بسم الله الرحمن الرحیم

نصب صحیح تجهیزات در بنچ رست و استفاده از سلاح های غیر بنچ رستی در تیراندازی بنچ رست

ترجمه و تنظیم : میثم کماسایی

تفنگ های غیر بنچ رست در این بحث می تواند  تعریفی عمومی برای  تفنگ هایی با وزن ۴.۵ کیلو گرم یا کمتر باشد بچه قنداق گرد باشد.

تفنگ های شکاری از همین دست هستند و برای تیراندازی بنچ رست و نشست خوب روی رست های مکانیکی طراحی نشده اند.

وزن تفنگ های بنچ رست معمولا از ۴.۵ کیلو گرم بیشتر و قسمت زیرین بچه قنداق آنها پهن و مسطح و کاملا تخت است.  عرض بچه قنداق تفنگ های مسابقاتی بنچ رست ۱۰۰ یاردی و ۲۰۰ یاردی ریمفایر حداکثر ۳ اینچ است و بخش پایینی  آن صاف است. سطح زیرین بچه قنداق نباید مقعر باشد.

نصب صحیح تجهیزات روی میزبرای تیراندازی خوب  لازم است. وقتی که  رست را روی میز قرار می دهید، تا حد ممکن  رست ها را نزدیک به سمت چپ میز قرار دهید (برعکس برای افراد چپ دست).

اکثر میزها دارای سطحی مورب در لبه ها هستند؛ از قراردادن تجهیزات درنزدیکی این قسمت ها دوری کنید. قراردادن رست در سمت چپ میز موقعیتی بهتر برای تیراندازی ایجاد می کند . مطمئن شوید که رست به اندازه کافی  جلو باشد بنابراین انتهای لوله تفنگ از لبه جلویی میز عبور می کند. در ریمفایر عبور نکردن سر لوله تفنگ  می تواند سبب پاشیده شدن ذرات بتونی روی تیر انداز شود.

هنگامی که رست در محل قرار داده شد، رست عقب (ریر بگ)  را در فاصله ۱۴ اینچی پایه عقب رست بگذارید. این به دسترسی شما ازسمت راست رست عقب در حین استفاده از یک  تفنگ با قنداق استاندارد کمک می کند. تفنگ خود  را روی ریربگ و رست جلو قرار دهید، سپس مکان ریربگ را تنظیم کنید بنابراین  فاصله  ۳ یا ۴ اینچی از پشت قبضه تفنگ تا ریربگ ایجاد می شود. قطعا شما نمی خواهید قبضه تفنگ در محلی باشد  که هنگام شلیک و لگد زدن حرکتی بر روی لبه های ریربگ داشته باشد. با توجه به موارد ذکر شده، ریر بگ را در پشت قبضه تفنگ  طوری قرار ندهید که قادر به رساندن شانه به قنداق نباشید و ریربگ مزاحم شما باشد.

زمانی که رست جلو و عقب را در فاصله ای درست قرار دادید، بلند شوید  و پشت میز بروید. هم ترازی ریربگ و رست را مشاهده کنید (لاین آپ کردن). تفنگ شما باید با پایه عقبی رست و فرورفتگی v شکل بین لبه های رست پشتی  هم تراز شود. وقتی که این هم ترازی حاصل شد، بنشینید و از دوربین به هدف نگاه کنید. احتمالا برای اینکه دوربین در راستای سیبل باشد، جابجایی سایر تجهیزات ضروری خواهد بود. وقتی که  پشت تفنگ هستید، از راحت بودن مکان مطمئن شوید. هنگامی جابجایی تجهیزات، و در زمان تغییر مکان آنها سعی به تفکر در مورد روند انجام این تغییرات داشته باشید. تنها مکان ریر بگ را جابجا نکنید؛ قنداق آن را به رست جلوی متصل کرده و این یعنی تغییرات باعث جابجایی نقطه برخورد خواهد شد. این مورد در جابجایی رست جلو نیز صادق است. هنگامی که هدف گیری می کنید، هم ترازی و مکان رست، تفنگ و ریربگ را بررسی کنید. در صورت لزوم محل وسایل را تغییر دهید تا هم ترازی حاصل شود.

زمانی که موقعیت شما مشخص شد، حوله یا تشک کوچک تیر اندازی را برای کذاشتن آرنج روی میز قرار دهید . اکثر ما  یک حوله دستی کوچک را ترجیح می دهیم، این به ما  فضایی جهت ساچمه گذاری و لود کردن سلاح می دهد . برخی  از برند های تجاری مانند « شوتر پد» استفاده می کنند در حالی که برخی  دیگر از تکه های فرش یا کف پوش فوم استفاده می کنند. بتن  می تواند برای  آرنج  نامطلوب باشد،  خصوصا در تابستان که پیرهن آستین کوتاه می پوشید.

دوباره  پشت اسلحه بنشینید و حس خود را ارزیابی کنید . ارتفاع  صندلی ها برای همه افراد ایده آل نیست، و به این دلیل بسیاری از تیر اندازها صندلی قابل تنظیم را در زمان تیراندازی بنچ رست به همراه دارند. صندلی چوبی لرزان که  چندین سال مورد استفاده بوده  است می تواند باعث از بین رفتن تمرکز شما در تیراندازی شود. با قرار گرفتن بدن شما در ارتفاع مناسب نیازی به  کشش برای رسیدن به تفنگ نیست. سعی کنید  محکم به میز تکیه ندهید، هنگامی که می توانید به آسانی و راحتی حرکت داشته باشید و با تمرکز بیشتر تیراندازی کنید.

در صورتی که راحت باشید و از نظر روحی و جسمی آرامش داشته باشید، تیر اندازی بهتری خواهید داشت.

گوشه های ریربگ چرمی خود را با واکس ، اسپری سیلیکون یا پودر بچه  به آرامی  آغشته کنید. اگر از یک  ریر بگ با پوشش پارچه کوردورا  استفاده می  کنید  آنرا با یک اسپری  سسیلیکون اسپری کنید. همیشه قبل از اینکه  تفنگ را  روی رست  بگذارید صبر کنید تا اسپری خشک شود. تیراندازان بنچرست این کار را می کنند تا به  لگد زدن تفنگ با نتایجی یکسان بعد از  هر بار  تیر اندازی کمک کنند و به گفته ساده تر رفتار سلاح هنگام ریکویل بعد از تمام شات ها یکنواخت باشد. این  به اندازه شلیک برای تیرانداز حاضر در  مسابقه  بنچ رست اهمیت دارد. در صورتی که لگدهای تفنگ نا منظم باشد، اثر عمودی آنرا  روی نقاط برخورد خواهید دید. بسیاری از تیر اندازهای بنچ رست یک قدم فراتر رفته و  قنداق ها را به واکس آغشته می کنند  و نواری تفلنی را به قسمت زیرین قنداق در هر دو قسمت قرارگیری آن روی رست اضافه می کنند  که باعث کاهش اصطکاک بین بگ ها و قنداق شود.

هنگام تیر اندازی  با تفنگ غیر بنچ رستی، مخصوصا مواردی  که زیاد لگد می زنند ، محکم تر گرفتن آنها الزامی است. هر چقدر بیشتر لگد بزنند، بایستی توجه بیشتری به حفظ فشار شانه و قبضه داشته باشیم. زیاده روی در محکم نگه داشتن باعث تکان خوردن تفنگ در هنگام کشیدن ماشه می شود. در صورت کنترل و مهار کم و تیراندازی نوتاچ با این سلاح نیزحرکت تفنگ غیر قابل کنترل  خواهد بود و دقت کافی را در نقطه برخورد نخواهید داشت . میزان لگد زدن می تواند عاملی مهم، خصوصا در زمان تیراندازی از روی میز باشد. وزن تفنگ، تیر و ساچمه، شکل قنداق و … می توانند بر میزان لگد حس شده و نیز نحوه  واکنش تفنگ به رست موثر باشد. هنگامی که  تفنگ لگد می زند، کاملا به شکل فشاری رو به عقب نیست. نیروهایی چرخشی نیز خواهد داشت و تفنگ به چرخشی اندک متمایل است. اکثر تفنگ های غیر بنچ رست  تا حدی رو به بالا تمایل  دارند و کنترل آنها  در حین تیر اندازی از روی میز سخت تر است. 

بایستی به این تفنگ ها ، نه با یک بند انگشت، بلکه کاملا بچسبید، فشاری نسبتا محکم  و دائمی بر قبضه تفنگ در حال اعمال همزمان فشار شانه وجود دارد. قنداق به سمت شانه کشیده  و شانه به سمت قنداق می رود. شما تا حدی به  تماس ته قنداق و شانه تمایل دارید. این لگد را به شکلی یکنواخت پخش می کند و کاهش دهنده حرکت عمودی قنداق است. ناحیه تماس بایستی فضای شکل گرفته میان  قفسه سینه و مفصل شانه، و  نه قفسه سینه و بازوی بالا باشد. اما اگر این وضعیت عادی روی میز نباشد، یا  ارتفاع میز را تنظیم کنید و یا ریربگ و رست را جابجا کنید. مطمئن شوید که مستقیما  پشت تفنگ هستید. به یاد داشته باشید که، مهم ترین هدف در قرارگیری تجهیزات و تنظیمات رست  رسیدن به وضعیتی مناسب و پیوستگی و ثبات در تیراندازی است.

بگ رست جلویی مطابق  با شکل هندسی بچه قنداق بسیار مطلوب است. سعی به گرفتن کامل بچه قنداق نکنید. تفنگ های  سبک ممکن است در صورت کافی بودن انرژی ، پرشی واضح به هنگام لگد زدن داشته باشند. نگران نباشید- بگذارید  به پرش ادامه دهد. اگر تفنگ را به روش صحیح نگه داشته باشید، بایستی بر روی شانه شما کمی حرکت داشته. قبل از تیر اندازی با تفنگ های شکاری، ممکن است  با توجه به شکل قنداق و طرح ریربگ بخواهید پیچ های تسمه  تفنگ را باز کنید. ممکن است متوجه شوید که فقط بازکردن پیچ عقب ضرورت دارد. ما تفنگ شکاری را کمی جلوتر از تفنگ بنچ رست روی سند بگ قرار می دهیم بنابراین پیچ جلویی تسمه مزاحم نیست. اکثر پیچ ها به آسانی باز می شوند. باز کردن موقت پیچ های تسمه و … باعث می شود در هنگام لگد زدن از پاره شدن بگ رست شما جلوگیری شود.

مکان بچه قنداق بر روی  رست جلویی ارتباط زیادی  با وزن کلی تفنگ و لوله تفنگ دارد. هر چقدر لوله  تفنگ سبک تر باشد قنداق بایستی از بگ رست جلویی جلوتر باشد. در تفنگ های شکاری سنگین، چند اینچ جلوتر قرار می دهیم. قانون تنظیمی برای این مورد وجود ندارد، اما نمی خواهید  تمام وزن تفنگ در عقب باشد، همچنین نمی خواهید طوری قرار داده شود که سنگینی روی لوله تفنگ باشد. اگر روی رست استوپر برای بچه قنداق باشد، معمولا آنرا پایین می آوریم  و در صورت لگد سنگین تفنگ  ها آنرا باز می کنیم. کیسه شن عقب را همان طور که قبلا  گفته شد قرار دهید،  بنابراین قبضه تفنگ چندین اینچ جلوتر از ریر بگ است. شما تمایلی به سر راه بودن قبضه در حین لگد زدن ندارید و در عین حال نباید ریربگ مزاحم ماشه کشی شما باشد .

شانه شما می تواند تماسی کامل با سطح ته قنداق داشته باشد. موقعیت ایده آل زمانی است که شانه شما به ریربگ نرسیده باشد و  تماسی کامل با ته قنداق داشته باشد. دست روی ماشه بایستی در وضعیتی عادی و راحت روی دسته تفنگ قرار داشته باشد. گونه شما بایستی با محل قرار گرفتن گونه یا انتهای قنداق تماس داشته باشد.

حال با دستی که آزاد است  چه کار می کنید؟ ما با روش هایی متفاوت با اسلحه های سبک از روی میز تیراندازی می کنیم. تمام کاری که می کنید جلوگیری از پرش غیر قابل کنترل از روی  بگ است. در تفنگ های سنگین تر بدون لگدهای زیاد، ممکن است تمایلی به گرفتن آن نداشته باشید. در صورتی که رست شما تنظیم حرکت عرضی یا ویندیج نداشته باشد ، می توانید برخی از  حرکات جانبی را از طریق تغییرات در ریر بگ با دستی که آزاد است انجام دهید. همچنین می توانید با فشردن هر دو گوش ریربگ ارتفاع خود را تنظیم کنید به این صورت که گوشه ها را با  انگشت شست  و دو انگشت  اول برای تنظیم ارتفاع فشار می دهیم. این وضعیت در طول تیراندازی حفظ کنید. در تفنگ ها با لگد های سنگین، ممکن است قادر به  انجام این کار نباشید زیرا گرفتن بچه قنداق ضروری است. به یاد داشته باشید، که دست آزاد شما لگد را به شکل قابل توجه کاهش نخواهد داد، اما برای کنترل جهت لگد مفید است. شانه شما به عنوان نقطه اتکا و گیرنده ضربه  عمل می کند.

صرف نظر از کارهایی که با دست آزاد خود انجام می دهید، هدف شما تبدیل نمودن تفنگ، رست، بگ، و تیرانداز(خود) به واحدی کامل است. هنگامی که تفنگ شلیک می کند، شما تمایل به  کنترل یا تعدیل انرژی دارید. ما نمی توانیم به اندازه کافی روی این موضوع تاکید کنیم، شما بدنبال قطع نمودن لگدها نیستید، شما به دنبال  کنترل و مدیریت ساده آن  هستید. در گام اول لگدهای رو به عقب تفنگ و در گام دوم حرکت رو به بالا کنترل پذیر است و بنابراین چرخشی در حین لگد زدن وجود ندارد. تمرکز روی تصویر هدف تا حد ممکن بسیار مهم است. هر چقدر توانایی بیشتری در  تمرکز داشته باشید، کمتر به لگد زدن فکر می کنید. این تمرکز بایستی بسیار بالا باشد که بعد از کشیدن ماشه و شلیگ تفنگ تقریبا شگفت زده هستید.

 تلاش برای  تیراندازی با تفنگ سبک یا تفنگی با لگد سنگین از روی میز قطعا یک چالش است. برای تیراندازی موفقیت آمیز با این تفنگ ها باید سعی در ایجاد موقعیتی داشته باشید که تا حد ممکن  از ساختار استخوانی استفاده کنید تا اینکه کنترلی محکم و عضلانی داشته باشید. همچنین باید تماسی دائمی با فرو رفتگی شانه، محل تماس گونه، و دست روی ماشه  داشته باشید. تمرکز روی هدف امری ضروری است.

امیدواریم که  این موارد  در تیراندازی و تیراندازی بنچ رست کمک حال شما باشد.

با تشکر از آقای هومن مجلل بابت پیشنهاد ترجمه مقاله

با آرزوی موفقیت برای همه تیراندازان ایران عزیز          میثم کماسایی

منبع :

مجله accuaret shooter