بنچ رست چیست؟ (بادی – ریم فایر – سنترفایر)
اشتراک گذاری
بنچ رست یک سبک از تیراندازی است که طی آن تیراندازان به وسیله تفنگ های دقیق و دوربین دار از روی میز به سمت اهدافی با مسافت های ثابت ، تیراندازی می کنند.
بنچ رست ایجاد شده است برای رشد تیراندازی و رسیدن به بالاترین سطح دقت و رقابت در محیطی امن و حرفه ای و چالش برانگیزکه انواع تفنگ ها و سلایق را در بر می گیرد.
بنچ رست چیست صوتی را Play کنید و ادامه مقاله را مطالعه کنید
در بنچ رست تیراندازان از روی میز تیراندازی می کنند و تفنگ ها روی تکیه گاه قرار می گیرد. این تکیه گاه می تواند بسته به قوانین مسابقه ، رست – دوپایه یا کیسه شن باشد
تیراندازان Benchrest به شدت جزئی نگر هستند و دائما در تلاش هستند تا پتانسیل دقت تفنگ را از طریق آزمایش افزایش دهند.
استفاده از دوربین های تفنگی در این سبک از تیراندازی به دلیل کوچک بودن امتیاز ۱۰ امری ضروری و اجتناب ناپذیر است
آیا مهارت در تیراندازی صرفا شامل مهارت و تسلط روی استفاده صحیح از عضلات است ؟ قطعا خیر ، برای مثال آیا یک شکارچی ماهر تنها به اصول تیراندازی از روی دست نیاز دارد ؟ باز هم پاسخ خیر است ، موارد متعددی از سرفصل های آموزشی را می توان برای تبدیل یک تیرانداز تازه کار به یک شکارچی ماهر لیست کرد
مهارت در همه حوزه های ورزشی به سه دسته (شناختی – ادراکی – حرکتی) تقسیم می شود و تیراندازی نیز از این تقسیم بندی مستثنا نیست .
تفاوت در کلاسهای مختلف تیراندازی باعث می شود نقش برخی از موارد ذکر شده در نیازمندی ها و مهارت های تیراندازی کمتر و برخی نیز بیشتر شود اما تنوع در کلاس های مختلف تیراندازی بیشتر بدلیل تنوع در سلایق افراد و تنوع در تفنگ ها و توانایی افراد است و به راحتی نمیتوان آنها را به دو بخش مهارتی و غیر مهارتی تقسیم کرد!
یک تیرانداز سر دست ماهر قطعا یک آستانه مسافتی برای مهارت خود دارد و نمی تواند همواره هر هدفی را در هر مسافتی با تفنگ خود از روی دست مورد اصابت قرار دهد ، لیکن برای اصابت اهداف دورتر یا بسیار کوچکتر نیاز به پوزیشن هایی مانند به زانو یا درازکش و … خواهد داشت همچنین عوامل موثر آب و هوایی و محاسبات بالستیک نیز برای رسیدن به دقت مورد نیاز باید تحلیل شوند پس ساده نمی توان با یک تلقی اشتباه و سطحی تیراندازی به یک هدف ۱۰۰ متری از روی دست را ماهرانه تر از تیراندازی درازکش (همراه با دوپایه) به یک تارگت ۱۰۰۰ متری دانست ، به هیچ وجه !! تنها نوع مهارت ها و دایره نیازمندی ها تغییر کرده.
آنچه باعث قضاوت اشتباه در مورد تیراندازی بنچ رست می شود صرفا عدم آگاهی از نیازمندی های مهارت ادراکی در بنچ رست بدلیل تاثیر پذیری بالا از شرایط جوی و کوچک بودن هدف در امتیاز ۱۰ است.
ما تضمین میکنیم که تنها با یک تجربه تیراندازی بنچ رست در کلاس های ۲۵ متر LV (16Joule) و ۵۰m (45Joule) و ۱۰۰Yards آزاد حتی اگر به این رشته علاقمند هم نشوید در مورد مهارت های مورد نیاز در این سبک از تیراندازی ذهنیت جدیدی بدست می آورید .
تیراندازی در کلاس هانتر از سال ۱۹۶۳ شروع شده بود و تیراندازان علاقه خود را برای تیراندازی به سبک گروپ گیری در ۱۰۰ یارد نشان می دادند . جایی که مسابقات تیراندازی در فضای باز که بعد ها به سبک بنچ رست تکامل یافت در اواخر این دهه ظهور و بروز بیشتری داشت .
ایالت های میدلند ، تگزاس،چیپ وا ، اوهایو و واشنگتن در مسیرهای مشابهه از توسعه تیراندازی قرار داشتند و هر یک پیشنهاد کرده بودند که انجمن ملی تیراندازان بنچ رست NBRSA به رسمیت شناخته شود و به عنوان یک کلاس رسمی محسوب شود .
در سایه برگزاری مسابقات در کلاس هانتر ، باشگاه های جدید متولد شدند و تیراندازان جدید از کلاس هانتر وارد صفوف رقابت در کلاس های Varmint شدند .
کلاس هانتر کم هزینه تر بود و روش مناسبی بود تا تیراندازان متوجه شوند تیراندازی از روی میز برای آنها ایجاد انگیزه کرده یا نه .
در سال ۱۳۶۹ یک گسست مهم در NBRSA رخ داد و نهایتا در سال ۱۹۷۰ یک تشکل جدید و تحریم کننده متولد شد بنام IBS که مخفف INTERNATIONAL BENCHRET SHOOTERS بود
بنچ رست که حالا متولد شده بود و یک سبک تیراندازی دارای مسابقات در دو کلاس هانتر و گروپ بود و سازمان دهنده آن انجمن NBRSA بود با ورود انجمن IBS ریتم توسعه تندتری در ایالات متحده امریکا و در دهه ۷۰ میلادی به خود گرفت .
حالا دیگر تجهیزات به تعادل لازم رسیده بود و حداقل های لازم برای بلوغ بیشتر مسابقات مهیا بود .
در سالهای ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۳ تیراندازی بنچ رست توسط انجمن international benchrest shooters (IBS) و NBRSA که تقریبا سهم مشابه و ۵۰ درصدی در رقابت با یکدیگر و جذب باشگاه ها و گروه های فعال بدست آورده بودند در امریکا بست و گسترش بیشتری پیدا کرد و تا پایان دهه ۸۰ این روند تا جایی ادامه یافت که نیاز به فدراسیون جهانی احساس شد.
ایده یک مسابقه جهانی برای اولین بار توسط والت برگر (Walt Berger) در سال ۱۹۹۰ مطرح شد. هروه دو پلسیس (Herve Du Plessis) از فرانسه نیز از این موضوع حمایت کرد. آنها با هم رویای فرمت فعلی یک مسابقه Light Varmint و Heavy Varmint را در سر می پروراندند. رویکرد تیم ها نیز انقلابی بود.
اولین مسابقات قهرمانی بنچ رست جهان در سال ۱۹۹۱ در Frejus فرانسه برگزار شد، جایی که ۷۲ تیرانداز بین المللی متشکل از ۱۴ تیم برای رقابت به صف شده بودند . اولین مدال اولین WBC به هروه دو پلسیس فرانسوی رسید که برای به پایان رساندن این رویداد تلاش زیادی کرده بود. تیم USA B متشکل از برد روزنتال، فی بویر، لو موردیکا و جورج کلبلی با اختلاف اندکی از فرانسه که اول شد جام دوم تیمی را به دست آورد.
در ابتدا WBC یک رویداد NBRSA بود، اما آشکار شد که بهتر است یک نهاد جهانی برای مدیریت این مسابقه تشکیل شود و شاید بعدا آن را گسترش دهد تا ریم فایر را پوشش دهد.
فدراسیون جهانی تیراندازی بنچ رست WBSF در سال ۲۰۰۱ تشکیل شد .
این نهاد سازمان دهنده شامل کلاس های مسابقات سنترفایر و ریمفایر می شود.
با توسعه تیراندازی بنچ رست سنترفایر که به عنوان الگویی پیش روی تیراندازان تفنگ بادی بود و همچنین توسعه تولیدات تفنگ های بادی در سال ۲۰۰۷ فدراسیون اروپایی بنچ رست تفنگ های بادی ایجاد و یک سال بعد یعنی سال ۲۰۰۸ فدراسیون جهانی بنچ رست ریمفایر و بادی در ایالات متحده تشکیل شد تا اولین مسابقه جهانی بنچ رست به میزبانی میلان ایتالیا در همان سال برگزار شود .
بنچ رست در ایران
انجمن بنچ رست IRBR ، پیدایش و تاثیرگذاری