مشترک به تفنگ‌های بادی فشرده دارند.

اولین رقابت رسمی تفنگ های بادی در المپیک ۱۹۸۴

[۱] Blowpipe (لوله دمش)

[۲] Livrustkammaren

[۳] Girandoni

[۴] Bartolomeo

[۵] Lewis

[۶] Clark

[۷] Merriwether

[۸] Kunitomo Ikkansai

تاریخچه شرکت ایرآرمز

در سال ۱۹۸۶ میلادی، «باب نیکولز»[۱]، «آلف اُرگان»[۲]، و پسرش «دیو اُرگان»[۳]، شرکت «اُرگان اِنجینییرینگ»[۴] را در شهر کارشالتون، واقع در شهرستان Surrey انگلستان، بنا نهادند.

مدتی بعد، این شرکت به شهر هیلشام، واقع در شهرستان Sussex ، نقل مکان کرد. شرکت ارگان انجینییرینگ (Organ Engineering’s) با این نقل مکان می‌خواست به بزرگترین مشتری خود در آن زمان، یعنی شرکت «آپاشِل»[۵]، نزدیکتر باشد.

یکی دیگر از مشتریان شرکت اُرگان اِنجینییرینگ، شرکت با مسئولیت محدود «رِپلیکا مُدِلز»[۶] بود. شرکت رِپلیکا مُدِلز در سال ۱۹۶۸ میلادی تأسیس شده است.

شرکت اُرگان انجینییرینگ در بیشتر تاریخ خود، تفنگ های مختلفی را فروخته است. این شرکت رده‌ای معروف از تفنگ‌های لانگ رنج تک تیراندازی (تفنگ‌های جَکال) داشت است که آن‌ها را با نام تجاری ساسکس آرمِری به فروش رسانده است. شرکت اُرگان اِنجینییرینگ بیشتر قطعات خود را برای تفنگ‌های جَکال تولید می‌کرد.

زمانی که آلف و دیو تصمیم گرفتند که راه متفاوتی را در پیش گیرند، مدیران شرکت رِپلیکا مُدِلز- یعنی ریچارد ماریوت، اسمیت پیکرینگ، و دیو پیکرینگ- تصمیم گرفتند که سهام آلف و دیو را خریداری کنند.

به تبع این خرید سهم، نام شرکت به «شرکت با مسئولیت محدود مهندسان توسعه و تولید NSP»[۷] تغییر کرد.

به دلیل مواجهه با مشکلات مالی، شرکت رِپلیکا مُدِلز در دوم فوریه‌ی سال ۱۹۸۲ میلادی به صورت داوطلبانه سهام خود را واگذار کرد و شرکت مشاوره‌ی مالی «پاپلتون و اپل‌بای»[۸] به عنوان دریافت کننده‌ی سهم تعیین شدند.

مجله‌ی «دنیای اسلحه‌های بادی – Airgun World»- مارس ۱۹۸۲ میلادی

دریافت کننده سهام این شرکت در NSP را به فروش گذاشت و باب نیکولز سهم‌های شرکت و قطعات تولید شده برای تفنگ‌های جکال را خریداری کرد.

باب تصمیم گرفت که نام شرکت را حفظ کند و NSP به تولید تفنگ‌های جکال ادامه دهد و آن‌ها را به طور مستقیم برای عموم مردم عرضه کند.

شرکت NSP در کنار تولید و توزیع تفنگ، قراردادهای مهندسی برای تولید تجهیزات بیمارستانی، دندانپزشکی، و تجهیزات گاراژ (برای سرویس اتومبیل‌ها) می‌بست.

آگهی تبلیغاتی شرکت NSP در مجله‌ی دنیای اسلحه‌های بادی- مارس ۱۹۸۲ میلادی

طی سال‌های گذشته، NSP متوجه شده بود که می‌توان بهبودهایی را در تفنگ جکال ایجاد کرد. با این حال، شرکت ساسکس آرمِری پیشنهاد NSP برای ایجاد بهبود در تفنگ‌های جکال را نپذیرفت. حالا [به دلیل تک مالکی شدن تفنگ‌های جکال،] NSP می‌توانست این بهبودها را ایجاد کند.

ابتدا این تفنگ‌ها با نام خود شرکت به بازار عرضه شدند. پس از مدتی این تفنگ‌ها از طریق نام تجاری «سِنترپوینت»[۱۰] تبلیغ شدند. سِنترپوینت در واقع نام بخش سفارش‌های پستی شرکت NSP بود.

آگهی تبلیغاتی سِنترپوینت در مجله‌ی دنیای اسلحه‌های بادی- مارس ۱۹۸۳ میلادی

در اوایل سال ۱۹۸۳ میلادی، باب نیکولز و مدیر اجرایی او، کالین کینگ، تصمیم گرفتند که تولیدات شرکت را به سمت بازار تفنگ‌های بادی سوق دهند. بیل سندرز،  به عنوان مدیر فروش و بازاریابی استخدام شد و نام تجاری اِیرآرمز، متولد شد.

اِیرآرمز از توزیع از طریق سفارش پستی، به توزیع از طریق عمده فروشی روی آورد و از طریق ارتقاء و توسعه‌ی برد تفنگ‌ها، در کنار کنترل کیفیت و تمرکز بر خدمات پس از فروش، در میان سهام داران به شهرت بسیار خوبی دست یافت.

آگهی تبلیغاتی تفنگ بادی اِیرآرمز در سال ۱۹۸۳ میلادی

این شرکت علاوه بر ادامه دادن روند بهبود برد تفنگ‌هایش، به توزیع لوازم جانبی تیراندازی، شامل دوربین، روی آورد.

به عقیده‌ی خیلی‌ها، بهترین تفنگ اهرم از بغل اِیرآرمز تفنگ «کامسین»[۱۱] است. کامسین در مارس سال ۱۹۸۶ میلادی به بازار عرضه شد. در طراحی تفنگ کامسین، دسته‌ی گردویی و گریپ شستی (thumb-hole) زیبایی تعبیه شده در دسته، خودنمایی می‌کند.

همزمان با عرضه‌ی کامسین، اِیرآرمز در حال طراحی یک تفنگ جدید جاه طلبانه و خلاقانه بود.

همیشه باب، کالین، و بیل همکاری نزدیکی با هم داشتند تا به سرعت ایده‌ها را به عمل تبدیل کنند. به برکت ماشین آلات مدرنی که داشتند، طولی نکشید که نمونه‌های اولیه تولید شدند و در میدان عمل آزموده شدند و پس از اصلاح، وارد مرحله‌ی تولید شدند.

در هفته‌ی اول ماه دسامبر سال ۱۹۸۷ میلادی، «Shamal»، نخستین تفنگ PCP شرکت اِیرآرمز، عرضه شد و در مدت کوتاهی موفقیت بزرگی را کسب کرد.

نقد نمونه‌ی اولیه Shamalدر مجله‌ی دنیای اسلحه‌های بادی- مارس ۱۹۸۷ میلادی

از نظر کیفیت بالا از ایده پردازی تا تولید، تفنگ شمال را می‌توان به عنوان اولین تفنگ بادی درست و حسابی اِیرآرمز در نظر گرفت. حالا دیگر اِیرآرمز قدمت پیدا کرده بود و به عنوان یک شرکت آینده نگر، خلاق، و قابل اعتماد، شهرت کسب کرده بود.

اوایل تا اواسط دهه‌ی ۹۰ میلادی دوره‌ی پرکار شرکت‌های NSP و اِیرآرمز بود. شرکت به سرمایه‌گذاری‌های خود بر روی جدید ترین تکنولوژی‌ها ادامه داد. همچنین این شرکت ارتباط خود با مشاوران در سطح جهانی مانند نیک جنکینسون، و کن تورنر را تقویت کرد و علاوه بر این، تفنگ‌های سری ۱۰۰، تفنگ‌ RN10/Pro-Target، و تفنگ سری TX200 را عرضه کرد.

این موفقیت‌ها و همه‌ی آنچه که از سال ۱۹۸۲ میلادی تاکنون آموخته بود، باب نیکولز را بر آن داشت که دیگر کارهای پیمانکاری انجام ندهد و صرفاً بر فعالیت‌های شرکت NSP برای توسعه و تولید تفنگ‌های بادی متمرکز شود.

آگهی تبلیغاتی Pro-Target MkIII در سال ۱۹۹۹ میلادی

در طی سال‌های بعد، تعداد تفنگ‌های بادی تولیدی شرکت و عدد کشورهایی که این تفنگ‌ها به آن‌ها صادر می‌شدند، افزایش یافت و به تبع آن، فروش شرکت افزایش پیدا کرد. در اواخر قرن بیستم، شرکت اِیرآرمز بازیگر اصلی بازار تفنگ‌های بادی با کیفیت بود.

شرکت اِیرآرمز در حالی پا به هزاره‌ی جدید گذاشته بود که به عقیده‌ی خیلی‌ها بهترین تفنگ فنری جهان، TX200، را در دست داشت. همچنین این شرکت تفنگ فیلد تارگت در سطح جهانی را، در قالب سری Pro-Target تولید کرده بود.

با عرضه‌ی سری ۴۰۰ در سال ۲۰۰۰ میلادی، اِیرآرمز مجموعه‌ای عالی از تفنگ‌هایی را داشت که بستری را برای تفنگ‌هایی که در آینده تولید کرد، ایجاد نمود. هرچند تفنگ‌هایی که شرکت اِیرآرمز عرضه می‌کند، تکامل یافته اند، اما اصالت سری TX،  Pro-Targe، و سری ۴۰۰ همچنان مشهود است.

آگهی تبلیغاتی سری ۴۰۰ در سال ۲۰۰۰ میلادی

در سال ۲۰۰۱ میلادی، رابطه‌ای پایدار بین شرکت اِیرآرمز و شرکت CZ Brno از جمهوری چک شکل گرفت. پس از تقریباً چهار سال همکاری، سری S200 عرضه شد. با داشتن سری S200، اِیرآرمز به گستره‌ای از انواع تفنگ دست یافته بود که با آن می‌توانست نیاز انواع تیراندازها در انواع رشته‌ها را برآورده کند.

در سال ۲۰۰۹ میلادی، اِیرآرمز با همکاری یک شرکت دیگر از جمهوری چک، تپانچه‌ی PCP عرضه کرد. این تپانچه Alpha Proj نام گرفت که در واقع نام همان شرکتی بود که در ساخت این تپانچه همکاری کرده بود.

سال ۲۰۱۱ میلادی به دلیل درگذشت باب نیکولز، سال غم‌انگیزی برای شرکت‌های NSP و اِیرآرمز بود. من خودم هیچگاه باب را از نزدیک ملاقات نکرده‌ام، اما با کسانی که او را می‌شناختند، صحبت کرده‌ام و همه به نیکی از او یاد می‌کنند. سخنان «تِری دو»[۱۴] در نسخه‌ی نوامبر ۲۰۱۱ میلادی مجله‌ی دنیای اسلحه‌های بادی، به خوبی بیانگر احساسات کسانی است که باب را می‌شناختند.

کِلِر، دختر باب، مدیر عامل جدید شرکت‌های NSP و اِیرآرمز شد. کلر سال‌ها بود که عضوی از این شرکت بوده است و در کنار پدرش، نقش‌های متعددی را در این شرکت ایفا کرده است.

کلر خلق و خو و شور و اشتیاق پدرش را به ارث برده بود و دانش کسب و کار زیادی را از پدرش آموخته بود. به همین دلیل، به سرعت در این نقش جدید، جای گرفت و توانست شرکت را در یک دوره‌ی دشوار هدایت کند.

[۱] Bob Nicholls

[۲] Alf Organ

[۳] Dave Organ

[۴] Organ Engineering

[۵] Apaseal

[۶] Replica Models

[۷] NSP Developiment & Manufacturing Engineers Ltd

[۸] Poppleton & Appleby

[۹] Airgun World

[۱۰] Centrepoint

[۱۱] Khamsin

[۱۲] Shamal

[۱۳] pre-charged pneumatic

[۱۴] Terry Doe

انحراف عمودی ساچمه‌های شلیک‌شده در باد

از مجله آنلاین hardairmagazine

این ماه باب اِستِرن[۱] ویراستار فنی مجله هارداِیر می خواهد در مورد اتفاقاتی که برای ساچمه‌های تفنگ بادی در زمان شلیک در باد می افتد، اطلاعات شگفت‌انگیزی ارائه کند. ممکن است لازم باشد بیشتر از یک بار این را بخوانید…

خیلی خوب می‌شد اگه باد همیشه تو یه جهت و با سرعت یکسان می‌وزید. ولی متأسفانه این اتفاقیه که به‌ندرت می افته…

همونطور که در مقاله ماه گذشته اشاره کردم، وقتی باد از جلوی صورت شما می‌وزه (ساعت ۱۲) تمایل داره که سرعت ساچمه رو بیشتر کم کنه و ساچمه در این حالت مقداری پایین‌تر از نقطه مدنظر شما به سیبل میخوره. وقتی از پشت سر شما می‌وزه (ساعت ۶) سرعت ساچمه کم نمیشه و افزایش هم پیدا میکنه و مقداری بالاتر از نقطه مدنظر شما می‌خوره.

کاهش بیشتر سرعت ساچمه یا افزایش بیشتر سرعت باد تأثیرات ملموسی رو در پی خواهد داشت.

علاوه بر این بر ساچمه هایی با ضریب بالستیک پایین مثل ودکاتر (ساچمه هایی که برای ایجاد سوراخ گرد در سیبل‌های کاغذی استفاده میشن) تأثیر ملموسی خواهد گذاشت. در این نمودار اتفاقاتی که هنگام وزش باد در جهات مختلف بر نقطه برخورد ساچمه می‌افتد ارائه شده است:

زمانی که باد از جهات مختلف می‌وزد ساچمه‌هایی که به سیبل برخورد می‌کنند الگوی بیضوی را در آن تشکیل می‌دهند.

نسبت‌های طرح بیضی تشکیل یافته به این بستگی دارد که سرعت ساچمه براثر باد مخالف چقدر پایین می‌آید. هرقدر سرعت کمتر پایین بیاید الگو متمایل به یک خط افقی خواهد بود (من به‌منظور وضوح نمودار بالایی در مورد نسبت‌های بیضی اغراق کردم)

برای مرمی‌ها به دلیل ضریب بالستیک بالا تغییرات نقطه برخورد عمودی کم خواهد بود. درواقع فقط شاهد انتقال نقاط برخورد به‌صورت یک‌طرفه در قالب یک خط تقریبا افقی خواهیم بود.

در اینجا یه نکته بسیار مفید است که دونستنش خالی از لطف نیست. توجه داشته باشید که موقع چرخش جهت باد از ساعت ۲ به ۴ یا ساعت ۸ به ۱۰، الگوی یک‌طرفه به‌سختی تغییر می‌کنه. وبرعکس موقع چرخش جهت باد از ساعت ۱۱ به ۱ یا از ساعت ۵ به ۷ نقطه برخورد الگوی یک‌طرفه رو مقادیر زیادی تغییر می‌ده.

این بدین معنیست که نشانه‌گیری در مواقعی که باد از پشت یا جلو می‌وزد نسبت به مواقعی که از طرفین (چپ و راست) می‌وزد سخت‌تر است.

چرخش باعث انحراف عمودی می‌شود

خوب بود تمام قضایای مربوط به شلیک ساچمه‌ها در مواقع وزش باد را در نمودار بالا خلاصه کرد ولی به خاطر لوله‌های خان دار نمی‌شود.

نمودار بالایی فقط قابلیت استفاده در تفنگ‌های بدون خان را دارد. زمانی که جسم پرت شونده را چرخاندیم اتفاقات عجیبی رخ داد. اتفاقی که انتظار دارید در محدوده سرعت ۰ تا ۸ مایل بر ساعت (۰ تا ۳.۵ متر بر ثانیه) زمانی که باد از سمت ساعت ۳ می‌وزید رخ بدهد، به شرح زیر است: با افزایش سرعت مجموعه نقاط کاملاً به‌صورت افقی حرکت می‌کنند

حتی اگر شما یک اسلحه با دقت مناسب داشته باشید موقع وزش باد شاهد تشکیل یک خط خوب افقی بر روی سیبل نخواهید بود. بجای آن شما با مجموعه‌ای از نقاط شیب‌دار مواجه خواهید شد.

این اتفاق ناشی از آن چیزی است که ما آن را «پرش آیرودینامیکی» می‌نامیم. این اتفاق تحت اثر زمانی می‌افتد که شما به ژیروسکوپ[۴] از یک‌جهت فشار می‌دهید و آن با حرکت ۹۰ درجه نسبت به نیرو به این اتفاق واکنش می‌دهد.

در یک پرتابه در حال چرخش مرکز ثقل و مرکز فشار به‌ندرت در یک ردیف قرار می‌گیرند. درواقع با تغییر سرعت مرکز فشار هم تغییر می‌کند.

ساچمه‌های دیابلو[۵] طوری طراحی شده است که در آن مرکز ثقل جلوتر از مرکز فشار است تا به آن پایداری شاتلکاک[۶] ببخشد. زمانی که ساچمه از لوله تفنگ خارج می‌شود و وارد باد می‌شود تمایل دارد که در آن بچرخد.

ساچمه‌ها در باد به نیروی جانبی با فرازوفرود واکنش می‌دهند که این کار به جهت چرخش ساچمه‌ها و جهت باد بستگی دارد.

اثبات در دنیای واقعی

با چرخش به سمت راست و وزش باد از سمت راست، ساچمه به سمت پایین متمایل شده و بر روی سیبل نقطه‌ای پایین‌تر از هدف را می‌زند. با وزش باد از سمت چپ، ساچمه به سمت بالا متمایل شده و نقطه‌ای بالاتر از هدف را می‌زند.

نمودار پایین که «گلباد» نام دارد توسط مایک نیکش[۷] از کمپانی توماس رایفلز ترسیم شده است. این نمودار اثر گفته‌شده در قسمت بالا را در فاصله ۲۵ متری و سرعت باد ۳ مایل بر ساعت (۱.۳۴ متربرثانیه) نشان می‌دهد.

در خاطر داشته باشید که بدون یک تفنگ بادی و تیرانداز دقیق (یک تیر، یک هدف) همه این شلیک‌ها یک سوراخ بزرگ را در فاصله ۲۵ متری ایجاد می‌کنند.

در اینجا یک نمودار عمومی بزرگ‌تر اثر گفته‌شده را نشان می‌دهد و شما می‌توانید ببینید چه اتفاقی می‌افتد.

این نمودار ساچمه‌های شلیک‌شده از لوله تفنگ بادی با گردش خان از چپ به راست را نشان می‌دهد. اگر گردش خان لوله تفنگتان از راست به چپ باشد نتایج برعکس خواهد شد. به‌عبارت‌دیگر وزش باد از سمت راست باعث می‌شود ساچمه به نقطه‌ای بالاتر از نقطه مدنظر بخورد. همچنین وزش از سمت چپ باعث می‌شود ساچمه به نقطه‌ای پایین‌تر بخورد.

به تغییر زیاد مکان نقطه برخورد در مواقع وزش باد از ساعت ۱۱ تا ۱ و از ساعت ۵ تا ۷ توجه داشته باشید؛ برخلاف انتظار که این تغییر مکان‌ها افقی باشند، عمودی هستند.

بسیاری از تیراندازان (حتی خود من تا همین اواخر) به‌اشتباه «اثر ماگنوس[۸]» را مقصر این تغییر مکان عمودی می‌دانستیم. ساچمه در واقعیت همیشه در «باد نسبی» شلیک می‌شود و می‌چرخد و تا آنجا که به آن مربوط می‌شود «باد صرفاً جانبی» وجود ندارد؛ بنابراین نیروی بالابرنده یا پایین برنده ادامه‌دار به دلیل اثر ماگنوس وجود ندارد.

این قضیه واکنش ژیروسکوپیک به نیروی جانبی باد، هنگام چرخش گلوله در باد است؛ و این قضیه عامل پرشی است که ما از آن به‌عنوان تغییر نقطه برخورد عمودی یاد می‌کنیم.

عملکرد برعکس اسلاگ

هرکس با تجربه گسترده در تیراندازی گلوله‌های مرمی دار (الآن با خودش میگه که منم شاهد این حالت معکوس بوده‌ام  ). اونایی که با گلوله‌های باروتی تیراندازی کرده‌اند می تونن به شما بگن که مجموعه نقاط برخوردی اونا به سیبل در باد شدید شیبش از ساعت ۱۰ به سمت ۴ بوده.

خب حق با هردو ما هست

گلوله‌ها تمایل دارند تا مرکز فشار جلوتر از مرکز ثقل واقع شود مخصوصاً زمانی که در حال پرواز با مافوق صوت هستند. این قضیه باعث واکنش عمودی برعکس می‌شود. در اینجا نموداری رو که از گلباد رایج ۲۲ اِل. آر[۹] مورداستفاده تیراندازان بِنچ رِست[۱۰] ساختم رو مشاهده می‌کنید.

دوباره این نمودار برای چرخش از راست به چپ است، برای چرخش از چپ به راست پرش عمودی در جهت برعکس است.

هردوی این نمودارها و نمودارهای قبلی برای ساچمه‌ها حالت کلی دارند. انحراف عمودی ممکن است بسته به مرمی و گام خان لوله تفنگ بادی بیشتر یا کمتر باشد. چرخش بیشتر باعث پرش بیشتر می‌شود. مرمی نازک دراز تمایل دارد تا بیشتر پرش کند و مرمی کوتاه ضخیم کمتر.

شیب با برد تغییر می‌کند

خب الآن فکر می‌کنید که این قضیه رو فهمیدید! کاش این‌قدر ساده بود…

پرش آیرودینامیکی اولیه به فاصله کوتاهی از خروج ساچمه از دهانه تفنگ اتفاق می‌افتد. باد باعث انحراف ساچمه و چرخش باعث بالا پایین رفتن آن می‌شود.

اگر باد در طول مسیر حرکت ساچمه ثابت باشد ازآنجاکه ساچمه در حال پرواز در «باد نسبی»(ترکیبی از باد و سرعت ساچمه) است، انحراف بیشتری را به دلیل افت سرعت و تغییر در باد نسبی تجربه می‌کند. این منجر به کمی انحراف عمودی بیشتر از پرش اضافی می‌شود.

این دوباره همان موقعیتی است که در آن ساچمه‌ها در باد رفتار متفاوتی نسبت به گلوله‌های باروتی از خود نشان می‌دهند.

در آن‌ها، مقدار MV بسیار بیشتر از سرعت باد است. همچنین ضریب بالستیک آن‌ها زیاد است بنابراین زیاد سرعت کم نمی‌کنند و باد نسبی تقریباً ثابت است.

اگر ساچمه به‌اندازه ۱moa (واحدی از جنس درجه برای اندازه‌گیری دقت) منحرف شود به‌اندازه ۱moa بالاتر به هدف برخورد می‌کند (نسبت به کالیبر تفنگ). بااین‌حال کشیدن اضافی ساچمه از سمت باد همچنان به فشار خود ادامه می‌دهد. اگر مسافت پرواز دو برابر شود، رانش جانبی هم دو برابر می‌شود (در واحد moa و درواقع کمی بیشتر از آن). این بدین معناست که اگر شیب مجموعه نقاط شما در فاصله ۵۰ یاردی  ۳۰ درجه است، در فاصله ۱۰۰ یاردی ۱۵ درجه خواهد بود.

ساچمه‌های دیابلو سریعاً کند می‌شود. همان‌طور که مشاهده می‌شود حتی در باد ثابت، باد نسبی به‌طرف دیگر حرکت می‌کند و ساچمه شروع به بالا و پایین رفتن می‌کند. این بدین است که انحراف عمودی (پرش) شروع به افزایش می‌کند، اگرچه با سرعت پایین‌تری نسبت به رانش جانبی.

شیب شروع به کاهش خواهد کرد، اما با سرعت پایین‌تری نسبت به گلوله‌های باروت دار. اسلاگ ها در تفنگ بادی در سرعت زیر صوت رفتاری مابین این دو خواهند داشت.

نهایتاً، پرش عمودی اولیه (به‌خصوص با اسلاگ ها) ممکن است در پراکندگی متوسط گروپ از بین برود. این تأثیری است که به‌آسانی در فواصل نزدیک قابل‌مشاهده است.

به همین دلیل است که این مسئله برای تیراندازان فیلد تارگت یا بنچ رست ۲۵-۵۰ متر با ساچمه نگرانی بزرگی محسوب می‌شود. این قضیه ممکن است برای آن دسته از کسانی که با اسلاگ از فاصله ۱۰۰-۲۰۰ یاردی تیراندازی می‌کنند مهم باشد.

ساچمه‌ها همچنین به تغییرات باد در نیمه مسیر واکنش نشان می‌دهند.

نیروی جانبی جدید باعث تطبیق ساچمه با باد نسبی جدید می‌شود. چرخش باعث تغییر کمی در نوسان ساچمه و نقطه تأثیر عمودی متفاوت می‌شود. بااین‌حال در مقایسه با تغییر در رانش جانبی این نیرو خیلی کمتر است تا جایی که می‌توانید آن را نادیده بگیرید مخصوصاً زمانی که باد در اطراف هدف تغییر می‌کند.

باد در دهانه لوله بیشترین تأثیر را در پرش دارد زیرا اندکی انحراف در دهانه لوله باعث انحراف بیشتر در طول مسیر ساچمه می‌شود.

ماه آینده برایتان در مورد پایداری دینامیکی و ژیروسکوپی اسلاگ صحبت خواهم کرد

[۱] Bob Sterne

[۲] BC(Ballistic Coefficient)

[۳]POI(point of impact)

[۴] Gyroscope

[۵] Diablo pellets

[۶] Shuttlecock stability

[۷] Mike Niksch

[۸] Magnus effect

[۹] ۲۲LR

[۱۰] Benchrest

[۱۱] MV

[۱۲] MOA

[۱۳] Diablo

[۱۴] Field Target

ده نکته‌ برتر درباره‌ دقت تفنگ های بادی کمرشکن

تهیه شده توسط تیم تحریریه‌ی مجله‌ی هارد اِیر

۱۸ اوت ۲۰۱۹ میلادی

بسیاری از تیراندازان تفنگ های بادی، با دقت تفنگ های بادی کمرشکن مشکل دارند. این راهنمای ساده‌ی «مجله‌ی هارد اِیر»[۱] (HAM) به شما کمک می‌کند تا مسائل احتمالاً درد سر ساز را تشخیص دهید و بتوانید بر این مشکلات غلبه کنید.

در ادامه، ۱۰ نکته‌ی برتر مجله‌ی هارد اِیر را، برای به دست آوردن دقت بهتر در اسلحه‌های بادی کمرشکن، می‌خوانید. رعایت برخی از این نکات آسان نیست- برای مثال، همیشه با همان گلوله‌هایی تیراندازی کنید که با آن‌ها دید اسلحه را تنظیم و اصطلاحا صفر کرده اید.

اما بیشتر نکات ذکر شده روش‌های ساده‌ای هستند که به خودی خود دشوار نیستند. تنها کافی است که از این نکات آگاه شوید و از آن‌ها در هر بار تیراندازی خود استفاده کنید.

این نکات را به طور مداوم تمرین کنید و به کار بگیرید تا دقت تیراندازی خود با تفنگ بادی را بهبود دهید.

نکته‌ی ۱- اگر اولین بار است که از تفنگ بادی استفاده می‌کنید، تفنگ بادی کمرشکن با بیشینه‌ی سرعت دهانه (FPS) را انتخاب نکنید! هرچه مقدار FPS بزرگتر باشد، طول و وزن تفنگ بیشتر خواهد بود. با زیاد شدن FPS، لگد تفنگ نیز بیشتر می‌شود. باید بزرگسال، قوی، و با تجربه باشید تا بتوانید با یک تفنگ بادی کمرشکن پر قدرت، با دقت تیراندازی کنید.

اگر تجربه‌ی کار با تفنگ بادی را ندارید، یک مدل کوچکتر و کم قدرت تر، مانند آنچه که در تصویر زیر نشان داده شده است، را انتخاب کنید.

نکته‌ی ۲- اطمینان حاصل کنید که همه‌ی پیچ‌های روی اسلحه و دوربین سفت بسته شده اند. (اما پیچ‌ها را بیش از حد سفت نکنید تا هرز نشوند). با گذشت زمان، پیچ‌ها شل می‌شوند و شل شدن پیچ‌ها باعث خراب شدن دقت اسلحه می‌شود. حتی گاهی اوقات پیش می‌آید که پیچ‌ها در یک اسلحه‌ی نو نیز شل هستند…

نکته‌ی ۳- گلوله‌های با کیفیت بخرید! گلوله‌های اسلحه‌های بادی، در مقایسه با مهمات سلاح‌های گرم، ارزان هستند. انتظار نداشته باشید که با خرید گلوله‌های بُنجُل، بتوانید با دقت تیراندازی کنید. توصیه‌های مهمی را که در آدرس Hard Air Magazine’s pellet test reviews آمده است را بررسی کنید.

نکته‌ی ۴- دوربین تفنگ خود را با هدف قرار گرفته در فاصله‌ی حدود ۲۷ متری تنظیم کنید. با توجه به نمودار زیر، اگر فاصله از هدف، بین ۱۴ تا ۳۷ متر باشد، «تیراندازی تخت» را تجربه خواهیم کرد (یعنی بین خط نشانه‌ی دوربین و محل اصابت گلوله، اختلافی نیست). این گستره برای بیشتر تفنگ‌های بادی و گلوله‌های با کالیبر ۱۷۷ و ۲۲ صادق است. حتماً به نکات ۸ و ۹ همین مقاله که مربوط به تنظیم دید دوربین تفنگ است، توجه کنید.

نکته‌ی ۵- همیشه با همان گلوله‌هایی تیراندازی کنید که با آن‌ها دید دوربین تفنگ را تنظیم کرده اید. محل برخورد گلوله‌های [از نوع و برند] مختلف، متفاوت است و عوض شدن گلوله‌ها می‌تواند باعث کاهش دقت شما و عدم اصابت تیر به هدف شود. اهداف آزمون موجود در انتهای هر نقد تفنگ بادی مجله‌ی هارد اِیر را بررسی کنید تا اثر گلوله‌های مختلف بر مقادیر «نقطه‌ی تأثیر»[۲] (POI) را مشاهده کنید.

نکته‌ی ۶- قبل از تیراندازی نفس عمیق بکشید. هنگامی که ماشه را می‌کشید، هوا را به آرامی بیرون دهید.

نکته‌ی ۷- ماشه را به طور پیوسته و یکنواخت بکشید. ماشه را سریع و ناگهانی نکشید.

نکته‌ی ۸- پیش قنداق را آزادانه در کف آن دستتان که آزاد است، قرار دهید. مشابه با اسلحه‌های گرم، محکم نگه داشتن پیش قنداق باعث می‌شود دقت تان خراب شود. این مسأله برخلاف شهود است، اما واقعیت دارد!

نکته‌ی ۹- از موقعیتی تیراندازی کنید که بیشترین پایداری را دارید. هنگام تیراندازی، زانو زدن بهتر از ایستادن است. اگر برایتان مقدور است، بدن‌تان را- نه اسلحه را- به یک درخت یا دیوار تکیه دهید.

نکته‌ی ۱۰- اسلحه را مستقیماً به هیچ سطح سختی تکیه ندهید. پشت دست خود را روی سطح قرار دهید و اسلحه را آزادانه در آن دستتان که آزاد است، قرار دهید.

خب، در واقع ما در این فهرست ۱۰ موردی، ۱۲ نکته داریم! اما این دو نکته‌ی اضافی از بقیه مهم تر اند.

نکته‌ی ۱۱- همیشه تفنگ بادی خود را، دقیقاً همان طوری که همیشه با آن تیراندازی می‌کنید، بگیرید.

نکته‌ی ۱۲- آنقدر تمرین کنید تا بتوانید، در فاصله‌ی تیراندازی نوعی خود، ۵ تیر متوالی را به حوالی یک اینچی (۲.۵ سانتی‌متر) نقطه هدف خود اصابت دهید. تا زمانی که نتوانسته اید این کار را انجام بدهید، با تفنگ بادی خود به شکار نروید.

حال شما از ۱۰ نکته برتر (در واقع، ۱۲ نکته) مجله‌ی هارد اِیر درباره‌ی دقت اسلحه‌های بادی کمرشکن، مطلع شدید. امیدواریم که برایتان مفید بوده باشد. به کار گیری این نکات ساده از مجله‌ی هارد اِیر به شما کمک می‌کند تا از تیراندازی، بیشتر لذت ببرید.

خوش باشید و از همه مهم‌تر، بی‌خطر تیراندازی کنید!

[۱] Hard Air Magazine

[۲] Point Of Impact

تفنگ بادی های استفاده شده در مسابقات اکستریم بنچ رست ۲۰۱۹

انواع مختلفی از تفنگ بادی ها در EBR 2019 مورد استفاده قرار می گیرند. بیایید امروز به آنها بپردازیم …

به طور طبیعی ، اکثریت قریب اتفاق تفنگ های هوا در خط تیراندازی در Extreme Benchrest پی سی پی هستند.  برخی آشنا هستند و برخی دیگر کمتر شناخته شده اند.

البته ، تعداد زیادی تفنگ بادی Daystate در اینجا وجود دارد. مانند Red Wolf که در تصویر زیر توسط Peykan Barami در حال استفاده است.

Tom Adams از تفنگ بادی دی استیت ولورین نیز یکی از مدعیان قهرمانی بود

تعداد زیادی از تفنگ بادی های FX نیز وجود داشت در تصویر زیر دیوید استیونسون از تیم یوتا ایرگانز را می بینید .

مانند تصویر زیر بسیاری نیز از تفنگ بادی های اف ایکس کرون استفاده می کردند

نام تجاری مشهور دیگر RAW – Rapid Air Weapons

تعدادی از تفنگهای بادی توماس نیز در حال استفاده و دیده شدن بودند. در زیر آقای Kwakkestein را درحال شلیک یمی بینید

 Claudio Flores از  مقام آوران EBR 2018 نیز یکی از شرکت کنندگان بنچ رست ۵۰ یارد بود

American Air Arms EVOL 22 نیز حضور داشت ، همانطور که ​​در زیر می بینید

سپس Claudio Flores برای ۷۵ یارد اکستریم بنچ رست پس از کارت یک تفنگ خود را به EVOL 22 تغییر داد. این یک تفنگ بادی سنگین است!

اما صبر کنید ، چیزهای بیشتری وجود دارد! ادامه تنوع بسیار زیاد از تفنگ بادی مورد استفاده در EBR 2019 مثل این BSA R10 که در تصویر زیر می بینید.

البته تولید کننده اسلوونی RTI در حال تیراندازی با مدل های Priest 2 و Prophet بود. البته این یک Benjamin Marauder است که در پشت سرش قرار دارد.

آقای Kyle از تیم Umarex در حال شلیک با Umarex Gauntlets بود . در اینجا او را با این مدل کالیبر .۲۲ آبی رنگ در رقابت ۵۰ یارد Benchrest مشاهده می کنیم.

و بعد ، وقتی فکر می کنید همه این موارد را دیده اید ، Nicolai – که برای این رویداد از مسکو روسیه به امریکا سفر کرده بود را می بینید ، با تفنگ Jaeger PCP خود که یک تفنگ جالب است!

آخری هم LCS Air Arms بود که بسیاری از شرکت کنندگان در EBR نمی توانند در برابر فرصت امتحان کردن این مدل جدید کامل و نیمه خودکار مقاومت کنند. البته این لبخند را به چهره همه رساند 🙂

اما این نمایش کاملاً PCP نبود. در یک انتهای خط ، تعدادی از “مردهای واقعی” در حال شلیک اسپرینگرها بودند و زمان بسیار خوبی برای انجام این کار داشتند. اما باید گفت که آنها قطعاً در اقلیت هستند …

پشت صحنه کارخانه تفنگ بادی دی استیت انگلیس

نوشتۀ استفن آرچر –  ۲۲ نوامبر ۲۰۱۵

در تابستان ۲۰۱۵ استفان آرچر، ناشر مجلۀ « هارد اِیر» از ادارۀ مرکزی کارخانۀ مدرن و جدید تفنگ بادی سازی « دِی اِستِیت» در اِکلِس هالِ انگلستان دیدن کرد. در ادامه شرح مشاهدات او را میخوانید…

در تصویر زیر، تونی بِلاس یک نمونه از تفنگ بادی پی.سی.پی ترکیبی پولسار دی استیت را در دست دارد.

کارخانۀ دی استیت با مسئولیت محدود در سال ۱۹۷۸ تأسیس شد؛ این کارخانه در ابتدا تفنگ بادی و تفنگ بیهوش کننده با اهداف تجاری کنترل آفت تولید میکرد. در اواسط دهۀ ۱۹۸۰ تفنگ بادی های دی استیت در دسترس عموم قرار گرفت. از همان آغازِ کار این شرکت در زمینۀ تفنگ بادی های پنوماتیک تخصص داشت؛ شرکت هنوز هم به این مدل های قدیمی بسیار افتخار میکند و مجموعه ای از این تفنگهای تاریخی – وبسیار ارزشمند را در ساختمان جدیدش  به نمایش گذاشته است.

اگر چه دی استیت به طور فزاینده ای در حال استفاده از فناوری پیشگام کنترل الکترونیکی در طراحی تفنگ بادی هایش است، مجموعۀ حاضر شامل مدل های کاملاً مکانیکی نظیر مدل «هانتس من رگال» است. جدید ترین مدل بولپاپ پولسار نمونه ای است که به خوبی رویکرد دی استیت را در استفاده از فناوری های پیشرفته برای توسعۀ تفنگ بادی هایی با ظاهر زیبا نشان میدهد.

در تصویر زیر، تفنگ بادی نیمه بولپاپ پی.سی.پی مدلِ بروکاک کُمپاتوهم در اِکلِس هال مونتاژ می شود

از سال ۲۰۰۹ شرکت والدِ دی استیت، شرکت ایتالیایی «دیانا گروپ» بوده است. (توجه کنید که این شرکت ارتباطی به شرکت تفنگ بادیِ دیانایِ آلمان ندارد). از آن زمان «ام.تی.سی اُپتیک»  به این گروه پیوست و در سال ۲۰۱۴ تولید کنندۀ انگلیسی تفنگ بادی بروکوک (Brocock ) نیز به این گروه ملحق شد.

تونی بِلاس، مدیر بازاریابی و «فرد اصلی» دی استیت، کارخانه را به استفن آرچر نشان میدهد و در حالیکه به تمام سوالات آرچر پاسخ میدهد، دلیل برتر بودن تفنگ بادی های دی استیت را بیان میکند.

دربسیاری از تفنگ بادی های دی استیت از قطعات کنترلی الکترونیکی به منظور کاهش لاکتایم (خروج ساچمه از تفنگ) و بهبود تداوم چرخۀ شلیک استفاده میشود. در فرآیند طراحی و تولید دقّت بسیاری به کار میرود تا مطمئن شویم رطوبت، عملکرد قطعات الکترونیکی را مختل نمی کند؛ همچنین برای مقاومت سایر قسمتها در برابر زنگ زدگی دقّت فراوانی به خرج میدهیم از جمله در لولۀ اصلی سیلندر هوا که از درون آندایز شده (یک روش پوشش‌دهی الکتروشیمیایی است) تا از رطوبت جلوگیری کند؛ این اتفاق ممکن است برای هر تفنگ بادیِ پی.سی.پی که به وسیلۀ پمپ دستی شارژ می شود، روی دهد.

در تصویر زیر، قطعات مدل «ایِرولف و پولسار» را هنگام عملیات مونتاژ می بینیم

زمینۀ تخصصی دیگر این کارخانه، ساخت تعداد محدودی از مدلهای سنتی تفنگ بادی دی استیت است. تونی میگوید: « سالی یک یا دو بار این مدلها را ارائه میدهیم که به سرعت به فروش میرسند؛ او میگوید سریع ترین فروش آنها مربوط به فروش همۀ تفنگ های ساخته شده در یک سری ساختِ خاص تنها در ۴۵ دقیقه بوده است!

هنگام بازدید استفن از کارخانه تعداد محدودی تفنگ های حکاکی شده و زیبا، قنداق هایی از جنس چوب گردویِ ترکی با کیفیت بالا و گریپ هایی از چوب صندل سرخ در دست ساخت بود؛ این اقلام برای مونتاژ اختصاصی تعداد محدودی از مدل « دی استیت رِگال آرتِمیس» برای شرکت « اِیر گانز آو آریزونا» در آمریکا، در نظر گرفته شده بود.

در تصویر زیر، این بخشها برای شماره ۱۲ از ۵۰ آرتِمیس است، یکی از اقلام ضروری کلکسیونر است

تمام تفنگ بادیهای تولید شده در دی استیت با آنچه دلّالان و دیگر توزیع کنندگان تفنگ در اقصی نقاط جهان ارائه میکنند، تفاوت دارد. جای تعجّب نیست که انگلستان و آمریکا در میانِ بزرگترین بازارها برای تفنگ بادیهای دی استیت قرار دارند.

در تصویر زیر سیلندر های در حال مونتاژ برای تفنگ بادی هایی هستند که به توزیع کنندۀ آمریکایی دی استیت یعنی « اِیر گانز آو آریزونا»  اختصاص یافته بود. دقّت کنید برچسبی که به هر قطعه الحاق میشود شامل کالیبر،مدل، شماره سریال و نام مشتری است.

قطعات در فرآیند مونتاژ مرحله به مرحله پیش می روند و در پایین یک قفسه از تفنگ بادی های مدلِ «وُل وِرین و هانتس مَن» در انتظار برای نصب قنداق های چوبی ایتالیاییِ می نِلی هستند.‌

همۀ تفنگ بادی های دی استیت توسط استاد کارانِ خبره روی میز کار مونتاژ میشوند؛ هنگامیکه کار ساختِ یک تفنگ بادی به اتمام میرسد، به مدّت ۴۸ ساعت یا بیشتر برای تست نشتی تحت فشار قرار میگیرد. امّا این همۀ ماجرا نیست؛ هر تفنگ بادی باید با انجام حداقل ۱۵۰ شلیک مرحلۀ تست شلیک را پشت سر بگذارد، طبیعتاً در این مرحله دقّت شلیک آزمایش و سرعت خروجی اندازه گیری میشود. همچنین تنظیم کننده ها (رگولاتور)روی بیشترین و کمترین فشار تنظیم میشوند__ برای مدل پولسار با فشار متوسط تنظیم میشوند.

 تفنگ بادی های دی استیت در چندین ایستگاه کاری شبیه به تصویر زیر، مونتاژ میشوند

خزانۀ فشنگ بسیاری از تفنگ بادیهای دی استیت، قطعۀ بزرگ و پیچیده ای است که محصول چند مرحله طراحی به وسیلۀ ماشین سی.ان.سی است. این قطعه «قلب» دقیقِ تفنگ بادی است و در تولید آن تلاش زیادی میشود تا آن را به بالاترین میزان تحمل برسانند. این قطعه همچنین طبق بالاترین استاندارها آدُنیزه(قطب مثبت) و تولید میشود؛ همانگونه که میتوانید گیرندۀ مدلِ وُلوِرین ۳۰۳ را در پایین مشاهده کنید. این قطعه هم باید زیبا باشد وهم بی نقص کار کند!

در تصویر زیر یک ردیف مدل پولسار را میبینید که منتظر تست فشار هستند

هنگامیکه تست فشار انجام شد، آزمایش دقّت و سرعت خروجی در دامنۀ خاصی صورت میپذیرد

که مجهز به زمان سنج و ثبت کامپیوتری نتایج آزمایش است. عملکرد همۀ تفنگ بادیهای دی استیت به این شیوه ثبت و برای کنترل کیفیت، بایگانی میشود.

در آخر همۀ تفنگ بادیها در بسته بندی محکمی قرار میگیرند که حاوی راهنمای اُپراتور و دیگر دستورالعملهای چاپ شده است که مالک جدید را خرسند میسازد. در دی استیت تمام مراحلِ طراحی، تولید و مونتاژ با دقّت فراوانی انجام میشود تا مشتری از خرید جدیدش راضی و خرسند باشد.

این مونتاژ خاصی از مدل وُلِورین فُرستر دی استیت است که آمادۀ ارسال میباشد. وای!

دی استیت با مسئولیت محدود ضمنِ تولید تفنگ بادی، به مدّت ۷ سال نمایندۀ شرکت بریتانیایی اِم.تی.سی بوده است. در حال حاضر اِم.تی.سی بخشی از این گروه است و دی استیت این دامنه محصولات باکیفیتش را در سراسر جهان گسترش می دهد.

اگرچه دی استیت با مسئولیت محدود، اکنون در شهر کوچک اکلِس هالِ انگلستان قرار دارد، امّا هنوز هم به قدر کافی به شهر بیرمنگام نزدیک است- مرکز تاریخی صنعت اسلحه سازی بریتانیا- و میتوان تأثیر سنتهای کیفی و صنعتگری بیرمنگام را در تفنگ بادیهای دی استیت احساس کرد.

کاملاً واضح است که تمام تلاش در دی استیت تولیدِ تفنگی با بالاترین کیفیتِ ممکن در طراحی و عملکرد است؛ به همین دلیل است که تفنگ بادیهای دی استیت در سراسر جهان مشتاقانِ بسیاری دارد!

گشتی در کارخانه تفنگ بادی Air Arms

نوشته‌ی استفان آرچر (Stephen Archer) ، سوم نوامبر ۲۰۱۵

در تابستان ۲۰۱۵، استفان آرچر، ناشر مجله‌ی اچ اِی ‌ام[۳] از کارخانه‌ی ایر آرمز در شهر هایلشام در انگلستان بازدید کرد. او در آنجا و در حین گردشش در کارخانه‌ی ایر آرمز با مدیر عامل شرکت، Claire West، مدیر کل آن، Alan George و بسیاری دیگر از کارمندانش دیدار کرد.

کارخانه‌ی ایر آرمز از سال ۱۹۸۳ در عرصه‌ی تولید تفنگ‌های بادی فعال بوده و اولین تفنگ بادی PCP خود را در سال ۱۹۸۸ تولید کرد. در نتیجه این شرکت سابقه‌ای طولانی دارد: جدیدترین قابلیت‌های تولید و طراحی رایانه‌ای با استفاده از تکنولوژی‌های پیشرفته را با مهارت‌های سنتی و وفاداری صنعتگرانه به کیفیت ادغام می‌کند.

عکس زیر قفسه‌های تفنگ‌های بادی تکمیل‌شده و فعالیت‌های انجام گرفته در کارخانه‌ی ایر آرمز را نشان می‌دهد.

در طی بازدیدم از کارخانه‌ی ایر آرمز دسترسی کاملی به تمام بخش‌های کارخانه داشتم و من را به عکاسی از همه چیز و پرسیدن تمام سؤالاتم تشویق کردند. این سطح از آزادی نشانه‌ای بزرگ از اطمینان کارخانه‌ی ایر آرمز به محصولاتش و نحوه‌ی ساخت آن‌هاست!

در بازدید از کارخانه‌ی ایر آرمز، به شدت تحت تأثیر مقدار خالص قطعاتی قرار گرفتم که به وسیله‌ی خود ایر آرمز {مستقیماً} درون کارخانه تولید می‌شود. به استثنای پیچ و مهره‌ها که تولید آن‌ها در بیرون از کارخانه امری بدیهی است، ایر آرمز تقریباً تمامی قسمت‌های تفنگ‌هایش را خود تولید می‌کند.

در اینجا طبقی حاوی بدنه‌های تفنگ را می‌بینیم که به تازگی به وسیله‌ی دستگاه سی‌ان‌سی تراش خورده‌اند. «کارت راهنمای[۷]» همراه آن‌ها اطلاعات زیادی در مورد مواد اولیه، مراحل تولید ماشینی و کنترل‌های کیفی را همراه با تاریخ و زمان هر رویداد ارائه می‌کند. تمام این داده‌ها در سیستم کامپیوتری ایر آرمز ثبت شده‌اند تا این کارخانه از تاریخچه‌ی دقیق هر یک از اجزای تفنگ بادی شما مطلع باشد.

تنها استثناءِ بزرگ در این بین قنداق های ایتالیایی زیبای مینلی و لوله‌های درجه‌ی یک لوتار والتر است. اما حتی این لوله‌ها هم مطابق با مشخصات تفنگ‌های بادی ایر آرمز ساخته شده‌اند و پیش از مونتاژ باید کارهای بیشتری روی آن‌ها انجام شود. بله البته که قنداق ها هم مطابق با مشخصات ایر آرمز تولید شده‌اند.

در پایین، لوله‌های تفنگ در انتظار کنترل و مونتاژ هستند

در طی گشت خود در کارخانه‌ی ایر آرمز، متوجه شدم که هر اسلحه به سفارش فروشنده یا توزیع‌کننده‌ای ساخته می‌شود. receiver نقش «قلب» اسلحه را بازی می‌کند و این مسئله در طی مراحل ساختش با برچسبی که به آن وصل شده مشخص می‌شود. این برچسب همه چیز، از نام مونتاژکار گرفته تا میزان فلز به کار رفته در تولید را مشخص می‌کند. بنابراین، هر قسمت از هر اسلحه تا مرحله‌ی یافتن مواد اولیه‌ی به‌کاررفته کاملاً قابل ردیابی است! این ویژگی برای من نمونه‌ای برجسته‌ از دقتی است که ایر آرمز برای تضمین کیفیتِ تا حد امکان عالی هر یک از تفنگ‌های بادی تولیدی خود به خرج می‌دهد.

در پایین، گیرنده‌ی S510 در حال مونتاژ را به همراه برچسب شناسایی آن می‌بینیم

ایر آرمز مقادیر زیادی از مواد و حدیده‌کاری‌های سفارشی را به کار می‌برد که مختص این شرکت هستند. این مواد اولیه به دلیل سطوح بسیار بالای ظرافت و مقاومت مشخص شده‌اند.

در پایین، قسمتی از انبار مواد اولیه دیده می‌شود. موجودی انبار به طور واضح دارای چیدمانی منظم بوده و انتهای لوله‌ها برای جلوگیری از اشتباه گرفتن آن‌ها با مواد ظاهراً مشابه رنگ شده‌ است.

مواد اولیه سپس با استفاده از انواع دستگاه‌های درجه‌ی یکِ تراش‌ سی‌ان‌سی ، از جمله دستگاه‌های تراش سی‌ان‌سی با قابلیتی به اندازه‌ی ۱۱ محور، تراش می‌خورند تا به قطعه‌ی نهایی تبدیل شوند. (به من اعتماد کنید، از پیشرفته‌ترین تجهیزات استفاده می‌شود!!!).

در اینجا مایکل، سرپرست بخش ماشین‌های تراشِ Sliding Head را می‌بینیم که در حال تنظیم دستگاه تراش سی‌ان‌سی بوده و از کارش لذت می‌برد.

برخی ازقسمت‌های مهم مانند receiver تفنگ‌های بادی PCP به طرز حیرت‌انگیزی پیچیده بوده و نیازمند مراحل ساخت زیادی هستند. سه عکس بعدی تعدادی از این مراحل را نشان می‌دهند. از آلن جورج، مدیر کل کارخانه‌ی ایر آرمز  برای فراهم آوردن این عکس‌ها سپاسگزارم.

ابتدا شمش آلومینیوم aircraft-grade را مشاهده می‌کنیم که برای تولید بدنه‌ی گیرنده‌ی تفنگ بادی FTP ایر آرمز با استفاده از دستگاه‌ها تراش می‌خورد. همانطور که می‌بینید وزن این شمش ۱۲/۳ کیلوگرم (۸۸/۶ پوند) است.

عکس دوم بدنه‌ی FTP را نشان می‌دهد که تا حدی تکمیل شده است. وزن آن اکنون به ۴۹/۱ کیلوگرم (۲۸/۳پوند) کاهش یافته است.

پس از طی مراحل بسیار بیشتری آخرین قسمت در حالی از ماشین سی‌ان‌سی جدا می‌شود که کاملاً با دستگاه پرداخت شده و وزنی به اندازه‌ی ۰.۵۴۷ کیلوگرم (۱۹ اونس) دارد. ۸۲.۵٪ از جرم شمش اولیه برای تولید بدنه‌ی نهایی با ماشینکاری از بین رفته است. همانطور که می‌بینید، در این بخش کاری بسیار بسیار پیچیده انجام می‌شود!

البته که محصولات ایر آرمز به خاطر پرداخت برجسته‌ی خود مشهور هستند. برای مثال، در بازدیدم از کارخانه‌ی ایر آرمز، شاهد پرداخت لوله‌های فشرده‌سازی فنر TX200 بودم. برای دستیابی به سطح آینه‌ای، این لوله‌ها حداقل در ۸ مرحله با ترکیبات جلا دهنده‌ی اختصاصی پرداخت شده و صیقل می‌یابند.

متصدی تمام مراحل صیقل‌دهی را با دستکش‌های نخی‌ انجام می‌دهد. این کار از وارد آمدن آسیب به سطح به دلیل لکه‌های اسیدی ناشی از اثر انگشتان پیش از انجام پرداخت آبی جلوگیری می‌کند.

در پایین، پرداخت ناتمام لوله‌ی فشرده‌سازی TX200 را می‌بینیم (هنوز خبری از دستکش نیست!). حتی در این مرحله، تشخیص این مسئله که لوله‌ی فشرده‌سازی در واقع از دو قطعه‌ جداگانه ساخته شده کاری تقریباً غیر ممکن است. تناسب و پرداخت آن به حدی خوب است که در چشم همه مانند یک قطعه‌ی فولادی واحد به نظر می‌رسد.

هر اسلحه روی میزکار به وسیله‌ی تعداد کمی از مونتاژکار‌های کلیدی بسیار کارآموخته مونتاژ می‌شود. هر یک از این افراد حداقل ۶ ماه آموزش می‌بیند و بیشتر مونتاژ‌کار‌های ایر آرمز دارای ۱۰ تا ۱۵ سال تجربه در زمینه‌ی ساخت تفنگ‌های بادی هستند.  

در اینجا مت، کارشناس فنی تفنگ‌های بادی را در حال کار در مراحل اولیه‌ی مونتاژ یکی از تفنگ‌های بادی می‌بینیم.

و در اینجا آنا، کارشناس فنی تفنگ‌های بادی در حال انجام تست کارآیی بر روی عملکرد یکی از تفنگ‌های بادی PCP است.

در مراحلی مشخص در طول مونتاژ، بخش‌های فرعی مونتاژ (یا اسلحه‌های نیمه‌تمام) آزمایش می‌شوند که این آزمایش تست شتاب دهانه‌ی لوله، تست دقت، تست نشتی و تست نهایی را در برمی‌گیرد.

آزمایش نشتی فشار برای تفنگ‌های بادی PCP به تنهایی ۴۸ ساعت زمان می‌برد تا تحمل اسلحه در برابر فشار تأیید شود. هر یک از تفنگ‌های بادی ایر آرمز قبل از ارسال ، در طی آزمایش‌های درون کارخانه بین ۳۰۰ تا ۵۰۰ مرتبه شلیک کرده اند!

در نهایت، فردی به عنوان ناظر پیش از آماده شدن تفنگ‌ بادیِ تکمیل‌شده برای ارسال، عملکرد قنداق تفنگ را آزمایش کرده و تست‌های نهایی را انجام می‌دهد.

 در پایین کارل، کارشناس فنی تفنگ‌های بادی را در حال آزمایش یکی از تفنگ‌های بادی FTP می‌بینیم

در طول گشت‌وگذار در کارخانه‌ی ایر آرمز، تحت تأثیر میزان اشتیاق و تعهدی قرار گرفتم که آشکارا در بین تمامی کارکنان آنجا وجود دارد. ایر آرمز شرکتی خانوادگی است و فضایی خانوادگی و شاد دارد.

از شرکتی که طول مدت خدمت کارمندانش به طور متوسط ​​به ۲۴ سال می‌رسد، همین شوخی‌های خودمانی و خوش‌طبعی‌های دوستانه انتظار می‌رود و همه‌ی این افراد به طور جدی خود را وقف تولید تفنگ‌های بادی بی‌نهایت باکیفیت و دقیق کرده‌اند.

این هدف آن‌هاست و این کارخانه با تولید هر یک از تفنگ‌های عرضه‌شده به نام ایر آرمز به عملی کردن این هدف افتخار می‌کند.

[۱۳] Matt

[۱۴] Anna

[۱۵] Carl