پمپ تقویت کننده واسط شارژ تفنگ بادی

پمپ تقویت کننده Extreme BigBore Rifles فوق العاده است: این دستگاهی است که به شما اجازه می دهد تفنگ بادی PCP خود را تا فشار بیشتری نسبت به مخزن خود پر کنید.

به عنوان مثال ، بگویید مخزن HPA شما تحت فشار کمتر از ۲۵۰۰ PSI معادل ۱۷۲ Bar است و می خواهید FX Impact خود را تا ۳۶۲۵ PSI معادل ۲۵۰ Bar کامل پر کنید. به طور معمول ، بدون مراجعه مجدد به فروشگاه و استفاده از کمپرسور ، شانسی ندارید . با استفاده از پمپ تقویت کننده برای اتصال بین تانک و تفنگ بادی PCP – در کمتر از یک دقیقه – می توانید آن را تا ۲۵۰ Bar کامل پر کنید.

از آنجا که از نظر فنی “تقویت کننده فشار هوا” شناخته می شود ، نیازی به منبع برق یا حتی باتری نیست. این دستگاه تنها با استفاده از نیروی هوای فشرده کار می کند. بنابراین می توان از آن در شوتینگ رنج ها یا هر جایی دور از منبع تغذیه استفاده کرد.

برای اطلاعات بیشتر در مورد پمپ تقویت کننده و مزایای آن ، این پست قبلی وب سایت HAM را بررسی کنید .

مزایای پمپ تقویت کننده 

نسبتاً کوچک و سبک است. با وزن کمتر از ۱۲ پوند و طول ۲۴ اینچ ، قابل حمل است. به عنوان مثال ، این بسیار سبک تر از اکثر کمپرسورهای برقی قابل حمل است. بنابراین می توانید آن را با خود به باشگاه یا شوتینگ رنج خود ببرید.

 اگر مخزن خود را در فروشگاه های تجهیزات تیراندازی یا آتش نشانی پر کرده اید ، تجربه کرده اید که معمولا بدون توجه به میزان فشار مخزن ، قیمت یکسانی را برای شارژ دریافت می کنند .

با هر نوع تفنگ بادی PCP کار می کند. به طور طبیعی ، مزایای آن بسیار مشهود است زیرا تفنگ های بادی جدید با قدرت های بالا دارای اشتهای زیادی در مصرف هوا هستند. اما بوستر پمپ را می توان با هر PCP استفاده کرد. این امر آن را برای باشگاه هایی که تیراندازان زیادی دارند ایده آل می کند.

ممکن است برای شما مفید باشد که یک فشار سنج اضافی دقیق را در خطی مانند این بین پمپ تقویت کننده و تفنگ وصل کنید …

پمپ تقویت کننده Extreme در حال حاضرتوسط Extreme Big Bore در دسترس است و با قیمت ۸۹۹.۹۹ دلار به فروش می رسد.

نسخه جدید

خوب ، چیزی که ما متوجه شدیم این است که در واقع نسخه جدیدی از تقویت کننده پمپ وجود دارد. بنابراین ما روی آن تمرکز کرده ایم.

در هر مهندسی واقعاً برجسته ای ، بزرگترین چالش ساده سازی محصول در حین حفظ – یا حتی بهبود عملکرد است. یک طراحی ساده تر به طور کلی قابلیت اطمینان را با استفاده از قطعات کمتر بهبود می بخشد: اشتباه کمتر وجود دارد!

در صورت وجود کنترل های کمتر ، استفاده از قطعات کمتر نیز می تواند باعث سهولت استفاده از محصول شود. در نهایت ، طراحی ساده تر ممکن است هزینه ها را کاهش دهد ، اگرچه همیشه اینطور نیست. (قطعات کمتر گران تر می تواند گرانتر از تعداد بیشتری از قطعات ارزان تر باشد).

آخرین نسخه محصول Extreme Big Bore با حذف فشار سنج پایین و محدود کننده جریان ، طرح اولیه را ساده کرده است. این تغییر قابل مشاهده است ، حداقل ، دیگران در داخل هستند. بنابراین در حال حاضر نیازی نیست که کاربر جریان فشار را تنظیم کند.

در اینجا مقایسه دو نسخه بوستر پمپ را مشاهده می کنید. ابتدا جدید…

سپس نسخه قبلی…

ظرفیت مخزن

متغیر دیگر ظرفیت مخزن است. 

ما از پمپ تقویت کننده با هر دو سیلندر کوچک ۹۰ Cu  و بزرگ ۵۵۰ Cu استفاده کردیم .هر دو خوب کار کردند. اما پمپ تقویت کننده برای استفاده در مخزن با ظرفیت بیشتر مناسب تر است.

رابط انسانی

در مرحله اول ، وقتی همه چیز متصل است و شیر مخزن باز می شود صدای هجوم هوا به داخل تفنگ بادی را خواهید شنید. فقط یک یا دو ثانیه صبر کنید تا این کار متوقف شود و همه چیز قبل از حرکت به جلو حل شود.

ثانیاً ، پمپ تقویت کننده در واقع هنگامی که دکمه فعال کننده سبز را به پایین فشار می دهید عمل می کند. این بدان معناست که هر بار که آن را فعال می کنید باید به طور مداوم دو یا سه ثانیه به آن فشار بیاورید.

تفنگ بادی FX M3

FX Impact M3 جدیدترین و بهترین نسخه از محصولات برند سوئدی است. تعداد زیادی ویژگی جدید ، همراه با مجموعه ای از کالیبرها ، طول لوله و لوازم جانبی…

Impact M3 در رنگ مشکی یا برنز موجود است. همه کالیبرهای مورد انتظار وجود دارد – از .۱۷۷ تا کالیبر ۳۵. و طیف وسیعی از طول لوله ها از ۵۰۰ میلی متر شروع می شود ، تا ۸۰۰ میلی متر . طول استاندارد لوله ۶۰۰ میلی متر است.

Impact M3 برای ارائه قدرت بیشتر ، پلنیوم بزرگتری دارد. ظرفیت این قطعه اکنون به کمتر از ۷۲ سی سی افزایش یافته است! این جاذبه خاصی برای تیراندازان و کسانی است که خواهان M3 در کالیبرهای ۰.۳۰ و .۳۵ هستند.

پیشرفت دیگر گنجاندن دو تنظیم کننده هوا (رگولاتور) در طراحی Impact است. اولین تنظیم کننده یک دستگاه کوچک است که در اتصال مخزن تعبیه شده است. FX می گوید که این باعث می شود فشار کمتری بر تنظیم کننده اصلی (دوم) اعمال شود. در نتیجه فشار خروجی تنظیم کننده ثابت تر است و در نتیجه تلورانس سرعت شات به شات کمتر می شود.

عکس زیر اولین تنظیم کننده و محل آن را نشان می دهد. همچنین مخزن بزرگتر ۵۸۰ سی سی را نشان می دهد که اکنون به صورت استاندارد با M3 همراه است.

M3 همچنین از سیستم FX Quick Tune جدید استفاده می کند. این یک ارتقاء اساسی است که به شما امکان می دهد (تقریبا) همه  تنظیمات سرعت را به راحتی و بدون ابزار تنظیم کنید. البته فشار با استفاده از دو تنظیم کننده تنظیم می شود. تنظیم کننده ولو زمان باز شدن ولو را کنترل می کند و بار هوا را در پشت ساچمه اندازه می کند. تغییرات بزرگ در کشش فنر چکش با استفاده از چرخ قدرت سنتی تنظیم می شود – اکنون با ۱۶ پله. با این حال ، در حال حاضر تنظیم کننده فنر چکش Micro Fine نیز وجود دارد. FX می گوید که این اجازه می دهد تا سرعت Muzzle را در مراحل دقیق ۱ یا ۲ FPS تنظیم کنید!

سایر تغییرات شامل نصب دوطرفه سیستم کوکینگ کناری است. و در حالی که ماشه های ضربه ای همیشه برجسته بوده اند ، این مورد – نیز – اصلاح شده است. ماشه جدید اجازه می دهد تا پایه ماشه به جلو و عقب منتقل شود. FX می گوید که ماشه جدید استیج دوم را ارائه می دهد.

برای تیراندازان لانگ رنج، ریل پیکاتینی در حال حاضر دارای یک زاویه ۲۰ MOA است. این امر به منظور جلوگیری از تمام شدن کلیک تورت الویشن ( طبلک برد ) در مسافت بالا است.

سرانجام  – Impact M3 در حال حاضر شامل فشار سنج های با کیفیت Wika به صورت استاندارد است. اگر امکان اندازه گیری دقیق فشار داخلی وجود نداشته باشد ، این همه قابلیت تنظیم دقیق در اسلحه وجود ندارد!

دوپایه تفنگ

(راهنمای خرید – اصول استفاده)

کاربرد دوپایه :

دوپایه تفنگ ابزارقابل حمل V شکل است که کمک می کند به حمایت و مهار تفنگ و ثبات آن در هنگام تیراندازی ، معمولا یک است سلاح مانند یک تفنگ بلند یا یک ملات . این اصطلاح از پیشوند لاتین bi به معنی “دو” و ریشه pod یونانی به معنی “پا” گرفته شده است .

Bipod ها طراحی شده اند برای تحمل وزن یک سلاح و در بخش جلوی قنداق یا لوله تفنگ نصب می شوند ، و ثبات قابل توجهی در برابر جنبش های ناخواسته تفنگ و لگد ناشی از شلیک ایجاد می کنند در حالی که برخی از آنها اجازه می دهند حرکات وچرخش های اختیاری در محور عرضی و ارتفاعی ایجاد کنید بدون اینکه فشار خاصی را به مچ و عضلات خود وارد کنید .

bipod های مدرن تاشو یا تلسکوپی ها،بسته به نوع طراحی اجازه برخی حرکات محدود در محور عمودی ( سوژه متحرک از روبرو ) و حتی محور طولی ( کج ) را میدهند.

یک دوپا به تنهایی ، تنها با دو پایه نگهدارنده ، کاملاً پایدار نیست و برای ثابت ماندن نیاز به حداقل یک نقطه پشتیبانی دارد ، به ویژه در برابر نیروی افقی ناشی از عقب نشینی تفنگ . این سومین نقطه پشتیبان معمولاً انتهای قنداق است که محکم به بدن تیرانداز فشار داده می شود/مهار می شود یا کیسه شن (ریربگ) .

در اسلحه های گرم ، دوپا معمولاً روی تفنگ ها و مسلسل ها برای ایجاد فشار به جلو برای کاهش عقبنشینی سلاح استفاده می شود. آنها همچنین بر روی سلاح های لوله بلند دیگر نیز دیده می شوند. دوپایه ها به اپراتورها اجازه می دهند به راحتی سلاح را روی اجسام مانند زمین یا دیوار قرار دهند ، خستگی آنها را کاهش داده و دقت و ثبات را افزایش می دهد. دوپایه ها می توانند دارای طول ثابت یا قابل تنظیم باشند. برخی از آنها می توانند کج شوند و به سلاح اجازه می دهد به چپ و راست کج شود. برخی از طرح ها همچنین امکان چرخش سلاح به پهلو را فراهم می کنند. 

تاریخچه
اولین استفاده شناخته شده از bipods در سلاح گرم را می توان به توپ دستی در قرن ۱۲ ، که لوله های آهنی روی تیرک های کوتاه قرار گرفته بودند .

دوپایه روی تفنگ ها برای اولین بار مشخص شده است که در اواسط قرن ۱۹ به صورت بداهه مورد استفاده قرار گرفته است به ویژه توسط مرزبانان آمریکایی و دیگر شکارچیان حیوانات وحشی .

نقاشی “Long Shot” توسط هاوارد ترپنینگ  نیز شکارچیان بومی آمریکایی را نشان می دهد که با دوپایه متشکل از دو تیر متقاطع زیر تفنگ شلیک می کنند.

نقاشی Long Shot  هاوارد ترپنینگ

در طول قرن بیستم ، استفاده از دوپایه های تخصصی تر افزایش یافت ، و در انواع مختلف تفنگ ها در طول جنگ ها مشاهده شد. به عنوان مثال تفنگ لوئیس (۱۹۱۴) مجهز به دوپایه قابل تنظیم بود. این فناوری پیشرفته تر شد ، با پاهای لولایی و حتی قابل تنظیم ارتفاع .

U.S. Marines field tested the Lewis machine gun in 1917.

یکی از اولین شرکت هایی که دوپایه موفق تجاری تولید کرد ، Harris Engineering بود که در سال ۱۹۷۹ در بارلو ، کنتاکی توسط جرالد هریس ، مارگارت هریس و سوزان ویلکرسون تأسیس شد . قبل از راه اندازی شرکت ، جرالد برای ثبت اختراع روی دو پایه درخواست کرده بود.Harris Bipods تقریباً چهل سال است که تولید می شود و تقریباً بدون تغییر باقی مانده است.

Harris Bipods

پیشرفت های اخیر در تولید دوپا شامل استفاده از مواد سبک وزن مانند آلومینیوم ، فیبر کربن و تیتانیوم ، استفاده از مکانیسم های مختلف اتصال سریع و جدا شدن (پیکاتینی ، M-LOK و غیره یا حتی آهن ربا ) و انواع مختلف مواد در زیره پایه با الهام از چوب اسکی طراحی شده و استفاده می شود مانند لاستیک، فلز برای جلوگیری ازفرو رفتن دو پایه در سطوح نرم مانند ماسه یا برف عمیق .

استانداردهای نصب
چندین استاندارد برای اتصال دو پایه به تفنگ وجود دارد که برخی از آنها شناخته شده عبارتند از sling stud ، Picatinny، M-LOK و ورقه ورقه پود. از اواخر دهه ۲۰۱۰ ، سبک Arca-Swiss در مسابقات تیراندازی محبوبیت پیدا کرد ، زیرا ریل اجازه تنظیم دقیق تر محل نصب را می داد .

نصب sling stud

نصب Picatinny

نصب M-LOK

نصب Arca-Swiss

مشاوره خرید :

در مدت زمان طولانی تنها دو رقیب در دوپایه وجود داشت و در سال ۲۰۱۴ ، دوپایه هریس ۳ به ۱ بر اطلس ترجیح داده می شد. اما در چند سال گذشته ، چندین مدل جدید به بازار آمده است ، بنابراین داده های امسال بسیار جالب تر است!

رنگ های مختلف روی نمودار نشان دهنده لیگ و رتبه تیراندازان است. به عنوان مثال ، رنگ مشکی نشان دهنده تیراندازانی است که در PRS در ۱۰ نفر برتر قرار گرفته اند ، آبی تیره کسانی هستند که در رتبه PRS 11-25 هستند ، و هرچه آبی روشن تر باشد ، در جدول رده بندی فصل PRS Open Division زتبه پایین تری را نشان می دهد.

دوپایه یک قطعه اساسی برای یک تفنگ دقیق است و فقط برای شلیک های درازکش کمک نمی کند. برخی از طرح های دو پایه دارای ویژگی هایی هستند که به شما کمک می کند در موقعیت ها و موانع مختلف ثبات و راحتی خود را حفظ کنید. با این حال ، تیراندازان باتجربه و تولیدکنندگان خلاق باعث شده اند تا به یک ابزار چند منظوره تبدیل شود که می تواند در سناریوهای مختلف به نفع تیرانداز مورد استفاده قرار گیرد.

1. بسیار بسیار سریع استقرار می یابد. می توانید پاها را از حالت تا شده به حالت ۹۰ درجه و آماده استفاده در کمتر از ۲ ثانیه با یک دست بچرخانید یا با همان سهولت آنها را به عقب برگردانید. این بزرگترین نقطه قوت برای هریس نسبت به اطلس است. وقتی در یک مسابقه استرس زیاد است ، نمی توانید با فشار دادن دکمه ها در حال حرکت باشید یا سعی کنید هر دو پا را در زاویه مناسب قرار دهید. این یک طراحی بسیار ساده است که بسیار کاربردی است.
2. دوپای هریس به دلیل طراحی ساده/قوی و مواد با کیفیت بالا بسیار بادوام است. این بزرگترین تفاوت بین دوپایه ۲۰ دلاری مارک آمازون و ۱۰۰ دلاری هریس است. اکثر قطعات از آلیاژ آلومینیوم هستند ، اما هریس از فولاد در اتصالات یا قطعاتی که ممکن است فرسوده شوند استفاده می کند. واحدهای نظامی سالهاست که از دوپایه هریس با استفاده زیاد در برخی از سخت ترین محیط های جهان استفاده می کنند. این بدان معنا نیست که دیدن هریس شکسته غیر ممکن است ، اما نادر است.
3. پایه های فنری و رهاکردن ساده دکمه باعث می شود تنظیمات ارتفاع سریع و آسان با یک دست انجام شود.

هریس HBRMS کوتاهترین دوپای آنها با پایه هایی است که ۶ تا ۹ اینچ طول دارند. هریس از آن به عنوان “محکم ترین” مدل خود یاد می کند.

M در نام مدل نشان می دهد که دو پایه دارای پاهای بریده شده است. بریدگی ها چند نقطه مرجع از پیش تعیین شده ارتفاع را ارائه می دهند تا تنظیم هر دو پا در یک ارتفاع را آسان تر کرده یا بدون اصلاح بیش از حد ، تعدیل جزئی انجام دهید.

S در نام مدل نشان می دهد که دو پایه می تواند بچرخد ، که به شما امکان می دهد تفنگ را از یک طرف به طرف دیگر کج کنید. این باعث می شود که تفنگ در زمین های ناهموار کاملاً یکنواخت شود بدون اینکه با ارتفاع پا درگیر شوید. حتی مقدار کمی ناترازی تفنگ می تواند منجر به خطای دوربرد شود و این ویژگی می تواند به تیرانداز کمک کند تا در زمین های ناهموارتیراندازی بهتری داشته باشد .

به نظر می رسد هریس دیدگاه “سری که درد نمی کند دستمال نمی بندند!” را دارد بنابراین طراحی آنها از زمان عرضه اولیه تا حد زیادی بدون تغییر باقی مانده است. در حالی که طراحی اصلی برجسته است ، هریس مطمئناً هیچ جایزه ای برای نوآوری دریافت نمی کند ، که من پیش بینی می کنم احتمالاً باعث شود آنها به آرامی توسط مارک های دیگر – مانند Jewell – تحت الشعاع قرار گیرند. اگر می خواهید این پایه کاری را انجام دهد که ۲۰ سال پیش در ابتدا برای آن طراحی نشده بود ، تنها راه تحقق این امر نوآوری است که توسط شخص ثالث انجام می شود. خبر خوب این است که هریس مدت طولانی استاندارد طلایی بوده است ، تعداد زیادی لوازم جانبی پس از فروش برای سفارشی سازی آن به روش های مختلف وجود دارد.

در اینجا تعدادی از محبوب ترین سفارشی سازی هایی که در مسابقات روی دوپایه هریس انجام شده مشاهده می کنید:

ADM Harris-S Swivel Bipod Mount AD-BPP2

Masterpiece Arms MPA RAT Base w/Harris Block

Hawk Hill Custom Talon Bipod Replacement Feet for Harris style Bipod. Harris

KMW Pod-Loc Kit

دوپایه اطلس Atlas 
محبوبیت دوپایه های اطلس در چند سال گذشته بین تیراندازان تقریباً دو برابر شده و ۳۸ درصد از این تیراندازان آنها را انتخاب کرده اند (در مقایسه با ۲۲ درصد در سال ۲۰۱۴).

دوپایه اطلس بسیاری از ویژگی های طراحی نوآورانه را ارائه می دهد. آنها فاصله زیادی با دوپای هریس دارند. برخی از تیراندازان حتی ادعا می کنند که دوام بیشتری نسبت به کارخانه هریس دارند ، مخصوصاً در نقطه اتصال.

برخی از ویژگی های جذاب دوپایه اطلس :

پاها را می توان در چند زاویه قرار داد: مستقیم به پایین (۹۰ درجه) ، یا ۴۵ درجه به جلو یا عقب. این تنظیم ارتفاع از ۴.۷۵-۹ اینچ را فراهم می کند که در مقایسه با سایر دوپایه ها بسیار زیاد است.
۱۵ درجه  شیب/چرخش را فراهم می کند
پاها را می توان به جلو یا عقب قرار داد
پاهای شکاف دار (شبیه هریس)
بسیاری از گزینه های عالی برای اتصال (از سوکت ADC QD picatinny بسیار محبوب گرفته تا پایه های AI spigot و سایر موارد ، که به نظر می رسد همه آنها از یک گل میخ بند با دوام تر هستند)
پاها را می توان به راحتی در کمتر از ۱ دقیقه با اکستنشن ها فیت کرد. اکستنشن های مختلفی از شرکت های مختلف از ۳ “تا ۶” تا ۱۷.۵ “در دسترس است ، به این معنی که یک دوپایه اطلس با این اکستنشن ها محدوده بسیار زیادی را پوشش می دهد.

برخی از تیراندازان در مورد دوپایه اطلس چند اشکال مشاهده می کنند:

پاها کندتر حرکت می کنند و برای فشردن یک دکمه و چرخاندن یک پا ، به مهارت های حرکتی خوب و هماهنگی نیاز دارند. این ممکن است ساده به نظر برسد ، اما تحت استرس می تواند مشکل ساز باشد.
اغلب پاها به دلیل ویژگی چرخش به پهلو خم می شوند. برخی آرزو می کنند که بتوانند آن ویژگی را غیرفعال کنند ، زیرا به نظر می رسد که یک پا بیشتر از پای دیگر جلوتر است ، که می تواند بر نحوه عقب نشینی تفنگ تأثیر بگذارد و به دقت تفنگ ضربه بزند. متأسفانه ، دکمه کششی که چرخاندن را کنترل می کند ، شیب/چرخش را نیز کنترل می کند – بنابراین اگر آن را محکم کنید ، تنظیم قفل تفنگ را دشوار می کند. تنظیم تنشن نیز به آسانی یک هریس با اهرم Pod-Loc نیست. این شرکت به وضوح به صحبت های مشتریان خود گوش می دهد ، زیرا آنها مدل جدیدی (BT65-LW17) که پاها به پهلو نمی چسبند را تولید کردند و از و از KMW Pod-Loc برای تنظیم کشش حرکت گردشی استفاده می کند.
هنگام بارگذاری دوپا ، پاها می چرخند یا “راه می روند”. باز هم ، شرکت به بازخورد گوش داد و آنها این ویژگی را روی دوپای اطلس PSR BT46-LW17 ثابت کردند ، که از چرخش پاها جلوگیری می کند. Atlas V8 (نسخه ۸) هنوز این مشکل را دارد.

دوپایه MDT Ckye-Pod

دوپای MDT Ckye-Pod طراحی کاملاً جدیدی دارد. ۱۰ نفر از این تیراندازان برتر از Ckye-Pod استفاده می کردند ، اگرچه به نظر می رسد این طرح فقط در تعداد محدود تا این ماه تولید شده است. اگر در فصل گذشته به طور گسترده تری در دسترس بود ، ممکن بود بیشتر مورد استفاده قرار گیرد.

Ckye-Pod اجازه می دهد تا پاها مانند اطلس در چندین زاویه قفل شوند ، اما نه تنها این کار را به جلو و عقب انجام می دهد ، بلکه همان مفهوم را در جهت دیگری اعمال می کند ، با ۵ موقعیت برای عرض پاها از هم تنظیم از ۴.۵ اینچ تا ۱۵.۵ اینچ به مقدار مسخره ای فراهم می شود! 

رنج فایندر

(نحوه عملکرد – نگهداری صحیح – راهنمای خرید)

با شناخت بهتر عملکرد فاصله یاب ها ، می توانید آنها را با مهارت بیشتری به کار بگیرید. این مقاله باید شما برای خرید مناسب و نگهداری صحیح و استفاده کم خطا تر رنج فایندر ها مجهز کند .

رنج فایندر چیست ؟

نوعی دوربین با قابلیت اندازه گیری فاصله سوژه ای که بوسیله دوربین دیده می شود این دوربین در محدوده و برد تعیین شده بیننده را قادر می سازد فاصله تا هدف مورد نظر را به صورت یک عدد دیجیتالی روی صفحه تصویر دوربین مشاهده نماید .

برخی مدل های فاصله یاب ها می توانند سرعت و زاویه سوژه مورد مشاهده در دوربین را نیز اندازه گیری نمایند .

آشنایی با مسافت یاب ها و نحوه عملکرد آنها 

فاصله یاب های لیزری (LRF) همه با استفاده از یک مفهوم اساسی یکسان کار می کنند. فاصله سنج با فشار یک دکمه پرتوهای لیزر را ساطع می کند. این پرتوها به سمت اجسام دور پرتاب می شوند و از آنها نیز به سمت مسافت یاب پرتاب می شوند و توسط یک ساعت تایمرسنج با سرعت بسیار بالا فاصله کل زمان را از زمان خروج پرتوها از واحد تا بازگشت آنها اندازه گیری می کند. از آنجا که ما می دانیم پرتو با چه سرعتی در حال حرکت هستند (سرعت نور) ، واحد می تواند به سادگی از آن اندازه گیری زمان برای محاسبه مسافت طی شده استفاده کند و سپس فاصله را به کاربر نشان می دهد.

اگرچه فاصله یاب های لیزری همه با یک روش کار می کنند ، اما در مورد جزئیات فضای زیادی برای نوآوری وجود دارد. من به تازگی ۸ مورد از برترین مسافت یاب های لیزری مورد استفاده برای شکار و تیراندازی در فاصله دور را بررسی کردم و از میزان واریانس عملکرد آنها شوکه شدم. میزان کارایی آنها به عوامل زیادی بستگی دارد ، اما در اینجا بزرگترین تمایز بین فاصله یاب ها هنگام استفاده از آنها برای تیراندازی یا شکار از راه دور است. من در طول مقاله بیشتر این موارد را با جزئیات اشاره می کنم.

توانایی تشخیص نقطه روی هدف

توانایی تشخیص نقطه به معنی نوری با کیفیت خوب و بزرگنمایی مناسب است. اگر نتوانید هدف را پیدا کنید ، نمی توانید رنج آن را بزنید . بیشتر تیراندازان بزرگنمایی ۸ یا ۱۰ برابر را انتخاب می کنند. در حین انجام آزمایشات میدانی در فاصله یاب ها ، ما با استفاده از بزرگنمایی ۵ برابر ، هدفی را برای مسافت یابی جستجو کردیم و فکر کردیم همه اهداف را یافته ایم. با این حال ، پس از جستجوی مجدد با بزرگنمایی ۱۰ برابر ، بلافاصله یک هدف دیگر را مشاهده کردیم که با بزرگنمایی ۵x به طور کامل از دست داده بودیم.اما همانطور که در پست های دیگر اشاره کردم ، کیفیت اپتیک واقعا گاهی اوقات می تواند بزرگنمایی را جبران کند. من می توانم جزئیات بیشتری را در هدف ۲۰۰۰ یاردی با استفاده از رنج فایندر ۴۵x Leica نسبت به رنج فایندر ۶۰x Bushnell مشاهده کنم. نکته این است که اپتیک با کیفیت و بزرگنمایی مناسب هر دو اهمیت دارند و شما نمی توانید یکی یا دیگری را کاملاً نادیده بگیرید.

توانایی دریافت انرژی لیزر بر روی هدف

این امر ارتباط زیادی با واگرایی پرتو دارد ، که میزان “متمرکز شدن” پرتو است.  همچنین ممکن است در کیفیت پالس های لیزر منتقل شده ، از نظر نوع ، طول موج و وضوح ، تفاوت وجود داشته باشد … اگرچه تعیین این موارد بسیار دشوار است.

اندازه دیافراگم گیرنده

این اندازه دهانه گیرنده نور است که خوانش های برگشتی را گرفته و به سنسور واقعی ارسال می کند. دیافراگم بزرگتر می تواند تأثیر زیادی در میزان بازده دیتا ها که سنسور قادر به جمع آوری است داشته باشد ، که می تواند به دستگاه اجازه دهد در فواصل دورتر نیز عمل کند و همچنین می تواند به وضوح/دقت اندازه گیری ها در فاصله کوتاهتر نیز کمک کند. وضوح رنج فایندر چگونه دستگاه نتایج را تجزیه و تحلیل می کند – تفاوت های زیادی بین نحوه تفسیر فاصله یاب ها هنگام دریافت و قرائت ها وجود دارد و برخی از آنها بسیار باهوش تر از دیگران هستند. مدلهای قدیمی به سادگی اولین پالس ارسالی را قرائت و نشان می داد ، اما بسیاری از دستگاه های برد یاب مدرن از “فناوری چند پالس” استفاده می کنند. این روش صد ها یا حتی هزاران پالس کوچک لیزری را در مدت زمان بسیار کوتاهی منتشر می کند. سپس حجم وسیعی از نمونه ها را جمع آوری می کند ، سپس این نتایج را برای شناسایی نقاط دورافتاده از هدف مانند قلم مو ، مه ، باران که باید آنها را نادیده بگیرد و تعیین میزان قرائتی که قصد دارید با اطمینان بیشتری انجام دهید ، تجزیه و تحلیل می کند. پرتوهای بیشتر ساطع شده نیز می تواند به شما کمک کند که از یک هدف کوچک و/یا غیر بازتاب کننده قرائت کنید. منطق و الگوریتم های مورد استفاده برای تعیین اینکه چه چیزی به کاربر نمایش داده شود ، می تواند تأثیر بسزایی در عملکرد خوب فاصله سنج داشته باشد.

واگرایی پرتو – توانایی دریافت انرژی لیزر به صورت هدفمند
واگرایی پرتو (Beam divergence) ، که به آن پراکندگی پرتو (beam dispersion) نیز گفته می شود ، اندازه گیری زاویه ای (معمولاً بر حسب میلیمتر) از میزان “متمرکز شدن” پرتو لیزر است. واگرایی پرتوهای کوچکتر در بیشتر مواقع دقت مسافت سنجی بیشتر و فاصله قابل مسافت یابی بیشتر را فراهم می کند. با فاصله یاب های با کیفیت مشابه ، واگرایی پرتو می تواند شاخص اصلی عملکرد متفاوت باشد. اگر بتوانید ۱۰۰٪ انرژی لیزر را بر روی هدف مورد نظر متمرکز کنید ، شانس بسیار بیشتری برای خواندن چندین بار از آن خواهید داشت. با این حال ، اگر یک فاصله سنج در نحوه تجزیه و تحلیل قرائت ها هوشمند باشد ، می تواند کمی از تفاوت فاصله ایده آل را جبران کند و در مسافت دورتری نیز مسافت یابی نماید … بنابراین بر خلاف تصور رایج ، واگرایی لیزر تنها عاملی نیست که باید مورد توجه قرار گیرد.

برای درک واگرایی پرتو ، به فکر شلیک دو تفنگ به هدفی در فاصله ۱۰۰۰ یاردی باشید. میانگین اندازه گروپ یکی از این تفنگها ۲.۵ اینچ در ۱۰۰ یارد و دیگری به طور متوسط ½ اینچ است. کدام یک از آنها شانس بیشتری برای رسیدن به هدف مورد نظر در ۱۰۰۰ یارد به شما می دهد؟ حالا اگر می خواهید به هدف ۱۲ اینچی در ۳۰۰ یارد برسید ، هر دو کارآمد هستند. اما وقتی فاصله را بیشتر می کنید یا اندازه هدف را کوچک می کنید ، واگرایی کوچکتر بحرانی می شود. این امر در مورد واگرایی پرتو در فاصله یاب های لیزری هم صادق است. اگر اهداف نسبتاً بزرگی (اندازه گوزن ها) در محدوده های زیر ۵۰۰ یارد دارید … احتمالاً نیازی به نگرانی در مورد واگرایی پرتو نیست. اما با بزرگتر یا کوچکتر شدن اهداف ، واگرایی پرتو به سرعت برای محدوده دقیق حیاتی می شود.

من درباره واگرایی تیرها به اندازه ۴ * ۲ میل شنیده ام ، و یک مدل درجه نظامی که آزمایش کرده بودم کمتر از ۰.۳ میلی متر بود … بنابراین واریانس زیادی در آنجا وجود دارد. در اینجا یک نمودار نشان داده شده است که چقدر اختلاف فاصله پرتو در ۱۰۰۰ یارد می تواند باشد.

من با نماینده ای از Vectronix صحبت می کردم ، و ما هر دو معتقد بودیم که واگرایی پرتوها در حدود m1.5*0.5 احتمالاً برای اهداف در محدوده ۵۰۰ تا ۲۰۰۰ یارد ایده آل است ، اگرچه این یک قانون نیست.

عوامل موثر بر محدوده مسافت یابی
عوامل متعددی بر میزان عملکرد خوب یک فاصله سنج تأثیر می گذارد ، از جمله ویژگی های هدف ، شرایط جوی و پشتیبانی فاصله سنج ، و همه آنها در حداکثر فاصله مسافت سنجی نقش دارند. در اینجا یک نمودار بسیار مفید ارائه شده توسط Vectronix است که نشان دهنده این مورد است:

هنگامی که تولیدکنندگان یک فاصله سنج ، آن را برای حداکثر برد ۱۰۰۰ یارد یا ۱ مایل تبلیغ می کنند ، معمولاً می توانید آن را به این معنا ترجمه کنید که احتمال دارد در آن فاصله بتوانید مسافت سنجی کنید ، اما فقط در شرایط کاملاً ایده آل (نور مناسب ، سه پایه ، روی یک هدف بسیار بزرگ و منعکس کننده). طبق تجربه من ، شما معمولاً فقط در ۷۰-۸۰ درصد از حداکثر فاصله اعلام شده در اکثر شرایط روز (نور روشن) بر روی هدف انعکاسی با سایز ۲MOA می توانید مسافت سنجی کنید.

درک آنچه “مسافت یاب” می بیند “
ساده ترین راه برای درک نحوه عملکرد فاصله یاب ها از طریق یک مثال سریع است. نمودار زیر چند موقعیت سخت مختلف را نشان می دهد ، که هر یک از اهداف زرد با یک کادر قرمز مشخص شده است که نشان دهنده واگرایی پرتو مربوطه هنگام تلاش برای مسافت یابی آن هدف است. می بینید که در هر موقعیتی احتمالاً پرتو ها  به درخت ، هدف ، تپه نزدیک و تپه دور برخورد و برگشت داده می شود.

چند تصویر بعدی نشان می دهد که مسافت یاب چه چیزی را می تواند “ببیند” وقتی سعی می کند یکی از سناریوهای سخت ما را مسافت یابی کند . نمودار اول دارای شبکه ای کمتر از ۲۰۰ باکس است. می توانید به جای تمام پرتوهای ساطع شده از فاصله سنج فکر کنید. کادرهای آبی پرتوهای منعکس شده در فاصله سنج را نشان می دهد که می تواند به عنوان خوانش ثبت شود. باکس هایی که به رنگ آبی مشخص نشده اند به این معنی است که فاصله یاب از آن پرتو بازخوانی نمی کند ، که ممکن است به دلیل مواردی مانند بازتاب ضعیف (به عنوان مثال پرتو از درخت به خوبی یک هدف فلزی منعکس نمی شود) و اشیاء زاویه دار باشد (به عنوان مثال تپه ها در زاویه کم عمق از کاربر ، به جای عمود مانند هدف). توجه: این مثال فقط برای نشان دادن نظریه و مفهوم نحوه عملکرد فاصله یاب ها است و یک مثال ساده است.

در اینجا یک نمای جانبی از همان هدف است که نشان می دهد خواندن فاصله سنج دریافت شده ، و آنچه که این پرتو ها به آن برخورد کرده اند .

در کمتر از نیم ثانیه ، مسافت یاب همه قرائت ها را دریافت می کند و یک نمودار از این قرائت ها مشابه آنچه در زیر نشان داده شده است ایجاد می کند. این اساساً نشان دهنده این است که مسافت یاب “می بیند” یا چه داده هایی در اختیار دارد که می تواند در مورد فاصله نمایش داده شده برای کاربر تصمیم گیری کند.

چگونه یک Rangefinder نتایج را تجزیه و تحلیل می کند و تصمیم می گیرد چه چیزی را نمایش دهد
اینجاست که جالب می شود. تعدادی از رویکردها وجود دارد که می توان از فاصله یاب ها استفاده کرد تا مشخص شود کدام یک از قرائت ها باید نمایش داده شود. در اینجا چند مورد از رایج ترین آنها آورده شده است.

1. خوانش اول – این نحوه عملکرد فاصله یاب های قدیمی است ، و هنوز تعداد کمی از آنها از این روش ساده استفاده می کنند. هنگامی که واحد اولین پرتو منعکس شده به آن (نزدیکترین شی) را دریافت می کند ، فاصله مربوطه را محاسبه و نمایش می دهد. در مثال ما ، این رویکرد ۲۲۵ یارد را نشان می دهد.
2. نزدیکترین لبه – این شبیه شماره ۱ است ، اما به جای نزدیکترین قرائت به دنبال نزدیکترین قله است. این رویکرد می تواند به حذف فیلترهای قرائت “کاذب” از مواردی مانند باران یا مه ، که بیشتر در الگو پراکنده شده اند کمک کند. ممکن است یک “آستانه” دارای کد سخت وجود داشته باشد که چیزی شبیه به آن را بیان کند: “به دنبال اولین لبه باشید که حداقل دو خوانش را در یک فاصله داشته باشد”. در مثال ما ، این رویکرد ۲۳۰ یارد را نشان می دهد.
3. دورترین منعکس کننده– این مجموعه کل قرائت ها را بررسی می کند و بزرگترین قله خوانش ها را در همان فاصله پیدا می کند و فرض می کند که همان چیزی است که شما قصد دارید مسافت یابی کنید. این به طور کلی یک رویکرد خوب است ، اما به ویژه هنگام محدود کردن اهداف بازتابنده که عمود بر کاربر هستند مفید است. در مثال ما ، این رویکرد ۳۵۰ یارد (هدف مورد نظر ما) را نشان می دهد.
4. بزرگترین دسته منعکس شده از پرتوها– این رویکرد همچنین مجموعه ای از خواندن ها را تجزیه و تحلیل می کند و به دنبال بزرگترین گروه پرتوها است. در مثال ما ، می توانید به ۳۵۰ یارد نگاه کنید و ببینید که گروهی از ۷ قرائت در کنار هم وجود دارد (اینها به هدف ، پایه هدف و زمین نزدیک آن برخورد می کند). اما ، اگر به ۶۵۰ یارد نگاه کنید ، گروهی از ۸ قرائت در کنار یکدیگر وجود دارد (اینها به تپه دور برخورد می کنند). بنابراین این رویکرد ۶۵۰ یارد را نشان می دهد.
5. دورترین لبه – این شبیه شماره ۲ است ، اما به دنبال قله ای است که دورترین نقطه است. این رویکرد هنگام تلاش برای مسافت یابی کردن هدفی که تا حدی با اجسام مزاحم پوشانده شده است مفید است. در مثال ما ، این رویکرد ۶۶۰ یارد را نشان می دهد.

آیا عجیب نیست که چگونه رنج فایندر می تواند راه دور را تفسیر کند؟ واقعیت این است که هیچ یک از رویکردها در هر شرایطی کامل نیستند. من عمداً یک مثال سخت انتخاب کردم که نقاط ضعف هر رویکرد را نشان می دهد ، و حتی اگر رویکرد شماره ۳ محدوده مورد نظر را در اختیار ما قرار داد ، من می توانم سناریوهای دیگری را در نظر بگیرم که در آن نتیجه صحیح را نشان نمی دهد ( مانند اگر هدف منعکس کننده یا کاملاً عمود بر کاربر نبود).

اکثر فاصله یاب ها به سختی کدگذاری شده اند که همیشه از یک رویکرد واحد استفاده کنند (معمولاً یا شماره ۱ یا شماره ۲) ، اما چند مدل وجود دارد که در تجزیه و تحلیل خوانش ها بسیار هوشمندتر می شوند.

به کاربر اجازه دهید بهترین روش را مشخص کند
دوربین دوچشمی Bushnell Fusion سه حالت مختلف را در اختیار کاربر قرار می دهد:

عادی-این شبیه به روش شماره ۳ یا شماره ۴ است و بهترین روش آنها است.
BullsEye – این شبیه به روش شماره ۲ است. در دفترچه راهنمای بوشنل آمده است: “این حالت پیشرفته امکان دستیابی آسان به اهداف کوچک و باز را بدون دسترسی ناخواسته به اهداف پس زمینه که دارای قدرت سیگنال قوی تر هستند ، می دهد. هنگامی که بیش از یک جسم به دست آمد ، فاصله جسم نزدیکتر نمایش داده می شود. “
Brush – این شبیه به روش شماره ۵ است. در دفترچه راهنمای بوشنل آمده است: “این حالت پیشرفته اجازه می دهد تا اشیایی مانند قلم مو و شاخه های درخت نادیده گرفته شوند به طوری که فقط فاصله از اشیاء پس زمینه نمایش داده شود. هنگامی که بیش از یک شیء به دست آمد ، فاصله شیء بعدی نمایش داده می شود. “

به نظر من ، این “حالت های پیشرفته” یک ویژگی نوآورانه است و چیزی است که سایر تولید کنندگان اپتیک باید به آن توجه کنند. اساساً این به کاربر امکان می دهد “اشاره” کند که چه روشی به آنها بهترین شانس را می دهد تا مسافت را در هدف مورد نظر خود بدست آورند. در نهایت ، کاربر در مورد موقعیت خاصی که سعی می کند محدوده آن را بیشتر بداند ، به عنوان مثال اگر براش هایی تا حدی هدف را پنهان کرده است یا سعی می کنند یک هدف بسیار کوچک را مسافت یابی کنند. این حالت ها به سادگی راهی را برای آنها فراهم می کند تا این اطلاعات را به فاصله یاب منتقل کنند تا بتواند نتایج را بهتر تفسیر کند.

من به تازگی آزمایشات میدانی جامعی را روی چند دوربین دو چشمی فاصله سنج انجام دادم و سعی کردم در تصویر زیر هدف را مسافت یابی کنم. هدف یک مربع بزرگ ۳۰ اینچی است که مانند یک لوزی تبدیل شده است و فقط ۳۶۰ یارد فاصله داشت. چند شاخه که تا حدی هدف را پنهان کرده بودند در ۱۰۳ یاردی وجود داشت. من فاصله یاب های ساخته شده توسط Leica ، Zeiss ، Vectronix ، Bushnell و Leupold را امتحان کردم و تقریباً همه آنها فقط ۱۰۳ یارد به من قرائت می کردند. دوربین جدید Bushnell Fusion 1 Mile در حالت قلم مو بیشتر اوقات به من ۳۶۰ متر می خواند. و اگرچه مدل Vectronix Terrapin تنها سوژه اولیه ۱۰۳ یاردی را ارائه می دهد ، دوربین دوچشمی Vectronix Vector 23 هر بار محدوده ۳۶۰ یاردی را ارائه می دهد. (توجه: Vectronix Terrapins دارای ویژگی “۳ DIS” است که بعداً به آن می پردازم)

به کاربر اجازه دهید مطالب را کاوش کند
Vectronix دارای ویژگی در همه فاصله یاب های خود به نام “اندازه گیری چند شیء – Multiple Object Measurement” (همچنین به عنوان “۳ DIS” شناخته می شود) است که می توانید با یک اندازه گیری ۳ قرائت برتر را نمایش دهید. این به طور خودکار فاصله ای را که فکر می کردید می خواهید انجام دهید برجسته می کند ، اما دومین و سومین قرائت قوی را نیز به شما نشان می دهد. به عنوان مثال درخت در فاصله ۲۵۰ یارد و یک جیپ در ۱۰۰ یارد و یک ساختمان در ۱۰۰۰ یارد را نمایش می داد.

زاغچه ، آفت پرنده

بهنام بلمکی

( این مقاله در مجله شکار شماره ۳ پاییز و زمستان ۸۴ صفحه ۲۶ به چاپ رسیده است )

تاریخ انتشار: ۱۳۸۴/۱۲/۲۰

خنکای بهاری از صورتم نیشگون می‌گیرد. با اولین طلیعه خورشید کمی جابجا می‌شوم و لنز دوربین را برای چندمین بار با حجم لانه تنظیم می‌کنم. ماده سسک، خواب و بیدار سرش را بالا می‌گیرد که اولین شاتر را می‌زنم. تخمهای درون لانه را با وسواس پشت و رو می‌کند و مغرورانه با بالهای باز رخوت شبانگاهی را به صبح می‌سپارد. تا لحظاتی دیگر زاویه تابش خورشید به حد دلخواه می‌رسد و تلاش برای شکار این منظره ناب به ثمر خواهد نشست. به ناگاه سر و صدای غریبی رشته سکوت را پاره می‌کند. زاغچه‌ای با تمام هیکل بر روی لانه سسک نشسته است. سسک مادر بی‌هدف، با جیغ‌های کوتاه به دور لانه می‌چرخد. زاغی در لحظه ۲ تا از تخمها را بلعیده است. دست پاچه بیرون می‌پرم که زاغی پرواز می‌کند. فرود و فرارش ۲ تخم دیگر را به بیرون از لانه پرتاب کرده است. زیر بوته ازگیل، جوجه غلطان در خونابه درون تخم شکسته‌اش دست و پا میزند. شاید فردا تخمها جوجه می‌شدند. کار از کار گذشته است و تلاش یک ماهه این گنجشک‌سان زیبا، در جفت یابی، لانه سازی، آمیزش، تخم‌گذاری و مراقبت از تخمها، بی‌فایده به پایان می‌رسد. لانه خوش بافت سسک درختی ( Upchers Warbler )، دو نیمه شده و پرنده ماده نیز مدتهاست که رفته است. تراژدی پایان می‌یابد. زاغی دیگر در آنسوی شالیزار در کار جوجه‌های سسک دیگری است.

 امروزه با رشد روزافزون شهرنشینی و گسترش بی‌رویه ساخت و سازهای انسانی، چهره زمین کاملاً تغییر کرده و به تبع آن سایر زیستمندان نیز هر یک به نحوی از این تغییرات متاًثر شده‌اند. نگاهی به جدیدترین فهرست سرخ منتشره از سوی IUCN نشان میدهد که روند تغییرات جمعیتی گونه‌‌ها سیری شدیداً نزولی را طی کرده و بسیاری از گونه‌های گیاهی و جانوری که نتوانسته‌اند در مقابل توسعه صنعت و تکنولوژی مقاومت کنند، تن به سرنوشت غم انگیز انقراض داده‌اند. اما در این سیر قهقرایی کاهش تنوع گونه‌ای، گاه تاکسون‌هایی دیده می‌شوند که نه‌تنها جمعیتشان کاهش نیافته، بلکه همگام با رشد انقلاب صنعتی، آنها نیز به خوبی با اکوسیستمهای جدید تطابق یافته و به تعداد زیاد افزایش جمعیت داشته‌اند. در واقع همزمان با کاهش جمعیت برخی گونه‌ها به دلیل از دست دادن آشیان اکولوژیک، زمینه برای رشد بیش از حد گونه‌های دیگر فراهم آمده، که این گونه‌های پیشتاز به سبب توان بالای تطابق و تمایل به بقا، اکوسیستم‌ها و تمامی اجزای طبیعی آنرا با تهدیدمواجه نموده اند.

 زاغچه یا کلاغ زاغی ( European Magpie )، پرنده آشنای باغات و پارکهای شهری، یکی از این گونه‌هاست. این پرنده دارای آشیان اکولوژیک عمومی است. این موضوع تلویحاً بدین معنی است که آنها، سازگاری بالایی با تغییر عوامل فیزیکی در زیستگاه و محیط دارند و طی این روند تخریبی در شرایط طبیعی، قادرند مکانیسمهایی را در جمعیت خود تکامل دهند که کارآیی آنها را در استفاده از انرژی مهیا حداکثر نماید. در واقع می‌توان گفت که زاغچه‌ها پرندگانی هستند که حوزه طاقت وسیعی دارند. همین مسئله باعث شده که امروزه سیستمهای شهری نیز جزء زیستگاههای قابل سکونت و ادامه حیات این پرنده به شمار روند. بر طبق یک نظریه اکولوژیکی، زیست‌بوم‌ها به ۳ دسته اکوسیستم‌های طبیعی، اکوسیستم‌های انسانی و اکوسیستم‌های بینابینی یا اصطلاحاً اکوتون قابل تقسیم‌اند. برخی گونه‌ها صرفاً با اکوسیستم‌های طبیعی سازگارند و تنها در طبیعت بکر و به دور از دست‌اندازی‌های انسانی مشاهده می‌شوند که از آن جمله می‌توان به پرندگانی نظیر کبک دری، هما، عقاب طلایی و بسیاری دیگر اشاره داشت. برخی دیگر همچون، کلاغهای ابلق، قمری خانگی، گنجشک خانگی، کبوتر چاهی و سار معمولی، به خوبی با ساختارهای انسانی در شهر‌ها سازگاری یافته اند و معمولا به تعداد زیاد قابل مشاهده اند و دسته سوم گونه‌هایی هستند که حوزه طاقت اکولوژیکی‌شان شامل تمامی بوم‌سازگانهای طبیعی و انسانی است و از همین رو است که در ناحیه اکوتونی و مرز این دو اکوسیستم بیشتر مشاهده می‌گردند. چنین گونه‌هایی، طی روند تکامل با شرایط متفاوت هر دو زیستگاه به خوبی سازگار شده اند و به علت توان تطابق بالا در تغییر شیوه عادات و رفتار زیستی، نه تنها کاهش جمعیت نیافته بلکه فزونی بیش از حد نیز داشته اند.

 در بحث مدیریت یا تولیت حیات وحش رسم بر این است که با دخالت یا دستکاری از پیش محاسبه شده، نوسانات غیر معمول جمعیت گونه‌ها کنترل شده و از آسیب‌های ناخواسته پیشگیری گردد. به طور کلی مدیریت حیات وحش ممکن است به صورت دستکاری و یا حراستی باشد. در مدیریت دستکاری یا مداخله‌ای بر روی جمعیت عملی انجام می‌شود،‌مثلاً تعداد آن تغییر داده شده و یا بطور غیر مستقیم با تغییر عرضه غذا، زیستگاه، شیوع بیماری و یا معرفی طعمه‌خواران، بر روی جمعیت اثر گذارده خواهد شد. از سوی دیگر مدیریت حراستی جنبه حفاظت یا پیشگیری دارد و هدف آن به حداقل رسانیدن اثرات خارجی بر روی زیستگاه و جمعیت است. در واقع تنها حفظ و حراست از زیستگاه‌ها به صرف داشتن گونه‌های اندمیک و در خطر انقراض، جدای از بررسی جمعیتی تک‌تک گونه‌های آن زیستگاه، روندی اشتباه و در دراز مدت ناکارآمد است.

 زاغی‌ها از پرندگانی هستند که مکانیسمهای لازم برای ادامه بقا در شرایط امروزه را در جمعیت‌خویش گسترش داده‌اند. حضور در انواع زیستگاه‌ها شامل، جنگلها، دشت‌ها، کوهستانها، کرانه‌های دریا، مزارع، باغات و پارکهای شهری و گسترش پراکنش در قاره‌های امریکا، افریقا، اوراسیا ( اروپا و آسیا )، استفاده از تمامی مواد گیاهی و جانوری و پسماندها و زباله‌های شهری در رژیم غذایی، داشتن اندک صیادان طبیعی، خصوصاً فقدان آنها در اکوسیستمهای شهری، داشتن مکانهای بسیار برای لانه سازی، موفقیت بالا در زادآوری ( به طور میانگین ۴ یا ۵ جوجه در هر لانه به سلامت آشیانه را ترک می‌کند ) و طول عمر بالا نسبت به دیگر گونه‌ها ( در حدود ۱۶ سال )، از جمله سازگاریهای این پرنده فرصت طلب در مسیر ادامه بقاست. یکی از عادات رفتاری خاص زاغی‌ها خصوصاً در فصل زادآوری استفاده گسترده از تخم و جوجه‌ دیگر پرندگان خصوصاً گونه‌های سبکبال متعلق به راسته Passeriforms است. طی مشاهدات تجربی نگارنده در استانهای غربی و شمالی کشور، در کلنی‌های بزرگ زادآوری این پرنده تا شعاع قابل ملاحظه‌ای هیچ گونه پرنده دیگری قادر به جوجه‌آوری نیست. به طور کلی پرندگان خصوصاً سبک‌بالان در فصل جوجه‌آوری، تنها از مواد پروتئینی برای بزرگ‌کردن جوجه‌های خود استفاده می‌کنند و در اکثر قریب به اتفاق، این مهم از طریق حشرات تامین می‌گردد. در این میان زاغی ها فارغ از این ماجرا به راحتی لانه‌های آماده و پر از تخم و جوجه انواع گنجشک، سار، سهره، زردپره، کمرکولی، چرخ‌ریسک، سسک، مگس‌گیر و توکا‌های مختلف را پیدا نموده و به تاراجشان می‌پردازند. امروزه تاًثیر مخرب زاغی‌ها بر جمعیت دیگر سبکبالان به خوبی مشخص شده و به تاًیید کلیه مراکز علمی پرنده‌شناسی رسیده است. از این رو است که برنامه‌های مدونی در سراسر دنیا برای کنترل جمعیت این پرنده تدوین و به اجرا گذاشته شده است. سازمانهای معتبر پرنده شناسی بسیاری در سراسر دنیا، ضمن تاًیید اثرات زیانبار زاغی ها بر کاهش جمعیت سایر پرندگان، طی برنامه‌های خاصی هر ساله اقدام به صید و شکار مستقیم و استفاده از انواع تور، تله و سایر ادوات برای مبارزه با این پرنده می‌کنند.

 در حال حاضر در تمام شهرها و روستاهای ایران خصوصاً در حاشیه‌ها، دسته‌‌های بزرگ زاغی دیده می‌شود. بررسی‌ها نشان میدهد که اثرات حاصل ازجمعیت فراوان این پرنده موجب عوامل زیر می‌گردد.

 ـ آسیب رسانی به مزارع و محصولات کشاورزی و باغی ـ شیوع بیماری در بین دامهای اهلی ـ شیوع بیماری در شهرها و اماکن انسانی ـ کاهش شدید جمعیت پرندگان بومی

 با توجه به شرایط موجود و وفور جمعیت زاغی در غالب نقاط کشور و اثرات سوء این پرنده بر جمعیت سبکبالان بومی، کنترل تعداد این کلاغهای فرصت طلب امری لازم الاجرا است. از طرفی به طور معمول کاهش جمعیت گونه‌های جانوری و پیشنهاد و اصرار بر این موضوع، با وجود پارادوکس پیش آمده به علت عدم تمایل ذاتی انسان به کشتار، حساسیت‌ها و ظرافت خاص خود را می‌طلبد. قضاوت در این مورد و تشویق به از بین بردن و متعادل سازی جمعیت زاغی‌ها قاعدتاً باید در فضای علمی و بدور از تنش‌های احساسی صورت پذیرد. چون قضاوتهای فنی غالباً با قضاوتهای احساسی در هم‌آمیخته و موجب سردرگمی می‌شوند، لازمست آنها را از یکدیگر متمایز ساخت. قضاوت ارزشی و احساسی ذاتاً نمیتواند درست یا اشتباه باشد. به طور مثال، موش نروژی Rattus norvegicus جانوری مورد تنفر است. زیرا مواد غذایی انبار شده را تخریب و موجب شیوع بیماری‌های مختلف در شهر‌ها می‌شود. حال اگر شهرداری تهران برای ریشه‌کن کردن آن در فاضلاب‌ها و معابر شهری سمی قوی کشف کرده باشد و استفاده از این سم منجر به نابودی کامل آن از کره زمین گردد، ممکن است بسیاری از مردم از نظر اخلاقی به این امر معترض بوده و آن را بر خلاف دیدگاه‌های طبیعت دوستانه بدانند. قضاوت فنی و ارزشی را می‌توان کاملاً سبعانه یا مملو از عطوفت انسانی تلقی کرد، در حالی که همین کلمات نسبی نیز جزو قضاوتهای ارزشی محسوب شده و در هر حال نمیتوان آنها را کاملاً غلط یا صحیح دانست. در قضاوت فنی و کارشناسانه درمدیریت حیات وحش، بر حسب موفقیت در دستیابی به اهداف ویژه، کارایی تصمیم‌گیری مشخص می‌گردد و نتیجه حاصل هر چه که باشد نسبت به شرایط قبل از مداخله کارشناسی قابل قبول تر است.

 یکی از روشهای کنترل زاغی‌، تخریب آشیانه‌ و ناامنی مکانهای لانه‌سازی در فصل جوجه‌آوری است. روشی که توسط سازمان حفاظت محیط زیست در سالهای گذشته جهت مبارزه با کلاغ هندی در جزایر خلیج فارس و برای جلوگیری از کاهش جمعیت گونه‌های بومی انجام می‌گرفته است. از آنجا که این روش در مکان‌های محدود و کلنی‌های در دسترس استفاده می‌شود، در عمل به علت پراکنش وسیع این پرنده در کشور و دور از دست بودن آشیانه ها به نحوی که زاغی غالباً آشیانه خود را در شاخه‌های بالای درختان یا درون تیغ‌زارها میسازد، روشی ناکارآمد و انجام نشدنی است. روش دیگر استفاده از دامها و تله‌های پرنده‌گیری است. یکی از دامهای معروف صید این پرنده که به طور وسیع توسط پرنده‌شناسان و مدیران حیات وحش کشور انگلستان مورد استفاده قرار می‌گیرد، نوع خاصی به نام تله لارسن می‌باشد. آمار منتشره سازمان محیط زیست انگلستان حاکی است که طی سالهای ۱۹۷۰ الی ۱۹۹۰ جمعیت زاغی‌ها به ۳ برابر افزایش پیدا کرده است. به همین جهت در این کشور، ضمن تشویق علاقمندان به پرندگان و گروه‌های مردمی طرفدار حیات وحش به مبارزه با این پرنده، تمهیدات بسیاری در این زمینه اندیشیده شده است.

 از آنجا که تله‌گذاری برای زاغی‌ها، ممکن است به صید گونه‌های مختلف غیر از گونه هدف منجر گردد و نیاز به سرکشی مرتب دارد، از این روش باید با حساسیت زیاد و در اماکن خاص تحت نظر کارشناسان استفاده گردد. یکی دیگر از روشهای مبارزه با این پرنده با توجه به خیل عظیم جامعه شکارچی و دوستدار طبیعت در ایران روش مبارزه مستقیم و استفاده از تفنگهای شکاری است. برای این منظور سازمانهای متولی و کانون‌های شکار میتوانند با اعلام یک روز خاص در سال و فراخوان تمامی شکارچیان ایران اقدام به برگزاری مسابقات شکار زاغی نموده، تا شکارچیان بتوانند جدای از تجربه مفرح شکار ورزشی و تیراندازی به اهداف متحرک با تفنگ‌های ساچمه‌زنی، به روند مدیریت گونه‌ها در راستای مسائل زیست‌محیطی کمک شایانی بنمایند. از آنجا که این مهم تنها می‌تواند در روزهای خاصی از سال صورت پذیرد، و جدای از آن به علت عدم رغبت اغلب شکارچیان به تیراندازی به سوی این پرنده با توجه به نوع خاص پرواز که بسیار آهسته بوده و از این جهت یک هدف آسان برای اغلب تیراندازان تراپ و اسکیت به شمار می‌رود، قاعدتاً این روش تاثیر قابل ملاحظه‌ای را در پی نخواهد داشت. یکی از پیشنهادات قابل ارائه در این خصوص، تشویق شکارچیان مجاز پرنده جهت شکار زاغی توسط سازمان حفاظت محیط زیست و ارگانهای مسئول است. بدین ترتیب که سازمان حفاظت محیط زیست میتواند اعلام نماید که در زیستگاه‌های بررسی شده‌ای که جمعیت زاغی‌ها بیش از ظرفیت محیط برآورد گردیده، شکارچیان دارای پروانه شکار در هر سفر شکار تا سقف ۵ پرنده، به ازاء شکار هر زاغی یک پرنده ‌دیگر دلخواه نیز به ۴ پرنده مجاز برای شکار، اضافه کنند. بی‌شک این توصیه و تشویق متولیان زیست‌محیطی کشور، میتواند به استفاده بهینه از پتانسیل نهفته در جامعه بزرگ شکارچیان مجاز و در مسیر صحیح مبانی مدیریت گونه‌ها منجر گردد.

 یک راهکار عملی دیگر در این زمینه که به مثابه یک تیر و دو نشان است، شکار این پرنده توسط تفنگهای بادی است. ارزانی و در دسترس بودن ساچمه، قیمت ارزان و شرایط آسان خرید بدون هیچ‌گونه محدودیت قانونی در کشور ما، تعداد بسیاری از این نوع اسلحه سرد را در اختیار عموم قرار داده است. کالیبرهای ۵/۵ مدلهای جدید تفنگ بادی از کمپانی هایی همچون Diana ، Webley ،  Steyr، Gamo، Norica ، Daystate ، Brocock ، Weihrauch ، Air Arms و… به سبب استفاده از تکنولوژی‌های مدرن قدرت تخریبی بالایی دارند. در حالت کلی هدف اولیه از ساخت چنین تفنگ‌هایی تمرین و افزایش مهارت برای شکارچیان، علاقمندان و ورزشکاران مسابقات تیراندازی است. در امریکا و چندین کشور اروپایی علاوه بر این کاربری، کلوب‌های مختص علاقمندان به شکار با تفنگ بادی سالهاست که مشغول فعالیت بوده و اعضاء این کانون‌ها تحت نظر سازمانهای متولی حیات وحش، به شکار گونه‌های مجاز می پردازند. چندین نشریه اختصاصی، ایستگاه‌های رادیویی محلی، کلاسهای آموزشی و سایت‌های اطلاع رسانی متنوع، همزمان به تبلیغات و آگاه‌سازی مردم در این زمینه مشغولند و در بعضی اوقات چنین تشکلهایی به عنوان بازوان اجرایی آژانس‌های دولتی حفاظت از حیات وحش و منابع طبیعی عمل می‌کنند. به عنوان مثال گونه‌هایی همچون Feral Pigeon، Gray Squirrel و انواع جوندگان مضر و آفت و حتی کلاغ و سار معمولی، در کشور امریکا هر ساله برنامه‌های کنترل جمعیتی دارند و این مهم توسط اعضاء کلوب‌های شکار با تفنگ بادی صورت می‌گیرد. متاسفانه در ایران تفنگ‌های بادی اغلب در دست کودکان و جوانان کم سن و سال دیده می‌شود که بدون هیچ‌گونه آموزشی در این زمینه، به هر آنچه از دم تیرشان می‌گذرد، نشانه‌روی می‌کنند. جایی که باید از یک وسیله مفید و کارآمد به صورت منطقی استفاده شود، کاربری تغییر ماهیت داده و به یک فاکتور منفی مبدل گشته است.

 اصولاً مبارزه با یک گونه جانوری روشهای مختلفی دارد که هر کدام از این روشها مزایا و معایب خاص خود را در پی خواهد داشت. به عنوان مثال در اوائل قرن بیستم برای دفع آفات نباتی، از سموم شیمیایی همچون DDT بدون در نظر گرفتن عوارض آن بر سایر چرخه‌ها و زنجیره‌های غذایی در مقیاس وسیع استفاده ‌می‌گردید که با مشخص شدن اثرات زیانبارش به کلی کنار گذاشته شد. امروزه برای مبارزه با آفات از روش‌های بیولوژیکی استفاده می‌شود. در این روش تنها آفات هدف آسیب دیده و از نابودی سایر حشرات مفید یا زیستمندان دیگر جلوگیری می‌گردد. در واقع بهترین روش برای کنترل جمعیت یک گونه خاص مبارزه مکانیکی یا بیولوژیکی با خود آن گونه بدون عوارض جانبی است. با نگاهی دیگر شاید بتوان مقوله صید و شکار زاغی ها را نوعی مبارزه بیولوژیک به حساب آورد. در واقع توصیه و پیشنهاد صید و شکار این گونه در حد وحدود مطالعه شده، میتواند ضمن دادن مسیر درست به خیل عظیم شکارچیان و دارندگان اسلحه، در راه کمک به حفظ تنوع گونه‌ای و ساختارهای طبیعی کمک قابل توجهی باشد.

 یکی از عادات رفتاری کلیه پرندگان متعلق به تیره کلاغ این است که تا نمای کامل صورت شکارچی را نبینند، عکس العمل خاصی نشان نمیدهند. از همین مسئله میتوان استفاده نمود و برای نزدیک شدن هر بیشتر به زاغی‌ها از یک روپوش صورت، مانند شال یا امثال آن استفاده کرد. یکی دیگر از ترفند‌های شکار زاغی، استفاده از مدلهای مصنوعی پرندگانی مانند جغد یا سایر شکاری‌ها است. حساسیت ذاتی خانواده کلاغ به پرندگانی همچون جغد تعداد زیادی از آن‌ها را به محل دلخواه شما می‌کشاند. همچنین جهت جذب زاغی می‌توان از تخم مرغ یا تخم سایر پرندگان و از نمونه‌های ساخته شده پلاستیکی استفاده نمود.

 برای این منظور در یک محوطه باز تخم‌ها را در منطقه دلخواه گذاشته و در فاصله ۲۵ الی ۳۰ متری در پناه یک درخت یا عارضه طبیعی منتظر بمانید. در صورت استفاده از تفنگهای بادی، به کار بردن دوربین تفنگی جدای از سهولت نشانه روی، نوع تیراندازی را نیز لذت بخش‌تر خواهد کرد. پس از شکار اولین زاغی، لاشه را در کنار تخم‌ها و در حالتی طبیعی قرار دهید. لاشه شکار شده در جذب زاغی‌های دیگر کمک زیادی می‌کند. پس از شکار، به علت امکان ابتلا به بیماری‌های باکتریایی، حتی المکان از دست‌کش‌های یکبار مصرف برای جابجایی و معدوم کردن لاشه‌ها استفاده نمایید. با درصدی از احتمال می‌توان گفت که اجرای این برنامه در یک‌سال متوالی و در فصول تابستان و پاییز می‌تواند جممعیت زاغی در ایران را کنترل کند و اثر این پرنده را بر اکوسیستمهای طبیعی و انسانی متعادل سازد.

این مقاله هیچ توصیه ای به شکار غیر قانونی ندارد

فلای ساچمه چیست؟

آیا تا به حال اصطلاح «فلای» را از زبان کسی شنیده‌اید؟ فلای، شلیکی است که به خطا رفته است اما امکان دارد علت این خطا معلوم باشد. چنانچه تیر‌انداز دانسته فشنگ را با ساچمه‌ای که دامنه‌ی آن خمیده است پر و سپس شلیک کند اما تیر او به خطا برود، آنگاه فلای رخ داده است و فرد از این مسئله آگاه است. همچنین اگر شلیک به خطا برود اما تیر‌انداز از عیب ساچمه با‌خبر نبوده باشد، در این مورد نیز فلای شده است.

فلای در تعریف مختصر به محل برخورد خارج از توقع تیرانداز گفته می شود و علت آن را نمیداند .

دامنه های دفرمه ساچمه ها می توانند حتی شلیک های بعدی را دچار فلای کنند

قسمت هول‌انگیز ماجرا اینجاست: تفنگ با ساچمه‌ی «A» قادر به شلیک گروپ سه اینچی در ۳۰ یارد است. با ساچمه‌ی «B»، اندازه‌ی گروپ به حدود یک اینچ می‌رسد. در صورتیکه گروپ ساچمه‌ی «B» نیز سه اینچ شود احتمال وقوع یک فلای یا بیشتر از آن وجود خواهد داشت، مگر آنکه تیر‌انداز خود عامل خطا رفتن شلیک‌ها باشد یا آنکه عامل دیگری نظیر وزش باد نقش داشته باشد. در واقع وقتی با ساچمه‌ی «A» کار می‌کنید انتظار گروپ سه اینچی را دارید، در نتیجه اثری از فلای نخواهد بود. اما چگونه می‌توان پیش از شلیک، اندازه‌ی گروپ هر ساچمه را به درستی تخمین زد؟ در پاسخ باید گفت که این کار عملاً ممکن نیست.

آیا تک شلیکی که در عکس بالا به خطا رفته در میان گروپ پنج شاته فلای شده است؟ یا خیر؟ احتمالاً فلای شده باشد، ولی قبل از نتیجه‌گیری توضیحات را تا انتها بخوانید.

پیش از آنکه بتوانید با اطمینان در مورد چیزی نظر بدهید باید با یک نوع ساچمه در تفنگ خود، گروپ های فراوانی شلیک کنید. یک گروپ ممکن است تا حدی دقت شلیک تفنگ را نشان دهد اما ده گروپ مهر تأییدی بر دقت شلیک خواهد بود. یک گروپ با تعداد ده شلیک به خوبی معرف عملکرد تفنگ است، یک گروپ با تعداد پنج شلیک می‌تواند تقریب خوبی از عملکرد آن باشد و گروپ با تعداد سه شلیک تنها بر پایه‌ی حدس و گمان است. هر‌چند ده گروپ هر یک با تعداد سه شلیک حدس قوی‌تری از یک گروپ با تعداد مساوی از شلیک است، اما نتیجه‌ی آن به خوبی سه گروپ هر یک با تعداد ده شلیک نیست. احتمال وقوع فلای در گروپ هایی که تعداد شلیک‌هایشان بیشتر است بالا‌تر می‌باشد.

اکنون با مشکلی اساسی رو به رو هستیم. فرض می‌کنیم تیر‌انداز «A» بتواند با به کار بردن ترکیب مشخصی از ساچمه-تفنگ- مسافت، یک گروپ یک اینچی را شلیک کند و تیر‌انداز «B» نیز با به کار‌گیری همان ترکیب یک گروپ سه اینچی شلیک کند؛ آیا در این صورت می‌توان گفت که برخی از شلیک‌های تیر‌انداز «B» که به خطا رفته‌اند در حقیقت فلای شده‌اند؟ تیر‌انداز‌های خبره پاسخ منفی به این پرسش خواهند داد اما کم‌تجربه‌ها ممکن است ادعا کنند که فلای رخ داده است. حال آنکه شاید بسیاری از تیر‌هایی که بر آن‌ها نام فلای می‌گذاریم حقیقتاً فلای نبوده باشند.

اگر سه ساچمه با دامنه‌ی معیوب همه به یک هدف اصابت کنند، آن هم در حالیکه منطقاً باید به خطا می‌رفتند، اسم این اتفاق را چه می‌توان گذاشت؟ اسم آن «شانس» است و وقوع چنین شانسی غیر‌ممکن نیست.
پس در مورد گروپ های خوب نمیتوان عجله کرد و به همان شکل در مورد گروپ های باز و بزرگ هم نمیتوان قضاوت عجولانه ای داشت.
هر نقطه پانچی از گروپ فلای نیست و تا زمانی که ما نسبت به علت این اصابت های دور علم داریم نمیتوانیم با فلای نامیدن آنها از رفع و یا حداقل تست عوامل مختلف شانه خالی کنیم ، این اقدامات مانند تنظیف لوله و استیبل کردن لوله و سورت ساچمه را در مقالات دیگر وب سایت دنبال کنید .

آیا باید از آفتاب گیر (Sunshid) برای دوربین تفنگ خود استفاده کنید؟

هدف از sunshid محافظت از میزان نوری است که وارد محدوده می شود. در اصل ، این کار به حداقل رساندن تابش خیره کننده کمک می کند ، که می تواند به چشم شما کمک کرده و دقت شما را بهبود بخشد.

مطمئناً این عالی به نظر می رسد ، اما آیا آفتاب گیر واقعاً ارزش استفاده را دارد؟ در این مقاله ، ما به طور خلاصه در مورد مزایا و معایب آفتابگیر و اینکه آیا باید از آن استفاده کنید یا خیر صحبت خواهیم کرد.

برای شروع ، ما در مورد اصول یک سانشید صحبت می کنیم.

سانشید ها بسیار ساده هستند. این قطعه در طرف عدسی شیئی به طرفی متصل می شود . این به معنای واقعی کلمه فقط یک لوله توخالی است که به کاهش تابش نور در محدوده شما کمک می کند.سانشید در واقع مثل یک آفتابگیر (هودعکاسی) از نور های ناخواسته جلوگیری میکنه
همچنین کنتراست تصویر را بالاتر می برد .نورهای سرگردان که به داخل عدسی می تابند باعث flare شدن تصویر و تغییر در رنگ ها می شوند ، همین نقش برای سانشید کافی است .

طرفداران
بزرگترین مزایای آفتابگیر کاهش تابش خیره کننده و سهولت استفاده است. یک آفتابگیر با کیفیت تفاوت چشمگیری در میزان تابش نور خیره کننده و مزاحم ایجاد می کند. علاوه بر این ، هیچ چیزی را در مورد اپتیک تغییر نمی دهد و میدان دید شما را محدود نمی کند.

استفاده از آنها بسیار آسان است زیرا نصب آنها بسیار آسان است. این به معنای واقعی کلمه تنها کاری است که شما باید انجام دهید. آسان تر از این نمی شود.

در نهایت ، آنها با قیمت بسیار ارزان در دسترس هستند. اگر با تابش نور خیره کننده روبرو هستید ، آفتابگیر یک راه حل بسیار ارزان برای بهبود مشکل شما و کمک به افزایش دقت شما است.

استفاده از سانشید های دست ساز با فوم و یا کاغذ و آلومینیوم و … نیز در بین تیراندازان رایج می باشد

نکات منفی
تنها مزایای واقعی مرتبط با سایبان افزایش طول و حجم تفنگ است. این ابزار طول دوربین را افزایش می دهد ، که ممکن است مناسب برخی از تفنگ ها نباشد. با این حال ، آنها در طول های مختلف موجود هستند ، بنابراین احتمالاً می توانید آن را استفاده کنید.

همچنین وزن اضافی نیزایجاد می شود و اینکه سانشید گاهی خوشایندترین چیزی نیست که می توانید به تفنگ اضافه کنید یک واقعیت است اما انواع مختلف و حتی دست ساز این ابزار می تواند با نیاز شما متناسب سازی شود.

سانشید ها ضمن آفتاب گیر بودن نقض محافظتی نیز ایفا می کنند

توصیه ها
اگر هر نوع تیراندازی زیر نور خورشید را انجام می دهید ، سانشید به کارتان آسیب نمی رساند. اگر می توانید آن را روی تفنگ خود قرار دهید ، این یک افزودنی آسان و ارزان برای تفنگ شما است که می تواند بسیار مفید باشد. اگر در حال تیراندازی تفریحی یا تیراندازی دقتی و مسابقاتی هستید ، اگر در نور مستقیم خورشید تیراندازی می کنید ، یک آفتابگیرمی تواند برای شما مفید باشد.

با این حال ، اگر بیشتر تیراندازی های شما خارج از نور مستقیم خورشید اتفاق می افتد ، یک آفتابگیربرای شما کار چندانی نمی کند. این یک قطعه اضافی و حجیم است که تقریباً هیچ هدفی ندارد.

نتیجه
همانطور که می بینید ، سانشید ها بسیار آسان به سلاح ها اضافه می شوند و بسته به نوع تیراندازی شما می توانند برای شما بسیار مفید باشند.

انواع مختلف پایه‌های دوربین تفنگ (کدام یک برای شما بهترین است؟)

۱۹ آوریل ۲۰۲۱، توسط سایمون کاتبرت

پایه‌ی دوربین، درست به اندازه‍ی خود دوربین روی تفنگ مهم است و می‌تواند به همان میزان گران باشد.

زمانی که بیش از چند صد دلار برای دوربین هزینه کردید و باید حدود صد دلار دیگر برای پایه هزینه کنید، دیگر قیمت کل رقم مساعدی نیست.

در حال حاضر چه نوع پایه‌ای دارید؟

آیا با دوربین جدیدتان سازگار است یا باید همه چیز را از نو بخرید؟

آیا به جهت سهولت تمایل به داشتن پایه‌ای با قابلیت جداسازی سریع دارید یا پایه‌ای که با پرش‌های مکرر و سنگین نقطه صفر را حفظ کند؟

مهم نیست به چه دلیل پایه‌ی دوربین تفنگ خود را صیقل می‌دهید، تا پایان این مقاله حداقل یکی دو نکته راجع به این کار خواهید آموخت.

انواع ریل‌های پایه‌های تفنگ

عموما، وقتی اصطلاح «پایه» را می‌شنوید بیشتر به محل اتصال پایینی بین تفنگ و دوربین آن اشاره دارد. اما این قسمت همان «ریل» است.

درحالی که ممکن است برخی تولیدکنندگان ریل اختصاصی خود را داشته باشند که فقط با پایه‌های هم‌مارک خود کار کند، ریل‌های استاندارد، از برندهای «پیکاتینی» و «ویور» هستند. امروزه ریل از پیش روی تفنگ نصب شده است.

برای جفت شدن مناسب ریل با پایه دوربین، باید نوع ریل را از پیش مشخص کنید.

‌ریل‌های پیکاتینی

• مدل “MIL-STD 1913” یا همان پیکاتینی
• شیارهای پهن ۰.۲۰۶ اینچی
• فاصله‌ی استاندارد بین شیارها (از نقاط مرکزی ۰.۳۹۴ اینچ)
• شیارهای پهن‌تر و عمیق‌تر
• ممکن است شیارها تا پایین ادامه داشته باشند .
• سازگار با تمام پایه‌های پیکاتینی
• نسخه‌های کوچکِ روی اسلحه‌های دستی را به عنوان ریل جانبی ساختند.

ریل‌های ویور

• قدیمی‌تر از پیکاتینی است.
• شیارهای پهن ۰.۱۸۰ اینچی
• فاصله‌ی شیارها بین ریل‌های ویور یکنواخت است.
• فاصله‌ی شیارها نسبت به پیکاتینی کمتر است.
• ممکن است شیارهای کمتری داشته باشد.
• طرح اصلی ۲ تکه که انسداد دهانه گلنگدن را آزاد می‌کند.
• ممکن است به پایه‌ی اضافه نیاز داشته باشد.
• برخی پایه‌های دوربین «ویور» برای نصب روی ریل «پیکاتینی» سازگار هستند.
• به نصب کم‌نمایه تمایل دارد.

ریل‌های جفت

• نام دیگرش پایه‌ی هشداری است
• طراحی ریل‌های جفت
• رایج‌ترین اندازه‌ی جفت‌ها، ۳.۸ اینچ و ۱۱ میلی‌متر است.
• به اندازه‌ی پیکاتینی و ویور مورد استفاده قرار نمی‌گیرد.
• این نوع ریل‌ها بیشتر در تفنگ‌های بادی و تفنگ‌هایی که چاشنی آن‌ها در حاشیه قرار دارد استفاده می‌شوند.
• به دلیل نصب تیغه‌ی جفتی، عدسی به راحتی نصب می‌شود.

انواع پایه‌های تفنگ

واقعیت این است که اکثر مردم بخاطر خرید دوربین‌های روی تفنگ جدید هیجان زده شده و به خرید پایه‌اش اهمیتی نمی‌دهند.

این امر خصوصاً زمانی درست است که به شخص دیگری پول دهید تا دوربین را روی تفنگ شما سوار کند، و از آنجا که فرآیند جفت شدن دوربین با یک پایه‌ی مناسب را نمی‌بینید ارزش آن را درک نمی‌کنید.

برای تفنگ‌هایی که نصب شده‌اند و توانایی نصب سامانه‌های خود را دارند، متوجه خواهید شد که یا باید دوربین را با پایه مطابقت دهید یا اینکه سامانه‌ی نصبی کاملاً جدید دارید که می‌تواند شامل یک ریل جدید باشد! بهتر است دوربین را طبق پایه و بودجه‌ی خود تهیه کنید یا زمانی که دنبال دوربین جدیدی هستید این موضوع را در نظر بگیرید.

از آنجا که انواع مختلفی از پایه‌های دوربین وجود دارند، باید دانش خود را در مورد انواع پایه‌ها و اینکه کدام پایه‌ی دوربین تفنگ برای شما بهتر است، ارتقا ببخشید.

پایه‌های پیکاتینی

پایه‌های پیکاتینی شاید محبوب‌ترین گونه سامانه‌ی نصب دوربین‌هاست چراکه از مقادیر اندازه‌گیری استاندارد و جهانی استفاده کرده‌ است. به همین دلیل، بسیاری از تولیدکنندگان، لوازم جانبی را متناسب با تمام پایه‌های پیکاتینی می‌سازند. هرچند لوازم جانبی برند ویور می‌تواند روی ریل‌های پیکاتینی سوار شود، اما برای جا رفتن کمی بازی در می‌آورد.

برخی سامانه‌های پایه‌ای شامل کلیدهای فنری هستند تا از حرکت دوربین در حین لگد زدن تفنگ جلوگیری کند. نیت این است که حلقه‌ها به بالا و سمت لوله‌ی تفنگ فشرده شوند تا در هنگام لگد زدن تفنگ، دوربین سرجای خود ثابت بماند.

یک مزیت عمده پایه‌های پیکاتینی این است که معمولا شیارهای متعدد و قسمتی با طول اضافه دارد تا حلقه‌های دوربین را در محل مورد نظر خود جهت دستیابی به مطلوب‌ترین تنظیم پایه‌ی دوربین، قرار دهید.

همچنین می‌توانید از ۲۰ پایه‌ی “MOA” به همراه رییل‌های پیکاتینی استفاده کنید تا مسیر تنظیم ارتفاع بیشتری برای شلیک از راه دور داشته باشید.  

پایه‌های ویور

مانند پایه‌های پیکاتینی، اندازه‌ی حلقه در هر پایه‌ی ویور تکمیل شده، باید با عرض لوله‌ی دوربین، یعنی ۱ اینچ، ۳۰ میلیمتر، ۳۴ میلیمتر و غیره، هم‌خوانی داشته باشد و حلقه‌ها در اطراف لوله مجکم شده و سپس در پایه به ریل محکم می‌شوند.

بهترین کار استفاده از ساملنه‌های ویور برای ویور است زیرا لوازم جانبی پیکاتینی با پایه‌های باریک‌تر ویور هم‌خوانی ندارد، مگر بخواهید شیارها را درمل کنید که قطعا ایده‌آلی نبوده و برای تازه‌کاران هم توصیه نمی‌شود.

آن‌ها می‌توانند به صورت ریل‌های یک تکه و دو تکه باشند. مشکل این است که عرض شیارهای روی ریل‌های ویور متفاوت است، یعنی با تمام لوازم جانبی ویور سازگار نیست. به طور کلی، تولیدکنندگانی که سعی دارند به مشخصات مقبول عموم پایبند باشند، یک ریل ویور با دریچه‌های عریض .۱۸۰ اینچی و عرض شیار ۷/۸ اینچی فراهم می‌کنند.

پایه‌های جفت

بدیهی است که برای پایه‌های جفت، حلقه‌های جفت مناسب هستند. حلقه‌های جفت را حلقه‌های نوک‌دار نیز می‌نامند چرا که هنگام شل شدن پیچ‌ها بجای اینکه آن‌ها را کاملا از لغزش خارج کنید، می‌توانید پیچ‌ها را از ریل جفت باز کنید. گرچه، تمام حلقه‌های جفت به شما اجازه نمی‌دهند که تنها با این میزان لغزش، آن‌ها را باز کنید.

مطمئناً، اندازه حلقه باید مختص اندازه لوله دوربین تفنگ شما بوده و پایه حلقه باید با اندازه ریل‌های جفت هم‌خوانی داشته باشد.

پایه‌های تک قطعه‌ای

کار با پایه‌های تک قطعه یا یک تکه آسان است زیرا محکم و سخت هستند و به طور کلی نصبشان ساده است. برخی ممکن است به استفاده از ریل نیاز داشته باشند. مهمترین مزیت آن این است که زیاد درگیر هم‌سو سازی دوربین، حلقه‌ها و غیره نمی‌شوید. پایه‌ی تک قطعه‌ای این کار را برای شما انجام داده است.

پایه‌ی یک تکه دارای پایه‌ای است که با روش‌های محافظتی مناسب و حلقه‌ای رابط به تفنگ متصل می‌شود. با توجه به ساختار تک قطعه‌ای که منجر به سختی حداکثری آن می‌شود، در کالیبرهای با پرش بالا محبوب هستند.

با این حال، در تفنگ‌های گلنگدنی کمتر استفاده می‌شوند زیرا ممکن است مانع عملکرد گلنگدن شوند. برخی از پایه‌های یک تکه دارای شیاری هستند که راه را برای دسترسی آسان‌تر به محفظه باز می‌کند. به دلیل مونتاژ کامل، سامانه‌ی پایه‌ای سنگینی دارند.

پایه‌های دو قطعه‌ای Two-Piece Mounts

اساساً، دو حلقه جداگانه را مستقیماً به ریل‌های بسیار ریزِ دو تکه خود نصب می‌کنید. این پایه‌ها برای تفنگ‌های گلنگدنی فوق‌العاده مناسب هستند زیرا در آن‌ها مانعی برای کار گلنگدن و محفظه وجود ندارد. اگر دستان بزرگی دارید، انگشتانتان تپل هستند، دستکش می‌پوشید، می‌خواهید به راحتی لوله تفنگ را پاک و کارتریج‌ها را پر کنید و غیره، باید از پایه‌های دو قطعه‌ای استفاده کنید.

بدیهی است که آن‌ها از پایه‌های یک تکه سبک‌تر هستند اما نصبشان قِلِق خاصی دارد زیرا باید حلقه‌ها به درستی تنظیم شوند.

پایه‌های جدانشدنی  Integral Mounts

این نوع پایه‌ها معمولا مختص سازندگان دوربین روی تفنگ است زیرا خود پایه در زیر دوربین تعبیه شده تا مستقیما به ریل یا گیرنده متصل شود. این سامانه‌ی پایه‌ای، از حلقه‌ها و سایر اجزا استفاده نمی‌کند.

با این حال، سایر پایه‌های جدانشدنی مشابه پایه‌های یک تکه هستند که مجموعه‌ای کامل از حلقه‌ها و پایه‌ای است که مختص گیرنده‌ی خود ساخته شده.

برخی دیگر تنها شامل حلقه‌هایی هستند که مستقیما به گیرنده‌ی تفنگی خاص متصل می‌شوند. اسلحه‌های سازگار با پایه‌های حلقه‌ایِ جدانشدنی، پایه‌هایی را از قبل به گیرنده ماشین‌کاری کرده‌اند.

پایه‌های فرعی/ستونی Offset/Cantilever Mounts

پایه‌های فرعی، که به آن‌ها پایه‌های ستونی نیزمی‌گویند، دقیقا مانند اسمشان هستند – فرعی. آن‌ها مانند پایه‌های یک تکه متشکل از حلقه‌ها و پایه‌ای هستند که به یک ریل پیکاتینی که اغلب برای سامانه‌های سبک “AR” طراحی شده، متصل می‌شوند. با این حال، طراحی کلی از مدلی به مدل دیگر متفاوت است.

حلقه ها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که از طول واقعی پایه بسیار جلوتر هستند تا بین عدسی دوربین و اَبروی تیرانداز فضایی ایجاد کند. از جمله این فاصله‌های محبوب فرعی، می‌توان به فواصل ۲ و ۳ اینچی اشاره کرد.

این زائده نه تنها باعث برجسته‌سازی فضای خارجی چشم برای داشتن میدان دید کامل می‌شود، بلکه از چشم تیرانداز در مقابل سایش با دوربین محافظت کرده و امکان می‌دهد تا در صورت نیاز از مگسک به عنوان پشتیبان استفاده شود.

برخی پایه‌های فرعی همچنین امکان نزدیک کردن دوربین به چشمتان را می‌دهند که منجر به آرامش بیشتر چشم می‌شود. این امر به مهندسی ساخت پایه مربوط می‌شود که تا چه حد همه‌کاره است.

پایه‌ی “MOA” ۲۰

این پایه با لوازم جانبی پیکاتینی هم‌خوانی دارد. این مسئله باعث می‌شود این نوع پایه تنوع بسیار زیادی را در اختیار افرادی که از لوازم جانبی پیکاتینی استفاده می‌کنند و برای شلیک از راه دور نیازمند تنظیم ارتفاع بیشتری هستند، قرار بدهد. سایر پایه‌ها “MOA 0” هستند، یعنی با سوراخ تفنگ هم‌ترازند.

بدون اینکه وارد جزییاتی مثل اینکه آیا تهیه‌ی یک پایه‌ی «موآ ۲۰» سودمند است یا خیر و یا تعریف «راه دور» چیست، کافی است بگوییم این نوع پایه برای شلیک‌های با فواصل زیاد دقت بیشتری برایتان به ارمغان می‌آورد.

خود پایه اریب است، یعنی این امکان را فراهم می‌کند که دوربین کمی به سمت لوله تفنگ متمایل باشد. شاید برای افرادی که با این مفهوم آشنا نیستند به نظر زیانبخش برسد ولی در حقیقت برای دستیابی به تنظیم ارتفاع بیشتر، سودمند است.

پایه‌های شلیک سریع

انواع متعددی از پایه‌های شلیک سریع، از مجموعه‌های کاملا یک تکه گرفته تا حلقه‌های شلیک سریع وجود دارد. این نوع پایه‌ها معمولا دارای سامانه‌ی نوع اهرم انداز هستند که باعث می‌شود ابزار کمتری هدر رفته و دوربین را مجددا پایه‌گذاری کنید.

نیت این است که وقتی چندین عدسی برای یک اسلحه استفاده می‌کنید، نصب و بازکردن آن‌ها راحت باشد. یک نگرانی توجیه‌پذیر این است که آیا پس از بازکردن و نصب مجدد عدسی، می‌توانید نقطه صفر خود را حفظ کنید یا خیر.

از آنجا که دوربین از روی پایه برداشته نشده، بلکه روی ریل سوار می‌شود، حفظ نقطه صفر تغییری نخواهد کرد، به شرطی که دوباره دقیقا سر جای قبلی خود (بین شیار و ریل) واقع شود. مسلما، کیفیت بالای پایه‌های با قابلیت جداسازی سریع در این امر تفاوت بزرگی رقم می‌زند.

تفاوت بین پایه‌های پیکاتینی و ویور چیست؟

اگرچه از نظر ظاهری مشابه هستند و هدف یکسانی دارند، اما روش نصب آن‌ها بسیار متفاوت است. پایه‌های پیکاتینی اندازه شکاف‌های پهن‌تر و استانداردتری برای اتصال لوازم جانبی پیکاتینی و تا حد قابل قبولی برای لوازم جانبی ویور دارد.

پایه‌های ویور از اندازه‌های استاندارد بی‌بهره هستند و شیارهای باریک‌تری دارند و فقط با لوازم جانبی ویور سازگار هستند.

آیا پایه‌های پیکاتینی و ویور قابل تعویض هستند؟

در حالت ایده‌آل نباید باشند. این موضوع به این معنی نیست که نمی‌شود آن‌ها را تعویض کرد، اما بکار بردن دایه و لوازم جانبی به شکل ترکیبی اصلا ایده‌آل نیست.
‌ریل‌های پیکاتینی در عین یکنواخت و استاندارد بودن، شیار‌های پهن‌تری دارند در حالی که ریل‌های ویور مشخصات فوق را نداشته و باریک‌ترند.

گرچه می‌توانید یک پایه‌ی دوربین ویور را به پایه‌ی پیکاتینی متصل کنید، ولی به دلیل پهن‌تر بودن شیارهای پیکاتینی دوربینتان کمی لق خواهد زد. هرچند امکان اتصال پایه‌ی پیکاتینی به ریل‌ ویور وجود ندارد، چرا که شیار‌ها برای سوار شدن پایه‌ی پیکاتینی بسیار باریک هستند. کسانی که می‌خواهند هرجور شده این کار را انجام دهند باید از درمل استفاده کرده و یا ریل را برای پذیرش لوازم جانبی پیکاتینی سوهان بزنند.

آیا پایه‌های دوربین تفنگ فراگیر هستند؟

بله و خیر. اکثر پایه‌ها برای جفت شدن با ریل‌های پیکاتینی یا ویور مشخصات یکسانی دارند. این امر مستلزم این است که بدانید برای دوربین تفنگ خود چه نوع پایه‌ای با چه ویژگی‌های خاصی می‌خواهید و در حال حاضر چه نوع ریلی روی اسلحه شما سوار است.

سازندگان دوربین‌های تفنگ، استانداردهای غیرصنعتی خود را دارند که طبق آن ویژگی‌های خاصی در هر مدل پایه دوربین تعبیه می‌کنند که با خصوصیات و طراحی دوربینی که می‌سازند هم‌خوانی دارد. بنابراین، گرچه آن‌ها طراحی شده‌اند تا به ریل‌های ویور و پیکاتینی متصل شوند، ممکن است دوربین تفنگ فقط با پایه‌ی هم‌مارک خود هم‌خوانی داشته باشد.  

پایه‌ی دوربین شما یا نقطه قوت خواهد بود یا نقطه ضعف

پایه‌ی تفنگ مامور نگه داشتن دوربین روی اسلحه است. همانطور که مشاهده می‌کنید، پایه همچنین به دقت دوربین تفنگ، عملکرد دوربرد، تسکین مناسب چشم، دسترسی به گلنگدن، حفظ نقطه‌ی صفر و دیگر موارد کمک می‌کند.

گرچه پایه جز کوچکی است، اما انتخاب پایه‌ی مناسب اصلا کار کوچک و ساده‌ای نیست.

انتخاب شما در خرید پایه می‌تواند نقطه ضعف کارتان باشد یا نقطه‌ قوتی در برپایی دوربین تفنگتان.

مسابقات انجمن ملی سلاح NRA در سال ۱۹۰۷ (کمپ پری)

اولین سال حضور در کمپ پری: مسابقات ملی سال ۱۹۰۷

نوشته پرسنل انجمن ملی سلاح NRA – پنج‌شنبه، ۱۹ نوامبر ۲۰۲۰

«در سال ۱۹۰۷،مسابقات ملی که حالا بسیار گسترده‌تر شده بود، به میدان تیراندازی بسیار بزرگی در کمپ پری منتقل شد.»

جیمز دِرِین[James Drain]،سلاح و انسان،اوت ۱۹۱۱

مدتی کوتاه قبل از اینکه مسابقات ملی (که در ابتدا با عنوان تیراندازی ملی در برنامه مسابقات از آن یاد شده بود) در زمین‌های تیراندازی تازه‌تأسیس ایالات اوهایو شروع شود، این میدان به یاد ناخدا الیور هازارد پِری[Oliver Hazard Perry]،قهرمان جنگ دریاچه ایری، کمپ پری نامیده شد. (درست سال بعد هم مجلس ایالتی به‌صورت رسمی از او قدردانی کرد.)

Oliver Hazard Perry

در روز ۱۹ اوت ۱۹۰۷ و با شروع مسابقات انجمن ملی سلاح و انجمن ایالتی سلاح اوهایو، دوره‌ای تازه در تاریخ مسابقات ملی آغاز شد. در ساعت ۹:۱۰ صبح، سرجوخه اِل. بی. جَرِت[L.B. Jarrett] از ایندیانا اولین تیر این مسابقات را شلیک کرد. مسابقه جام لیچ[The Leach Cup]، با حضور ۳۲۷ شرکت‌کننده، اولین مسابقه انفرادی‌ای بود که برگزار شد. سروان جِی. سی. سِمون[J.C. Semon] از اوهایو، قهرمان سال گذشته مسابقات ویمبلدون، موفق شد قهرمان این مسابقات هم بشود. باوجوداینکه شرایط در روز اول برگزاری مسابقات عالی بود، در روز دوم و فقط در عرض چند ساعت با ۱۵ درجه کاهش دما و هوای بارانی و وزش باد، این شرایط به‌سرعت رو به وخامت گذاشت؛ همین مسئله باعث شد تا کمپ پری به‌عنوان محیطی غیرقابل‌پیش‌بینی و چالش‌برانگیز از لحاظ آب‌وهوایی شهرت پیدا کند.

خوشبختانه امون کریچفیلد[Ammon Critchfield] با دوراندیشی، تخته‌های چوبی را در سراسر این میدانِ عاری از چمن قرار داده بود تا شرکت‌کنندگان بتوانند به کمک آنها با شرایط باتلاقی زمین (حاصل باران‌های اطراف دریاچه ایری) مقابله کنند.

کمپ پری در زمان برگزاری اولین دوره مسابقات ملی از نظر ظاهری ، شرایطی ابتدایی ولی کارراه‌انداز داشت. با توجه به اینکه کریچفیلد توانسته بود در زمان کمی به وعده‌اش برای برگزاری مسابقات سال ۱۹۰۷ عمل بکند، تماشاچی‌ها از مشکلات جاده‌ها و خطوط آتش چشم‌پوشی کردند. آنها دلایل خوبی برای نادیده‌گرفتن برخی از قسمت‌های توسعه‌نیافته داشتند، زیرا مشخص بود که این مسابقات هنوز به شرایط ایده آل نرسیده و ارزش آن را دارد تا برایش صبر کرد. ایستگاه کمپ پری از طریق خط راه‌آهن شهر لاکارن[LaCarne]، واقع در بخش سانداسکی[Sandusky] که جزئی از خط آهن لِیک شور[Lake Shore] و جنوب میشیگان است، قابل‌دسترس بود. شرکت‌کنندگان در این مسابقات، توانستند از قیمت ویژه بلیت به مبلغ دو سنت برای هر مایل استفاده کنند، هرچند که بنا به اطلاعات آمده در برنامه مسابقات و به دلیل «منازعه بین قانون‌گذاران ایالتی و مسئولان خطوط آهن بر سر نرخ کاهش‌یافته» این پیشنهاد با بی‌رغبتی مسئولین راه‌آهن ارائه شد.

اگر با وجود این تخفیف، بازهم قادر به تأمین مخارج شرکت در این مسابقات نبودید، راه دیگر این بود که در پورت کلینتون از قطار پیاده شده و پنج مایل آخر را با گاری‌هایی که به کمک اسب کشیده می‌شدند، سفر کنید. بعد از اینکه شرکت‌کنندگان به هر طریقی خود را به کمپ پری رساندند، ساختمان تازه‌تأسیس باشگاه اولین چیزی بود که با آن برخورد می‌کردند؛ ساختمانی که روزنامه سانداسکی رجیستر [Sandusky Register]در ماه اوت آن را «مجهز به‌تمامی وسایل راحتی مدرن، لامپ‌های الکتریکی و آب» توصیف کرد. علاوه بر این، صدها چادر برزنتی هم برپا شد تا به‌عنوان دستشویی و حمام در اختیار تیراندازان باشد. یک‌خانه روستایی با ایوانی بزرگ هم به‌عنوان محل استقرار اولین تیم اداره‌کننده این مسابقات انتخاب شد؛ انتخابی که گویای تضادهای بین این ساختمان و ماهیت تیم مستقر در آن از لحاظ ساختاری بود.

تام کِلِرز[Tom Keller] از شرکت پیترز کارتریج[Peters Cartridge Co.] با گاری خود، راه بهتری برای جابه‌جایی پیش روی تیراندازان قرار ‌داد.

کمپانی پیترز کارتریج شرکتی در Kings Mills ، اوهایو بود که در زمینه تولید باروت و مهمات تخصص داشت . بناهای تاریخی آن ، در سال ۱۹۱۶ در جاده ۱۴۱۵ گراندین ساخته شد ، در ۱۰ اکتبر ۱۹۸۵ به ثبت ملی اماکن تاریخی اضافه شد. 

میدان تیراندازی با مساحت ۴۰۰ هکتار شامل ۱۶۰ هدف برای شلیک از فاصله هزار یاردی و همین‌طور مسابقات تیمی می‌شد. برای شلیک با رولور (هفت‌تیر) هم ۵ هدف در فواصل۵۰،۲۵،۱۵, و ۷۵ یاردی قرار داده شد. موقعیت مرکزی از نظر جغرافیایی، همواری یک‌دست زمین، نقشه ایده آل میدان تیراندازی به سمت شمال و تیرگیرهای ساخته شده با بتن مسلح، همگی جذابیت کمپ پری به‌عنوان محل برگزاری مسابقات ملی را زیادتر می‌کردند.

باوجوداینکه نمایندگان شرکت‌های اسلحه‌سازی و وسایل شکار، پیش‌تر از مسابقات برگزار شده در شهرهای کریدمور[Creedmoor] و سی گریت[Sea Girt] بازدید کرده بودند، این کمپ پری بود که به علت فضای روستایی به همراه چادرهای پذیرایی توانست جمعیت و توجه بی‌سابقه‌ای را به خود جلب کند. این مسئله باعث به‌وجودآمدن ردیفی از چادرها شد که از زمان افتتاح این مسابقات به بعد، میزبان این نمایندگان بوده و به نام «Commercial Row» معروف شد.

سروان کِی.کِی.وی. کیسی[K.K.V. Casey] از ایالت دِلاوِر اولین جام ویمبلدون که در اوهایو برگزار شد را از آن خود کرد. گروهبان دبلیو. اِی بِرگ[W.A. Berg] از ایالت واشنگتن هم مسابقه President’s را برد تا اولین قهرمان این مسابقه از غرب آمریکا باشد. بر اساس مقررات جدید، قهرمان نظامی ایالات متحده اکنون برنده کل مسابقه NRA President’s و مسابقه ملی تفنگ بود. یک افسر جوان نیروی دریایی به نام هارولد تراویس اسمیت[Harold Travis Smith] برنده این جایزه شد. (رئیس‌جمهور روزولت هم نامه‌های تبریک به برگ و اسمیت ارسال کرد.)

سروان K.K.V. Casey

K.K.V. کیسی (مرکز پایین) با تیم المپیک ۱۹۰۸ ایالات متحده

اسمیت ۲۳ ساله تنها افسر آکادمی نیروی دریایی نبود که در این مراسم افتتاحیه خوش درخشید؛ هم‌تیمی او، ویلیس لی جونیور[Willis Lee, Jr.] ۱۹ ساله که یک تیرانداز تازه‌کار بود توانست هر دوی مسابقات تپانچه و تفنگ انفرادی ملی را برنده شود. در تاریخ مسابقات ملی، او تنها فردی است (آن هم در یک روز) که توانسته به این افتخار دست پیدا کند. در مسابقه ملی تیمی، تیم آکادمی نیروی دریایی توانست به مقام تحسین‌برانگیز ششم در میان ۴۸ تیم دست پیدا کند. تیم نیروی دریایی هم توانست عنوان تیمی را با سه امتیاز اختلاف به نسبت تیم ایالت ماساچوست به دست آورد. مدیر اجرایی مسابقات ملی، سرهنگ دوم رابرت کِی. اوانس[Robert K. Evans] بود که دوره طولانی‌مدت او در این سمت از این تاریخ شروع شد. سرتیپ جان اسپیکس[Gen. John Speaks] هم مسئول نظارت بر مسابقات انجمن ملی سلاح بود.

 هنگام افتتاح کمپ پری، تفنگ کراگ – یورگنسن[Krag-Jorgensen] همچنان سلطان میدان‌های تیر بود. تا سال ۱۹۰۸ هنوز به‌اندازه کافی از تفنگ‌های مدل ۱۹۰۳ برای استفاده در مسابقات ملی تولید نشده نبود. نکته‌ای که در این عکس از کمپ پری در سال ۱۹۰۷ جالب‌توجه است، استفاده تیرانداز در پیش‌زمینه از یک میکرومتر نشانه یاب پوپ[Pope] است که به شکاف درجه متحرک متصل است. میکرومترهای پوپ، برخلاف مدل‌های مشابه شرکت‌های دیگر، بعد از شلیک در جای خود ثابت باقی می‌ماندند. 

نمونه اولیه تفنگ نروژی Krag–Jørgensen ساخت ۱۸۹۲

پارالاکس دوربین تفنگ

گفتگوی Evelyn و Stephen پیرامون کوتینگ عدسی

Evelyn: استیون ، هیچ شناختی از پارالاکس داری؟ باید دوربین بی پارالاکس را انتخاب کنم یا دوربینی با پارالاکس قابل تنظیم؟

Stephen: اوه چه سؤال خوبی. اول به سراغ معنی پارالاکس می‌رویم.

Evelyn: بسیار خوب، دقیقاً همین را می‌خواهم بدانم.

Stephen: در ویکی‌پدیا، پارالاکس به معنی جابه‌جایی یا فاصله موقعیت ظاهری شی است که در طول دو خط نور متفاوت دیده می‌شود. پارالاکس ناشی از تغییر زاویه دید در اثر حرکت مشاهده‌کننده، مشاهده شونده یا هر دو است. کاملاً در عکس زیر مشخص است که از زاویه دید A، شی روی پس‌زمینه آبی قرار دارد؛ از زاویه دید B، شی روی پس‌زمینه قرمز است. پارالاکس همین است.

Evelyn: از نظرم کمی پیچیده است، هنوز کامل نفهمیدم.

Stephen: عکس زیر را به عنوان مثال ساده در نظر بگیر تا راحت متوجه شوی. شی A و B روی صفحات متفاوتی هستند. از زاویه مستقیم، شی A و B روی‌هم منطبق می‌شوند، ولی وقتی زاویه دیدمان را کمی به چپ تغییر دهیم، موقعیت نسبی A و B عوض می‌شوند و دیگر روی‌هم منطبق نیستند.

Evelyn: بله، واضح است!

Stephen: ولی اگر مثل عکس بعدی تقریباً روی یک صفحه یا حتی منطبق بر هم باشند، هرچقدر هم سر و چشمانمان را تکان دهیم، موقعیت نسبی شی A و شی B روی‌هم منطبق می‌مانند.

Evelyn: وای، فهمیدم! ساده و واضح است. ولی پارالاکس دوربین هم همین‌طور است؟

Stephen: بله، در دوربین، شی A و B مثال قبل تبدیل به رتیکل (بعلاوه دوربین) و تصویر می‌شوند. وقتی تصویر و رتیکل تقریباً روی یک صفحه باشند، تقریباً هیچ پارالاکسی نیست. در حالت برعکس، پارالاکس دیده می‌شود.

Evelyn: پارالاکس چطور بر تیراندازی تأثیر می‌گذارد؟

Stephen: در کنار مثالی که زدم، وقتی تصویر و رتیکل روی یک صفحه نباشند، تصویر تار می‌شود و با حرکت چشم یا سر، نقطه نشانه روی شده جابه‌جا خواهد شد. نشانه ما دقیق نخواهد بود. اگر رتیکل و تصویر روی یک صفحه باشند، هرچقدر هم که چشمانت را تکان دهی، نقطه تیررس ثابت خواهد بود.

Evelyn: خیلی مهم است.

Stephen: بله، برای اطمینان از دقت، باید پارالاکس را قبل از تیراندازی و بعد از تغییر مسافت تیراندازی تنظیم کنید.

Evelyn: چطور باید پارالاکس را تنظیم کرد؟

Stephen: از لحاظ نظری، باید تصویر و رتیکل را روی یک صفحه قرار دهیم تا پارالاکس آزاد باشد. در عکس ۵، سمت چپی دوربین با تنظیم AO (تنظیم پارالاکس جلو) است. عکس وسطی، دوربین با تنظیم جانبی است. هر دو عملاً پارالاکس را از بین می‌برند.

Evelyn: آخری چطور؟ تنظیم AO یا تنظیم کانون جانبی ندارد.

Stephen: این دوربین با پارالاکس ثابت است. پارالاکس این نوع دوربین‌ها معمولاً در ۵۰ یا ۱۰۰ یاردی آزاد است. بیشتر آنها دوربین‌هایی با بزرگ‌نمایی کم هستند که برای تیراندازی عمومی به کار می‌روند. معمولاً هرچقدر بزرگ‌نمایی بیشتر باشد، احتمالاً پارالاکس بیشتر خواهد بود.

Evelyn: در چه شرایطی باید دوربینی با تنظیم پارالاکس داشته باشیم؟

Stephen: به عبارت کلی، برای تیراندازی دقیق و رقابت جدی به دوربین خوبی با قابلیت تنظیم پارالاکس نیاز داریم.

Evelyn: فهمیدم. بر اساس اطلاعات امروزی، دوربینی را انتخاب خواهم کرد. ممنونم!

Stephen: خواهش می‌کنم.

چرا ما به کوتینگ عدسی دوربین‌ها نیاز داریم؟

گفتگوی Evelyn و Stephen پیرامون کوتینگ عدسی

Evelyn : استفان، فرصت داری در مورد کوتینگ لنزها صحبت کنیم؟

Stephen: البته، مورد نامفهومی هست؟

Evelyn : من کاملا فهمیدم که کوتینگ باعث افزایش روشنایی تصویر می‌شود، ولی نمی‌دانم چرا و چطور.

Stephen: ببین Evelyn ، کوتینگ اصلا موضوع پیچیده‌ای نیست. در ویکی‌پدیا، پوشش نوری به یک یا چند لایه‌ ماده‌ی نازک روی اجزای نوری مثل لنز یا آینه گفته ‌می‌شود که مسیر بازتاب یا عبور نور را تغییر می‌دهد.

Evelyn : کوتینگ چگونه مسیر عبور یا بازتاب نور را تغییر می‌دهد؟

Stephen: می‌دانیم که عدسی چشمی، عدسی شیئی و عدسی داخلی دوربین همگی از دی‌اکسید سیلیکون ساخته شده‌اند، که همان شیشه است.

با ورود نور به دوربین، مقداری از آن از شیشه عبور می‌کند و مقداری دیگر توسط شیشه منعکس می‌شود. 

Evelyn : که اینطور. پس رد شدن نور بیشتر از شیشه یعنی عبور بهتر نور؟

Stephen: بله، برای کاهش بازتاب و عبور نور بیشتر از کوتینگ استفاده می‌کنیم. می‌دانی کوتینگ چقدر در کاهش تلفات نور تاثیر دارد؟

Evelyn : نظر خاصی ندارم.

مقاله کوتینگ عدسی

Stephen: بدون کوتینگ در هر طرف شیشه حدود ۴ تا ۶ درصد تلفات در عبور نور وجود دارد، که برای یک دوربین پیشرفته با قابلیت ساید فوکوس با ۱۴-۱۳ لنز تلفاتی حدود ۳۰ تا ۴۰ درصد می‌شود.

Evelyn : عدد خیلی بزرگی است.

Stephen: بله قطعا. با توجه به لایه‌ها، انواع مختلف کوتینگ‌ وجود دارد.

• پوشش‌دار(Coated): حداقل یک طرف تمام لنزها دارای یک لایه کوتینگ است.
• پوشش کامل (Fully coated): تمام سطوح لنزها دارای حداقل یک لایه کوتینگ است.
• پوشش چندلایه (Muti-coated): چندین لایه کوتینگ روی حداقل یک طرف لنزها اعمال می‌شود.
• پوشش کامل چندلایه (Fully muti-coated): چندین لایه کوتینگ روی تمامی سطوح همه‌ی لنزها اعمال می‌شود.

Evelyn : عملکرد لنزهای پوشش‌دار چند لایه بهتر از لنزهای تک لایه است؟

Stephen: جواب مثبت است. به طور کلی هر چه تعداد لایه‌ها بیشتر باشد، بازتاب نور کمتر می‌شود. در صورت وجود طول موج‌های مختلف نور، لایه‌های بیشتر روی طول موج‌های بیشتری تاثیر دارند. کوتینگ یک لایه می‌تواند تلفات در عبور نور را به ۲ درصد برساند، ولی با کوتینگ چند لایه حتی می‌توان تلفات را به ۰.۱ درصد رساند.

Evelyn : فوق‌العادست!

Stephen: به همین دلیل میزان عبور نور در بعضی از دوربین‌های با کیفیت حتی به بیش از ۹۵ درصد هم می‌رسد! کوتینگ با کاهش انعکاس نور باعث عبور بهتر نور می‌شود و می‌توانیم تصاویر را واضح‌تر ببینیم. در نور شدید، کوتینگ درخشندگی را کم می‌کند و تصویر شفاف‌تر می‌شود. در تصویر۲ به وضوح می‌توانیم فرق لنز پوشش‌دار و بدون پوشش را ببینیم.

Evelyn : تفاوتشان به وضوح پیداست.

Stephen: به علاوه، برای داشتن لایه‌های بیشتر زمان اجرای کوتینگ طولانی‌تر می‌‌شود. ایجاد لایه‌های بیشتر زمان بیشتری هم می‌گیرد و هزینه و امکانات فنی بیشتری نیاز دارد. البته کوتینگ فقط در عبور نور موثر است. رزولوشن، وضوح و سایر فاکتورهای موثر در کیفیت تصویر به سیستم نوری، جنس لنز، کیفیت شیشه و دقت ساخت بستگی دارد.

Evelyn : منطقی است.

Stephen: علاوه بر بهبود تصویر، کوتینگ از لنز هم محافظت می‌کند. حین استفاده از دوربین، لنز در تماس با هوا یا سایر اجسام خارجی فرسوده می‌شود. کوتینگ با ایجاد تاخیر در روند فرسایش باعث افزایش طول عمر لنز می‌شود.

Evelyn : چه جالب!

Stephen: توسعه‌ی تکنولوژی باعث بوجود آمدن انواع مختلف کوتینگ شده است، مثل پوشش مقاومت سایشی که مخصوصا برای محافظت از لنز طراحی شده است.

Evelyn : انواع دیگری هم دارد؟

Stephen: رایج‌ترینش همان است که در بالا اشاره کردم که کار اصلی آن کاهش بازتاب نور است و اسم آن پوشش ضد انعکاس است.

همینطور پوشش آبگریز که در برابر آب و مه مقاوم است. 

Evelyn : متوجه شدم. می‌توانی بگویی چطور کوتینگ روی لنز اعمال می‌شود؟

Stephen: البته. در مورد کوتینگ می‌شود مدت‌ها صحبت کرد.

Evelyn : مرسی!

(ادامه دارد…)

چگالی سطح (Sectional Density )

چگالی سطح (Sectional Density ) بخش مهمی از بالستیک، به ویژه برای شکارچیان است. در این مقاله چگالی سطح و دلیل اهمیت آن را شرح خواهیم داد.

گرچه «چگالی سطح»  [۱](SD)پیچیده به نظر می‌رسد و نسبت به ظرفیت ذهن افراد شامل محاسبات بیشتری می‌شود، اما بیانگر مفهومی بسیار ساده است. چگالی سطح، میزان عمق نفوذ گلوله در یک عدد واحد را نشان می‌دهد.

چگالی سطح چیست؟

چگالی سطح، جرم گلوله تقسیم بر سطح مقطع می‌باشد. اگر دو گلوله جرم یکسانی داشته باشد اما یکی از آن‌ها از نظر فیزیکی از دیگری کوچگترباشد‌، احتمالاً تراکم مقطعی آن بیشتر خواهد بود. چگالی سطح نقش عمده‌ای در نفوذ گلوله به هدف ایفا می‌کند. چگالی سطح و ضریب بالستیک تا حدودی به یکدیگر مرتبط هستند. درحالی‌که، تراکم مقطعی به اهداف مربوط می‌شود، ضریب بالستیک به میزان خط سیر گلوله در هوا به سمت هدف مرتبط است.

فرمول چگالی سطح

بطورکلی، چگالی سطح گلوله توسط دو عامل تعیین می شود: وزن و قطر.

می‌توانید آن را با فرمول ساده‌ی زیر محاسبه کنید:

چگالی سطح: (قطر به اینچ)×(قطر به اینچ)×۷۰۰۰/ (وزن به واحد گرین)

چگالی سطح نشان می‌دهد که تا چه اندازه وزن یک جسم برای غلبه بر مقاومت در برابر چیزی که مورد اصابت قرار دارد، توزیع می‌شود. تصور کنید که شما دارای دو دارت چمنی مخروطی شکل با وزن‌های یکسان هستید. طول یکی سه اینچ و به شکل یک چتر باز است. طول دیگری دوازده اینچ است و همچون سرنیزه، تیز است. شما هر دو را از زاویه‌ی دید نرمال پرتاب می‌کنید. به نظر شما کدام دارت چمنی عمیق‌تر در زمین فرو می‌رود؟

در حالی که هر دو نوع Swift A-Frames (چپ) و Sciroccos دارای وزن ، کالیبر و SD یکسان هستند ، لزوماً به دلیل تفاوت در سختی ، ضخامت ژاکت ، و غیره به یک اندازه نفوذ نخواهند کرد. Sciroccos با کارآیی آیرودینامیکی بیشتر انرژی بیشتری را در همه مسافت ها در خود حفظ می کند . آنها همچنین ممکن است به دلیل فرسایش سرب جرم بیشتری از دست بدهند .

هنگامی که گلوله‌های یک کالیبر را در نظر می‌گیرید، تنها، وزن‌شان است که چگالی سطح متفاوتی به آن‌ها می‌دهد. به عنوان نمونه، عمده فروش ما، فشنگ ۵.۵۶ میلیمتری ناتو(NATO)[۲] است که اغلب با گلوله‌ی ۵۵، ۶۲ و ۷۷ گرین موجود است. بنابراین، چگالی سطح آن به شرح زیر است:

چرا چگالی سطح اهمیت دارد؟

با تاکیید مجدد، چگالی سطح گلوله نشان می‌دهد که تا چه اندازه گلوله می‌تواند به هدف خود نفوذ کند. چگالی سطح گلوله در هنگام شکار بیشترین اهمیت را دارد. هرچه حیوانی که به آن شلیک می‌کنید جثه‌ی بزرگتری داشته باشد، چگالی سطح گلوله‌ بایستی بالاتر باشد تا به عمق محل قرارگیری اندام‌های حیاتی نفوذ کند.

حداقل چگالی سطح برای شکار

این مقادیر تقریبی هستند. ممکن است بسته به اندازه‌ی شکاری که مد نظرتان است، مقادیر متفاوتی را ترجیح دهید.

مزیت دیگر کالیبر بزرگتر این است که سوراخ وسیع‌تری را ایجاد می‌کند. دو گلوله با چگالی سطح یکسان، می‌توانند به لحاظ تئوری و بطور قابل توجهی در وزن و قطر متفاوت باشند، با این حال، گلوله‌ی بزرگتر ضعیف‌تر بوده و احتمال عبور آن از هدف کمتر است، در نتیجه، سبب اتلاف انرژی می‌شود.

جدول زیر فشنگ‌هایی را با قطر گلوله، وزن و چگالی سطح آن‌ها ارائه می‌دهد. مشاهده می‌کنید که با داشتن جرم بیشتر به نسبت قطر، گلوله‌ها برای شکارهای بزرگتر مناسب هستند. (به خاطر داشته باشید که بیشتر شلیک‌های موجود، گلوله‌هایی در وزن‌ها و چگالی سطح گوناگون هستند).

چگالی سطح متداول در کالیبرها

[۱] Sectional Density

[۲] North Atlantic Treaty Organization