تکامل شیوه تیراندازی

قبل از دانستن در مورد گلوله‌های امروزی، مفید است تا در مورد آنچه پیش از آن بوده بدانیم. شیوه تکامل اسلحه‌های گرم در طول قرن‌ها تاثیر مستقیمی بر تکامل مهمات داشته است.

تغییرات در گلوله و پرتابه‌ها در طول قرن‌ها و به آرامی انجام گرفت و بالطبع شیوه و فرآیند شلیک هم خیلی آرام تکامل یافت. در آغاز اسلحه‌ها برای کارکرد نیازمند سه جزء اساسی بودند: پرتابه، پودر باروت و خرج منفجره. این اجزا در طول صدها سال و به آرامی دچار تغییر شدند.

تفنگ فتیله‌ای

اولین پیشرفت در شیوه شلیک تفنگ در نتیجه یافتن راهی برای یکپارچه‌‌سازی خرج درون سلاح بوجود آمد. به منظور انجام این کار، تفنگ‌های فتیله‌ای اولیه دارای یک تکه فلزی بشقابی شکل در انتهای لول تفنگ بودند که فلش پان (مخزن یا سینی پودر) نام داشت. فلش پان یک روزنه کوچک داشت که آن را به قسمت انتهای لوله و به محل نگهداری پودر متصل می‌کرد. مقدار کمی از پودر باروت داخل فلش پان قرار می‌گرفت و در زمان آتش زدن باقیمانده پودر را مشتعل می کرد که در نتیجه باعث پرتاب گلول از تفنگ می‌شد.

به جهت بهبود دقت و تسریع فرآیند شلیک، مرحله اشتعال پودر در فلش پان با اختراع تفنگ فتیله‌ای جدید آسان‌تر و ساده‌تر شد. این نوع تفنگ دارای «مکانیزم» اولیه‌ای بود که فرآیند شلیک را در اسلحه‌های دستی تسریع می‌کرد. با استفاده از این نوع تفنگ، دیگر تیرانداز نیازی به نزدیک کردن کبریت روشن به فلش پان برای اشتعال پودر نداشت و مکانیزم جدید این کار را خودبخود انجام می‌داد. این پیشرفت باعث آزاد شدن هر دو دست برای ثابت نگهداشتن اسلحه شد و از همه مهم‌تر به تیرانداز اجازه داد با هر دو چشم روی هدف تمرکز کند.

تفنگ فتیله‌ای در اوایل قرن ۱۵ معرفی شد و دارای یک گیره فلزی خمیده و ماری شکل (به شکل حرف S) همراستا با بدنه اسلحه با عنوان «flash pan» بود. مارپیچ قادر بود یک کبریت در حال سوختن را نگهداری و زمانی که اهرم کشید میشد، کبریت را پایین و به داخل فلش پان بکشد تا پودر را مشتعل سازد. با پیشرفت طراحی، فنر به flash pan اضافه شد و آن را عقب می‌کشید و بجای آن از ماشه استفاده شد تا فنر را رها سازد و کبریت را مستقیم داخل فلش پان بفرستد.

تفنگ چخماقی (Flintlock)

تقریبا ۲۰۰ سال طول کشید تا تفنگ فتیله‌ای پیشرفت کند. اولین تفنگ چخماقی واقعی توسط یک فرانسوی به نام مارین لو برجیس ساخته شد که آن را برای لویی هشتم طراحی کرده بود. تفنگ‌های چخماقی، تپانچه و تفنگ‌های لوله بلند جزء سلاح‌های اصلی ارتش آمریکا و انگلیس بین سال‌های ۱۶۶۰ تا ۱۸۴۰ بودند.

تفنگ چخماقی با توسعه تفنگ فتیله‌ای به شیوه‌های مختلف ساخته شد. اول از همه دیگر روشن کردن شعله لازم نبود و جای آن را یک جرقه ساده گرفت. جرقه توسط مارپیچ ایجاد می‌شد که دارای یک سنگ آتش زنه یا چخماق بود. فلش پان با یک مخزن کوچکتر یعنی پرایمینگ پان یا «پان اولیه یا چاشنی» جایگزین شد که مقدار کمتری از پودر باروت را نگه می‌داشت. پان اولیه مانند فلش پان از طریق یک روزنه به بدنه انتهایی متصل بود که باقیمانده پودر در آن قرار داشت. یک تکه فولای کوچک با نام فریزن در بالای پان چاشنی نصب شد؛ با چکاندن ماشه، چخماق با ضربه به سطح فولادی جرقه ایجاد می‌کرد که باعث اشتعال پودر در انتهای بدنه می‌گشت.

چاشنی ضربتی  (The Percussion Cap)

باز هم ۲۰۰ سال طول کشید تا جهشی در فن‌آوری باعث پیشرفت در شیوه شلیک در اسلحه‌ها شد. قدم بعدی در تکامل شیوه شلیک توسعه «چاشنی ضربه یا ضربتی» بود. کلاهک ضربتی در حول سال ۱۸۳۰ و به دنبال کشف فولمینات ، ترکیب شیمیایی و قابل انفجار حساس به اصطکاک، توسعه داده شد. بخاطر حساسیت بالا به اصطکاک، ترکیبات فولمینات مانند جیوه و پتاسیم با کوچکترین ضربه منفجر می‌شود. از این رو طراحی قطعه فولادی به همراه سنگ آتش‌زنه در تفنگ‌های چخماقی جای خود را به ترکیب شیمیایی حساسی داد که از شیوه قبلی قابل اعتمادتر بود.

چاشنی

کلاهک‌های ضربتی در واقع سیلندرهای مسی یا برنجی بودند که یک سر آنها باز بود و سر دیگر با ترکیبات فولمینات پر می‌شد. سیستم مارپیچ در تفنگ‌های فتیله‌ای و چخماقی دوباره دستخوش تغییر شد و بصورت چکشی در آمد. پان اولیه یا چاشنی برداشته شد و با کمی تغییر بصورت نوکی برجسته در انتهای بدنه یعنی محل اتصال کلاهک ضربتی تعبیه شد. انتهای برجسته دارای یک روزنه کوچک برای ورود جرقه به کلاهک ضربتی به منظور اشتعال پودر در لوله بود. مکانیزم چکشی با عقب کشیدن، تفنگ را آماده شلیک می‌کرد؛ سپس با چکاندن ماشه، چکش با جهش به جلو و ضربه به کلاهک ضربتی باعث ایجاد جرقه در خرج منفجره می‌شد.

کلاهک‌های ضربتی تنها برای ۵۰ سال رایج‌ترین مکانیزم شلیک بود. از این مکانیزم در ارتش‌های کل دنیا استفاده شد و در مقایسه با طراحی چخماقی در آب و هوای خیس و مرطوب قابل اعتمادتر بود. در حالی که از این مکانیزم برای مدت کوتاهی استفاده شد، با این وجود کلاهک ضربتی شتاب‌دهنده اصلی برای دستیابی به بالاترین پیشرفت در فن‌آوری مهمات یعنی «فشنگ مستقل و کامل» بود.

تاریخچه تفنگ برنو (vz. 24)

تفنگ برنو چیست؟

تفنگ برنو که به VZ. 24  معروف است، مدت کمی پس از جنگ جهانی اول توسط کشور چکسلواکی سابق یا جمهوری چک امروزی ساخته شد. VZ به معنای کلمه “مدل” در زبان چکی بوده و عدد ۲۴ به منظور سال ساخت و طراحی آن یعنی سال ۱۹۲۴ است. تفنگ برنو که تا سال ۱۹۴۲ در جمهوری چک تولید می‌شد، دارای ۴.۲ کیلوگرم معادل ۹.۳ پوند وزن و ۱۱۰۰ میلی‌متر معادل ۴۳ اینچ طول است. ۵۹۰ میلی‌متر یا به عبارتی ۲۳ اینچ از طول این تفنگ را لوله برنو تشکیل داده است. درجه بندی مگسک تفنگ برنو از ۵۰ متر تا ۲۰۰۰ متر متغیر است. فشنگ‌های مورد استفاده برای تفنگ برنو دارای ابعاد ۹۲.۷*۵۷ میلی‌متر می‌باشند.

یکی دیگر از ویژگی‌های تفنگ برنو، داشتن سرنیزه ۳۰۰ میلی‌متری است. بدنه این تفنگ که شامل قنداق و روکش می‌شود، از چوب گردو تهیه شده که باعث افزایش دوام تفنگ برنو شده است. یکی از تفنگ‌های معروفی که بسیار شبیه به تفنگ برنو است، تفنگ آلمانی موزر ۹۸ است. برد اسلحه برنو یا VZ.24، حدود ۳۰۰۰ متر بوده و ۸۳۰ متر در ثانیه، میزان سرعت خارج شدن فشنگ از دهانه تفنگ است. کشورهای زیادی از تفنگ VZ. 24 استفاده کرده‌اند که لیست زیر نمونه‌ای از این کشورها می‌باشد.

• جمهوری چک – برزیل – چین – کلمبیا – ایران – اسرائیل – اندونزی – مالزی – کره – ترکیه – مکزیک

تاریخچه تفنگ برنو

همانطور که بالاتر به آن اشاره کردیم، تفنگ برنو از سال ۱۹۲۴ تا ۱۹۴۲ توسط کشور چک  طراحی و ساخته شده است. در همین حین بیش از ۱۰۰ هزار تفنگ برنو به سایر کشورها توسط جمهوری چک سابق صادر شده است. به طور مثال، در زمانی که اسپانیا دچار جنگ داخلی شده بود، حدود ۴۰ هزار تفنگ برای نیرو‌های جمهوری خواه این کشور فرستاده شده است. یکی دیگر از مشتریان این اسلحه کشور چین بوده که حدود ۲۰۰ هزار اسلحه برای استفاده در جنگ جهانی دوم توسط این کشور خریداری شده است. از تفنگ برنو در جنگ‌ها مختلفی از قبیل جنگ چاکو، جنگ اکوادور-پرو، جنگ داخلی اسپانیا، جنگ دوم چین و ژاپن، جنگ جهانی دوم، جنگ داخلی چین و … استفاده شده است.

جنگ چاکو

یکی از جنگ‌های تمام عیاری که در تاریخچه تفنگ برنو ثبت شده، جنگ چاکو است. جنگ چاکو، جنگی بود که در سال ۱۹۳۲  بین کشورهای بولیوی و پاراگوئه رخ داد و تا سال ۱۹۳۵ نیز ادامه داشت. علت اصلی وجود این جنگ اختلافی بود که بر اثر پیدا شدن نفت در منطقه‌ای در شمال گرن چاکو واقع در آمریکای شمالی، ایجاد شد. یکی از اصلی‌ترین سلاح‌هایی که در جنگ چاکو مورد استفاده قرار گرفت، تفنگ برنو بوده که کشور بولیوی در مقابل پاراگوئه از آن استفاده کرد. بولیوی حدود ۱۰۱ هزار تفنگ VZ. 24 را از چک خریداری کرد. در حین جنگ، کشور پاراگوئه بسیاری از این تفنگ‌ها را به غنیمت گرفت و علیه کشور بولیوی آن‌ها را مورد استفاده قرار داد.

جنگ جهانی دوم

جنگ جهانی دوم از سری جنگ‌هایی بود که کشورهای زیادی را از جمله ایران درگیر کرد. در این جنگ حدود ۱۰۰ میلیون نفر جان باختند که تقریبا نیمی از آن‌ها شهروندان عادی بودند. به همین علت این نبرد به نام مرگبارترین نبرد تاریخ بشریت نامیده شد. زمان رخ داد این جنگ بین سال‌های ۱۹۳۵ تا ۱۹۴۵ میلادی بوده است. بعضی از افراد معتقدند که در اصل این جنگ در سال ۱۹۳۹ با حمله نازی‌ها به جمهوری لهستان رخ داده است و پس از آن کشورهای فرانسه و بریتانیا نیز به آلمان اعلام جنگ کردند. در همین حین آلمان‌ها، چکسلواکی را اشغال کرده و تعداد زیادی از تفنگ‌های برنو را تصاحب کردند. پس از اشغال این کشور توسط آلمان‌ها تمامی کارخانه‌ها نیز به دست آن‌ها افتاد. بیشترین استفاده از تفنگ برنو در جنگ جهانی دوم، توسط دو کشور رومانی و آلمان بوده است.

یکی از ویژگی‌های تفنگ برنو قدرت بالای آن است. سربازانی که در جنگ از این تفنگ استفاده می‌کردند، قابلیت آن را داشتند تا از فاصله ۱۵۰۰ متری دشمنی را هدف بگیرند و با یک شلیک او را نابود کنند. در همین جنگ، سربازان برای آنکه بتوانند راحت‌تر دشمنان را نابود کنند، دوربینی را بر روی آن نصب کردند و این تفنگ را به یکی از بهترین تفنگ‌های تک تیرانداز تبدیل کردند. رخ دادن این حوادث در تاریخچه تفنگ برنو سبب آن شد تا شرکت آلمانی تبار موزر، همچنان این تفنگ پر قدرت را تولید کند.

تاریخچه تفنگ برنو در ایران

ایران نیز یکی از کشورهایی بود که در دهه‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰، تفنگ برنو را خریداری کرد. تعداد اسلحه‌های VZ.24 خریداری شده توسط کشور ایران در سال ۱۹۲۹، چیزی حدود ۳۰ هزار تفنگ بوده است. پس از آن، در سال ۱۹۴۰ ایران با کمک کشور چکسلواکی، آغاز به احداث کارخانه تولید اسلحه برنو با لوله‌های کوتاه‌تر کرد. در سال ۱۹۴۱ که زمان سرنگونی رضا شاه بود و درست پس از حمله روس‌ها و انگلیس‌ها به ایران، بسیاری از اسلحه‌های برنو موجود در ایران، به دست افراد شورشی افتاد. بعد از سرنگونی رضا شاه، ارتش ایران از اسلحه آمریکایی M1 به جای تفنگ برنو استفاده می‌کردند. امروزه بیشترین استفاده از تفنگ برنو در ایران توسط عشایر برای شکار و یا توسط تیراندازان حرفه‌ای برای انجام مسابقات تیراندازی است.

علت نام گذاری تفنگ برنو

علت معروفیت اسلحه VZ. 24 به برنو، به زمانی بر می‌گردد که کشور آلمان، چکسلواکی را اشغال کرد و شرکت اسلحه سازی موزر آغاز به ساخت کارخانه‌های اسلحه سازی در شهر برنو کرد. در آن زمان ایران مشغول به خرید اسلحه‌های ساخته شده در کارخانه‌های شهر برنو بود و بعد از آن، این اسلحه در ایران به نام تفنگ برنو شناخته شد.

گالری تفنگ برنو 

چرا ۰۶-۳۰‌یک کارتریج محبوب است ؟

 پس از یک ماه رأی گیری در وبسایت F&S ، در بین کارتریج ها ۰۶-۳۰. قهرمان شد ، خوب ، ما هم حدس زدیم (آیا هیچ شکی وجود داشت؟) بنابراین ، ما از سردبیر اسلحه های F&S ، دیوید ای. پتزال ، خواستیم تا تجربه ۵۷ ساله خود را با این کارتریج و محبوبیت باورنکردنی آن – تا امروز ، بیان کند.

David E. Petzal

اولین باری که من با یک اسلحه ۰۶-۳۰. شلیک کردم در سپتامبر ۱۹۶۳ بود ، دیکس ، نیوجرسی  در مسابقه شرکت کرده بودم .من یک اسلحه ۱ M- را از یک گروهبانیکم بنام هوستون قرض گرفته بودم ، او رفیق  خوبی بود ( موضوعی که لزوما با گروهبان یکم بودن سازگاری ندارد.) من با آن اسلحه شلیک  کاملا تخصصی انجام دادم. این شلیک اولین آشنایی من با اسلحه ۶/. بود. این اسلحه ساخت ان زمان بود. همیشه  این اسلحه تولید می شود.

محبوبیت و معروفیت اسلحه ۰۶-۳۰. نسبت به ۱۱۴ سال وجود و حضور آن  در صحنه های مختلف موضوع مهم و سرگرم کننده ای نیست. این  اسلحه همیشه در میان پنج سلاح برتر شکار قرار  داشته و دارد. طبق وبلاگ چاک هوکس، ۲۶۹ بار فشنگ گذاری  برای آن اسلحه از نظر اقتصادی به صرفه نمی باشد. تنها دور مسابقه هایی که برای وی در نظر گرفته شده اند ۳۰۸/. و ۲۲۳/. می باشند. تولید نظامی؟ به گفته سرلشکر لووین اچ کمپل، که از ۱۹۴۲ تا ۱۹۴۸ فرمانده ارتش بوده است، ایالات متحده  ۲۵,۰۶۵,۸۳۴,۰۰۰ گلوله مهمات با کالیبر ۳۰/. بین سالهای ۱۹۴۲ تا ۱۹۴۵ تولید کرده است. این شامل مهمات برای اسلحه ۱ M-  بسیار وحشتناک و بی فایده می باشد و اسلحه های لوله کوتاه و سبک  M2 ، را می توان به راحتی مدنظر قرار داد که بیشتر از آن ۲۵ میلیارد گلوله به اضافه فشنگ های مورد نیاز۰۶-۳۰. بوده است. این میزان تولید فشنگ فقط  مربوط به جنگ جهانی دوم است. در دوران جنگ جهانی اول و کره نیز  تولید این فشنگ هم وجود داشته است.

چرا این اسلحه در طولانی مدت، اینقدر محبوب شده است؟ تا حدی به این دلیل می باشد که هر اسلحه نظامی سبکی که از نظر نظامی استاندارد تلقی میگردد، عملاً یکدوره موفق و طولانی مدت  تجاری را تضمین می کند. اما چیزهای دیگری  غیر از این موارد وجود دارد.

همه ۰۶-۳۰ را امتحان کنید

با دل و روده این ۰۶/. هر کاری می خواهید انجام دهید. برای دفع حیوانات مزاحم مختلف بسیار بزرگ است و برای شکارهای بزرگ بسیار کوچک است، اما هر دو کار را به صورت کاملا ماهرانه ای انجام میدهد. هدفی  به اسلحه  ۰۶/. بدهید و آن را روی زمین بگذارید ، با سرعت به دنبال ان می رود. گرانسل فیتز ۲۸ رکورد شکار بزرگ آمریکای شمالی را به خود اختصاص داد، او این کارهای موفقیت آمیز را در دهه های ۱۹۳۰ و ۴۰ با  داشتن یک اسلحه  ۰۶-۳۰. انجام داده بود نه چیز دیگری.

 ۰۶-۳۰. ، دارای یک ویژگی دیگری هم هست که فکر می کنم به طور تصادفی این ویژگی بدست آمده است: این اسلحه در حد و اندازه ای است که یک شکارچی با تجربه متوسطی ​​می تواند در مقابل پس زدن  گلنگدن از عهده آن برآید. فکر نمی کنم طراحان آن زیاد به پس زدن گلنگدن اهمیت داده باشند. آنها فقط چیزی می خواستند که بتواند با  اسلحه لوله کوتاه ۷/۹۲ میلی متری آلمانی رقابت کند و اگر این اسلحه هنگام شلیک به سربازان پیاده نظام  ما لگد بزند، خیلی بد خواهد بود. شلیک یک گلوله ۱۶۵ پوندی با سرعت ۲۸۰ fps از تفنگ ۸ پوندی ۰۶-۳۰ لگدی در حدود ۲۰ فوت پوند پس زدگی ایجاد می کند که یک شکارچی معمولی، که تمرین زیادی هم نکرده است، می تواند از پس آن برآید.

برای بیان این موضوع با اندکی تفاوت، اجازه دهید از کتاب آگارد، فین، به طور خاص، بنام  اسلحه و شکار نقل قول هایی داشته باشم آنهم از  صفحه ۲۲۳، تا واقعاً ارزیابی دردناک در مورد این موضوع را بخوبی درک کنیم.

 آقای آگارد، در صورتی که  کتاب او را نخوانده باشید، یک شکارچی حرفه ای آفریقایی بود که از تجربه کافی و عقل سلیم به اندازه دهها نویسنده اسلحه برخوردار بود. وی نوشته بود: “فشنگ ۰۶-۳۰. قوی ترین کارتریج کوچکی است که به طور معمول می توان آن را در یک تفنگ کوتاه و مفید ۸ پوندی قرار داد.”

اگر برای لانگ رنج بدنبال ۳۰۰مگنوم هستید و  یا برای  بازده  بالا و خوش دستی بدنبال s338، نیاز دارید تا یک اسلحه ۹ پوندی به همراه داشته باشید یا وحشت ناشی از فشار نوک لوله اسلحه را تحمل کنید، در غیر این صورت به شدت آسیب می بینید. بعد از اینکه هزینه این تحمل رنج و مشقت استفاده از این سلاح را پرداخت کردید، از تفنگ های ۸ پوندی با لوله های ۲۲ اینچی قدردانی خواهید کرد .

من فکر می کنم شکوه و عظمت اسلحه ۰۶-۳۰. زمانی بر من آشکار شد که در سال ۲۰۰۰ به نامیبیا رفته بودم. زمانی که من از آفریقا و بدون اسلحه ۳۳۸/. خود آفریقا را بدون مبتلا شدن به مالاریا ترک کردم آنهم بدلیل نداشتن قرص های مالاریا فقط اسکناس های ۲۰ دلاری برای رشوه دادن  برایم باقی مانده بودند. اما این بار من جرأت کردم و یک خشاب ۰۶/ را با گلوله های بسیار خوب ۱۸۰ گرینی وینچستر که سالم و بدون اشتباه هستند پر نموده بودم. به سمت حیوانات زیادی  شلیک کردم که همه آنها با یک دور تیراندازی به زمین افتادند و تنها تفاوتی که بین ۳۰/۰۶ و ۳۳۸، مشاهده کردم این بود که خیلی کمتر دست پاچه شده بودم.

 ۰۶-۳۰ در مقایسه با مگنوم ها

یک شکارچی متوسط در یک مسابقه  بزرگ با اسلحه ۰۶-۳۰. در مقایسه با یک اسلحه شکاری با گلوله  کالیبر بزرگ ۳۰.

 دیو هرتو

اسلحه ۰۶-۳۰. موافقان  و مخالفان خود را داشته است. المر کیت پیشرو در میان این گروهها می باشد که عادت به استفاده از آن اسلحه را نداشت. باب هیگل، که واقعا” ویژگی های مختص به خودش داشت، تا حد زیادی  به این اسلحه و توانایی های آن ایمان داشت. هردو  سلاح دندان های شکاری خود را در عصر شکوفایی گلوله های روتن بریده بودند چون که اسلحه ۰۶-۳۰. از ویژگی های دیگر اسلحه قوی و دور برد برخوردار نبود. کیت آموخته بود که بهتر است از یک گلوله سنگین مثلاً ۲۵۰ گرین استفاده کند 

هاگل جالب تر است و من از او نقل قول می کنم زیرا او بیشتر از آنچه که در خواب می بینیم  در مسابقات شکار بزرگ شرکت می نموده است وی در کتاب خود (Game Loads and Practical Ballistics for the American Hunter)، که در سال ۱۹۷۸ منتشر شده بود، هاگل موارد زیر را به طور کلی در مورد همه فشنگ های اسلحه  نوشته بود:

(این همه استفاده از یک تفنگ برای همه چیز) چه چیزی را ثابت می کند؟ شاید بیشتر از آنچه فکر می کنید……. اگر از اسلحه مناسبی استفاده کنید، شلیک خوبی خواهید داشت، وقتی زمان شلیک فرا می رسد خونسرد باشید و بدانید که گلوله را در کجا قرار دهید که بیشترین نتیجه را خواهد داشت، با هر فشنگ بار گذاری شده خوب، می توانید کنار بیایید.

 به این معنا نیست که هر یک از این فشنگ ها یک سرو گردن از سایر فشنگ ها بالاتر قرار می گیرد و کارهایی را انجام می دهد که هیچ فشنگ دیگری نمی تواند انجام بدهد.

بعضی از شکارچیان این باور کورکورانه را در مورد یک فشنگ خاص یا چندین فشنگ در ذهن خود دارند. آنها معتقدند که اسلحه ۰۶-۳۰. بیش ترین میزان تنوع فشنگ که تاکنون برای همه نوع کاربردی تولید شده است را دارد، از شکار خرگوش گرفته تا  شکار خرس قطبی… نکته مهم در مورد همه این موارد این است که اگر شما قصد دارید از یک فشنگ برای شلیک در همه سبک کلاسهای شکارو در هر شرایط استفاده کنید، باید محدودیت های خود را درک کرده و انتظار نداشته باشید که عملکرد قابل اعتمادی فراتر از آن محدودیت ها را، داشته باشد …

ترجیح خود هاگل برای یک تفنگ دور برد با استفاده از یک اسلحه قوی مش بورن ۷ میلی متری، ۳۳۸/. و یا استفاده از اسلحه ویزربی ۳۴۰/. می باشد.

باب در سال ۲۰۰۵ این کار را انجام داد و من خیلی کنجکاو خواهم شد که بدانم درباره تجهیزات امروزی ما چه نظری دارد. هردو، هم المر کیت و هم خود وی یک مولفه اصلی و مهم را در این معادله نادیده گرفته بودند: خود شکارچی. بیشتر شکارچیان در مسابقات بازی های بزرگ، شلیک بدی دارند. به آنها یک اسلحه قوی شکاری مگنوم بدهید، و تیراندازی آنها از بد به وحشیانه می رسد. ضمن اینکه ۰۶-۳۰‌به شنوایس شما هم آسیب نمی زند .

.۲۷۰ Winchester vs .30-06 Springfield

به خوبی همیشه

من یک دسته از سلاح های ۰۶-۳۰. دارم، اما یکی از آنها در ذهنم مانده است. یک اسلحه با قنداق چوبی با اکشن ریمینگتون که توسط جو باللیکی، در کارولینیای شمالی ساخته شده است که ترکیبی نادر از یک تفنگ ساز با استعداد و یک هنرمند خیال پرداز و خوش ذوق می باشد. معمولاً اگر جو برای شما یک تفنگ درست می کرد، با دیدن چوب خیره کننده اش شگفت زده می شدید، تزئینات و ارایش عجیب و غریب و تعداد زیادی موج های کوچک و بسیار زیبا و با  شکوه در قنداق چوبی اسلحه داشتید که نشان میداد وی چه اسلحه ساز خوش ذوقی می باشد.

این تفنگ یک وانیلی ساده بود. چوب بدون شکل از چوب گردو یا ترکیب فلزی . زیبایی ذاتی عالی داشت. خطوط آن زیبا بود و مانند تمام تفنگ های جو، یک میکروگرم از وزن اضافی را تحمل نمی کرد. برای  استفاده در هر زمان بسیار دقیق بود ( ۷۵۰/.  تا ۱ اینچ طول داشت ). من آن را در سال ۱۹۸۷ هنگامی که دچار حمله مغزی شده بودم ، فروختم ، و اگر هر کسی که مالک آن باشد تمایل به فروش مجدد آن داشته باشد  ، کافی است که مبلغ مورد نظرش را اعلام نماید.

چگونه بحث را جمع کنیم؟ اینطور:

فین آگارد: “(۰۶) تقریباً روی هر چیزی به زیبایی کار می کند.”

تونسند ویلن “برای همه بازی های آمریکای شمالی اسلحه ۰۶-۳۰. بسیار خوب است و هرگز اشتباه تلقی نخواهد گردید .”

سرهنگ ویلن  در سال ۱۹۶۱ نوشته بود هیچ چیز تغییر نکرده است.

این فقط به نظر من نیست ، نزدیک به ۶۰ سال است که تیراندازان را در میدان های مختلف در امریکای شمالی تماشا کرده ام. همچنین به کسب راهنمایی از شکارچیان حرفه ای در افریقا پرداخته ام .

نمودار الگوی دریفت باد

برای تفنگ های بادی با خان راستگرد

چرا تیراندازی در بادهای روبرو سخت‌تر از بادهای کناری است؟

نوشته شده توسط  Damon Cali 

باور همگانی بر این است که تیراندازی در بادهای روبرو یا بادهای پشت می‌تواند چالش برانگیزتر از تیراندازی در باد قوی مشابهی باشد که از چپ به راست می‌وزد. اما آیا این باور درست است؟ در صورت وزشِ سخت باد از چپ به راست و در مقایسه با باد مشابهی که به صورت شما می‌وزد، مطمئناً گلوله بیشتر منحرف خواهد شد، اینطور نیست؟ بیایید به آن‌چه اتفاق می افتد نگاهی دقیق‌تر بیندازیم.

مسئله «عمودی بودن» نیست

یک باور غلط رایج این است که بادهای روبرو یا پشت به دلیل انحراف عمودی که ایجاد می‌کنند، سخت هستند. بله، این موضوع درست است که باد روبرو نسبت به شرایط بدون باد موجب اصابت گلوله با شدتی کمتر می‌شود و باد پشت ضربه شدیدی را ایجاد می‌کند. علت آن ساده است: از بُعدِ گلوله باد روبرو به معنای جریان هوا با سرعت بیشتری در اطراف آن است. بنابراین گلوله به دلیل افزایش جریان هوا نیروی پسار (Drag) بیشتری را تجربه خواهد کرد. این افزایش در میزان نیروی پسار همانند داشتن یک BC خالی از هوا است، بدین معنی که این نیرو موجب کاهش سرعت گلوله و برخورد ضعیف آن می‌شود. عکس این موضوع برای باد پشت صادق است. کاهش نیروی پسار باعث اصابت شدید می‌شود.

بنابراین اگر این موضوع مشکلی را ایجاد نمی‌کند پس چرا در خصوص چگونگیِ تأثیر شدید باد روبرو/پشت به صورت عمودی شرح داده شده؟ دلیل سادۀ آن اندازۀ بسیار کم تغییر است. بیایید نگاهی به یک نمونه از تیراندازهای کلاس F بیاندازیم که Berger 185gr Juggernauts را در ۱۰۰۰ یارد شلیک می‌کنند. سرعت معمول برای یک تفنگ کلاس F که به این ترتیب تنظیم شده است ممکن است ۲۷۵۰ fps باشد. در ادامه اعداد عمودی بر اساس محاسبه‌گر Bistic Ballistic آورده شده‌اند:

بدون باد Drop10 mph، باد روبرو Drop10 mph و باد پشت Drop335.7″338.5″333.0″”

بنابراین تغییری به میزان ۱۰ مایل در ساعت (mph) در باد روبرو/پشت منجر به تغییر ارتفاع در ۱۰۰۰ یاردیِ به اندازه یکی دو کلیک می‌شود. این مسئلۀ چندان مهمی نیست.

مثلثات

اگر ریاضیات را دوست ندارید، می‌توانید این بخش را نادیده بگیرید. فقط کافیست جهت پی بردن به اصل نکته به قسمت شبیه‌سازی مراجعه کنید. در غیر این صورت به خواندن ادامه دهید.

بنابراین اگر مسئله عمودی بودن نیست، چرا تیراندازی در باد پشت سخت است؟

ابتدا، باد را به عنوان بُرداری در نظر بگیرید. بردار دارای اندازه و جهت است. سرعت مثالی ساده از بردار است که برای تعریف آن باید از سرعت و جهت آگاه باشید. سرعت باد یک بردار است.

بردارها را می‌توان از طریق جادوی مثلثات به مؤلفه‌هایی تقسیم کرد. به این معنی که یک بردار باد در زاویه‌ای نسبت به تفنگ را می‌توان به دو بردار معادل و عمود تقسیم کرد که یکی امتداد خط دید تیرانداز و دیگری مستقیماً طرف دیگر را نشان می‌دهد. اندازۀ این دو بردار با مثلثات تعریف می‌شود همانطور که در زیر نشان داده شده است.

از لحاظ فیزیکی می‌توان بردار زاویه‌دار را با دو بردار عمود جایگزین کرد و نتیجه یکسانی را بدست آورد. این روند به ما امکان می‌دهد خط مؤلفه سایت را نادیده بگیریم (همان‌گونه که در بالا توضیح داده شد) و تنها روی مؤلفه‌های کناری (یا باد کناری) که مسئول انحراف باد هستند، تمرکز کنیم. در این قسمت به چگونگی انجام کار پرداخته نمی‌شود اما بهتر است بدانید که این روند به اندازۀ بردار باد کناری مرتبط است.

حال بیایید نگاهی بیندازیم به این مسئله که چگونه اندازۀ بردار باد کناری با تغییر جهت باد تغییر می‌کند.

هنگامی که جهت باد مستقیماً به سمت پهلو باشد، می‌تواند در هر حالت چند درجه حرکت کند و این موضوع تغییر چندانی در اندازۀ بردار بادهای کناری ایجاد نخواهد کرد.

از طرف دیگر، هنگامی که بادهای روبرو یا پشت چند درجه به هر طرف حرکت می‌کنند، تغییر بزرگتری را در اندازهۀ بردار باد کناری مشاهده خواهید کرد.

این امر به دلیل وجود رابطه ریاضی ساده بین جهت زاویه باد و اندازۀ بردارهای مؤلفه باد است:

مؤلفه باد کناری = سرعت باد × سینوس (زاویه باد)

مؤلفه باد روبرو = سرعت باد × کسینوس (زاویه باد)

به همین دلیل یک باد با دو دریفت مشترک در ۳۰ درجه رخ می‌دهد و نه ۴۵ درجه. سینوس ۳۰ درجه ۵/۰ است.

همۀ آن‌چه در بالا به صورت پیچیده‌ای توضیح داده شد به این نکته اشاره دارد که در مقایسه با باد کناری غالب، انحراف باد نسبت به تغییرات در جهت باد و در یک باد غالب روبرو یا پشت حساسیت بیشتری دارد.

شبیه‌سازی

برای نشان دادن بازخورد این تأثیر، من برنامه‌ای نوشتم که صدها «شلیک» منفرد را از طریق یک محاسبه‌گر بالستیک اجرا می‌کند. در عین حال این محاسبه‌گر ورودی‌های مختلف را نیز تغییر می‌دهد. Applied Ballistic یک کالای تجاری دارد که می‌توانید آن را خریداری کنید و کار مشابهی را تحت عنوان تجزیه و تحلیل WEZ (Weapon Employment Zone)  انجام می‌دهد. اگر کنجکاو شده‌اید، نرم افزار AB Analytics آن‌ها را بررسی کنید. من از نرم افزار آن‌ها در این مقاله استفاده نکردم، اما اساساً همان کار را انجام می‌دهد.

من دو شبیه‌سازی هر کدام با صد «شلیک» انجام دادم. در یک حالت باد روبروی غالب با سرعت ۱۰ مایل در ساعت وجود دارد که از شلیکی به شلیک دیگر با چند درجه و به میزان اندک تغییر می‌کند. در حالت دیگر، جهت غالب باد به سمت کنار و با همان تغییر شلیکی به شلیک دیگر در جهت باد است. برای جهت مایلِ ریاضی، جهت باد از توزیع طبیعی با انحراف استانداردِ ۳ درجه پیروی می‌کند. فکر می‌کنم که این یک شبیه‌سازی نسبتاً خوب از باد ملایمی است که به طور مداوم به چپ و راست یا جلو و عقب حرکت می‌کند.

کلیه پارامترهای دیگر برای هر دو مورد یکسان است: یک Berger 185 Juggernaut که با سرعت ۲،۷۵۰ fps  در ۱۰۰۰ یاردی شلیک شده است.

توجه داشته باشید که در حالتی که باد کناری می‌وزد، مرکز «گروپ» ما ۷۵/۷ MOA به سمت راست است و کمی تغییر در جهت باد منجر به انحراف با گستره‌ای از حدود ۶/۷ تا ۷۵/۷ MOA می‌شود. منظور من از «مرکز» تأثیرات در زمانی می‌باشد که باد دقیقاً در ۹۰ درجه است. عرض گروپ ما حدود ۱۵/۰ MOA است.

در حالتی که باد روبرو می‌وزد مرکز گروپ ما در MOA صفر از میزان تلاطم باد است. اما به این نکته توجه کنید که عرض آن چقدر زیادتر است. این عرض تقریباً ۲/۰ MOA است که بیش از ۱۰ برابر عرض گروپ باد کناری می‌باشد. به خاطر داشته باشید که در هر دو مورد تغییر در جهت باد دقیقاً یکسان و تنها تفاوت جهت باد غالب است.

نکته قابل توجه این است که انحراف عمودی ناشی از تغییر تأثیر شدید در هر دو حالت مدل‌سازی شده است و می‌توانید ببینید که چرا آن را نادیده می‌گیریم. جالب اینجاست که تغییر عمودی در حالتی که بادهای کناری می‌وزند بیشتر است. دلیل آن نیز همان مثلثات است. هرچند این موضوع به دلیل تأثیر بسیار کم چندان اهمیتی ندارد. همچنین به تفاوت عمودی بین دو گروپ که تا حدی کم است توجه داشته باشید.

حال بیایید راجع به این موضوع که ایجاد یک گروپ با عرض ۲ MOA روی امتیازهای کلاس F شما چه تاثیری خواهد داشت، کمی فکر کنیم. با توجه به اینکه حلقه ۱۰ حدود ۱ MOA عرض دارد، این حالت خیلی جالب نیست. مجدداً هر شبیه‌سازی ۱۰۰ شلیک می‌باشد که در آن تنها متغیری که از شلیکی به شلیک دیگر تغییر می‌کند جهت باد با کمی نوسان است.

بنابراین، در واقع این موضوع که شلیک در باد روبرو نسبت به باد کناری سخت‌تر است درست می‌باشد و این به دلیل افزایش حساسیت تنظیمات تلاطم باد نسبت به تغییرات کوچک در جهت باد است و به خطوط عمودی ارتباطی ندارد.

نکته کاربردی

تیراندازان می‌توانند از این اطلاعات برای دستیابی به دقت بیشتر هنگام تیراندازی در بادهای روبرو یا پشت استفاده کنند. هنگامی که به شرایط نسبتاً پایداری دست می‌یابید، تمایل به شلیک سریع خواهید داشت. در صورت وجود باد کناریِ قوی می‌توانید از تغییر جهت‌های جزئی چشم پوشی کنید و تا زمانی که سرعت ثابت به نظر می‌رسد به شلیک ادامه دهید. اما هنگام وزش بادهای روبرو یا پشت تهاجمی عمل نکنید. هر تکان ناگهانی جزئی اهمیت دارد، بنابراین باید دقت کرده و بر اساس شرایط با احتیاط عمل کنید.

دامون کالی یک تیرانداز تفنگ high power است که در حال حاضر در نبراسکا زندگی می‌کند.

آشنایی با انجمن ملی امریکا NRA

آشنایی با تیراندازی F-Class

مبانی تیراندازی کلاس F

قسمت اول: آشنایی با قوانین و تجهیزات مورد نیاز

نوشته‌ی «دامون کالی»

توجه: در این سری از مقاله‌ها به دنبال آنیم که به تیراندازان تازه‌کار مفاهیم پایه‌ای تیراندازی در «کلاس F» را، طبق قوانین انجمن ملی سلاح، آموزش دهیم. فرض بر آن است که خواننده با مبانی ایمنی سلاح‌های گرم و مهارت‌های اولیه در تیراندازی آشنا است و حداقل با روش‌های مسلح کردن تفنگ آشنایی دارد.

بدیهی است که این مقاله، راهنمای جامع برای کسب قهرمانی در مسابقات ملی نیست. بلکه این مقاله راه میانبری برای تازه واردها به این رشته است تا سرعت پیشرفت آن‌ها را افزایش دهد، بدین امید که دانش کم به دست آمده از این مقاله، مانع سردرگمی و هدر رفتن پول‌شان شود.

سعی کرده‌ام در معرفی تجهیزات، از تأکید بر برندهای خاص خودداری کنم. در این مقاله، برای انتقال بهتر معنا، تصویر برخی تجهیزات را قرار داده‌ایم. این تصاویر را به عنوان تبلیغ برای خرید قطعه تلقی نکنید.

این سری مقالات از سه مقاله تشکیل شده است:

• آشنایی با قوانین و تجهیزات مورد نیاز (همین مقاله)
• بالستیک (پرتابه‌شناسی) گلوله و شیوه‌ی مسلح‌سازی
• نکاتی درباره‌ی تیراندازی در مسابقات 

کلاس F چیست؟

رشته‌ی کلاس F زیرمجموعه‌ی رشته‌ی «تیراندازی با تفنگ پر قدرت انجمن ملی سلاح» (NRA High Power Rifle shooting) است. در رشته‌ی کلاس F، تیراندازان به اهداف کاغذی در فواصل میانی و دور، با سرعت پایین نواخت تیر، شلیک می‌کنند. تیراندازان High Power Rifle از تسمه‌ی تفنگ بدون هیچ وسیله‌ی کمکی دیگر استفاده می‌کنند. این در حالی است که تیراندازان کلاس F ممکن است از دوپایه‌ یا تکیه‌گاه جلو، همراه با «تکیه گاه عقب» استفاده کنند. از آنجا که استفاده از تکیه‌گاه‌ها بر دقت در تیراندازی می‌افزاید، حلقه‌های امتیاز هدف‌های کلاس F را کوچک‌تر از هدف‌های متداول High Power Rifle در نظر گرفته‌اند. میزان فاصله تا هدف هرچه باشد، اندازه‌ی خال را در اهداف کلاس F برابر با ۰.۵ MOA می‌گیرند. پس برای کسب امتیاز بالا، دقت بسیار زیادی لازم است.

در انواع مسابقات تیراندازی کلاس F، قوانین مربوط به «روند آتش» [یعنی تعداد گلوله‌ها و محدوده‌ی زمانی شلیک در یک مسابقه‌ی تیراندازی]، متفاوت است. اما از نظر فاصله تا هدف، در عمل، در بیشتر مسابقات کلاس F، فاصله تا هدف ۶۰۰ یارد [حدود ۵۴۹ متر] (میان‌برد) یا ۱۰۰۰ یارد [حدود ۹۱۴ متر] (دوربرد) است. رقابت‌کنندگان با سرعت کم شلیک می‌کنند (تیرانداز از شلیک فعلی تا بعدی یک دقیقه زمان در اختیار دارد)، و شلیک‌ها به هدف در فاصله‌ی زمانی بین شلیک‌ها امتیازدهی می‌شود. به این ترتیب، تیرانداز می‌تواند بفهمد تیر قبلی‌اش به کجا خورده است.

یک مسابقه‌ی عادی ممکن است از ۳ دست تیراندازی تشکیل شود که در هر دست، ۲۰ تیر می‌تواند شلیک شود. یعنی در مجموع هر تیرانداز می‌تواند ۶۰ تیر شلیک کند و رکورد تیرانداز از بین این ۶۰ تیراندازی مشخص شود. علاوه بر این، در هر دست، تیرانداز می‌تواند قبل از شلیک برای ثبت رکورد، دو یا چند بار صفریابی کند. تعداد دقیق این شلیک ها به قانون برگزاری مسابقه بستگی دارد. به تیرهایی که برای صفرکردن شلیک می‌شود و جزو امتیازهای تیرانداز محسوب نمی‌شود، سایتر می‌گویند. تیراندازها با شلیک تیرهادر سایتر، قلق‌گیری می‌کنند و درکی از شرایط جوی غالب و نحوه‌ی وزش باد پیدا می‌کنند. «شلیک‌های امتیازدار» آن‌هایی است که در بخش امتیاز شلیک  می‌شود.

به هر شلیکی (جز سایترها) امتیاز داده می‌شود و امتیاز نهایی هر شرکت‌کننده از جمع امتیازهای تعلق گرفته به هر شلیک او به دست می‌آید. امتیاز ۱۰ برای خال زدن در نظر گرفته شده است و داخل حلقه امتیاز ۱۰ یک رینگ داخلی دیگر برای امتیاز X وجود دارد. در شرایط تساوی امتیاز، آنکه تعداد X بیشتری زده باشد، برنده است. در صورتی که تیر به بزرگترین حلقه اصابت کند، امتیاز ۵ به آن شلیک تعلق می‌گیرد. به هر شلیکی که به داخل حلقه‌ها اصابت نکند، امتیاز صفر تعلق می‌گیرد، هرچند تیر بر تخته‌ی هدف نشسته باشد.

قوانین مسابقات آزاد و مسابقات تارگت رایفل (TR)

مسابقات کلاس F، از نظر نوع تجهیزات به دو کلاس آزاد و (تارگت رایفل TR) تقسیم می‌شود. در هر دو کلاس، تیراندازها به هدف‌های یکسان شلیک می‌کنند و روند آتش نیز یکسان است. تفاوت این دو کلاس در نوع تفنگ‌ها و تجهیزات کمکی است.

تارگت رایفل (TR)

در تفنگ‌های کلاس TR باید از خان مخصوص «فشنگ کالیبر ۲۲۳ رمینگتون»[۹] یا از خان مخصوص «فشنگ کالیبر ۳۰۸ وینچستر»[۱۰] استفاده شود. وزن گلوله‌ها هرچه می‌تواند باشد. در تفنگ‌های استفاده شده در کلاس TR می‌توان از دوپایه‌‌ی کمکی استفاده کرد اما نمی‌توان از تکیه‌گاه جلو (front rest)استفاده کرد. وزن کل تفنگ کلاس TR باید کمتر از ۸.۲۵ کیلوگرم (حدود ۱۸ پوند) باشد. منظور از وزن کل، وزن تفنگ همراه‌ با متعلقات آن (دوپایه، و غیره) در حین تیراندازی است.

کلاس آزاد

تفنگ‌های کلاس آزاد می‌تواند با هر کالیبری کمتر ۰.۳۵ اینچ باشد. می‌توان تفنگ‌های این کلاس را همراه با دوپایه و تکیه‌گاه جلو استفاده کرد (البته تقریباً همه‌ی تیراندازهای حرفه‌ای از تکیه‌گاه جلو استفاده می‌کنند). در کلاس آزاد، وزن تفنگ باید کمتر از ۱۰ کیلوگرم (حدود ۲۲ پوند) باشد. محاسبه‌ی وزن شامل تکیه‌گاه جلو نمی‌شود اما وزن دوپایه را، در صورت استفاده‌ از آن، جزو وزن کل تفنگ به حساب می‌آورند.

برای آگاهی از جزئیات قوانین تیراندازی کلاس F، به لینک کتاب قانون HPR رجوع کنید. من به همه‌ی رقابت کنندگان توصیه می‌کنم قبل از تیراندازی در اولین مسابقه‌ی خود، حتماً کتاب قانون را بخوانند.

رده‌بندی تیراندازها

انجمن ملی سلاح (NRA) تیراندازها را، با ترتیب افزایشی برحسب موفقیت‌های‌شان، چنین دسته‌بندی کرده‌است:  Marksman, Sharpshooter, Expert, Master, High Master. در مسابقه‌های بزرگ، تیرانداز‌ها با تیراندازان هم‌رده‌ی خود رقابت می‌کنند. تیراندازان تازه‌کار، پیش از آنکه از طریق شرکت در مسابقات متعدد، به حد نصاب لازم برای ورود به رده‌بندی دست یابند، در رده‌ی Master قرار دارند. برای تیراندازی میان‌برد و دوربرد، دسته‌بندی تیراندازها جداگانه انجام می‌شود، اما برای کلاس TR یا آزاد، رده‌بندی مجزا نداریم. [با توجه به شیوه‌ی برگزاری مسابقات،] ارتقاء رده در کلاس TR سخت‌تر از کلاس آزاد است که البته این مایه‌ی خوشحالی تیراندازان [با سابقه] در کلاس TR است. برای اطلاع از اینکه چگونه و چه هنگامی یک تیرانداز تغییر رده می‌دهد، به کتاب قانون رجوع کنید.

رویه‌ی اساسی تغییر رده به این صورت است که شما در مسابقه‌ای شرکت و تیراندازی می‌کنید و مدیر آن مسابقه، امتیازهای شما را به انجمن ملی سلاح ارسال می‌کند. هنگامی که به اندازه‌ی کافی در مسابقات شرکت کرده باشید، انجمن ملی سلاح، با توجه به امتیازهای شما در مسابقات اخیر، رده‌ای را به شما تخصیص می‌دهد. به طور کلی، تیرانداز از رده‌ی بالا به پایین سقوط نمی‌کند و در واقع، تغییر رده معادل با ارتقاء رده است.

تجهیزات

یکی از نکات جالب درباره‌ی کلاس F آن است که این کلاس از مسابقات، نیازهای فنی مسابقات بنچ‌رست را با سبک تیراندازی قدرت بالا (های‌پاور) ترکیب می‌کند. برای اینکه بتوانید در سطوح بالای کلاس F رقابت کنید، باید تجهیزات درست و کاملی داشته باشید.

کلاس تجهیزات

قبل از انتخاب کلاس تجهیزات خود باید چند چیز را در نظر بگیرید. اولین چیز، هزینه‌ی تجهیزات است. هزینه‌ی با کیفیت ترین تجهیزات کلاس آزاد اندکی از هزینه‌ی با کیفیت ترین اسلحه‌ی کلاس TR بالاتر است. دلیل این امر آن است که هزینه‌ی گران قیمت ترین تکیه‌گاه جلو، به میزان قابل توجهی از هزینه‌ی گران قیمت ترین دوپایه بیشتر است. صرف نظر از هزینه‌ی اولیه‌ی تهیه‌ی تکیه‌گاه جلو و دوپایه، هزینه‌ی تجهیزات و هزینه‌ی تیراندازی در هر دو کلاس مشابه است. در دراز مدت، تفاوت هزینه‌ی بین دو کلاس ناچیز خواهد بود.

کسب امتیاز خوب در کلاس TR اندکی سخت‌تر از کلاس آزاد است. این بدین دلیل است که در کلاس TR، محدودیت‌های بالستیکی خاصی برای گلوله‌ها در نظر گرفته‌اند. همچنین، منع استفاده از تکیه‌گاه جلو، و محدودیت سنگین‌تر برای وزن تفنگ، تیراندازی در کلاس TRرا سخت‌تر کرده است. با توجه به توضیح بالا، اینکه تیراندازان خوب کلاس TR، از تیراندازان معمولی کلاس آزاد بهتر امتیاز کسب کنند، عجیب نیست. با این حال، تیراندازان کلاس آزاد، مزیت‌های آشکاری نسبت به تیراندازان کلاس تارگت رایفل دارند.

در کلاس آزاد، عمده‌ی برتری امتیاز از نحوه‌ی انتخاب ادوات تیراندازی ناشی می‌شود. محدودیت‌های در نظر گرفته شده در کلاس TR، تا حد زیادی تیراندازها را از رقابت تسلیحاتی (در انتخاب گلوله و دیگر تجهیزات) دور نگه می‌دارد و در مقایسه با کلاس آزاد، میزان یکسان بودن شرایط تیراندازان، بالاتر است. از طرف دیگر، همه‌ی کالیبرهای ۳۰۸ یا ۲۲۳ یکسان نیست و اگر به خواهید به طور رقابتی در کلاس TR تیراندازی کنید، باید تنظیمات خاصی را انجام دهید.

اسلحه‌های کلاس آزاد شبیه به تفنگ‌های دوربرد بنچ‌رست است. اگر می‌خواهید محدودیت‌های بالستیکی گلوله را نداشته باشید و علاقه دارید که به جزئیات فنی تفنگ‌ها بپردازید تا به مهارت در تیراندازی، در این صورت شرکت در مسابقات تیراندازی کلاس آزاد برای شما مناسب‌تر است. (اگر تیرانداز مسابقات بنچ‌رست هستید که می‌خواهید کلاس F را نیز تجربه کنید، به احتمال زیاد، اسلحه‌ی سبک شما برای شرکت در مسابقه مناسب خواهد بود و قدرت رقابت خواهد داشت). نکته‌ی مهم دیگر اینکه در هر دو کلاس، استفاده از شعله‌پوش مجاز نیست. لطفاً به احترام دیگر تیراندازانی که در کنار شما قرار دارند، آن را از تفنگ خود بردارید. حرف آخر اینکه یک کلاس تیراندازی را برای خود انتخاب کنید و از آن لذت ببرید. اینکه کدام کلاس را انتخاب می‌کنید، زیاد مهم نیست. با انتخاب هر یک از این دو کلاس می‌توانید کار خود را آغاز کنید.

انتخاب کالیبر

در انتخاب کالیبر برای کلاس TR جای بحث زیادی وجود ندارد. برای شرکت در مسابقات ۱۰۰۰ یاردی (دوربرد) کالیبر ۳۰۸ وینچستر انتخاب مناسبی است. در مسابقات ۶۰۰ یاردی (میان‌برد) کالیبر ۲۲۳ انتخاب مناسبی است تا با آن، سنگین‌ترین گلوله‌ی موجود (یعنی کلاس ۹۰ گرین یا ۶ گرمی) را شلیک کنید. همچنین، تیراندازی با تفنگ کالیبر ۲۲۳ کم‌هزینه‌تر است و تفنگ لگد کمتری دارد. اگر زیاد شلیک کنید، هزینه ی مهمات بالا خواهد بود.

در کلاس آزاد، دست شما کاملاً باز است. این همان چیزی است که به دنبالش هستید:

• لگد اسلحه به اندازه‌ای کم است که می‌توانید ۷۰ دست در روز، بدون اینکه آسیب ببینید، تیراندازی کنید.
• دسترس‌پذیر بودن گلوله‌های برنجی مناسب (مناسب بودن گلوله مسابقه‌ای از طریق (ضریب بالستیک BC) سنجیده می‌شود).
• عملکرد کامل بالستیکی
• عمر قابل قبول لوله‌ی تفنگ

در مسابقات ۶۰۰ یارد، تعداد کمی تفنگ را خواهید یافت که «فشنگ ۶ میلیمتری بنچ‌رست» (۶mm BR)، «فشنگ ۶ میلی‌متری دشر» (۶mm Dasher)، «فشنگ ۶ میلی‌متری XC»  (۶mm XC)، «فشنگ کالیبر ۲۶۰ رمینگتون» (.۲۶۰ Remington) «فشنگ ۶.۵ میلی‌متری کریدمور» (۶.۵ Creedmoor)، «فشنگ ۶.۵ در ۴۷ میلی‌متری لاپوآ» (۶.۵×۴۷ Lapua)، و دیگر فشنگ‌های مشابه‌‌ها را بتوان در خان آن قرار داد. با در اختیار داشتن گلوله‌های مناسب، همه‌ی فشنگ‌های یاد شده بسیار مناسب اند و می‌توان به آسانی آن‌ها را شلیک کرد.

در مسابقات ۱۰۰۰ یارد، استفاده از فشنگ‌های ۷ میلی‌متری غلبه دارد. در این مسابقات، انواع فشنگ‌های کالیبر ۲۸۴ وینچستر بیشترین محبوبیت را دارد. با استفاده از فشنگ‌های ۷ میلی‌متری، لگد اسلحه بیشتر می‌شود. همچنین این فشنگ‌ها پودر بیشتری را می‌سوزاند اما در عوض، از نظر بالستیکی کیفیت بالاتری دارد. هرچند فشنگ‌های ۷ میلی‌متری در مسابقات ۶۰۰ یارد نیز استفاده می‌شود، با این حال، این فشنگ‌ها در مسابقات میان‌برد (۳۰۰ تا ۶۰۰ یارد) مزیت کمتری دارد.

اگر دنبال گزینه‌ای آسان و دم دستی برای مسابقات میان برد کلاس آزاد هستید، فشنگ کالیبر ۲۸۴ وینچستر و گونه‌های مختلف فشنگ بنچ‌رست ۶ میلی‌متری انتخاب‌های مناسبی است.‌

ساز و کار شلیک در تفنگ‌ها

اول اینکه هیچ مشکلی وجود ندارد که از تفنگ شکاری ساواج، رمینگتون، یا دیگر تفنگ‌های شکاری مشابه استفاده کنید. اگر یکی از تفنگ‌های شکاری یاد شده را دارید، با همان کار را دنبال کنید. رمینگتون سری ۷۰۰ یک تفنگ گلنگدنی دارای استاندارد صنعتی است که بازار فروش لوازم یدکی آن قابل اعتماد است. با تفنگ‌های گلنگدنی استاندارد، در صورتی که توسط یک تعمیرکار ماهر تفنگ تمیز شود، می‌توان در بالاترین سطح رقابت کرد.

با وجود این، گزینه‌های مناسب‌تر از رمینگتون ۷۰۰ وجود دارد. اکثریت قریب به اتفاق تیراندازان حرفه‌ای از تفنگ‌های گلنگدنی تک‌تیرانداز استفاده می‌کنند. اینکه تفنگ خشاب‌دار باشد، چیز بدی نیست، اما کار کردن با تفنگ تک‌تیرانداز در خط آتش تا حدی آسان‌تر است.

بسیاری از سفارشی‌سازها، کلون هایی (clone) از رمینگتون ۷۰۰ را ارائه می‌کنند که در بعضی قسمت‌های آن بهبود‌هایی انجام شده است و در مجموع، کیفیت و دقت بالاتری دارد. اغلب، این تفنگ‌های بهبود یافته اشتراک‌های کمی با نسخه‌ی اصلی رمینگتون دارند و فقط ظاهر تفنگ و ساز و کار ماشه‌ی آن با نسخه‌ی اصلی یکسان است. اینکه به این نسخه‌های اصلاح شده کلون بگوییم، چندان درست نیست نیست.، چراکه این نسخه‌ی بهبود یافته صرفاً کپی از نسخه‌ی اصلی نیست. دیگر تفنگ‌های سفارشی طراحی‌های متفاوتی دارند.

موارد زیر را باید در انتخاب ساز و کار شلیک تفنگ در نظر گرفت: محل پورت (راست، چپ، یا در هر دو طرف)، استفاده یا عدم استفاده از پوکه خارج کن، وزن بخش تیرانداز تفنگ (به خصوص در کلاس TR)، تعداد ماشه‌های در دسترس، و میزان آسانی فشنگ گذاری. (در همه‌ی مسابقات کلاس F نیاز به یکبار فشنگ گذاری است. می‌توانید از خشاب استفاده کنید اما ممکن است اجازه نداشته باشید [در حین مسابقه] آن را با فشنگ پر کنید.)

نکته‌ای را درباره‌ی تفنگ‌های AR بیان می‌کنم. شما افرادی را خواهید یافت که با این تفنگ‌ها تیراندازی می‌کنند و از آن راضی هستند. با استفاده از گلوله‌های مناسب، این تفنگ‌ها قادرند از فاصله‌های ۶۰۰ یا حتی ۱۰۰۰ یاردی تیراندازی کنند. با این حال، شما هیچ‌وقت نخواهید دید کسی با این تفنگ‌ها در مسابقه برنده شود. آنچه را که دوست دارید، انجام دهید، اما محدودیت‌های تفنگ‌های خود را نیز در نظر داشته باشید.

اگر از انتخاب خود مطمئن نیستید، احتمالاً بهترین کار این است که ببینید دیگر تیراندازان از چه تفنگی استفاده می‌کنند، با آن‌ها صحبت کنید و ببینید از کدام ویژگی‌های تجهیزات خود راضی هستند و از کدام ویژگی‌ها ناراضی هستند. اگر برایتان مقدور بود، گزینه‌های مختلف تجهیزات را پیش از خرید امتحان کنید.

قنداق

انتخاب قنداق مسأله‌ای کاملاً شخصی است، با این حال، برخی جنبه‌ها در این انتخاب وجود دارد که باید در نظر بگیرید. اولین چیزی که در انتخاب قنداق مهم است، جنس آن است. قنداق‌های از جنس فایبرگلاس، الیاف کربن، چوب، و آلومینیوم همگی محبوب است و انتخاب بین آن‌ها سلیقه‌ای است. بیش از آنکه به جنس قنداق توجه داشته باشید، باید به نحوه‌ی پیکربندی آن توجه کنید. بیشتر تیراندازان حرفه‌ای از قنداق ساخته شده از مواد ترکیبی (مثل ترکیب فایبرگلاس و الیاف کربن) استفاده می‌کنند.

برای کلاس TR، وزن قنداق مهم است. هرچند چیزی که می‌گویم قطعی نیست، اما بیشتر تیراندازها وزن مجاز مصرفی تفنگ خود را صرف لوله‌ی تفنگ می‌کنند. به همین دلیل، خوب است که از قنداق سبک استفاده شود. قسمت جلوی قنداق باید جا برای نصب دوپایه داشته باشد. معمولاً با استفاده از ریل آنشتوز یا فریلند جا برای نصب دو پایه را ایجاد می‌کنند (این دو ریل مشخصات مشابهی دارند اما کاملاً یکسان نیست). در برخی تفنگ‌ها از ریل پیکاتینی یا از اتصالات پیچ و مهره برای نصب دوپایه استفاده می‌شود. تا زمانی که از محل اتصال دوپایه‌ای استفاده کنید که وزن تفنگ را از محدوده‌ی مجاز خارج نکند و به طور ایمن به دوپایه متصل شود، انتخاب مناسبی انجام داده‌اید.

پایین قنداق تفنگ نیز در کلاس TR بسیار مهم است. اول از همه، باید انتهای قنداق صاف باشد. در انتهای اغلب قنداق‌ها انحنایی وجود دارد که برای تیراندازی در موقعیت‌های مختلف مفید است، اما وجود چنین انحنایی، تیراندازی در کلاس F را اندکی دشوار می‌کند. هنگامی که انتهای پایین قنداق روی کیسه‌ی عقب قرار گیرد، تمایل داریم که لگد تفنگ، مستقیم به سمت عقب دفع شود. این در حالی است که اگر انتهای پایین تفنگ زاویه دار باشد، لگد تفنگ با زاویه دفع می‌شود که مطلوب نیست.

زاویه‌ی انتهای زیرین قنداق نیز مهم است. برخی از تیراندازها ترجیح می‌دهند زاویه‌ی انتهایی قنداق ثابت باشد و در عوض، با دستکاری دوپایه، زاویه‌ی تفنگ را تنظیم می‌کنند. برخی دیگر ترجیح می‌دهند که قسمت قنداق تفنگ که به دو پایه متصل می‌شود، متحرک باشد و زاویه‌ی تفنگ، با عقب و جلو کردن تفنگ در قسمت قنداق تنظیم شود.

در کلاس آزاد، تنظیم زاویه‌ی تفنگ ارزش بالاتری دارد و تیراندازان سعی می‌کند تفنگ را به گونه‌ای تنظیم کنند که به درستی در کیسه‌های عقب قرار گیرد. با پیروی از این سبک بنچ‌رست، قسمت جلوی قنداق جای بازی زیادی دارد که این وضعیت برای تیراندازی با تفنگ‌های کالیبر بالا و گشتاور مناسب دادن به تفنگ در حین شلیک، مناسب است. به یاد داشته باشید که باید پهنای قسمت جلوی قنداق ۳ اینچ یا کمتر باشد. بنابراین در کلاس F نمی‌توان از برخی قنداق‌های محبوب بنچ‌رست استفاده کرد.

درباره‌ی انتهای قنداق نیز انتخاب‌ها محدود است. در کلاس آزاد معمولاً راحت‌تر است که پس از ثابت کردن تفنگ، نشانه‌یابی انجام شود. به همین دلیل، انتهای قنداق مدرج بیشتر در کلاس آزاد دیده می‌شود.

همچنین، می‌توانید از قنداق های chassis style استفاده کنید یا اینکه می‌توانید از «لوله‌ی ته قنداقی tube gun » نیز استفاده کنید. این تجهیزات معمولاً برای شرایطی است که با کمک تسمه‌ی تفنگ تیراندازی شود. با این‌حال استفاده از این تجهیزات در کلاس F نیز می‌تواند مفید باشد. استفاده از این تجهیزات در سطوح بالای تیراندازی در کلاس F مرسوم نیست. با این حال، برخی از این قنداق‌ها را در مسابقات باشگاهی مشاهده خواهید کرد.

ماشه

«ماشه‌ی شکاری متصل به قنداق» برای کلاس F مناسب است. با این حال، بیشتر تیراندازان حرفه‌ای ماشه‌ی پیش‌فرض تفنگ را با ماشه‌ای که خود از بازار لوازم یدکی تفنگ تهیه کرده‌اند، جایگزین می‌کنند. قبل از اقدام به تعویض قطعه، باید به نکات زیر توجه کنید. تفنگ رمینگتون سری ۷۰۰ و مشتقات آن، گزینه‌های متعددی را برای دستکاری و بهبود عملکرد، در اختیار تیرانداز قرار می‌دهد. اما برای مثال، تفنگ تیکا، علی‌رغم کیفیت بالا، گزینه‌های محدودتری برای ارتقاء دارد.

در وزن و سبک ماشه‌ی تفنگ‌ها تنوع زیادی وجود دارد. هر دو نوع ماشه‌ی تک‌مرحله‌ای و دو مرحله‌ای برای استفاده در مسابقات مناسب است. وزن ماشه‌ها از چند اونس تا چند پوند متغیر است. بیشتر تیراندازان از ماشه‌ی تک‌مرحله‌ای استفاده می‌کنند. تقریباً همه‌ی تیراندازان از ماشه‌ای که وزن کشیدن آن زیر یک پوند باشد، استفاده می‌کنند. تعداد کمی از ماشه‌های ۲oz مربوط به بنچ‌رست را می‌توان در تفنگ‌های کلاس F به کار برد.

انتخاب نوع ماشه به سلیقه‌ی تیرانداز بستگی دارد. بنابراین، قبل از اقدام برای خرید، سعی کنید با ماشه‌های مختلف کار کنید تا بتوانید مورد مناسب خود را بیابید.

لوله‌ی تفنگ

شاید مهم‌ترین اصلاحی که می‌توانید در تفنگ ایجاد کنید، استفاده از یک لوله‌ی سفارشی همراه با یک خان به درستی پیکربندی شده باشد. بیشتر تیراندازان کلاس F از سنگین‌وزن‌ترین کانتوری که می‌توانند تحمل کنند، استفاده می‌کنند و در عین حال، طول لوله‌ی تفنگ خود را ۲۸ تا ۳۲ اینچ نگه می‌دارند. برای کلاس TR می‌توان از کانتوری مشابه با کانتور «هوی پالما» استفاده کرد. در اسلحه‌های کلاس آزاد، تعدادی لوله‌ی صاف، غیر مخروطی، و سنگین وزن را مشاهده می‌کنید. (برخی از تیراندازها به این لوله‌ها «مخروطی صاف straight taper» می‌گویند که این اصطلاحی گیج‌کننده است، زیرا این لوله‌ها مخروطی نیست.)

اینکه برند لوله چه باشد خیلی مهم نیست. همین‌که یک اسلحه‌ساز معتبر آن را تولید کرده باشد، کفایت می‌کند. همچنین، پیکربندی خان چندان مهم نیست. متداول‌ترین نوع لوله، لوله‌ی ضد زنگ است.

آنچه مهم است، محفظه‌ی فشنگ‌خور تفنگ است. در وهله‌ی اول، خوب است به تعمیرکار خود بگویید که در کلاس F تیراندازی می‌کنید و می‌خواهید لوله با ابزار استاندارد خود، خان‌کشی شود. مطمئن شوید خان لوله به گونه‌ای صیقل داده شود که گلوله به خوبی در آن به گردش درآید.

برای کلاس TR، استاندارد خوبی برای شروع وجود دارد. اگر می‌خواهید از کالیبر ۳۰۸ استفاده کنید، شاید مناسب باشد برای شلیک یک گلوله‌ی ۱۸۵ گرینی برند «برگر جاگرنات Berger Juggernauts» یا هایبرید Hybrids، از لوله‌ی با نسبت پیچش خان ۱ به ۱۱ اینچ استفاده کنید. اگر با تفنگ کالیبر ۲۲۳ تیراندازی می‌کنید، ممکن است «نسبت پیچش ۱ به ۶.۵ اینچ» برای شلیک گلوله‌ی ۹۰ گرینی Berger VLD مناسب باشد. در مورد میزان پیچش خان از افراد مطلع مشورت بگیرید. کندترین میزان پیچشی را انتخاب کنید که برای شلیک گلوله‌ی شما کافی است.

باید توجه کنید که لوله‌ی تفنگ در کلاس F دوام زیادی ندارد. لوله‌ای که با دقت سه چهارم MOA شلیک می‌کند، واقعاً رقابتی محسوب نمی‌شود. با این همه، بیشتر تیراندازان این دقت را بسیار خوب می‌دانند. پس از دستکاری شیارها یا دندانه‌های دهانه‌ی لوله صرف نظر کنید (مگر اینکه بخواهید از تیونر استفاده کنید). لوله‌ی تفنگ در تیراندازی کلاس F زود مستهلک می‌شود. بنابراین میزان هزینه‌‌ی تعویض لوله را باید مد نظر داشته باشید. به طور حدودی، عمر مفید لوله‌ی تفنگ در کلاس F برابر با ۱۵۰۰ راند در مسابقات است. امیدوارم عمر لوله‌ی تفنگ‌تان بیش از این باشد، اما لوله خیلی زود از بین می‌رود.

دوربین

ایده‌ال آن است که دوربین تفنگ کلاس F، قدرت بزرگ‌نمایی بالا داشته باشد. حداقل قدرت بزرگ‌نمایی ۳۶ برابر (۳۶X) است و می‌تواند میزان بزرگ‌نمایی دوربین برای این کلاس تا حدود ۵۰ برابر (۵۰X) نیز باشد. هنگام تیراندازی، خوب است که نشانه‌ی تفنگ را بر یک سمت خال تنظیم کنید. برای اینکار باید بتوانید خال را واضح ببینید. همچنین ممکن است برای تنظیم لوله بخواهید از درجه‌های با دقت یک هشتم دقیقه‌ی قوسی (۱/۸ MOA) استفاده کنید. این درجه‌ها بالاترین دقت تنظیم لوله را دارند. اینکه بر روی عدسی دوربین، رتیکل (یا شبکه‌ی دوربین) قرار بگیرد، بستگی به سلیقه‌ی تیرانداز دارد. برخی از تیراندازها ترجیح می‌دهند که بعلاوه دوربین، دو تار متقاطع (کراس‌هیر)، یا نقطه‌ای که وسط عدسی را مشخص می‌کند («تارگت دات»، باشد. با این‌حال برخی دیگر از رتیکل در سایترها استفاده می‌کنند. ممکن است بخواهید از «second focal plane» نیز استفاده کنید. در کلاس F، تیراندازی از فاصله دور انجام می‌شود و فاصله‌ی زمانی بین شلیک‌ها زیاد است. در این کلاس، برای کسب امتیاز خوب به دقت بالا نیاز داریم. با توجه به این شرایط، در این کلاس خوب است از رتیکل‌های ظریف استفاده شود. در کلاس F، دوربین صفحه‌ی کانونی اولیه (FFP) زیاد کارآمد نیست. اکثر دوربین های صفحه‌ی کانونی اولیه، رتیکل ضخیم دارند که برای کلاس F مناسب نیست.

وقتی چیزی به کار نیاید، نباید برای آن هزینه کرد. دوربین‌های بنچ‌رست با بزرگنمایی ۳۶ برابر (۳۶X) برند Weaver یا Sightron را می‌توان با کمتر ۵۰۰ دلار هزینه تهیه کرد. دو دوربین یاد شده کار شما را راه می‌اندازد و ضعف آن دو نسبت به دوربین‌های گران‌قیمت‌تر، ناچیز است.

پایه‌ی دوربین

باید دقت کنید استفاده از پایه‌ی دوربین، به بیرون زدن از محدوده‌ی وزن مجاز منجر نشود. آنچه را که مناسب می‌دانید تهیه کنید. همین که دوربین را به درستی نگه دارد، کفایت می‌کند. می‌توانید دوربین را بر ریل پیکاتینی ۲۰ MOA، از طریق حلقه‌های مناسب، سوار کنید.

دوپایه‌

دوپایه‌های گوناگونی در بازار وجود دارد. بدون اینکه به جزئیات مدل خاصی بپردازیم، می‌توانیم دوپایه‌ها را به سه دسته تقسیم کنیم.

اولین دسته، دوپایه‌های «سبْک تاکتیکال» است. دوپایه‌های هریس که در همه جا در دسترس است، مثالی از این دسته است. استفاده از دوپایه‌ی هریس در کلاس F متداول نیست. با این‌حال، شما این دوپایه‌ها را در مسابقات می‌بینید. ایراد این دوپایه‌ها این است که باریک اند و معمولاً برای تیراندازی مؤثر به سبک شلیک خاص («استقرار دوپایه»[۳۴]) نیاز دارد که این سبک تیراندازی ممکن است ایده‌آل نباشد. همچنین، در طراحی دوپایه‌های هریس، به کم کردن وزن دوپایه توجه نشده است.

دومین دسته، دوپایه‌های مخصوص کلاس TR است. این دوپایه‌ها اسکی‌گون[۳۵] است. تیرانداز از دوپایه مثل یک تکیه‌گاه استفاده می‌کند. استفاده از این دوپایه، شیوه‌ی تیراندازی را محدود نمی‌کند. این دوپایه‌ها عریض‌تر و پایدارتر از دوپایه‌های تاکتیکی هستند. تنها مورد منفی درباره‌ی دوپایه‌های اسکی‌گون این است که این دوپایه‌ها گران‌قیمت اند و اندکی بدقواره‌اند. قابلیت‌های اضافی این دوپایه‌ها را می‌توان از طریق دیگر تجهیزات جبران کرد و در عمل، به کارکردهای مضاعف این دوپایه‌ها نیاز نیست. بیشتر دوپایه‌هایی که در مسابقه خواهید دید، از نوع اسکی‌گون است.

سومین دسته، دوپایه‌های اهرمکی[۳۶] است. این دوپایه‌ها برای کلاس TR طراحی شده اند. این دوپایه‌ها از ساز و کار اهرمک[۳۷] برای تنظیم نشانه‌ی تفنگ استفاده می‌کند. با این دوپایه می‌توانید با دستی که شلیک نمی‌کنید، نشانه‌ی تفنگ را تنظیم کنید. معمولاُ دوپایه‌های اهرمکی، گران‌قیمت‌ترین نوع دوپایه است. انتخاب دوپایه سلیقه‌ای است. باید در انتخاب دوپایه محدودیت وزن تفنگ را در نظر بگیرید.

تکیه‌گاه جلو

تیراندازان کلاس آزاد به تکیه‌گاه جلو نیاز دارند. آنچه برای کلاس آزاد مناسب است، یک تکیه‌گاه جلو‌ی سنگین است که می‌توانید از یک فروشگاه ورزشی معتبر تهیه کنید. نوع گران‌قیمت تکیه‌گاه‌های جلو صرفاً زلم‌زیمبوی بیشتر دارد. تکیه‌گاه‌های ساده [و ارزان قیمت‌ترین] را به سختی می‌توان تنظیم کرد و معلوم نیست این تکیه‌گاه‌ها به آن اندازه سنگین باشد که برای کلاس F مناسب باشد. با این‌حال اگر محدودیت‌های این تکیه‌گاه‌ها را در نظر داشته باشید، قطعاً کارتان را راه خواهد انداخت.

یک سطح بالاتر از تکیه‌گاه‌های ساده، تکیه‌گاه‌های بنچ‌رست است. این تکیه‌گاه‌ها کیفیت بهتر و وزن بیشتری در مقایسه با تکیه‌گاه‌های ساده دارند. این تکیه‌گاه‌ها برای تفنگ‌هایی طراحی شده‌اند که عرض قسمت جلوی آن‌ها ۳ اینچ است. این تکیه‌گاه‌ها ساز و کاری برای تنظیم میزان مقاومت هوا در اطراف لوله و تنظیم تراز تفنگ در حین تیراندازی دارد. گاهی اوقات ممکن است استفاده از تکیه‌گاه و دوپایه، آن هم در موقعیت دمر، کمی ناخوشایند باشد. بنابراین، در نظر داشته باشید که کار با برخی پیکربندی‌ها کمی آسان‌تر است.

برای انتهای تفنگ، چندین تکیه‌گاه نیمه‌سفارشی (و البته بسیار گران قیمت) وجود دارد که برای کلاس F و مسابقات بنچ‌رست طراحی شده است. در واقع، این‌ها آثار هنری بزرگ، سنگین، و ظریف است. این‌ها (تکیه‌گاه عقب) تجهیزاتی نیست که به مبتدی‌ها توصیه شود. زیرا این تجهیزات گران‌قیمت است و ماهیت و ویژگی‌های خاص دارد. با این‌حال، این تجهیزات بسیار زیبا است. از نظر فنی، تکیه‌گاه عقب چیز اضافی است. بهتر است تا زمانی که جای پایتان در کلاس آزاد محکم نشده است و دقیق نمی‌دانید که چه چیزی علاوه بر تکیه‌گاه جلو لازم دارید، تجهیزات اضافی نخرید.

ریربگ (تکیه گاه عقبی )

بیشتر تیراندازها از کیف‌های عقب به سبک بنچ‌رست استفاده می‌کنند. از این کیف‌ها در هر دو کلاس TR و آزاد استفاده می‌شود. کیف‌های با کیفیت بالا و کف صاف مناسب است. همه‌ی تولیدکنندگان، کیف نیز عرضه می‌کنند. در مورد کیف‌های عقب، چیز زیادی برای گفتن وجود ندارد. فقط اینکه این کیف‌ها باید سنگین باشد. همچنین به ارتفاع کیف و پیکربندی گوش‌های کیف توجه کنید تا با قنداق تفنگ‌تان تطابق داشته باشد. گوش برخی از این کیف‌ها از مواد مختلف (مثل چرم، کوردورا، یا ماده‌ای با روکش براق) ساخته شده است. متاسفانه جز سعی و خطا، راه مناسبی برای تشخیص اینکه کدام کیف مناسب حال شما است، وجود ندارد.

همچنین مشاهده می‌کنید برخی تیراندازها از کیف‌های شن که برای تکیه دادن دست غیر شلیک کننده طراحی شده است، استفاده می‌کنند. با کمک این کیف شن، تیرانداز می‌تواند تنظیم نشانه را بهتر انجام دهد. راه سرراستی برای استفاده از کیف‌ عقب وجود ندارد. باید با سعی و خطا ببینید با توجه به سبک تیراندازی و نوع تجهیزات‌تان، چه شیوه‌ای برای‌تان مناسب است.

مهمات

قبل از اقدام به تهیه‌ی مهمات، ببینید برای مسابقه به چند گلوله نیاز دارید. در محاسبه‌ی تعداد گلوله‌های مورد نیاز باید نرخ خرابی گلوله را نیز لحاظ کنید. ضرری ندارد که اندکی بیشتر از آنچه مورد نیازتان است، گلوله به همراه داشته باشید تا در خط آتش به مشکل برنخورید. برای رقابت در کلاس F به مهمات دست‌‌ساز نیاز دارید. منظورم این نیست که از مهمات با کیفیت بالای کارخانه‌ای استفاده نکنید. فقط بدانید که اگر بخواهید در کلاس F به فعالیت خود ادامه دهید، در برخی موارد مجبور خواهید بود که خودتان فشنگ‌ها را پر کنید.

تشک تیراندازی

از نظر فنی به تشک نیاز ندارید. با این‌حال، تقریباً همه‌ی تیراندازها از تشک استفاده می‌کنند. استفاده از تشک باعث می‌شود لباس‌تان تمیز بماند. همچنین استفاده از تشک باعث می‌شود روی سطوح سخت یا مرطوب، راحت‌تر مستقر شوید.

محافظ چشم و گوش

کارکرد محافظ چشم و گوش واضح است. محافظ چشم و گوش از لوازم بسیار ضروری در حین تیراندازی است. برای ایمنی بیشتر، توصیه می‌شود هنگامی که برای اطلاع از امتیاز خود داخل گود می‌روید و به هدف نزدیک می‌شوید، از کلاه ایمنی استفاده کنید.

نشانگر باز بودن گلنگدن (Open Bolt Indicator)

به نشانگر باز بودن گلنگدن، «نشان‌گر خالی بودن خان»[۳۸] (ECI) نیز می‌گویند. نشانگر ECI یک قطعه‌ی پلاستیکی است که در خان تفنگ قرار می‌گیرد و به شیوه‌ای که با چشم قابل مشاهده است، تیرانداز را از ایمن بودن شلیک آگاه می‌کند. ECI جزو تجهیزات ضروری ایمنی است. چند تا ECI برای خود تهیه کنید. ارزان است.

دوربین دیده‌‌بانی (اسپاتینگ اسکوپ)

دوربین تفنگ شما به اندازه‌ی کافی قدرت بزرگ‌نمایی دارد که با آن بتوانید دیده‌بان[۳۹] و «دیسک نشان‌گر امتیاز»[۴۰] را ببینید. برخی از تیراندازان دوست دارند هنگام شلیک از دوربین دیده‌‌بانی استفاده کنند تا بتوانند «سراب را بخوانند»[۴۱]. (توضیح اینکه هنگام تیراندازی در روزهای گرم، در اثر گرما و شاید وزش باد، در هوا موج‌های حرارتی شکل می‌گیرد. موج‌های حرارتی باعث اعوجاج و جابجایی تصویر هدف در دوربین تفنگ می‌شود. به این اعوجاج و جابجایی تصویر، سراب گفته می‌شود. با تشخیص الگوهای حرکتی موج‌های حرارتی می‌توان شدت و جهت وزش باد را تشخیص و دقت تیراندازی را افزایش داد‌).

قطعاً برای امتیاز خوب گرفتن، به دوربین دیده‌‌بانی نیاز خواهید داشت. از اینکه دوربین دیده‌بانی ندارید، نگران نباشید. یک دوربین دیده‌بانی می‌تواند کار سه تیرانداز را راه بیندازد. اگر خودتان دوربین دیده‌بانی ندارید، می‌توانید از دیگران قرض بگیرید. ولی برای محکم‌کاری بهتر است خودتان یک دوربین دیده‌بانی همراه داشته باشید. دوربین با لنز ۶۰ تا ۸۰ میلی‌متر که حدود ۲۵ تا ۳۰ برابر قدرت بزرگ‌نمایی داشته باشد، برای شما مناسب است. می‌توانید چشمی «لانگ‌آی‌ریلیف» (Long Eye Relief) را نیز تهیه کنید. با داشتن این چشمی دیگر بین عملکرد عینک تیراندازی شما و کار با دوربین تفنگ‌تان، تداخلی وجود نخواهد داشت. نیازی نیست که پول هنگفتی برای دوربین خرج کنید تا با کیفیت ترین نوع دوربین را تهیه کنید. همین‌که با دوربین بتوانیم هدف را ببینیم، کفایت می‌کند. نمی‌خواهیم با این دوربین، طبیعت‌گردی کنیم و پرندگان را تماشا کنیم.

صندلی یا چهارپایه

هنگام محاسبه‌ی امتیاز باید یک گوشه‌ای بنشینید ومنتظر باشید. هرچیزی که برای نشستن خود در نظر گرفته‌اید، کارتان را راه خواهد انداخت.

ابزارها

مطمئن شوید هر وسیله‌ای که برای تفنگ خود نیاز دارید، همراه‌تان باشد. شاید باور نکنید، اما بسیاری از تیراندازان بوده‌اند که به خاطر شل بودن یک پیچ در اسلحه یا تجهیزات‌شان، مسابقه را باخته‌اند. حتی اگر ابزاری که آورده‌اید، به کارتان نیاید، ممکن است به دیگر هم‌گروهی‌ها یا رقبای‌تان کمک کند. می‌توانید یک میله‌ی برنجی هم‌اندازه با قطر داخلی لوله‌ی تفنگ‌تان به همراه داشته باشید تا در صورت گیر کردن گلوله در تفنگ، گلوله را با کمک میله‌ی برنجی خارج کنید.

چاشت و آذوقه

یک مسابقه‌ی تیراندازی عادی بیش از نصف روز طول می‌کشد. حتماً غذای کافی و آب با خود بیاورید تا بتوانید گرمای هوا در تابستان را تحمل کنید.

کرم ضد آفتاب، لباس بارانی، و اسپری دافع حشرات

حتماً برای جلوگیری از آفتاب سوختگی و در امان بودن از نیش حشرات، کرم ضد آفتاب و اسپری دافع حشرات را همراه خود بیاورید. کلاه لبه‌دار نیز برای در امان بودن از آفتاب، مناسب است. در شرایط بد جوی، به یک لباس بارانی سبک برای خشک نگه داشتن خودتان، و به [چادر] برزنت برای خشک نگه داشتن تجهیزات‌تان نیاز خواهید داشت.

پول نقد

از شما به عنوان حق ورود، پول می‌گیرند. ممکن است در مسابقات، از شما چک یا برداشت از کارت اعتباری را نپذیرند. پس پول نقد با خود بیاورید.

قلم، کاغذ، و تخته‌شاسی

خوب است گاهی اوقات، حین مسابقه یادداشت برداری کنید. برخی از تیراندازان دوست دارند نتیجه‌ی هر شلیک خود را ثبت کنند. برخی دیگر به این کار علاقه‌ای ندارند. در هر صورت، خوب است که قلم، کاغذ، و تخته‌ی گیره‌دار را، برای زمانی که خواستید از اطلاعات مورد نظر خود یادداشت بردارید، به همراه داشته باشید.

در قسمت بعد، خواهید دید: مسلح‌سازی تفنگ در کلاس F

در این پست، مبانی تیراندازی در کلاس F و تجهیزاتی را که برای تیراندازی ممکن است لازم باشد، مرور کردیم. حال نوبت آن است که به مسلح کردن تفنگ در رقابت‌های کلاس F بپردازیم. در بخش دوم این سری مقالات (که به زودی منتشر خواهد شد)، به این مهم پرداخته‌ایم.

دامون کالی خالق وب‌سایت «بایسون بالیستیکس» (Bison Ballistics) است. او ساکن ایالت نبراسکا در امریکا است و تیرانداز رشته‌ی high power rifle  است.

بالستیک داخلی تفنگ بادی

پرتابه‌شناسی[۱] داخلی سلاح گرم یا سلاح توپخانه حرکت ساچمه، گلوله یا پوکه را در داخل لوله بررسی می‌کند. در کل، محاسبه سرعت مازل سلاح گرم باروتی از روی اصول اولیه دشوار است، زیرا احتراق باروت سریع است و دمای گاز (حاصل از اشتعال یا سوزش باروت) را خیلی سریع بالا می‌برد، که تحلیل را فوق‌العاده پیچیده می‌کند. تفنگ‌های بادی مورد ساده‌ای هستند که می‌توانیم برای آنها برآوردهای معقولی داشته باشیم. در این برآوردها، امکان محاسبه سرعت گریز وجود دارد. شاید تعجب‌برانگیز باشد که سرعت گریز به طول لوله بستگی دارد (توپچی‌ها صدها سال بر سر این موضوع بحث داشتند، تا اینکه از طریق آزمایش و بعدها به‌صورت نظری مشخص شد). در اینجا، می‌بینیم که تحلیل فیزیکی ساده، که در توان دانش‌آموزان دبیرستان یا دانشجویان سال اول فیزیک دوره لیسانس هم هست، نه‌تنها سرعت گریز را به دست می‌آورد، بلکه چگونگی وابستگی آن را هم به طول لوله نشان می‌دهد.

این تحلیل برای تفنگ‌های بادی ساده‌تر است، زیرا به طور منطقی می‌توانیم فرض کنیم که دما در فاز انبساط گاز ثابت است، بنابراین، به‌جای قانون گاز پیچیده‌تر وابسته به دما، قانون بویل در اینجا حاکم است. ماشه گاز فشرده را آزاد می‌کند؛ فشار این گاز ساچمه را از لوله تفنگ به بیرون پرتاب می‌کند. می‌توانیم از تأثیر نیروی پسای آئرودینامیک در لوله صرف‌نظر کنیم، ولی باید اصطکاک تماسی بین ساچمه و لوله را لحاظ کنیم. در اینجا، فرض می‌شود که نیروی اصطکاک ثابت است (مستقل از سرعت ساچمه). شاید این برای ساچمه‌های سربی دامنه‌دار (دیابولو) [۲] واقع‌گرایانه نباشد: طراحی این ساچمه‌ها طوری است که فشار گاز ته ساچمه را منبسط می‌کند تا روزنه بسته شود، تا در حین خروج گاز از شکاف بین ساچمه و لوله، قدرت به هدر نرود. شاید نیروی عادی بین ساچمه و لوله به فشار گاز بستگی داشته باشد. سه فرض دیگر وجود دارند: درزبندی بی‌نقص است، انرژی مصرفی برای چرخش ساچمه در حین حرکت در لوله تفنگ قابل‌چشم‌پوشی است و انرژی مصرفی برای شتاب گاز نیز قابل‌چشم‌پوشی است. همه مفروضات آخر منطقی هستند، ولی فرض بر اصطکاک ثابت نامطمئن است و فرض بر انبساط هم‌دمایی نیز خیلی نامطمئن است. بنابراین، انتظار می‌رود که پیش‌بینی مدل ساده ما تقریبی باشد. ساده‌سازی‌های مفروضات ما بدین معنی است که می‌توانیم عبارت تحلیلی را از مدل ساده‌مان برای سرعت گریز به دست آوریم.

سرعت مازل (ابتدای خروج از لوله) و طول لوله

چند نوع تفنگ بادی وجود ندارند که از لحاظ فشرده‌سازی هوا با هم متفاوت‌اند. تحلیل سازوکار تفنگ‌های بادی پیستون فنری پیچیده است و بنابراین، بیشتر آنها را بررسی نخواهیم کرد.

شکل ۱. تصویر تفنگ بادی. طول لوله L و سطح مقطع عرضی A = π(c/2)^۲, است که در آن، c کالیبر است. حجم مخزن گاز پیش از کشیدن ماشه v_۰ است. وزن ساچمه m است.

 در تفنگ‌های بادی، هوا از طریق اهرم چخماق کشی فشرده می‌شود؛ تفنگ‌های پی سی پی با اهرم چخماق کشی بکار می‌کنند و هوای فشرده را مستقیماً از سیلندر بیرونی مانند کپسول غواص‌ها دریافت می‌کنند؛ تفنگ‌های دی‌اکسیدکربن از محفظه پاورلت کوچک حاوی CO_۲ استفاده می‌کنند. این سه نوع تفنگ آخری، مخزنی را با هوای تحت‌فشار پر می‌کنند (از ۷۰۰ – ۲۰۰ atm). در اینجا، این سیستم را تحلیل می‌کنیم. در شکل ۱، می‌توانید مخزن هوای فشرده را ببینید (حجم V_۰ و فشار P_۰). با کشیدن ماشه، این گاز وارد لوله (سطح مقطع عرضی A و طول L) می‌شود و ساچمه را به بیرون هل می‌دهد (وزن m). فرض می‌کنیم که دمای گاز در این فاز انبساط خیلی تغییر نمی‌کند، بنابراین قانون بویل حکم می‌کند:

در اینجا، P(t) و V(t) به ترتیب فشار و حجم گاز در زمان t پس از کشیدن ماشه هستند، درحالی‌که P(0) = P_۰، غیره. طبق شکل ۱، می‌بینیم که

در اینجا، x(t) موقعیت ساچمه در لوله است (۰≤x≤L). در شکل ۱، ساچمه در موقعیت اولیه قرار دارد، بنابراین x(0) = 0. بنابراین، نیروی وارده بر ساچمه برابر است با

در معادله ۳، از نشانه گذاری نقطه نیوتن برای مشتق زمان استفاده می‌کنیم؛ f نیروی اصطکاک ثابت بین لوله و ساچمه است. این معادله تفکیک پذیر است، زیرا                    

و ادغام آن ساده است:  

در اینجا،  است. توجه کنید که اولین عبارت سمت راست انرژی (W) آزادشده در اثر انبساط گاز از حجم اولیه به موقعیت x در لوله است و عبارت دوم اتلاف انرژی اصطکاک بین ساچمه و لوله است. عبارت سمت چپ انرژی (جنبشی) ساچمه است. برای تحلیل ساده شده ما، هیچ اتلاف انرژی در گرمایش گاز وجود ندارد.

سرعت گریز ساچمه برابر است با:

سرعت گریز معادله ۵ به‌ازای طول لوله در معادله زیر به اوج می‌رسد

که به‌سادگی مشخص است. فرض می‌کنیم که تولیدکننده تفنگ بادی ما پارامترهایی را انتخاب کرده تا معادله ۶ صدق کند و سرعت گریز به اوج خود برسد. با جای‌گذاری معادله ۶ در معادله ۵، داریم که

معادله‌های ۶ و ۷ در شکل‌های ۲.الف و ۲.ب رسم شده‌اند. شکل ۲.ج نشان می‌دهد که حذف f و v(L_max) چه نتیجه‌ای دارد. بنابراین، سرعت گریز را با توجه به طول لوله این نوع تفنگ به دست می‌آوریم. می‌بینیم که با افزایش طول لوله، سرعت گریز بالا می‌رود و سرعت افزایش برای لوله‌های بلندتر کمی آهسته می‌شود؛ این رفتار در سلاح‌های باروتی نیز دیده می‌شود، البته کاهش شتاب چشمگیرتر است.

برای گراف‌های رسم شده در شکل ۲، از این مقادیر برای پارامترها استفاده کرده‌ایم: P_۰ = ۲۰۰ atm (2×۱۰^۷ Nm^-۲)؛ V_۰ = ۱۶ cc (1.6 × ۱۰^-۵ m^۲) که در پاورلت CO_۲ عادی است؛ A = 1.6 × ۱۰^-۵ m^۲ برای تفنگ کالیبر ۱۷۷. و A = 2.5 × ۱۰^-۵ m^۲ برای تفنگ کالیبر .۲۲؛

 (۵.۲ × ۱۰^-۴ kg)  گرین m = 8  برای ساچمه .۱۷۷ و (۱.۰ × ۱۰^-۳ kg)  گرین m = 15 برای ساچمه ۲۲. . همچنین، در شکل ۲ توجه کنید که طول لوله را به حداقل ۱۵ سانتی‌متر (تپانچه بادی) و حداکثر ۵۰ سانتی‌متر (تفنگ بادی) محدود کرده‌ایم. تمام این ارقام جهت مثال هستند و منجر به سرعت گریز واقع‌گرایانه می‌شوند.

بازدهی  تفنگ بادی ما برابر نسبت انرژی ساچمه به انرژی گاز در سر لوله است که در قسمت زیر مشخص است:

با آن مقدار پارامترها، می‌بینیم که  برای تفنگ ۱۷۷. و  برای تفنگ ۲۲. است: بیشتر انرژی برای غلبه بر اصکاک صرف شده است. چرا وقتی سرعت گریز بهینه‌سازی شده است، این قدر بازده آن پایین است؟ طول بیشتر لوله بدین معنی است که انرژی بیشتری صرف اصطکاک می‌شود، ولی لوله کوچکتر بدین معنی است که فشار گاز بیشتری هدر می‌رود؛ به ازای پارامترهای انتخابی مان، ]طبق معادلات ۱ تا ۳[ می‌بینیم که فشار گاز در سر لوله P(L) برابر ۷۱% فشار گاز اولیه P_۰ تفنگ ۱۷۷. است (۵۶% برای تفنگ ۲۲.). با خروج ساچمه از لوله، فشار گاز باقیمانده در هوا تلف می‌شود. بنابراین، برای به دست آوردن طول بهینه لوله، باید موازنه پایاپایی بین اصطکاک و اتلاف فشار هوا باشد.

طبق شکل‌های ۲.الف و ۲.ب توجه کنید که برای لوله‌های فوق‌العاده بلند، مدل ساده ما سرعت گریز فوق‌العاده بالایی را پیش‌بینی می‌کند. (انتظار داریم که حد بالایی سرعت گریز برای هر شلیک تفنگ بادی برابر سرعت صوت در هوا باشد، زیرا این سرعت امواج فشار است).

شکل ۲.الف. مقایسه طول لوله تفنگ بادی و اصطکاک بی بعد برای سرعت گریز بهینه. نمودارها برای تفنگ کالیبر ۲۲. (خط پررنگ) و تفنگ کالیبر ۱۷۷. (خط‌چین) هستند. ب. مقایسه سرعت گریز و اصطکاک بی بعد.  ج. مقایسه سرعت گریز و طول لوله برای بخش کوچکی از الف و ب که محدود به مقادیر واقعی طول لوله (تقریباً ۰.۱۵ متر تا ۰.۵ متر) هستند.

در این قسمت، فرض ما از انبساط هم‌دمایی خراب می‌شود. اگر انبساط موجب تغییر دمای گاز شود، می‌توانیم تغییر را برای انبساط کوچک در نظر نگیریم (طول پایین لوله)، ولی نه برای انبساط بزرگ. بنابراین، مدل ساده ما برای لوله‌های دراز با مشکل مواجه می‌شود.

خلاصه

این تمرین کوتاه نشان می‌دهد که سرعت گریز تفنگ هوایی همسو با طول لوله افزایش می‌یابد و مقادیر واقع‌گرایانه ما را برای سرعت گریز (در ازای پارامترهای ورودی واقع‌گرایانه) پیش‌بینی می‌کند. مقادیر غیرواقعی برای شرایطی به دست می‌آیند که فرض انبساط هم‌دمایی صدق نکند. (دانشجویان علاقه‌مند می‌توانند با تکرار تحلیل ما، به‌جای انبساط هم‌دمایی، انبساط بی‌دررو گاز کامل را فرض کنند. این تمرین عبارت متفاوتی را برای سرعت گریز ارائه می‌کند که به طول لوله بستگی دارد). این محاسبات شامل مفاهیم و روش‌های فیزیکی پایه‌ای ولی مهم می‌شود، از جمله انرژی مکانیکی و ترمودینامیک، اصطکاک تماس، نیرو، معادلات دیفرانسیل مقدماتی و بهینه‌سازی. به‌کارگیری این روش‌ها برای مسئله عملی نشانگر کاربرد آنهاست و احتمالاً برای دانشجویان از مثال ساده کتابی خشک جذاب‌تر است.

تقدیر و تشکر

نویسنده از دو داور بی‌نام کمال تشکر را دارد؛ توصیه‌های مفید و سازنده آنها این مقاله را بهبود بخشیده است.

[۱] Ballistics

[۲] Diabolo

در حالیکه همه ناامید بودند که مسابقات تیراندازی بنچ رست (EBR) به دلیل همه­ گیری ویروس کرونا لغو خواهد شد، اکستریم بنچ رست آریزونا به واسطه نسخه ۲۰۲۰ Extreme Benchrest 9.5 Lockdown Edition امیدواری را مجددا به این مسابقات بازگردانند.

پس باید به این گروه (تفنگهای بادی آریزونا) تبریک بگوییم چرا که توانسته است از تفکر محدود فاصله بگیرد و تجربه تیراندازی بنچ رست را به جامعه وسیع­تری گسترش دهد.

اما شیوه انجام این کار چگونه بوده است؟ در اینجا یک از نمونه­ ها را مطرح می­کنیم:

 هر یک از شرکت­ کنندگان ، دستورالعمل، تارگت، یک تی­شرت مخصوص مسابقات، ماسک، قوطی ساچمه و MOA challenge marker coin  به عنوان بخشی از ورودی دریافت کردند. ضمنا آنها شانس برنده شدن در قرعه­ کشی را نیز دریافت کردند.

نسخه ۹.۵ مسابقات بنچ رست در منطقه آپ استیت نیویورک

سه دوست به نام های پل مانکتلو، گرگ شیرهال و داگ راجرز همگی در EBR مجازی ۲۰۲۰ ثبت­ نام کردند. آنها این هفته دور هم جمع شدند تا از این نسخه مسابقات (نسخه ۹.۵ مسابقات بنچ رست) در منطقه آپ استیت نیویورک لذت ببرند.

این سه نفر از خوانندگان مشهور مجله Hard Air هستند. آنها جزو بیش از ۴۰۰ تیراندازی هستند که برای نسخه ۹.۵ EBR ثبت نام کرده ­اند. محل زندگی آنها فاصله کمی با محل مسابقات دارد، بنابراین آنها تصمیم گرفتند تا این رقابت را به عنوان نسخه قرنطینه بنچ رست ۹.۵ در منطقه آپ استیت نیویورک تلقی کنند.

از آنجاییکه گرگ (سمت چپ) و پل را در حال تیراندازی در تصویر زیر می ­بینیم، به نظر می­رسد این دوستان برای پکیچ ارتقایی (آپگرید) آب و هوای آریزونا EBR 9.5 هم ثبت ­نام کرده­ اند.

ده روز پیش در اینجا برف زمین را پوشانده بود، اما حالا گرگ، داگ و پل از نعمت یک روز آفتابی و صاف و دمای ۷۰ درجه فارنهایت بهره ­مند شده ­اند. حتی کمی باد متغیر و غیرقابل پیش ­بینی هم در هوا وجود دارد که باعث جذابیت بیشتر می­شود.

هر سه تیرانداز از جمله تیراندازان باتجربه در فیلدتارگت هستند، اما تیراندازی بنچ رست برای آنها یک چالش جدید محسوب می­ شود. این کلاس از تیراندازی یک کلاس متفاوت است.

بنابراین نسخه ۹.۵ قرنطینه تفنگ های بادی آریزونا از مسابقات بنچ رست باعث شد تا آنها در فواصل بیشتر از ۵۵ یارد تیراندازی کنند که البته آنها به این موضوع در مسابقات فیلدتارگت عادت دارند.

همه آنها از انجام این کار لذت بردند.

 آنها چالش ساچمه را فراموش نکردند

سپس موضوع تجهیزات پیش آمد

تیراندازان فیلدتارگت همگی معمولا با تفنگ های بادی با کیفیت با کالیبر ۱۷۷. شلیک می­کنند. همه آنها کاملا می­دانستند که استفاده از کالیبر کوچک باعث سخت تر شدن رسیدن به موفقیت در EBR می­شود.

پل مردانه به تفنگ خود وفادار ماند و رقابت را با تفنگ کالیبر ۱۷۷. FX Crown انجام داد. گرگ از تفنگ همسرش که یک Falcon FN19 قدیمی با کالیبر ۲۲. است به همراه ساچمه ­های قدیمی     JSB Jumbo استفاده کرد.

داگ در لحظه آخر تصمیم گرفت تا از تفنگ کالیبر ۲۲. RTI Prophet  با دوربین Sightron SIII استفاده کند. او اخیرا در حال آزمایش این تفنگ برای نوشتن یک بررسی کامل برای مجله HAM است. او از ساچمه­ های ۲۵.۳۹ Grain JSB Jumbo Monsters استفاده کرد.

آنها چه تجربیاتی کسب کردند؟

تیراندازی دسته­ جمعی در نسخه قرنطینه بنچ رست ۹.۵ سال ۲۰۲۰ باعث شد تا سه رقیب شجاع ما فرصتی برای تجربه یک نظم مسابقاتی کاملا جدید ایجاد کنند. این موضوع باعث شد تا مرزهای تجربه و تجهیزات آنها نیز همانند مسابقات سالانه EBR در آریزونا جابجا شود.

داگ راجرز معتقد است که تیراندازی از فاصله ۷۵ یاردی چالش برانگیز است ولی تفاوت چندانی با تجربه آنها در فیلدتارگت ندارد. اما تیراندازی به اهداف ۱۰۰ یاردی واقعا چیز متفاوتی بود.

داگ معتقد است که وقتی بنچ رست را با فیلدتارگت مقایسه می­کنیم، در بنچ رست ۱۰۰ یارد همه جزئیات از جمله ساچمه، باد و نگه داشتن اسلحه اهمیت پیدا می­کنند.

به عقیده داگ، تاثیر باد در مقایسه با فیلدتارگت دو برابر می­شود. او در این مسابقه از بادنما استفاده نمی­ کرد ولی بلافاصله می­ توانست به اهمیت این وسیله پی ببرد.

میز تیراندازی هر چند خوب بود ولی به طور کامل محکم و بدون لرزش نبود، به همین دلیل داگ بزرگنمایی را به ۳۰ برابر کاهش داد. او می­ گوید که دوربین سایترون حتی در ۵۰ برابر نیز تصویر شفاف و صافی دارد، اما لرزشهای میز باعث می ­شود تا حداکثر بزرگنمایی بیش از اندازه زیاد باشد چرا که باعث بزرگنمایی لرزشها نیز می­شود.

داگ می ­گوید که دیدن برخورد تیر به منطقه قرمز با استفاده از دوربین تفنگ خیلی سخت بود. در اینجا می­توان به اهمیت یک دوربین با رتیکل دات با زوم بزرگتر بیشتر پی برد.

داگ تصمیم گرفت تا ساچمه اسلحه Prophet  را به صورت دستی لود کند. هر چند که RTI Prphet خشاب تکی (سینگل شات ) ندارد، اما او معتقد است که هند لود آسانتر بود.

در تصویر زیر داگ از ثبت چند تیر در داخل حلقه ۹ خوشحال است.

در اینجا به کیفیت ساچمه­ ها می ­پردازیم. متاسفانه قوطی ساچمه ­های JSB Jumbo Monster او کمی آسیب­ دیده بود. شکی نیست که جعبه در جایی به زمین خورده بود چون کارخانه هرگز چنین چیزی تولید نمی­ کند.

نهایتا کوچکترین تغییر شکل در دامنه ساچمه باعث اصابت تیر به محدوده خارج از هدف می­ شد. داگ معمولا از ساچمه ­های JSB برای فیلدتارگت استفاده می­ کند و خوشحال است که آنها را مستقیما از داخل قوطی استفاده می­ کند.

در تیراندازی به فیلدتارگت، در هر خط چهار بار به دو هدف شلیک می­شود. سپس تا شروع خط بعدی وقفه کوتاهی وجود دارد. داگ معتقد است که یک بار نشستن به مدت سی دقیقه و شلیک به ۲۵ هدف EBR نیازمند سطح تمرکز بیشتر و متفاوتی است.

کلوپ تفنگ بادی های آریزونا بسته EBR را در یک تیوب مقوایی محکم ارسال می­کند تا بتوانید اهداف استفاده ­شده را مجددا در همان بسته­ بندی باز پس بفرستید.

همه شرکت­ کنندگان از مسابقه لذت بردند.

داگ می­گوید که هر سه تیرانداز از این نسخه مسابقات (نسخه آپ استیت نیویورک) لذت بردند. آیا آنها جزو برندگان خواهد بود؟ شاید بله و شاید خیر.

اما آنها کاملا از این تجربه لذت بردند و چیزهای زیادی هم یاد گرفتند.

تفنگ های بادی آریزونا از تو به خاطر نسخه ۹.۵ قرنطینه مسابقات بنچ رست ۲۰۲۰ متشکریم.

[۱] Airguns of Arizon احتمالا نام یک کلوب یا گروه تیراندازی باشد

[۲] ۲۰۲۰ Extreme Benchrest 9.5 Lockdown Edition

[۳] این قسمت تقریبا به صورت حدسی است چون امکان دیگری وجود ندارد.

تأثیر شیارهای خان بر عملکرد گلوله ها

نویسنده : Sidra I. Silton و Paul Weinacht

     ایالت مریلند، شهر آبردین پروو گراوند، آزمایشگاه تحقیقات ارتش ایالات متحده  ۲۱۰۰۵-۵۰۶۶

چکیده

ما ترکیبی از تحقیق علمی و محاسباتی را در پیش گرفتیم تا تأثیر شیارهای خان را بر روی ویژگی های ایرودینامیکی پرتابه ها به دست بیاوریم و مشخص کنیم که آیا ویژگی های ایرودینامیکی مرتبط با شیارهای خان به صورت بالقوه مکانیسمی برای اصلاح زاویه های حین پرواز هستند یا خیر. این برنامه آزمایشی از شلیک پرتابه ها با استفاده از لوله های دارای توئیست استاندارد انجام می شد که دامنه سرعت آن در حدود سرعت پرواز پرتابه بود. علاوه بر این، گلوله ه های sabot-launched و pre- از لوله های بزرگ با نرخ چرخش خان بالا برای رسیدن به چرخش بیشتر گلوله شلیک میشد. روش محاسباتی برای اولین بار با استفاده از داده های موجود در تونل باد برای یک پرتابه تفنگ اعتبارسنجی شد. سپس نتایج محاسباتی برای تکمیل نتایج حاصل از آزمایش دامنه جرقه بدست آمد. نتایج نشان می دهد که اجزای ایرودینامیکی نسب به شیارهای تفنگ بیشتر حساس هستند و متاثر از نیروی مگنوس و roll-damping . این اثرات برای شرایط معمول در پرواز نسبتاً ناچیز هستند و اصلاح اثرات زاویه بعید به نظر می رسد و می توانند در تلاش های محاسباتی و تجربی آینده نادیده گرفته شوند.

• مقدمه

بسیاری از مهمات اسلحه به ثبات چرخش (Spin) نیاز دارند. شیارهای خان با ایجاد نرخ سرعت چرخش مطلوب در لوله این ثبات را ایجاد می کنند. برای مهمات کالیبر کوچک، شیارهای تفنگ بابدنه پرتابه درگیر می شوند. فرآیند  حکاکی توسط شیارهای تفنگ روی بدنه  پرتابه  هندسه  آن را قبل از پرتاب تغییر می دهد. گمان می رود که شیارهای خان می توانند بر ایرودینامیک  پرتابه  تأثیر بگذارند.

یکی از دلایل این که شیارهای ایجاد شده روی گلوله بر ایرودینامیک تأثیر می گذارند این است که  پرتابه  هنگام پرواز در مسافت های ابتدایی به حالت “چرخش بیش از حد” می رسد. هنگام شلیک از یک اسلحه ثابت، جریان نزدیک شیارها با شیارها برابر است در نتیجه باعث ایجاد ( قانون شرط مرزی – no-slip boundary condition) می شود (شکل ۱).

با حرکت پرتابه به سمت پایین، سرعت حرکت به سمت جلو از سرعت چرخش با سرعت بیشتری کاهش می یابد. این امر باعث می شود که جریان نزدیک شیارها با شیارها مطابقت نداشته باشد (شکل ۱) و باعث تولید حالت “بیش از حد چرخش – over-spun” می شود. شرایط بیش از حد چرخش ممکن است منجر به تغییر در مشخصات ایرودینامیکی  پرتابه  شود. 

بررسی صحیح تأثیر شیارهای پرتابی در هر دو برنامه آزمایشی و محاسباتی بعضی چالش ها را نشان میدهد و به طور کامل بررسی نمی شوند یا نادیده گرفته می شوند. دامنه آزمایشات برای تعیین ایرودینامیک یک  پرتابه به طور معمول در سرعت پایین آن با شارژ مهمات لازم و شلیک  توسط لوله “استاندارد” انجام می شود (McCoy, 1985; McCoy, 1990). اینها از دو طریق بر نتایج آزمایش تأثیر می گذارد. اول، سرعت spin در سرعت های شلیک شده با چرخش مربوطه در سرعت پرواز آزاد مطابقت ندارد. دوم،  پرتابه  ممکن است عمق حک شیار یکسانی نداشته باشد زیرا فشارهای داخل لوله ناشی از کاهش وزن باروت کاهش می یابد. از دیدگاه محاسباتی، افزودن شیارها یک ویژگی فیزیکی هندسی و جریان اضافی را ارائه می دهند که باید حل شود، بنابراین پیچیدگی و هزینه محاسباتی شبیه سازی افزایش می یابد. تاکنون، شبیه سازی های دینامیک سیالات محاسباتی ( (CFD یک مدل  پرتابه  بکر (غیر حکاکی) را در نظر گرفته اند (Sahu, 1986; Weinact et al., 1986). تلاش تحقیقاتی اخیر اثر شیارهای خان و چرخش بر ایرودینامیک مهمات کالیبر کوچک را به صورت آزمایشی و محاسباتی بررسی می کند. داده های موجود تونل باد، برای یک پرتابه شیاردار عمومی استفاده شد که رویکرد محاسباتی را تأیید می کند.. پس از آن، یک برنامه آزمایشی شلیک در یک مرکز spark-range aerodynamic برحسب محاسبات برای ارزیابی اثر شیارهای خان و چرخش بر روی پرتابه ایرودینامیکی اجرا شد.       

شکل ۱. نمودار توضیح شرایط چرخش بیش از حد برای یک پرتابه خان

• رویکرد محاسباتی

از روشهای محاسباتی برای بررسی تأثیر شیارهای پرتاب بر ایرودینامیک گلوله با استفاده از یک رویکرد شبکه بیش از اندازه تنظیم شده، استفاده کردیم (Renze و همکاران، ۱۹۹۲ ؛ Meakin، ۱۹۹۱) که از یک سیستم شبکه نزدیک بدنه و یک شکلک دکارتی خارج از بدنه استفاده می کند – مبتنی بر سیستم شبکه. سیستم شبکه نزدیک بدنه شامل شبکه های متصل به هم است که با قسمت های مختلف بدنه مطابقت دارد. سیستم شبکه دکارتی بیرونی و خارج از بدنه سیستم شبکه نزدیک بدنه را در بر می گیرد و تا مرز خارجی حوزه محاسباتی امتداد می یابد (شکل ۲). اتصال بین شبکه ای شبکه های نزدیک به بدنه و خارج از بدنه با هم تداخل دارند با استفاده از روش مشبک سازی بیش از حد Chimera ایجاد می شود (چان، ۲۰۰۲). سیستم شبکه نزدیک بدنه ۸۷٪ از ۵.۶ میلیون نقطه مورد استفاده برای شبکه کامل را شامل می شود.

حل معادلات قابل انعطاف ناوینر-استوکس با میانگین رینولدز با استفاده از کد ناسا، Overflow2 انجام شد. در محاسبات فعلی از یک طرح پیمایش زمان دقیق مرتبه اول سه عاملی مورب استفاده شده است که از تقسیم بندی دقیق مرتبه دوم در فضا استفاده می کند. مدل تلاطم تک معادله ای بالدوین-بارت (بالدوین و بارت، ۱۹۹۱را نیز به کار گرفتیم. خصوصیات را بر اساس شرایط مرز ورودی / خروجی در مرزهای دامنه اعمال کردیم. در سطح بدنه، شرایط مرزی بدون لغزش و آدیاباتیک را اعمال می کنیم.

شکل ۲. شبکه بیش از حد تنظیم شده با استفاده از یک سیستم شبکه نزدیک بدنه مطابق (داخلی) و یک سیستم شبکه خارج از بدنه مبتنی بر دکارتی.

برای بدست آوردن ضرایب ایرودینامیکی استاتیک و همچنین میرایی رول (α = ۰ درجه) و مگنوس (α = ۲ درجه، ۵) یک سری محاسبات عددی با زاویه ثابت حمله، α و سرعت چرخش انجام می شود. درجه) متهمان چرخش و زاویه حمله ترکیبی برای بدنه های متقارن محوری را می توان با استفاده از یک حالت مرز سرعت مماس ساده روی سطح بدن، با یک رویکرد حالت پایدار برطرف کرد. با این حال، ترکیبی از چرخش غیر متقارن بدنه بدون محور و زاویه حمله، یک میدان جریان وابسته به زمان ایجاد می کند که نیاز به استفاده از یک رویکرد دقیق به زمان دارد. محاسبات وابسته به زمان با استفاده از یک شبکه نزدیک به بدنه ثابت و ثابت چرخش بدنه نسبت به سیستم شبکه دکارتی خارج از بدنه ثابت خارج از بدنه انجام شد. مشخص شد که تکرارهای درونی در هر مرحله زمان برای بدست آوردن یک محلول همگرا مناسب برای ضرایب ایرودینامیکی وابسته به چرخش مانند ضریب لحظه مگنوس و ضریب لحظه میرایی رول مورد نیاز است. برای هندسه صاف بدنه می توان نتایج دقیق زمان را با نتایج ثابت مقایسه کرد تا گام زمان مورد نیاز و تکرارهای داخلی تعیین شود. این مطالعه همچنین نشان داد که ۵۰۰۰-۷۰۰۰ مرحله زمانی فیزیکی، با ۲۰ تکرار داخلی برای به دست آوردن محلول چرخش حالت پایدار از محلول اولیه غیر چرخشی همگرا مورد نیاز است. این مربوط به زمان مورد نیاز برای یک ذره مایع برای حرکت یک تا دو طول بدنه در جریان آزاد است. مطالعات مربوط به اثر تکرارهای داخلی برای بدنه پرتابه شیاردار نیز انجام شد و نتایج مشابهی یافت شد.

برای بدست آوردن ضرایب میرایی گام در ارتباط با ایرودینامیک تولید شده با نرخ های زاویه ای غیر صفر، به مجموعه دوم آزمایشات عددی نیاز است. حداقل دو روش برای انجام آزمایش میرایی گام در حال حاضر وجود دارد که با تکیه بر حرکات تحمیل شده، نرخ های زاویه ای لازم برای تولید نیروها و لحظه های مرتبط با ضرایب میرایی زمین را تأمین می کنند. رویکرد ارائه شده در اینجا از یک حرکت مخروطی تحمیل شده برای تولید نیرو و گشتاور میرایی استفاده می کند، که می تواند مستقیماً از نیروی جانبی محاسبه شده و لحظه نرمال شده توسط زاویه حمله و سرعت مهار به دست آید (شیف، ۱۹۷۲ ؛ ویناخت، ۱۹۹۷ ؛ DeSpirito و همکاران، ۲۰۰۸). بسته به هندسه و نوع حرکت مخروطی انتخاب شده، این محاسبه را می توان به عنوان یک محاسبه حالت پایدار انجام داد.

داده های یکپارچه نیرو / لحظه جهانی با استفاده از ابزار FOMOCO از زمینه های جریان محاسبه شده بدست آمد (چان و بانینگ، ۱۹۹۶) توزیع نیرو و لحظه در امتداد بدنه نیز از طریق تغییرات جزئی در کد موجود و ابزار کمکی اضافی پس از پردازش، از زمینه های جریان محاسبه شده بدست می آید.

• رویکرد تجربی

اثر شیارهای خان در تاسیسات آزمایشگاهی ایرودینامیک ARL  را با روش تجربه بررسی کردیم. این مرکز برد جرقه برای ارزیابی کامل ایروبالیستیک گلوله ها طراحی شده است که براون آنرا تشریح کرده است (براون، ۱۹۵۸). مرکز برد شامل ۳۹ ایستگاه سایه افشان جرقه ای متعامد (شکل ۳) بیش از ۱۰۰ متر طول مسیر است که اولین ایستگاه تقریباً ۱.۸ متر پایین تر از پوزه قرار دارد. حسگرهای مادون قرمز عبور پرتابه از ایستگاه ها را تشخیص می دهند و یک سیستم کامپیوتری باعث ایجاد منابع جرقه ای می شود که یک تصویر سایه مستقیم عمودی و افقی از پرتابه عبوری روی فیلم ایجاد می کنند و زمان جرقه را ثبت می کنند. ایستگاه ها در یک سیستم امانتی بررسی می شوند که به طور همزمان با گلوله بر روی فیلم تصویربرداری می شود. فیلم پس از هر بار عکسبرداری و با استفاده از یک جدول نوری دقیق برای تولید داده های آزمایشی خام (دامنه، انحراف، ارتفاع، ارتفاع، زمین، خمیازه و رول) نسبت به سیستم مختصات محدوده ثابت زمین، به عنوان تابعی از زمان جرقه، خوانده می شود. با پردازش داده های خام با استفاده از تجزیه و تحلیل نظریه خطی استاندارد و یک روش تلفیقی عددی ۶-DOF در ARFDAS (ArrowTech Associates، ۱۹۹۷)، می توان مجموعه کاملی از ضرایب را بدست آورد.

شکل ۳. عکس ایستگاه های سایه افشان جرقه ای دو صفحه (متعامد) با محرک های حسگر مادون قرمز و منبع جرقه.

به منظور انجام تحقیقات آزمایشی در مورد تأثیر شیارهای خان و چرخش بر روی یک گلوله با کالیبر کوچک (به طور خاص ۵۶/۵ میلی متر)، از هر دو بمب دست نخورده و شیاردار استفاده شد (شکل ۴). با چرخش ثابت، پرتابه های شیاردار از یک بشکه M16A2 با استفاده از یک بار شارژ متغیر متغیر برای دستیابی به سرعت مطلوب شلیک می شوند. این شلیک ها نمایانگر روش معمولی است که برای توصیف ایرودینامیک گلوله های کالیبر کوچک استفاده می شود. برای به دست آوردن سرعت چرخش متناسب با سرعت پایین راندگی، دسته دوم پرتابه ها از بشکه M16A2 با استفاده از وزن استاندارد سوخت پیشرانه شلیک شده و از یک بلوک ژل در ۶۰۰ متر (از قبل حکاکی شده) بازیابی شدند. سپس پرتابه های از قبل حکاکی شده از پیچ های مناسب و با اندازه بیش از اندازه بشکه های Mann (7.62 میلی متر) خرابکاری شدند. اگرچه نماینده شرایط حین پرواز است، اما این روش به مراتب بیشتر از رویکرد معمول نیاز به تلاش دارد. پیکربندی سوم، متشکل از گلوله های بکری که از بشکه های بزرگتر به همان روش در پیکربندی دوم، خرابکاری شدند.

شکل ۴. گلوله های بکر (سمت چپ) و از قبل حک شده (راست) ۵.۵۶ میلی متر

4. نتایج

۱.۴ اعتبار سنجی عددی

اثر شیارهای خان و میزان چرخش با استفاده از نتایج حاصل از آزمایشات تونل باد موجود و آزمایش محدوده جرقه ایروبالیستی را ارزیابی کردیم. در هر حالت، نتایج تجربی با پیش بینی دینامیک سیالات محاسباتی افزایش یافت.

پیش بینی های محاسباتی برای اعتبارسنجی روش برای مدل تونل باد  را در شکل ۵ میتوان مشاهده کرد.  قطر مدل تونل باد ۵۱ میلی متر بود. اجازه آزمایش در تعداد رینولدز معادل یک گلوله ۲۰ میلی متری در شرایط جوی پرواز آزاد را می دهد. شیارهای تفنگ معادل آن برای تفنگ های ۲۰ میلی متری بود و شامل ۹ شیار، عرض ۱۱۱۱ کالیبر و عمق کالیبر ۰.۰۲۰۵ با سرعت چرخش ۱ چرخش در ۲۰ کالیبر سفر بود. آزمایشات تونل باد نیز در نسخه صاف (بدون شیار) مدل انجام شد. محاسبات در ۲.۰ ماخ برای یک عدد رینولدز بر اساس قطر ۹×۱۰۵ برای هر دو مدل صاف و شیاردار در طیف وسیعی از نرخ چرخش غیر بعدی از ۰ تا ۰.۴ انجام شد.

نیروها و گشتاورهای ایرودینامیکی برای هر دو مدل صاف و شیاردار را مقایسه کردیم. برای بسیاری از ضرایب ایرودینامیکی استاتیک، تأثیر کمی از شیارها مشاهده شد. برای ضریب درگ، اختلاف کمتر از ۰.۶٪ بود. برای ضرایب نیروی نرمال و لحظه فشار، اختلاف به ترتیب کمتر از ۱.۰٪ و ۲.۵٪ بود. هر دو پیش بینی و نتایج تونل باد در هنگام حضور شیارها، کاهش جزئی در لحظه انعطاف پذیری را نشان می دهد. برای بدنه شیاردار، پیش بینی ها نشان دهنده کاهش جزئی (۲٪) در لحظه انعطاف پذیری است زیرا نرخ چرخش غیر بعدی از ۰ به ۰.۴ افزایش یافته است. لحظه های پیچیده پیش بینی شده برای بدنه شیاردار در حدود٪ ۱٪ ضریب لحظه انعطاف پذیری منفرد گزارش شده از آزمون تونل باد بود. اختلافات معنی دارتری برای نیروی مگنوس (طرف) و لحظه و لحظه میرایی رول مشاهده شد.

شکل ۵. ویژگی های هندسی پرتابه نظامی- دریایی.

لحظه رول و نیرو و لحظه مگنوس برای گلوله شیاردار تغییرات خطی کلاسیک را با مشخصه سرعت چرخش گلوله های صاف به نمایش می گذارد، به جز اینکه گلوله شیاردار به دلیل غیر متقارن بودن ماهیت، نیروی یا لحظه غیر صفر را با سرعت چرخش صفر به نمایش می گذارد. شیارهای خان بیشتر شبیه سازی های مسیر و روش های کاهش داده هیچ جبران چرخشی صفر را در این ضرایب فرض نمی کنند. بنابراین، یک روش برای به دست آوردن گشتاور میرایی رول و نیرو و گشتاور مگنوس، عادی سازی نیرو یا گشتاور با سرعت چرخش برای بدست آوردن یک ضریب “موثر” است که به نرخ چرخش وابسته است. از آنجا که سرعت چرخش در پرواز نسبتاً آهسته تغییر می کند و می تواند مستقیماً با شماره محلی ماخ مرتبط باشد، مگنوس “م ”ثر” اگرچه به چرخش وابسته است، اما می تواند به عنوان تابعی از تعداد ماخ رفتار شود.

تطابق کافی بین اندازه گیری های محاسبه شده و تونل باد از لحظه مگنوس موثر در شکل ۶ نشان داده شده است. تفاوت های نسبتاً کوچک بین مگنس مگنوس محاسبه شده در ۲.۲ و ۴.۳ درجه نشان می دهد که ضریب گشتاور مگنوس نسبتاً مستقل از زاویه پرتاب است (در حداقل برای زوایای کوچک) و می تواند به عنوان یک ثابت برای سرعت چرخش ثابت نشان داده شود. نتایج وابستگی لحظه مگنوس به نرخ چرخش، به ویژه برای نرخ چرخش کم را نشان می دهد. با سرعت چرخش بالاتر، با کاهش اثر جبران چرخش صفر، گشتاور مگنوس نسبتاً ثابت می شود. همانطور که قبلاً ذکر شد، سرعت چرخش غیر بعدی به طور معمول در طول پرواز افزایش می یابد زیرا سرعت جلو پرتابه سریعتر از سرعت چرخش بعدی کاهش می یابد. افزایش نرخ چرخش غیر بعدی فراتر از سرعت چرخش غیر بعدی ۰.۳۱۴ دیده می شود که به دلیل شیارها تغییرات نسبتاً کوچکی در گشتاور مگنوس (و پایداری دینامیکی) ایجاد می کند.

شکل ۷ ضریب میراگر رول موثر را برای بدنه ANSR در زاویه حمله ۲.۲ و ۴.۳ درجه نشان می دهد. در سرعت چرخش پرتاب (۰.۳۱۴)، میرایی رول موثر برای بدنه شیاردار تقریباً ۲۵٪ بیشتر از بدنه صاف است. میله میله موثر شیار شیار نسبت به بدنه صاف با چرخش بیش از حد گلوله افزایش می یابد. برای شرایط تحت چرخش، تغییرات بسیار بزرگتری در میرایی رول موثر امکان پذیر است، اگرچه این برای شرایط معمول پرتاب غیر منتظره است.

۴.۲ مهمات نسل ۵.۵۶ میلی متر

برای محاسبه تأثیر شیارهای خان بر روی مهمات نسل ۵.۵۶ میلی متری که به طور معمول از تفنگ M16A2 شلیک می شود، از روش محاسباتی معتبر و آزمایش دامنه جرقه استفاده شد. سه پیکربندی از پرتابه M193 (شکل ۸) برای این بخش از مطالعه در نظر گرفته شده است. بدنه شیاردار (از قبل حکاکی شده) با سرعت پیچشی ثابت مربوط به pD / V = ​​۰.۲ و در پرواز pD / V و بدنه صاف در pD / V در پرواز. آزمون های جرقه در دامنه های ۲.۶، ۲.۱، ۱.۶ و ۱.۱ در طی یک زاویه از حمله برای بدست آوردن مجموعه کاملی از ضرایب استاتیک و مشتقات دینامیک انجام شد. محاسبات برای ۲.۵ و ۱.۳۵ ماخ در دو درجه زاویه حمله در شرایط جوی استاندارد به پایان رسید. تفنگ در هندسه محاسباتی به عنوان شش شیار با عرض ۱۸/۰ کالیبر و عمق کالیبر ۰.۰۱ با سرعت پیچش بشکه M16A2 مدل سازی شده است. شبیه سازی های اضافی CFD در مدل بدنه صاف در محدوده بزرگتر از تعداد Mach برای مقایسه بیشتر با نتایج تجربی تکمیل شد.

شکل ۶. مقایسه ضریب گشتاور مگنوس محاسبه شده در برابر سرعت چرخش با داده های تونل باد برای پیکربندی ANSR قایقرانی.

شکل ۷. مقایسه ضریب گشتاور موثر میرایی میله رول در برابر سرعت چرخش برای پیکربندی ANSR شیاردار و صاف

شکل ۸. ویژگی های هندسی ۵.۵۶ میلی متر M193.

مشابه مدل تونل باد، تفاوت بسیار کمی در بیشتر ضرایب ایرودینامیکی بین تنظیمات دیده می شود که نشان می دهد نه سرعت چرخش و نه حکاکی تأثیر مهمی برای نتایج تجربی یا محاسباتی، به ویژه ضرایب استاتیکی ندارد. شکل ۹ پیش بینی ضریب نیروی محوری صفر-خمیازه را نشان می دهد. داده های محدوده تفاوت معناداری بین تنظیمات قابل توجه نشان نمی دهد. توافق با نتایج محاسباتی کاملاً خوب است. توجه داشته باشید که در حالی که محاسبات مگنوس در α = ۰ درجه انجام شد، محاسبات مخروطی در α = ۲ درجه به پایان رسید. اختلاف ۱-۲٪ مربوط به کشش درجه دوم خمیازه است. ضرایب نیروی طبیعی و گشتاور فشار در شکلهای ۱۰ و ۱۱ نشان داده شده است. در حالی که فقط نتایج مدل محاسباتی بدنه صاف نشان داده شده است، تمام داده های دامنه

مشمول. توافق بین تنظیمات دامنه و همچنین محاسبه های مخروطی (نرخ چرخش صفر) و مگنوس (نرخ زاویه ای صفر) عدم حساسیت هر دو این ضرایب به چرخش و سرعت زاویه ای را نشان می دهد. باز هم، مهمترین تفاوتها دوباره در لحظه مگنوس و لحظه میرایی رول مشاهده شد.

مشتقات دینامیکی در کنار گذاشتن اثرات حکاکی نرخ چرخش کاملاً رو به جلو نبودند. به نظر می رسد اثر هر یک بر ضریب گشتاور میرایی زمین کم باشد (شکل ۱۲). مقایسه دامنه جرقه و اندازه گیری های محاسبه شده ضریب گشتاور مگنوس موثر در شکل ۱۲ نشان داده شده است. مقدار زیادی از پراکندگی در داده های تجربی وجود دارد، اما با سرعت چرخش یا حکاکی ارتباط ندارد. این در دقت اندازه گیری دامنه است که می تواند به اندازه ۲۵-۳۰ باشد. نتایج محاسباتی در این دقت روند داده های آزمایشی را به خوبی دنبال می کنند.

مقایسه دامنه جرقه و اندازه گیری محاسبه شده ضریب گشتاور مگنوس موثر در شکل ۱۳ نشان داده شده است. نتایج دامنه جرقه دارای مقدار زیادی خطای آزمایشی است، به ویژه با نزدیک شدن ضریب گشتاور مگنوس به صفر. اگرچه داده های دامنه و نتایج محاسباتی کاملاً منطبق نیستند، اما روندها قطعاً مشابه هستند. در نزدیک سرعت پرتاب، داده های دامنه و محاسبات هیچ تفاوتی را نشان نمی دهند، انتظار می رود که جریان با شیارها همسو باشد. با کاهش سرعت، داده های دامنه جرقه نشان می دهد که پرتابه پیچ تاب دارای مقادیر ضریب کمتری نسبت به دو پیکربندی دیگر است. در کمترین تعداد Mach، محاسبات و داده های دامنه هر دو نشان می دهد که پرتابه شیاردار با pD / V در پرواز دارای ضریب لحظه مگنوس کمی بالاتر است. اختلافات مشاهده شده در این کمترین تعداد ماخ با توجه به بیشترین چرخش پرتابه بسیار ناچیز است. در حقیقت، تفاوت بین پیکربندی ها در نتایج آزمایشی به سختی خارج از خطای اندازه گیری است. بنابراین، تغییرات در نتایج محاسباتی نیز به ویژه قابل توجه مشاهده نمی شوند.

شکل ۹. ضریب نیروی محوری صفر-خمیازه در مقابل تعداد Mach، M193.

شکل ۱۰. شیب ضریب نیروی عادی در برابر تعداد Mach، M193.

شکل ۱۱. شیب ضریب لحظه پیچش در برابر تعداد Mach، M193.

شکل ۱۲. شیب ضریب گشتاور میرایی در برابر تعداد Mach، M193.

شکل ۱۳. ضریب گشتاور مگنوس موثر در برابر تعداد Mach، M193.

شکل ۱۴. ضریب میرایی رول موثر در برابر تعداد Mach، M193.

شکل ۱۴ ضریب میرایی رول موثر برای تصاویر متغیر M193 بررسی شده را نشان می دهد. میله های خطا در داده های دامنه جرقه نشان دهنده یک انحراف استاندارد از میانگین ضریب میرایی رول است. در سرعت پرتاب (نزدیک) داده های دامنه و نتایج محاسباتی ضریب میرایی رول را برای پیکربندی بدنه صاف کمی پایین تر نشان می دهد. در خطای آزمایش بالستیک، تغییرات قابل توجه نیستند. در دو عدد ماخ پایین تر، داده های دامنه نشان می دهد که پرتابه از قبل حک شده در پرواز pD / V دارای ضریب موثر میرایی رول قابل اندازه گیری بزرگتر است. با این حال، در کمترین تعداد Mach، اختلافات دوباره در خطای داده های تجربی است. نتایج محاسباتی تأیید می کند که بدنه شیاردار در pD / V در پرواز دارای یک ضریب میرایی رول کمی بالاتر در تعداد ماخ پایین است، اما این به دلیل تغییر داده های تجربی قابل توجه نیست.

۴.۳ پایداری دینامیکی و زاویه اصلاح

با استفاده از خصوصیات ایرودینامیکی (محاسباتی یا آزمایشی) که به عنوان بخشی از این مطالعه تکمیل شده است، می توان برای هر پیکربندی پایداری، عملکرد و مسیر حرکت ۶ درجه آزادی پرتابه را ارزیابی کرد. از آنجا که ضرایب ایرودینامیکی به طور قابل توجهی بین تنظیمات متفاوت نبود، مسیر دور تحت تأثیر پیکربندی آزمایش شده قرار نمی گیرد. با این حال، هر دو ثبات و عملکرد، با توجه به زاویه اصلاح می توانند تحت تأثیر پیکربندی انتخاب شده قرار بگیرند. به طور خاص، یک نرخ پیچش ثابت یا سرعت چرخش پرواز به عنوان ثبات دور به سرعت چرخش بستگی دارد.

برای اینکه یک پرتابه با چرخش ثابت بتواند یک پرواز پایدار داشته باشد، دور باید از نظر ژیروسکوپی و پویا در طول مسیر پرواز پایدار بماند. برای اینکه یک دور از نظر ژیروسکوپی پایدار باشد، فاکتور پایداری ژیروسکوپی، Sg، داده شده توسط معادله (۱) باید بزرگتر از یک باشد.

با فرض ژیروسکوپی بودن دور، می توان ثبات پویای دور را ارزیابی کرد. عامل پایداری دینامیکی، Sd توسط داده می شود

جایی که ρ تراکم جریان آزاد است، d قطر پرتابه است، S منطقه مرجع پرتابه است، V سرعت جریان آزاد است و Ix لحظه محوری اینرسی است. علاوه بر این،

جایی که m جرم پرتابه است و آن لحظه عرضی اینرسی است. توجه داشته باشید که تمام ضرایب ایرودینامیکی در معادلات (۱) و (۲) در ضرب می شوند

علاوه بر این، پرتابه باید در ثبات پویایی محدود شده توسط تعریف شده باقی بماند

شکل ۱۵ نمودار معکوس عامل پایداری ژیروسکوپی را در مقابل پایداری دینامیکی برای تنظیمات استاندارد شلیک (pd / V ثابت) و از قبل حکاکی شده (pd / V در پرواز) با پایداری دینامیکی محدود، S1 = S نشان می دهد d (2 – S d)، روکش شده است.

شکل ۱۵. ثبات ژیروسکوپی و پویا برای داده های تجربی M193 با سرعت چرخش پوزه و در پرواز.

شکل ۱۵. ثبات ژیروسکوپی و دینامیکی M193 با نرخ چرخش در پرواز.

همچنین در شکل ۱۵ پیکربندی شلیک استاندارد برای pd / V در پرواز تنظیم شده است. داده های دامنه نشان می دهد که پرتابه از نظر ژیروسکوپی در تمام سرعت ها پایدار است. همانطور که انتظار می رفت، گرمهای دورهای قبل از حکاکی و دورهای چرخش تنظیم شده با شلیک استاندارد دارای Sg بزرگتر به دلیل سرعت چرخش بیشتر مطابقت دارند. پرتابه همچنین برای اعداد ماخ بیشتر از ۱.۵ ماخ به صورت پویا پایدار است. به نظر می رسد در نزدیکی Mach 1.1، پایداری دینامیک دور به نوع پیکربندی و همچنین زاویه حمله بستگی دارد. پایداری دینامیکی دورهای پیش حکاکی شده به طور قابل توجهی افزایش یافته و تمام دورهای پیش حکاکی شده در ماخ ۱.۱ پایدار هستند. بی ثباتی دینامیکی نشان می دهد که ممکن است یک چرخه محدود کوچک خمیازه رخ دهد. در واقع یک چرخه محدود کننده خمیازه کوچک برای پیکربندی شلیک استاندارد Mach 1.1 (تقریباً ۲ درجه) وجود داشت. افزایش پایداری دینامیکی دورهای قبل از حکاکی به دلیل این پیکربندی دارای ضریب گشتاور مگنوس بزرگتر (کمتر منفی) نسبت به پیکربندی شلیک استاندارد است. این را می توان تا حدی به دور قبل از حکاکی دارای سطح خمیازه بالاتر (۱.۵ درجه <α <8 درجه) نسبت به دور شلیک استاندارد (۰.۳ درجه <α <4 درجه) نسبت داد. با این حال، بر اساس پایداری شلیک استاندارد چرخش، انتظار می رود کمترین دورهای قبل از حکاکی ناپایدار باشد. عکسهای کم خمیازه اضافی (زیر ۲ درجه) از پیکربندی از قبل حکاکی شده برای تعیین دقیق تر چرخه محدود لازم است.

فاکتورهای پایداری نیز برای بدنه صاف محاسباتی از ۱.۱ تا ۳ ماخ با سرعت چرخش پرواز محاسبه شده اند (ضرایب با pd / V ثابت تعیین می شوند). پیش بینی ها نشان می دهد که پرتابه از نظر ژیروسکوپی پایدار است (sg> 1) در تمام سرعت ها. مقایسه این نتایج با نتایج استاندارد شلیک، چرخش تنظیم شده، نشان می دهد که شیارهای تفنگ حداقل تأثیر دارند. همانند پرتابه منقوش، پرتابه صاف در رژیم عددی ماخ پایدار باقی می ماند مگر در نزدیکی ۱.۱ و ۱.۲ ماخ در زاویه کم حمله که نشان دهنده یک چرخه محدود کوچک خم است. توافق بین نتایج بدنه صاف محاسباتی و نتایج استاندارد شلیک آزمایشی، اعتماد نویسندگان را برای استفاده از هر یک از این دو روش در آینده افزایش می دهد.

نتیجه گیری ها

یک روش محاسباتی پیچیده برای بررسی تأثیر تفنگ و سرعت چرخش بر روی مشخصات ایرودینامیکی مهمات کالیبر کوچک استفاده شده است. رویکرد محاسباتی با مقایسه با داده های تونل باد برای یک هندسه گلوله اصلی با شیارهای خان در Mach تأیید شده است

محاسبات نشان می دهد که اثر نسبی بین پرتابه های صاف و شیاردار (مچ دار) در محدوده ای از سرعت چرخش حداقل است و شیارهای خان اثرات ایرودینامیکی مسئول زاویه های اصلاح شده تولید نمی کنند. سپس این روش به یک گلوله های کالیبر کوچک نسل فعلی. در رابطه با یک آزمایش دامنه جرقه، اثر شیارهای خان و سرعت چرخش (پیچ و تاب ثابت در برابر پرواز pD / V) در سرعت راه اندازی و کاهش سرعت بر روی ضرایب ایرودینامیکی و مشتقات به حداقل رسیدند یا در خطای آزمایشی تست بالستیک.

نتایج پیامدهای مهمی برای هر دو آزمایش CFD و آزمایش هوازی از مهمات کالیبر کوچک دارد. به مقدار فوق العاده ای از منابع محاسباتی و تجربی اضافی برای به دست آوردن یک پرتابه با حکاکی مناسب با سرعت چرخش مورد نیاز بود که مربوط به تعداد ماخ مورد بررسی باشد. خوشبختانه، نتایج فعلی نشان می دهد که تأثیر شیارهای خان و میزان چرخش برای تعیین ضرایب ایرودینامیکی و مشتقات دینامیک اهمیت خاصی ندارد، بنابراین می توان از روشهای CFD و تجربی استفاده کرد. با این حال، اگر بخواهیم ثبات دور را برای سرعت های پایین به درستی تعیین کنیم، استفاده از سرعت چرخش در پرواز ضروری است. اگر فقط از نرخ چرخش پوزه استفاده شود، سطح پیش بینی شده بی ثباتی دینامیکی، که به صورت زاویه اصلاح ظاهر می شود، احتمالاً بیشتر از واقعیت خواهد بود.

تشکر و قدردانی

نویسنده لازم میداند از PM-MAS ارتش ایالات متحده برای تأمین اعتبار و حمایت از بخشهای قابل توجهی از این تلاش قدردانی کند. این کار همچنین با اعطای وقت رایانه از مرکز دفاع عمده منابع مشترک وزارت دفاع در آزمایشگاه تحقیقات ارتش ایالات متحده پشتیبانی می شود.

منابع

Arrow Tech Associates, “ARFDAS: Ballistic Range Data Analysis System,” User and Technical Manual, South Burlington, VT, May 1997.

Baldwin, B.S. and Barth, T.J., “A One-Equation Turbulence Transport Model for High Reynolds Number Wall-Bounded Flows,” AIAA-91-610, January 1991.

Braun, W.F., “The Free Flight Aerodynamics Range,” BRL-R-1048, U.S. Army Ballistic Research Laboratory, Aberdeen Proving Ground, MD, July 1958.

Chan, W.M., “The Overgrid Interface for Computational Simulations on Overset Grids,” AIAA-2002-3188, June 2002.

Chan, W.M. and Buning, P.G., “User’s Manual for FOMOCO Utilities – Force and Moment Computation Tools for Overset Grids,” NASA-TM-110408, July 1996.

DeSpirito, J., Silton, S.I., and Weinacht, P., “Navier-Stokes Predictions of Dynamic Stability Derivatives: Evaluation of Steady State Methods,” AIAA-2008-0214, Jan. 2008.

McCoy, R.L., “Aerodynamic Characteristics of Caliber

.۲۲ Long Rifle MATCH Ammunition, BRL-MR-3877, Ballistic Research Laboratories, Aberdeen Proving Ground, MD, Nov 1990.

McCoy, R.L., “Aerodynamic and Flight Dynamic Characteristics of the NEW Family of 5.56MM NATO Ammunition,” BRL-MR-3476, Ballistic Research Laboratories, Aberdeen Proving Ground, MD, Oct 1985.

Meakin, R.L., “A New Method for Establishing Inter-grid Communication Among Systems of Overset Grids”, AIAA Paper AIAA-91-1586, June 1991.

Renze, K.J, Buning, P.G., and Ragagopalan, R.G., “A Comparative Study of Turbulence Models for Overset Grids”, AIAA Paper AIAA-92-0437, January 1992.

Sahu, J.,”Three Dimensional Base Flow Calculation for a Projectile at Transonic Velocity,” AIAA-86-1051, May 1986.

Shiff, L.B., “Nonlinear Aerodynamics of Bodies in Coning Motion,” AIAA Journal, Vol. 10, No. 11, 1972, pp. 1517 – ۱۵۲۲.

Weinacht, P., “Navier-Stokes Predictions of Pitch Damping for Axisymmetric Projectiles,” J. of Spacecraft and Rocket, Vol. 34, No. 6, 1997, pp. 753-761.

Weinacht, P., Guidos, B.J., Sturek, W.B., and Hodes, B.A., “PNS Computations for Spinning Shell at Moderate Angles of Attack and for Long L/D Finned Projectiles,” BRL-MR-3522, Ballistic Research Laboratories, Aberdeen Proving Ground, MD, June 1986.

تیراندازی تفریحی و درس های زندگی

فیل هاردمن انتقال دانش را جشن گرفته و خود نیز کمی خوشگذرانی می کند!

مقاله این ماه با مقاله های معمول من متفاوت است اما ماجرایی است که بسیار تمایل دارم روایت کنم. همیشه طرفدار سرسخت تفنگ های بادی بوده ام اما هنوز در بسیاری اوقات از شگفت انگیزی این ورزش غافلگیر می شوم. من در طی سال ها دوستان خوبی پیدا کرده ام؛ برخی در زمان تیراندازی، برخی در مغازه های اسلحه فروشی، و تعداد بیشتری آنلاین . اما این ورزش همچنان به من در محکم کردن روابط در نامعمول ترین مکان ها کمک کرده و اهمیت خوش اقبال بودنم را به من شناخته است.

من و همسر سابقم جس که خوانندگان دراز مدت ممکن است از مقالات اولیه من او را به خاطر بیاورند پس از طلاق هم دوستان خوبی باقی مانده ایم. ما دو فرزند داریم جک و کیسی و او تقریبا ۱۵ سال نامادری پسر بزرگم کریس نیز بوده است. ما ۵ سال پیش طلاق گرفتیم. زندگی ادامه داشته است و او شریک زندگی دیگری دارد به نام دیوید که باهم دو فرزند دارند. به نظر شما ممکن است زمانیکه یکشنبه ها برای دیدن فرزندانم میروم برنامه ای عجیب باشد اما هرگز چنین نبوده است. ما در واقع همه باهم رابطه خوبی داریم که برای همه علی الخصوص بچه ها عالی است. دیوید بسیار به ماهیگیری علاقه مند است و من هیچوقت آن را امتحان نکرده ام. پس یکروز دیوید من و فرزند وسطی ام جک را با خود برد  و ما لذت بسیاری بردیم. من خیلی دوست داشتم. برای جبران گفتم یکی از تفنگ های بادی خودم را ببرم، اهدافی را در حیاط گذاشته و باهم چندین تیر بزنیم به امید اینکه زمانی برای تیراندازی واقعی به دشت برویم.

بیرون با پسرها

تصمیم گرفتم تفنگ وایروخ ۱۰۰ بالپاپ  را ببرم. عمدتاٌ به دلیل اینکه اسلحه محبوب من است و چون میخواستم به او نشان بدهم که تفنگ های بادی امروزی چقدر پیشرفته اند و مانند تفنگ های ارزان فنری دوران نوجوانی او نیستند بلکه تفنگ های شکاری بسیار پیشرفته و قدرتمند میباشند. ما همچنین به این نتیجه رسیدیم که برای شرکت بچه ها، آموزش و تفهیم برخی از قوانین حمل تفنگ، و فراگیری برخی از اصول تیراندازی این بهترین فرصت است..

جک همیشه به شکار علاقه مند بود اما من سعی داشتم آموزش را تا زمانیکه کمی بزگتر شود و از نظر ذهنی و بدنی به رشد بیشتری برسد به تأخیر بندازم . او به ۱۳ سالگی نزدیک است، بسرعت در حال رشد بوده و به نظر می رسد که آماده است. او البته در کنار تفنگ های بادی بزرگ شده است و آنها برای وی غریبه نیستند. اما دیگر فقط خوشگذرانی نیست و زمان شکار همه چیز را باید بسیار جدی گرفت.

دخترم کیسی میتوانست همراه ما بیاید اما  تصمیم گرفت که در کنار مادر و خواهر کوچک خود در خانه بماند. کانر کوچولو اما تصمیم گرفت که همراه پدرش دیوید، برادر بزرگترش جک و عمو فیل بیاید و اگرچه هنوز خیلی کوچک است اما همه موافق بودیم که برایش خوبست که یاد بگیرد که تفنگ اسباب بازی نیست.

کلاس پیشرفته

اهداف ما از چند ورق کاغذ با نقطه های ترسیمی تشکیل شده بودند و میدان تیر ما فقط ۱۴ متر طول داشت و فقط یک تفنگ داشتیم،

چند ساچمه و محیطی امن برای تیراندازی به چیز دیگری نیاز نداشتیم.

اجازه دادم که جک خشاب را پر کند و برای دیوید عملکرد آن را توضیح دادم. کشیدن گلن، محل ضامن را به وی نشان داده و دوربین اکترونیک حرفه ای ای تی ان ایکس ۴K  را برایش نمایش دادم.

بچه ها برای تیراندازی بسیار هیجان زده بودند اما من آن را کنترل کردم زیرا اول باید درباره امنیت صحبت می کردیم و نحوه رفتار با تفنگ را توضیح می دادم که با تفنگ همیشه باید طوری رفتار شود که پر است و آماده تیراندازی و در جهت امنی گرفته شود.

من اول کمی تیراندازی کردم تا از مرتب بودن اوضاع مطمئن شوم و بعد اجازه بدهم دیوید تیراندازی کند. واکنش او پس از اولین شلیک نگاهی به تفنگ بود مثل اینکه بگوید همین بود؟ این نگاه برای من بسیار آشناست. نداشتن لگد تفنگ های PCP و صدای کم شلیک همیشه مردم را غافلگیر می کند و من با دیدن آن لبخند زدم.

با خنده گفتم «آره چیز خاصی نیست؟» پس از چند شلیک دیگر آموزش وی در نیروی دریایی! را به پایان رساندم.

استعداد فطری

نفر بعدی جک بود اما به دلیل سنگینی تفنگ و جراحت مچ دستش در هنگام بدلکاری با اسکوتر پیشنهاد کردم که در موقعیت خوابیده شلیک کند. جک زمانیکه برای اولین بار تیراندازی کرد هم سن کانر بود که تصمیم گرفت در کنار او دراز بکشد. دیدن تفاوت اندازه آنها مرا شگفت زده کرد. دیدن او که چقدر بزرگ شده  بود و نیاز به راهنمایی زیادی نداشت گذشت سریع زمان را بیادم آورد. کانر دراز کشیده محو تیراندازی برادرش شده بود و با تعجب شلیک های پیاپی وی را نگاه می کرد تا اینکه پرسیدم میخواهی امتحان کنی؟ صورتش روشن شد و سرش را به علامت توافق تکان داد و من بطرف دیوید چرخیدم و به آرامی گفتم: «خشاب خالی است اما او نمی داند.” 😉

جک بلند شد و به کناری رفت تا کانر بر روی کیف تفنگی که به عنوان زیر انداز گذاشته بودم دراز بکشد. او به دقت به صحبت های من گوش می داد. دوباره تأکید کردم که تفنگ اسباب بازی نیست و باید آنچه را که میگویم انجام دهد. او با تکان دادن سرش نشان داد که فهمیده است. بیشتر وزن اسلحه را من تحمل کردم و او در موقعیت شلیک قرار گرفت و به درون دوربین نگریست و علی رغم هم اندازه بودن با تفنگ توانست فضا را ببیند و هم زمان به ماشه برسد. وقتی که آماده شد به او گفتم تا ماشه را بکشد. تفنگ با شلیک انفجاری از هوای خشک زنده شد.  کانر در کمال تعجب گلن را خودش به عقب کشید که نشان میدهد با تمرکز کامل نظاره گر عملیات جک بوده است.

تیراندازی برای خوشگذرانی

ما همه به ترتیب به سر بطری ها و تکه های کاغذ تیراندازی کرده و باهم صحبت کردیم. زمان بسرعت گذشت و من دریافتم که چه لحظه های خاصی را گذراندیم و چقدر خوش اقبال هستیم که می توانیم. اینجا دو پدر، دو پسر، دو برادر، یک خانواده بودیم که تیراندازی ما را متحد کرده بود و بسیار سرگرم شده بودایم. که فقط منظور بچه ها نیستند بلکه من و دیوید هم لذت بردیم. به عنوان یک خانواده ما باهم تفریح می کنیم و رابطه خود را مستحکم تر میکنیم.

اقرار می کنم که به عنوان یک شکارچی جان سخت به ندرت تفریحی تیر اندازی می کنم اما زمانی را که در حیاط گذراندیم همانند هر جلسه شکاری بسیار لذت بخش دیدم. آن دورهمی نه فقط رابطه ما را مستحکم تر کرد بلکه ممکن است به ورود افراد تازه نفسی به ورزش ما به عنوان نسل بعدی تیراندازان با تفنگ بادی نیز کمک کرده باشد. چیزی که با بالا رفتن سن ما این ورزش به آن نیاز دارد.

به این فکر افتادم که در برخی اوقات تیراندازی با تفنگ بادی را بیش از حد جدی می گیرم. در اغلب اوقات در تعقیب شکار و صید عالی نسبت به تیراندازی صرفا برای لذت بردن بی توجه بودم. من ۱۵ سال بود که برای خوشگذرانی تیراندازی نکرده بودم و تماشای لذت بردن بچه ها مرا به فکر دوران جوانی انداخت. می نشستم و صد ها تیر را با تفنگ فنری خود با دید آزاد و بدون نگرانی درباره اندازه گروپ یا برد تیر رها می کردم. فقط خوشحال بودم که صدای برخورد تیر با یک قوطی حلبی را بشنوم، ببینم که در روز خاک به رقص درامده است و نگران دقت خود نیز نبودم.

یک دنیای کاملاً جدید

لذت و اشتیاق آنها که مسری نیز بود مرا به لبخند وادشت. تا زمانی که تمام شده بود و من در خانه نشسته بودم و به نوشتن این مطلب مشغول بودم درک نکردم که چقدر لذت برده بودم. خودم را در حال بررسی تفنگ های بادی کم قدرت، CO2 و … دیدم و تصور کردم که چقدر می توانیم با این اسلحه ها تفریح کنیم. من مانند اغلب افراد شکارچی با تیراندازی تفریحی شروع کردم. اما تلاش من برای به موفقیت رسیدن به عنوان یک شکارچی در برخی اوقات مانع تیراندازی تفریحی من شده بود. تفنگ برای من یک ابزار شکاری است و نه یک منبع خوشگذرانی و تفریح. با بازگشت به سرآغاز پی بردم که تیراندازی با تفنگ بادی میتواند چه لذت هایی داشته باشد که  من هنوز امتحان نکرده ام. شرایط باید تغییر کند.