سه پایه تیراندازی

نکات و تکنیک های حرفه ای برای استفاده بهتر از سه پایه تیراندازی

از مجله Ballistic Precision – نوشته تیلور هیوز

۷ اکتبر ۲۰۱۹

همان طور که تجهیزات و تکنیک های استفاده از یک سه پایه تیر اندازی تکامل یافته و بهتر شده است، یک رویکرد سیستماتیک برای حداکثر استفاده از آن وجود دارد.

موقعیت روی دو زانو نشسته

در این موقعیت، حفظ زاویه مستقیم با تفنگ راحت تر است، اما در این حالت، شما توانایی نگه داشتن آرنج بر روی زانوی خم شده را از دست می دهید، پس نقطه دید طبیعی هدف چیزی است که برای دست یابی به دقت در تیراندازی مهم تر می شود.

حالت ایستاده

در حالت ایستاده کار زیادی از شما برنمی آید، ایستادن، ایستادنه

حالت نشسته

این حالت راحت ترین و پایدارترین حالت است. حالت نشسته به شما اجازه می دهد هنگامی که بر روی اتفاقات پیرامون هدف تمرکز کرده اید، برای مدت طولانی تری در موقعیت باقی بمانید.

به اطراف نگاه کنید، به درون اتاق تیم نیروی ویژه سرک بکشید، در خط آتش یک رقابت تیراندازی با هدف دقیق قدم بزنید یا به سادگی عبارت تک تیراندازی نظامی» را در گوگل جستجو کنید. ضمانت می کنم شما این ابزار سه پایه ساخته شده از آلومینیوم یا فیبر کربن که اغلب برای ابزار عکاسی طراحی می شوند و افزونه ای برای وصل کردن یک تفنگ دارند، پیدا می کنید. این یک مبحث جدید نیست. اتصال تفنگ ها به سه پایه و چوب های شلیک برای چندین دهه در جعبه ابزار شکارچیان، تک تیراندازان و تفنگ داران بوده اند؛ اما برای بیشتر مردم، این روش تیراندازی جدید است. در گذشته، سه پایه ها به نظر برای تیراندازی سخت می آمدند و دقیق نبودند. پس چرا در ده سال گذشته، سه پایه ها چنین جهش عظیمی به سمت بالای جدول نیازمندی های ادوات داشته اند؟

پاسخ ساده است: تجهیزات، تکنیک ها و دستورالعمل ها برای سه پایه های تیراندازی تکامل یافته و پیشرفت کرده اند. یک فرآیند سیستماتیک از طریق آزمون وخطا، هم چنین دانش مکانیکی از تفنگ ها، تیراندازان و سه پایه ها توسعه یافته است. تیراندازان امروزه قادر به شلیک های خارق العاده ای از موقعیت های غیرمعمول هستند چرا که چرایی و چگونگی به کارگیری سه پایه ها را درک می کنند و حالا شما هم خواهید فهمید:

تنظیمات هوشمند یک سه پایه تیراندازی

سه موقعیت تیراندازی با سه پایه مرسوم وجود دارد: نشسته، ایستاده و زانو زده. در هر موقعیت تنظیم ارتفاع سه پایه بسیار مهم در عین حال بسیار آسان است. مرکز صفحه قفسه سینه شما، هم سطح با استخوان جناغ سینه، نقطه ارجاع شما است. چه از گیره تفنگ استفاده کنید یا از یک وسیله اتصال مستقیم، لبه بالایی نگهدارنده تفنگ باید با استخوان جناغ سینه شما در یک راستا قرار گیرد. در هر موقعیت شلیک، قرار دادن سه پایه در این ارتفاع باعث میشود شما برای مدیریت بهتر لگد زدن تفنگ (عقب کشیدن تفنگ پس از شلیک) کمی به سمت تفنگ خم شوید. اینکه شما به جای زانو از کمر به سمت تفنگ خم شوید نیز مهم است.

جای‌گذاری پایه های سه پایه نیز حیاتی است. شما دو پایه را در عقب و یکی را در جلو میگذارید. چرا؟ در یک کلمه: کنترل لگد. این به آن معنا نیست که داشتن دو پایه در عقب لگد زدن تفنگ را کم میکند، اما این حالت موجب می شود، در صورتی که پس از هر شلیک لگد به اندازه ای باشد که پایه از روی زمین بلند شود، تفنگ سریعا دوباره به روی هدف متمرکز شود. اگر تنها یک پایه در عقب باشد، هنگام لگدِ تفنگ، نقطه محوری خواهد بود و باعث می شود، تفنگ به سمتی که کمترین مقاومت را داشته باشد، بچرخد.

مهم نیست در چه حالتی باشید، سه اصل را باید رعایت کنید: پشتیبانی با استخوان (ساختار استخوان های بدن یک پایه محکم برای حفظ وزن تفنگ است)، شل کردن ماهیچه ها (پس از حفظ استقرار استخوان، عضلات شل شده و به تعادل بهتر و افزایش دقت شلیک کمک می کند) و نقطه دید طبیعی هدف (نقطه ای که پس از دست یابی به دو اصل پیشین، دید تفنگ روی آن قرار می گیرد). شما می توانید برای آسان تر کردن این امر، روش های خاصی را به کار بگیرید.

هدف گیری:

اول، پیش از خم شدن و روی شانه گذاشتن تفنگ، پشت آن بایستید و با هدف روبرو شوید. این کار به دست یابی به نقطه دید طبیعی تفنگ کمک می کند. حالا می توانید تفنگ را بر شانه بگذارید. شما باید شانه هایتان را صاف و عمود بر محور لوله سوراخ تفنگ نگه دارید. لگد زدن تفنگ یک انرژی است و انرژی در مسیری که کمترین مقاومت را داشته باشد، حرکت میکند. صاف نگه داشتن شانه هایتان مانع این می شود که تفنگ هنگام شلیک به سمت راست و چپ بپرد. تکرار میکنم، مدیریت لگد زدن حیاتی است.

دست نگهدارنده:

در گام بعدی، با دستی که تفنگ را حفظ می کند، چه می کنید؟ اگر آن را زیر قنداق تفنگ بگذارید که در حالت خمیده یا درازکش این گونه است، در حالت های ایستاده و زانو زده بسیار نامتعادل خواهید بود. برای ایجاد پشتیبانی استخوان و یک بالاتنه سفت جهت حفظ تعادل، یکی از پایه های پشتی سه پایه را با دست نگهدارنده خود بگیرید و آرنج خود را قفل کنید. دستتان را از مچ به داخل بچرخانید تا شست شما رو به پایین باشد. این تکنیک در مقابله با موقعیت شست رو به بالا که نیازمند تنش عضلانی در ماهیچه سه سر است، به شما اجازه می دهد که دستتان را به حالت طبیعی قفل کنید، پشتیبانی استخوان بالاتنه را محکم کنید. تا زمانی که مانع حفظ زاویه عمودی شانه ها با تفنگ نشود، می توانید هر کدام از دو پایه جلو را برای گرفتن انتخاب کنید.

آرنج:

آخرین فاکتور، آرنج دستی است که با آن شلیک می کنیم. اصل ساده است: هرموقع و هرطور که می توانید، این آرنج را به جایی تکیه دهید. چه با گذاشتن آن روی یک کوله پشتی که روی بدنتان و زیر بازویی که با آن شلیک می کنید انداخته اید، چه با یک کیف پشتیبانی مخصوص از شرکت هایی مانند Armageddon Gear یا WieBad و یا به سادگی با گذاشتن آرنج خود بر روی زانو در حالا نشسته یا زانو زده. نگه داشتن آرنج دست شلیک کننده برای حفظ تعادل بسیار سودمند است، چرا که بازو و دستی که با آن شلیک می کنیم بیشترین تاثیر را بر تفنگ دارند.

بی حرکت ایستادن:

علاوه بر تکنیک های موقعیت یابی بالاتنه، مشخصا براساس موقعیتی که در آن قرار دارید، تفاوت هایی در حالات پایین تنه نیز وجود دارد. در موقعیت ایستاده، کار زیادی از دست شما بر نمی آیِد، ایستاده، ایستاده است. مرسوم ترین خطا در این حالت این است که به جای قفل کردن زانو، بیشتر شبیه حالت اسکات بایستید. برای تعادل بیشتر، باید زانوهایتان را قفل کنید. مشابه قفل کردن آرنج، با یک تکنیک دستکاری مفصل ساده می توان به طور طبیعی این کار را انجام داد.

با اندکی مایل کردن انگشتان پا به داخل، میتوانید حالت قفل کردن طبیعی را بگیرید و پشتیبانی استخوان ها از پا تا پهلو را افزایش دهید. پاهایتان را به عرض شانه یا اندکی بیشتر، ۱.۵ برابر عرض شانه، باز کنید. فاصله پاها از این بیشتر نشود، چرا که باید زمان و انرژی خود را صرف جلوگیری از سُرخوردن پاهایتان بکنید.

زانو زدن:

من دوست دارم به موقعیت زانو زدن، به عنوان حالت میانه فکر کنم. این موقعیت به دلیل اینکه به زمین نزدیک تر هستید از حالت ایستاده متعادل تر است و در نتیجه آن برای استقرار استخوان روش های بیشتری وجود دارد، اما در عین حال از موقعیت نشسته تعادل کمتری دارد. در موقعیت های نشسته و زانو زده این را در ذهن داشته باشید که هر چه بیشتر با زمین تماس داشته باشید، تعادل بیشتری خواهید داشت. برای موفقیت در موقعیت نشسته، اول باید به دو نوع زانو زدن نگاهی بیندازیم.

تک زانو:

اول، بیایید حالت زانو زدن روی یک زانو را تشریح کنیم، چرا که این طبیعی ترین موقعیت برای بیشتر تیراندازان است. زانویی که از سمت شلیک است (با دست هماهنگ آن شلیک می شود) بالا و دیگری خم شده به سمت پایین و روی زمین است. این حالت کاملا نقطه مقابل زمانی است که بدون سه پایه تیراندازی در موقعیت زانو زدن قرار گرفته اید. ما این کار را برای ایجاد پشتیبانی استخوان ها انجام می دهیم. آرنجی که سمت شلیک است حالا از طرف زانوی سمت شلیک حمایت می شود که به تعادل بهتر می انجامد.

شما باید روی پایی که در سمت شلیک کننده نیست، بنشینید تا پشتیبانی کامل استخوان در پایین تنه را بدست بیاورید. برخی تیراندازان ممکن است به دلیل جراحت زانو یا مچ پا و یا عدم انعطاف پذیری قادر به نشستن روی زانوی خود نباشند. برای جبران این سختی ها، یک کیف کمری مستطیل شکل روی پاشنه پای خود بگذارید تا هنگامی که زانوی شما روی زمین است روی آن بنشینید یا اینکه کیف کمری را برای راحتی زیر پایتان قرار دید. اصل مهم در اینجا این است که با بدن خود آشنا باشید و هنگام زانو زدن یک موقعیت راحت پیدا کنید.

دوزانو:

در حالت دوزانو، هر دو زانو روی زمین هستن و با آن تماس دارند. در این موقعیت، حفظ زاویه بدن با تفنگ آسان تر است، اما شما توانایی حمایت آرنج سمت شلیک را با زانو از دست می دهید، پس برای دست یابی به دقت بیشتر نقطه دید طبیعی هدف تبدیل به اصل بسیار مهم تر می شود. در ادامه شما باید برای ایجاد پشتیبانی استخوان روی پاشنه های پای خود بنشینید؛ مانند موقعیت دو زانو ممکن است به یک کیف کمری برای کمک در موقعیت گیری نیاز داشته باشید یا اینکه می توانید کوله پشتی یا کیف تفنگ خود را بین پاهایتان قرار دهید تا کمی از فشار روی زانوها و مچ های پایتان کم کنید. تاکید بر این نکته ضروری است که مهم نیست کدام موقعیت زانو زدن برای شما راحت تر است، صاف نگه داشتن شانه هایتان برای دست یافتن به نقطه دید طبیعی هدف بسیار مهم است.

تکنیک های نشستن:

موقعیت نشستن راحت ترین و پایدار ترین حالت است. این موقعیت به شما اجازه می دهد در عین اینکه تمرکزتان را بر روی اتفاقات پیرامون هدف حفظ میکنید، برای مدت بیشتری در موقعیت باقی بمانید. گذشته از موقعیت درازکش، موقعیت نشسته بیشترین تماس با زمین را دارد. ماند موقعیت زانوزده، چندین رویکرد هستند که برای یک موقعیت نشسته مورد استفاده قرار گیرند، شامل چهارزانو، طاقباز و حتی پای دراز کرده. اینکه کدام یک از این حالت ها بهتر است، بستگی به فرد دارد. نوع بدن، انعطاف پذیری و هرگونه جراحتی که بر موقعیت گیری اثر می گذارد جز شاخص هایی هستند که نشان می دهند کدام حالت برای شما بهترین است.

هرکدام از این موقعیت ها به شما اجازه میدهند بین گرفتن پایه‌ی سه پایه با شست رو به پایین یا گرفتن قنداق با دست دیگرتان انتخاب کنید. حالت چهارزانو سخت ترین حالتی است که می توان در آن قرار گرفت. اگرچه این موقعیت بیشترین پشتیبانی استخوان و شل کردن عضلات را به همراه دارد. هر دو آرنج به آسانی نگه داشته می شوند و حداکثر تعادل را ایجاد می کنند. حالت طاق باز نیز درصورتی که زانوهایتان را خم کنید و پاشنه های پایتان را در زمین فشار دهید، همین نگهداری دو آرنج را فراهم میکند. در مورد موقعیت پای دراز کرده، من دانشجویانی دارم که تنها در حالتی که پاهایشان دراز و صاف روی زمین باشند، می توانند بنشینند. در این مورد، هیچ تکیه گاهی برای آرنج وجود ندارد مگر اینکه یک کوله پشتی یا کیف تفنگ روی پاهایتان بگذارید.

 محدوده لغزش:

مهم نیست در چه موقعیتی شلیک می کنید، باید با اندکی لغزش کنار بیایید. با انجام گام های مناسب برای دست یافتن به پشتیبانی استخوان، شل شدن عضلات و نقطه دید طبیعی هدف، شما می توانید این محدوده لغزش را کاهش دهید. اندازه ایده آل آن ۱ MOA (دقیقه زاویه) یا کمتر است. چندین شاخص کلیدی برای درنظر گرفتن هنگام نصب سه پایه وجود دارد.

زمانی که شما در یک موقعیت شلیک ثابت قرار می گیرید و از دوربین خود نگاه میکنید، چه می بینید؟ این نقطه دید طبیعی هدف شماست. اگر هدف را نمی بینید باید تمام بدن خود را برای نشانه گرفتن تفنگ حرکت دهید. اگر هنگامی که هدف را نشانه گرفته اید، متوجه می شوید که لرزش شدید به چپ و راست دارید، شما در حال جدال با نقطه طبیعی هدف گیری تفنگ هستید. دوباره در این حالت نیز باید موقعیت بدنتان را برای نشانه گرفتن طبیعی هدف تغییر دهید.

پشتیبانی استخوان و شل شدن عضلات بطور مستقیم با حرکت لغزش عمودی رابطه دارند. مشاهده اینکه چطور رتیکل دوربین هنگامی که تنفس می کنید به صورت عمودی حرکت میکند، اطلاعات ارزشمندی درباره اینکه موقعیت شما چقدر خوب تنظیم شده ارائه میکند. اگر متوجه می شوید که رتیکل دوربین بهنگام تنفس به جای عمودی در مسیر مورّب حرکت میکند، شانه های شما به احتمال زیاد خم شده اند و نسبت به تفنگ صاف نیستند.

در آخرین مورد که البته بی اهمیت ترین نیست، لغزش برروی کنترل ماشه شما اثر می گذارد و هنگامی که می بینید رتیکل دوربین روی هدف حرکت می کند، باید شلیک را سرعت ببخشید یا ماشه را تکان دهید. شما هنوز هم هنگامی که با استفاده از تکنیک های خوب کنترل ماشه، تصویر بصری را که میخواهید، دریافت کردید، قادر به شلیک هستید. یک گزینه دیگر کنترل منقطع ماشه است. وقتی که شما روی ماشه فشار کمی وارد می کنید و نگه میدارید تا لغزش شما تصویر بصری خوبی نشان دهد که در آن هنگام باید فشار باقی مانده را وارد کرده و شلیک کنید.

نتیجه گیری سه پایه تیراندازی:

در انتها، سه پایه های بسیاری برای انتخاب کردن از بین آنها وجود دارند. به این دلیل، شما باید تحقیق کنید. باید برای بهترین انتخاب از خود چند سوال بپرسید: بودجه شما برای خرید چقدر است؟ به چه ظرفیت ارتفاعی نیاز دارید؟ تفنگ خود را چگونه به سه پایه وصل می کنید؟ و آیا وزن یک عنصر مهم است؟ به یاد داشتن اینها برای خرید یک سه پایه بهتر به شما کمک خواهد کرد.